Algemeen
Vreselijk nieuws over Monique Westenberg: ´Hoort stemmetjes in haar hoofd tijdens therapie´
Monique Westenberg was ooit bekend als “de vrouw van”, maar inmiddels heeft ze zichzelf opnieuw uitgevonden. De vrouw die ooit haar relatie met André Hazes Jr. deelde met Nederland, is nu een spirituele influencer die haar volgers meeneemt op een reis vol etherische openbaringen. Haar laatste bijdrage aan het Manifestatie Magazine is daar het perfecte voorbeeld van: een mengeling van zelfhulp, mystiek, en een beetje horror.
Spirituele Terugslag
Monique heeft haar verlies niet alleen in stilte verwerkt, maar in volle openheid. In haar nieuwste belevingsverslag onthult ze dat ze therapie volgt om het verlies van een kindje te verwerken. Maar in plaats van de gebruikelijke psychologische aanpak, koos ze voor een alternatieve methode: trauma release en breathwork.
Dit is een therapie waarbij je lichaam letterlijk begint te schokken van de opgekropte emoties. Monique gooide zich volledig in de sessies en beschrijft hoe haar lichaam begon te trillen. “Loslaten was moeilijk, maar toen ik me eraan overgaf, begon mijn hele lichaam te schudden,” vertelt ze, alsof het de meest natuurlijke zaak ter wereld is dat je verandert in een menselijke vibrator tijdens therapie.
Het Hoogtepunt (of Dieptepunt) van de Sessies
Maar het werd pas echt bizar toen Monique tijdens een sessie bijna begon te hyperventileren. Toch bleef haar therapeut haar aanmoedigen om door te ademen, en plotseling begon Monique overleden dierbaren te zien. “Zelfs mijn hond, waarvan ik nooit afscheid heb kunnen nemen,” zei ze. Het klinkt als een scène uit Het Zesde Zintuig, maar dan zonder de camera’s en met een dosis extra drama.
Stemmen uit het Hiernamaals
Monique’s sessie bereikte een bizarre climax toen ze sprak over kinderstemmen die ze hoorde. Ze dacht aanvankelijk dat het geluid van de muziek kwam, maar niets bleek minder waar. “Het voelde alsof ik eindelijk dat trauma uit mijn buik kon loslaten.” Een openbaring, een licht, een stem uit het hiernamaals? De ervaring klinkt meer als een scène uit The Others dan als een therapeutische doorbraak.
Gioia: De ‘Dogter’ van het Gezin
Monique’s spirituele reis is ongetwijfeld een opmerkelijke geworden, maar waar zij gaat, is haar hond Gioia niet ver weg. Volgens Monique is Gioia de “goat van het gezin” en “ons eerste kind samen” met André Hazes Jr. De hond kreeg zelfs een ode op Instagram die langer was dan een gemiddelde overlijdensadvertentie. “10 jaar onze dogter, the goat van ons gezin, onze queen, de baas in huis, ons eerste kind samen. She made it!” Het klinkt bijna alsof de viervoeter een medische doorbraak heeft overleefd.
Een Toefje Hoop
Toch bleef er een glimp van hoop. “Op naar de elf,” schreef Monique. Misschien een hint naar haar toekomstplannen, of gewoon een manier om verder te kijken naar wat nog komt. Maar wij? Wij hopen op een documentaire waarin we de avonturen van Monique en André zelf kunnen aanschouwen. Want de reis van Monique Westenberg is er een die je niet snel zult vergeten.
Jade Kops deelt aangrijpend bericht over haar gezondheid: “Het was heftig, verdrietig, onwerkelijk en goed tegelijk”
De jonge influencer Jade Kops (18) heeft via Instagram opnieuw openhartig gedeeld over haar strijd met een ernstige z!ekte. In een emotionele post vertelt ze dat er voor het eerst een uitvaartverzorger bij haar thuis is geweest om haar wensen en ideeën te bespreken. Het gesprek markeert een moeilijk, maar belangrijk moment in haar leven — en ze kiest ervoor om die kwetsbare realiteit met haar volgers te delen.
