Algemeen
Beste vriendin en collega Pernille La Lau niet bij uitvaart Loretta Schrijver: ´Dit is de bizarre reden´
Het overlijden van televisie-icoon Loretta Schrijver blijft diepe sporen nalaten, ook bij haar voormalige collega’s. Eén van hen is Pernille La Lau, met wie Loretta jarenlang samen het gezicht vormde van de populaire ochtendshow Koffietijd. Hoewel ze niet aanwezig was op de uitvaart, heeft Pernille haar op een eigen, intieme manier herdacht. „Het voelt nog steeds onwerkelijk dat ze er niet meer is,” zegt ze openhartig.
Een discreet afscheid
Loretta’s uitvaart vond vorige week dinsdag plaats in besloten kring. Ondanks dat haar terminale toestand al bekend was, kwam het nieuws van haar overlijden toch nog als een schok. De uitvaart was bewust kleinschalig, precies zoals Loretta het zelf wilde. Ze koos ervoor om alleen haar naasten erbij te hebben, waaronder haar man Lou, haar goede vriendin Simone, en slechts een handjevol andere dierbaren.
Stilte rondom haar laatste dagen
Ook in medialand was er weinig bekend over Loretta’s laatste momenten. Presentator Bridget Maasland benadrukte dit tijdens RTL Boulevard: „We wisten eigenlijk helemaal niks, hè?” Collega Aran Bade bevestigde dat dit ook echt de wens van Loretta zelf was. Ze wilde in alle rust afscheid kunnen nemen, zonder publieke aandacht of een groots opgezet afscheid.
Pernille respecteert Loretta’s keuze
Pernille La Lau was niet aanwezig op de uitvaart en begrijpt dat volledig. In een interview met Shownieuws vertelt ze dat Loretta bewust niemand wilde uitsluiten of in een moeilijke positie brengen. „Loret kent zoveel mensen. Als je een paar collega’s uitnodigt, moet je ineens ook anderen uitnodigen. Dan krijg je al snel het gevoel dat je iemand tekortdoet. Loretta wilde het altijd goed doen, perfect doen zelfs.”
Een persoonlijke herinnering
Op de dag van de uitvaart stond Pernille stil bij het verlies op haar eigen manier. Ze stak een kaarsje aan en dacht intens aan haar vriendin. „Ik heb die dag echt aan haar gedacht. Het voelde alsof ik op die manier toch dichtbij kon zijn.” Het symbolische gebaar typeert hun band: oprecht, warm en vol respect.
Ongeloof en leegte
Voor Pernille voelt de dood van Loretta als een leegte in de wereld. „Het is zo onwerkelijk dat Loretta er niet meer is,” zegt ze met emotie. „Elke keer als iemand van wie je houdt overlijdt, verandert de balans in je leven. Je beseft ineens dat je die persoon nooit meer kunt bellen of appen. Dat blijft iets onvoorstelbaars.”
Humor en verbondenheid via WhatsApp
De twee hielden regelmatig contact via berichten. Pernille vertelt met een glimlach over hun uitwisseling van gekke dierenfilmpjes. „Dan stuurde ik haar iets grappigs, en dan kwam er altijd weer die herkenbare lach terug. Soms als een ingesproken berichtje, soms gewoon met: ‘HAHAHA’ in hoofdletters. Het maakte me altijd blij.”
Positiviteit als herinnering
Wat Pernille vooral wil meenemen uit hun vriendschap is de positieve energie die ze met elkaar deelden. „Ik probeerde haar altijd iets vrolijks te sturen. Ze betekende veel voor me. Haar kracht, haar humor en haar warmte blijven voor altijd in mijn hart.” Hoewel Loretta fysiek niet meer aanwezig is, leeft ze voort in de herinneringen van haar dierbaren – met een glimlach, een kaarsje en een liefdevol ‘HAHAHA’.
Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.