Algemeen
Yvon Jaspers met de grond gelijk gemaakt: ´Ze is een vals NPO-prinsesje´
Yvon Jaspers, al jarenlang hét gezicht van Boer Zoekt Vrouw, krijgt steeds meer kritiek te verduren. In een recente videorubriek van het Algemeen Dagblad werd ze genadeloos afgekraakt door Guido den Aantrekker, hoofdredacteur van Story. Volgens hem is Yvon “heel erg saai” en heeft ze een “beperkt talent”. Ook mediacriticus Victor Vlam uit stevige kritiek op de presentatrice, die volgens hem haar beste tijd wel heeft gehad.
Saai en kleurloos?
Guido den Aantrekker laat er in Spot Op geen misverstand over bestaan: hij vindt Yvon een weinig boeiende televisiepersoonlijkheid. “Het eerste woord dat in mij opkomt is: heel erg saai,” stelt hij. “Ze is een soort behang in de tv-programma’s die ze maakt. Ze valt totaal niet op.” Daarnaast merkt hij op dat Yvon buiten Boer Zoekt Vrouw eigenlijk nooit een ander succesvol programma heeft gepresenteerd. “Dat zegt wel iets over haar talent,” sneert hij.
Is Yvon overbodig?
Een steeds groter deel van de kijkers vraagt zich af of Yvon eigenlijk nog wel nodig is in Boer Zoekt Vrouw. Het populaire datingprogramma B&B Vol Liefde, van dezelfde producent, bewijst dat zo’n format prima zonder presentator kan. Guido is het daarmee eens: “Een voice-over zou ook kunnen. Ze begint gewoon een beetje te vervelen.”
Mediacriticus Victor Vlam wijst er bovendien op dat Yvon al heel lang geen televisieprijs meer heeft gewonnen. “Dat geeft aan waar zij staat in haar carrière: op haar retour.” Volgens hem vinden veel mensen haar presentatie ook niet echt oprecht. “Ze wordt gezien als een klein beetje nep.”
Achter de schermen minder sympathiek?
Naast haar presentatie roept ook Yvons gedrag achter de schermen vraagtekens op. Victor beweert dat ze niet altijd even vriendelijk is geweest tegen de boeren in het programma. “Toen de camera’s uitstonden, had ze geen interesse meer in hen,” zegt hij. “Dat werd haar kwalijk genomen.”
Guido sluit zich daarbij aan en noemt haar een “verwend NPO-prinsesje”. Volgens hem is haar gedrag voor de camera vooral effectbejag. “Je ziet het aan alles: dat romantische Volkswagen-busje waarin ze rondrijdt, haar overdreven empathische houding. Het voelt gewoon nep.”
Overdreven imago?
Volgens Guido is Yvon voortdurend bezig met het perfecte plaatje. “Ze heeft twee blonde labradoodles, zodat er altijd eentje op beeld kan als de ander diarree heeft of niet wil meewerken,” zegt hij spottend. “Alles moet er perfect uitzien.”
Victor stelt zelfs voor om Yvon te vervangen door Carrie ten Napel. “Yvon heeft een stijl die een beetje kinderlijk is. Dat hoge stemmetje, die overdreven expressie… Ze lijkt nooit helemaal uit haar vroegere kinderprogramma-stijl te zijn gekomen.”
Tijd voor verandering?
De kritiek op Yvon zwelt aan, en het lijkt erop dat haar rol in Boer Zoekt Vrouw minder onomstreden is dan vroeger. De vraag blijft: is het tijd voor een nieuwe presentator, of blijft Yvon gewoon zitten waar ze zit? Voorlopig houdt ze zich stil, maar de discussie is nog lang niet voorbij.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.