“Een ochtend met een zwarte én een fijne rand”
Jade begint haar bericht met een eerlijke beschrijving van hoe intens de dag was.
“Vanochtend was een ochtend met een zwarte rand, maar tegelijkertijd ook met een fijne rand,” schrijft ze. “Er kwam namelijk voor de eerste keer een uitvaartverzorger bij ons thuis om kennis te maken en mijn wensen en ideeën te bespreken.”
Het zijn woorden die bij veel van haar volgers binnenkomen. Jade vertelt dat ze erg tegen het gesprek had opgezien, maar dat het achteraf gezien ook een vorm van rust bracht.
“Ik zag hier ontzettend tegenop, maar achteraf gezien was het ergens ook fijn,” vervolgt ze. “Van de week plaats ik een post met meer uitleg en gevoelens, maar even kort gezegd: het was heftig, verdrietig, onwerkelijk en goed tegelijkertijd.”
De jonge vrouw probeert, ondanks haar omstandigheden, op een eerlijke en waardige manier te praten over alles wat bij haar z!ekte komt kijken. Dat maakt haar Instagram-account inmiddels voor duizenden volgers een plek van inspiratie en herkenning.
Een brief aan haar “lieve, vervelende tumor”
Slechts een week eerder deelde Jade een andere ontroerende boodschap: een open brief aan haar z!ekte, die ze liefdevol maar scherp richtte aan haar “lieve, vervelende tumor”.
Daarin blikte ze terug op de afgelopen jaren — op haar behandelingen, op haar hoop, en op de bijzondere momenten die ondanks alles waardevol zijn gebleven.
“Het is alweer vierenhalf jaar geleden dat jij onverwacht mijn keel binnenkwam,” schreef ze. “Sinds dat moment is negentig procent van mijn leven heftig, verdrietig, onwerkelijk en angstig. Alle normale dingen zijn veranderd in een grote droom.”
In haar bericht vertelt Jade dat haar leven sinds de diagnose vol uitdagingen is, maar ook vol betekenis. Ze benadrukt dat ze nog altijd intens gelukkig is, ondanks de beperkingen die haar z!ekte met zich meebrengt.
De realiteit van uitbehandeld zijn
In haar brief schreef Jade openlijk dat ze inmiddels uitbehandeld is. De medische mogelijkheden zijn uitgeput, maar ze richt haar blik niet op wat ze verliest — ze kiest bewust om te leven dag voor dag.
“Je (de tumor) bent en blijft mijn grootste vijand,” schreef ze, “maar tegelijkertijd leven we nog met een redelijk goede kwaliteit. Samen. Dag voor dag en stap voor stap. Mijn kloppende hart is een onbetaalbaar cadeau.”
Die laatste zin raakte veel mensen diep. Ze benadrukt de kracht van aanvaarding zonder op te geven — een evenwicht dat ze met veel moed weet te vinden.
Hoewel haar gezondheid kwetsbaar is, straalt haar toon iets krachtigs uit: een bewuste keuze voor leven, liefde en aanwezigheid.
Vriendschap en steun
Jade is niet alleen bekend van haar open berichten, maar ook van haar vriendschap met zangeres Emma Kok. De twee jonge vrouwen delen een hechte band en begrijpen elkaars realiteit op een dieper niveau.
Emma, die zelf een langdurige medische geschiedenis heeft, sprak eerder al met bewondering over Jades kracht en optimisme. Hun vriendschap laat zien hoe belangrijk verbinding en begrip zijn in moeilijke tijden.
In de reacties onder haar berichten stromen dagelijks steunbetuigingen binnen. Mensen schrijven dat ze geraakt zijn door haar woorden, haar nuchtere blik en haar vermogen om zelfs in de donkerste momenten licht te vinden.
