Algemeen
Claude moet zich tijdens songfestival aan hele strenge regels houden: ´Hij mag alleen met deze vlag zwaaien´
Voor Claude, die Nederland vertegenwoordigt op het komende Eurovisiesongfestival in Basel, is er teleurstellend nieuws. De zanger had graag zijn Congolese afkomst willen laten zien tijdens zijn optreden, maar dat blijkt niet toegestaan. Roddelkanaal Reality FBI meldt dat de organisatie strikte nieuwe regels heeft ingesteld: artiesten mogen uitsluitend de vlag voeren van het land waarvoor ze uitkomen.
Strenge vlaggenregels zorgen voor discussie
De Europese omroepunie (EBU), die het Songfestival organiseert, heeft voor deze editie aangescherpte regels aangekondigd. Tijdens de officiële uitzendingen en optredens mogen artiesten alleen de nationale vlag van hun deelnemende land tonen. Voor Claude betekent dit dat hij zich moet beperken tot het rood-wit-blauw van de Nederlandse vlag. Elke andere vorm van symboliek, waaronder het tonen van zijn Congolese achtergrond, is officieel niet toegestaan.
Alleen op niet-officiële momenten meer vrijheid
Buiten de officiële optredens en uitzendingen geldt een iets minder streng beleid. Op het terrein van het festival mogen artiesten en fans andere vlaggen tonen, mits deze in overeenstemming zijn met de Zwitserse wet. Toch maakt de EBU duidelijk dat zodra de camera’s draaien, alleen de nationale vlag van het deelnemende land zichtbaar mag zijn.
Breder verbod op andere vlaggen
Het nieuwe beleid gaat verder dan alleen Claudes wens om de Congolese vlag te tonen. Ook vlaggen die een bredere maatschappelijke boodschap uitdragen, zoals de pridevlag, non-binaire vlaggen of andere symbolische vlaggen, zijn tijdens officiële Songfestival-momenten verboden. Dit is opvallend, omdat vorig jaar nog veelvuldig pridevlaggen in beeld waren, onder meer bij de toenmalige winnaar Nemo.
Reacties op het nieuwe beleid
De maatregel roept gemengde reacties op. Sommige fans vinden het jammer dat er minder ruimte is voor persoonlijke expressie en diversiteit. Anderen begrijpen de beslissing wel: het Songfestival moet een neutraal, muzikaal feest blijven zonder politieke of maatschappelijke boodschappen. De organisatie benadrukt dat het evenement toegankelijk moet zijn voor iedereen, zonder dat het podium gebruikt wordt voor andere doelen dan muziek.
AVROTROS steunt het beleid
De AVROTROS, de Nederlandse omroep die verantwoordelijk is voor de deelname van Claude, laat weten het nieuwe beleid van de EBU te ondersteunen. Volgens de omroep is het belangrijk dat de focus ligt op de muziek en de optredens, en niet op politieke of maatschappelijke uitingen. Voor Claude betekent het dat hij zijn trots op zijn Congolese achtergrond op een andere manier moet uiten, maar dat hij tijdens het festival vooral Nederland vertegenwoordigt.
Claude blijft positief
Ondanks de beperkingen blijft Claude positief en kijkt hij uit naar zijn optreden in Basel. Met zijn talent, charisma en lied hoopt hij niet alleen Nederland, maar ook alle mensen die zich in hem herkennen, trots te maken. Ook zonder extra symboliek belooft zijn optreden een krachtig moment te worden op het wereldwijde podium van het Eurovisiesongfestival.
Het was een nacht die Djarno Hofland en zijn verloofde Manon Kool niet snel zullen vergeten. Wat begon als een ogenschijnlijk rustige avond, veranderde plots in een angstige race tegen de klok toen hun pasgeboren zoontje Lowen onverwacht ernstig benauwd raakte. In paniek stapten ze midden in de nacht in de auto, op weg naar het z!ekenhuis, niet wetend wat hen te wachten stond.
Schrik in de nacht
Via Instagram liet Djarno zijn
volgers weten wat er was gebeurd. In een open en emotionele
boodschap schreef hij:
“Vannacht in het z!ekenhuis
gezeten voor Lowen, die opeens geen lucht meer kreeg door al zijn
slijm.”
Bij het bericht deelde hij een foto vanuit het z!ekenhuis, waarop te zien is hoe het jonge gezin op de spoedeisende hulp zit. De vermoeidheid en spanning zijn voelbaar, maar gelukkig kon hij ook meteen geruststellend nieuws delen: “Het is allemaal goed met hem, gelukkig.”
Voor elke ouder is het een van de grootste angsten: je kind dat plotseling moeite krijgt met ademhalen. Zeker bij een baby, die zichzelf nog niet kan helpen of aangeven wat er mis is, kan zo’n situatie razendsnel escaleren. Voor Djarno en Manon voelde het dan ook alsof de tijd even stil stond.