De kracht van delen
Dat Jade haar reis publiek deelt, is volgens haarzelf geen zoektocht naar medelijden, maar naar echte verbinding. Door open te spreken over onderwerpen die vaak worden weggestopt, hoopt ze het taboe te doorbreken rond z!ekte, angst en afscheid.
“Ik weet dat het voor anderen misschien moeilijk is om te lezen,” schreef ze eerder, “maar voor mij voelt het goed om eerlijk te zijn. Dit is mijn leven, en ik wil het delen zoals het is — niet mooier of makkelijker dan de werkelijkheid.”
Die openheid maakt haar account tot een bijzondere plek op sociale media. Tussen de luchtige posts en dagelijkse updates van leeftijdsgenoten, vormt Jades stem een menselijk en eerlijk tegengeluid — eentje dat hoop geeft, juist omdat het zo echt is.
Een blik op de toekomst
Ondanks het zware onderwerp blijft Jade niet hangen in somberheid. Ze vertelt dat ze nog mooie plannen heeft voor de komende tijd, zolang haar gezondheid dat toelaat.
Haar motto blijft duidelijk: leven zolang het kan, en genieten van wat er is. In een van haar eerdere berichten schreef ze:
“Ik leef omdat ik wil leven. Het liefst nog dagen, maanden en jarenlang.”
Die zin is voor veel van haar volgers uitgegroeid tot een soort mantra. Het benadrukt de kracht van de menselijke wil om te blijven hopen, ook als de toekomst onzeker is.
De reacties: “Wat een bijzondere jonge vrouw”
Onder haar meest recente post regent het reacties van vrienden, volgers en onbekenden die geraakt zijn door haar eerlijkheid.
“Wat een dappere en mooie ziel ben jij,” schrijft iemand. “Je woorden zetten alles in perspectief.”
Een ander reageert:
“Dankjewel dat je dit deelt. Het herinnert ons eraan hoe kostbaar het leven is.”
Ook andere jongeren laten weten dat Jades openheid hen helpt om met meer dankbaarheid naar hun eigen leven te kijken.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een dag vol emoties, maar ook rust
Het bezoek van de uitvaartverzorger was voor Jade ongetwijfeld zwaar. Toch beschrijft ze de ervaring niet als louter verdrietig, maar ook als verhelderend. Het gesprek gaf haar ruimte om zelf keuzes te maken over zaken waar ze eerder niet aan durfde te denken.
“Het voelde onwerkelijk,” schrijft ze, “maar ook goed. Alsof ik een stukje regie terugkreeg.”
Die balans tussen verdriet en kracht typeert haar houding sinds het begin van haar z!ekte. Ze weigert om haar leven enkel door angst te laten bepalen. In plaats daarvan zoekt ze telkens opnieuw naar rust in het onzekere.
Hoop als leidraad
Wie door Jades posts scrolt, ziet niet alleen verdriet, maar vooral leven. Ze deelt foto’s van momenten met vrienden, van kleine uitstapjes, van bloemen, zonlicht en koffie. Alles wat het leven kleur geeft, blijft belangrijk voor haar.
Die aandacht voor het gewone maakt haar verhaal herkenbaar voor iedereen — z!ek of gezond. Want haar woorden raken aan iets universeels: het besef dat elke dag waarde heeft, hoe moeilijk die soms ook is.
“Het voelt alsof elke ochtend zowel een dreiging als een wonder is,” schreef ze in haar brief. “Maar één ding blijft zeker: ik geef niet op.”
Een boodschap die blijft hangen
Met haar openheid, kracht en woorden vol gevoel heeft Jade Kops in korte tijd een grote indruk gemaakt. Haar posts worden gedeeld, besproken en geprezen — niet om het verdriet dat ze beschrijft, maar om de hoop en menselijkheid die eruit spreken.
Ze laat zien dat praten over moeilijke onderwerpen niet per se zwaar hoeft te zijn, zolang het met eerlijkheid en liefde gebeurt. En dat zelfs in de donkerste dagen, iets moois kan schuilen: verbinding, begrip en de moed om te blijven ademen, dag na dag.