Opluchting na angstige uren
In het z!ekenhuis werd Lowen direct onderzocht. De artsen constateerden dat hij veel slijm had, wat zijn ademhaling ernstig belemmerde. Zulke situaties komen bij jonge baby’s vaker voor, maar dat maakt de schrik voor ouders niet minder groot. Elk kuchje, elk geluidje wordt dan beladen met angst.
Na observatie en behandeling kwam gelukkig het verlossende nieuws: Lowen was stabiel en buiten gevaar. Voor Djarno en Manon viel er een enorme last van hun schouders. De opluchting na zulke uren is nauwelijks te beschrijven. Van pure paniek naar dankbaarheid – emoties die elkaar in rap tempo afwisselen.
Lowen: een wonder voor het gezin
Lowen werd afgelopen zomer geboren en was vanaf het eerste moment een bron van geluk voor het stel. Bij zijn geboorte deelden Djarno en Manon al hoe bijzonder zijn komst voor hen was. “Jij maakt ons compleet, Lowen Franky Hofland,” schreven ze toen trots. “Jij bent ons wonder, zijn geschenk.”
Dat zulke woorden extra lading krijgen na een angstige nacht als deze, is logisch. Het herinnert ouders eraan hoe kwetsbaar het leven is, maar ook hoe groot de liefde is die ze voelen.
Een hecht gezin
Djarno en Manon vormen al zes jaar een koppel en zijn sinds vorig jaar verloofd. Hun gezin groeide gestaag. Begin 2022 mochten ze hun dochter Seven Rich verwelkomen, die inmiddels een grote zus is geworden. Daarnaast heeft Djarno nog een dochter uit een eerdere relatie, waardoor het gezin al langere tijd een warme, samengestelde eenheid vormt.
Op sociale media laten ze regelmatig zien hoe belangrijk familie voor hen is. Geen perfecte plaatjes, maar eerlijke momenten: blijdschap, vermoeidheid, liefde en soms ook zorgen. Juist dat maakt dat veel mensen zich met hen kunnen identificeren.
Reacties vol steun
Onder het Instagrambericht van Djarno stroomden de reacties binnen. Volgers leefden massaal mee en wensten Lowen beterschap. Veel ouders deelden hun eigen ervaringen met nachtelijke z!ekenhuisbezoeken en lieten weten hoe herkenbaar de angst is.
“Zo heftig,
sterkte!”
“Wat een schrik, fijn dat het nu goed gaat.”
“Dit zijn nachten die je nooit meer vergeet.”
De steunbetuigingen laten zien hoe groot de betrokkenheid is. Hoewel Djarno en Manon bekende gezichten zijn, staan ze in zulke momenten vooral als ouders voor dezelfde zorgen als ieder ander.
Kwetsbaarheid van jonge baby’s
Artsen benadrukken regelmatig hoe belangrijk het is om bij ademhalingsproblemen bij baby’s direct actie te ondernemen. Overmatig slijm, verkoudheid of kleine luchtwegproblemen kunnen bij jonge kinderen snel tot benauwdheid leiden. Dat Djarno en Manon geen moment twijfelden en meteen naar het z!ekenhuis gingen, was dan ook de juiste keuze.
Voor ouders is het vaak lastig om het onderscheid te maken tussen “even aankijken” en “direct handelen”. In dit geval bleek hoe belangrijk het is om op je gevoel te vertrouwen.
Dankbaarheid overheerst
Hoewel de nacht intens en beangstigend was, overheerst bij het gezin nu vooral dankbaarheid. Dankbaarheid dat de zorg snel beschikbaar was, dat Lowen goed is behandeld en dat ze hem weer veilig in hun armen konden sluiten.
Djarno’s korte, eerlijke update zegt daarin eigenlijk alles. Geen lange uitleg, geen drama, maar een simpele boodschap: het was spannend, maar het gaat goed.
Een herinnering die blijft
Zulke momenten blijven ouders vaak bij. Ze worden onderdeel van het gezinsverhaal: die ene nacht, die ene angst, die ene opluchting. Voor Djarno en Manon zal dit ongetwijfeld een herinnering zijn die hen nog dichter bij elkaar brengt.
Voor nu lijkt de rust teruggekeerd in huize Hofland-Kool. Lowen is veilig, de ouders kunnen weer ademhalen en dochter Seven heeft haar broertje weer thuis.
En misschien is dat wel de belangrijkste boodschap die blijft hangen na deze gebeurtenis: hoe kwetsbaar het leven soms ook is, de liefde en verbondenheid binnen een gezin blijken keer op keer sterker dan de angst.