Algemeen
Vreselijk nieuws over Monique Westenberg: ´Hoort stemmetjes in haar hoofd tijdens therapie´
Monique Westenberg was ooit bekend als “de vrouw van”, maar inmiddels heeft ze zichzelf opnieuw uitgevonden. De vrouw die ooit haar relatie met André Hazes Jr. deelde met Nederland, is nu een spirituele influencer die haar volgers meeneemt op een reis vol etherische openbaringen. Haar laatste bijdrage aan het Manifestatie Magazine is daar het perfecte voorbeeld van: een mengeling van zelfhulp, mystiek, en een beetje horror.
Spirituele Terugslag
Monique heeft haar verlies niet alleen in stilte verwerkt, maar in volle openheid. In haar nieuwste belevingsverslag onthult ze dat ze therapie volgt om het verlies van een kindje te verwerken. Maar in plaats van de gebruikelijke psychologische aanpak, koos ze voor een alternatieve methode: trauma release en breathwork.
Dit is een therapie waarbij je lichaam letterlijk begint te schokken van de opgekropte emoties. Monique gooide zich volledig in de sessies en beschrijft hoe haar lichaam begon te trillen. “Loslaten was moeilijk, maar toen ik me eraan overgaf, begon mijn hele lichaam te schudden,” vertelt ze, alsof het de meest natuurlijke zaak ter wereld is dat je verandert in een menselijke vibrator tijdens therapie.
Het Hoogtepunt (of Dieptepunt) van de Sessies
Maar het werd pas echt bizar toen Monique tijdens een sessie bijna begon te hyperventileren. Toch bleef haar therapeut haar aanmoedigen om door te ademen, en plotseling begon Monique overleden dierbaren te zien. “Zelfs mijn hond, waarvan ik nooit afscheid heb kunnen nemen,” zei ze. Het klinkt als een scène uit Het Zesde Zintuig, maar dan zonder de camera’s en met een dosis extra drama.
Stemmen uit het Hiernamaals
Monique’s sessie bereikte een bizarre climax toen ze sprak over kinderstemmen die ze hoorde. Ze dacht aanvankelijk dat het geluid van de muziek kwam, maar niets bleek minder waar. “Het voelde alsof ik eindelijk dat trauma uit mijn buik kon loslaten.” Een openbaring, een licht, een stem uit het hiernamaals? De ervaring klinkt meer als een scène uit The Others dan als een therapeutische doorbraak.
Gioia: De ‘Dogter’ van het Gezin
Monique’s spirituele reis is ongetwijfeld een opmerkelijke geworden, maar waar zij gaat, is haar hond Gioia niet ver weg. Volgens Monique is Gioia de “goat van het gezin” en “ons eerste kind samen” met André Hazes Jr. De hond kreeg zelfs een ode op Instagram die langer was dan een gemiddelde overlijdensadvertentie. “10 jaar onze dogter, the goat van ons gezin, onze queen, de baas in huis, ons eerste kind samen. She made it!” Het klinkt bijna alsof de viervoeter een medische doorbraak heeft overleefd.
Een Toefje Hoop
Toch bleef er een glimp van hoop. “Op naar de elf,” schreef Monique. Misschien een hint naar haar toekomstplannen, of gewoon een manier om verder te kijken naar wat nog komt. Maar wij? Wij hopen op een documentaire waarin we de avonturen van Monique en André zelf kunnen aanschouwen. Want de reis van Monique Westenberg is er een die je niet snel zult vergeten.
Algemeen
Norma (80) was twee keer in de hemel en werd teruggestuurd om mensen te vertellen wat je kunt verwachten
Norma Edwards vertelt over haar drie bijna-d00dervaringen: “Ik werd twee keer teruggestuurd met een boodschap”
Het verhaal van de Amerikaanse vrouw Norma Edwards gaat al jaren rond in spirituele kringen, maar nu bereikt het opnieuw een groter publiek. In een interview met de Britse krant Mirror vertelt de inmiddels oudere vrouw hoe ze naar eigen zeggen meerdere keren klinisch 0verleden is – en hoe ze tijdens twee van die momenten een reis maakte naar wat zij beschrijft als “een andere dimensie”.
Norma beweert dat ze tijdens die ervaringen buitenaardse of spirituele wezens ontmoette, zicht kreeg op haar levensdoel en zelfs te horen kreeg dat ze nog niet mocht blijven. Haar verhaal is zowel ontroerend als mysterieus, en hoe je het ook bekijkt, het raakt aan iets waar vrijwel iedereen vragen over heeft: wat gebeurt er nadat het leven stopt?
“Ik zag kleuren die op aarde niet bestaan”
Norma vertelt dat haar ervaringen altijd beginnen met hetzelfde gevoel: alsof ze door een oneindig donkere tunnel wordt getrokken. Een compleet duistere ruimte, zo zwart dat het bijna tastbaar lijkt. Toch zegt ze nooit bang te zijn geweest.
“Ik reisde met de snelheid van het licht,” vertelt ze. “En toen doemde er iets op dat leek op een regenboog, maar dan in kleuren die ik nooit eerder had gezien.”
Die kleuren gingen over in een felle witte gloed, helder en warm tegelijk. “Ik dacht dat het mijn ogen pijn zou doen,” zegt ze, “maar toen voelde ik dat ik met het licht versmolt. Alsof ik niet langer een lichaam had, maar veranderde in pure energie.”
Het zijn woorden die vaker terugkeren in verhalen van mensen die een bijna-d00dervaring hadden, maar Norma gaat veel verder. Zij zegt niet alleen licht of liefde te hebben gevoeld, maar daadwerkelijk in gesprek te zijn geweest met wezens aan de “andere kant”.
De eerste keer: een hartstilstand en een onthutsende ontdekking
Norma was pas twintig jaar oud toen ze voor het eerst in aanraking kwam met wat zij ziet als het hiernamaals. Ze was op weg naar haar werk toen ze plotseling instortte. In het z!ekenhuis ontdekten artsen dat er een 0verleden foetus in haar lichaam zat die een ernstige infectie had veroorzaakt. Haar lichaam was bezig zichzelf te vergiftigen.
Tijdens de operatie stopte haar hart. Voor de artsen was het een race tegen de klok; voor Norma begon een reis buiten de grenzen van het tastbare.
“Ik keek vanuit het plafond neer op mijn eigen lichaam,” zegt ze. “Ik zag hoe de artsen hun best deden, maar ik voelde geen pijn. Ik wilde zeggen dat het goed met me ging, maar niemand hoorde mij.”
Vanaf dat moment voelde ze zich weggetrokken uit de operatiekamer, alsof ze werd meegenomen naar een nieuwe wereld.
Een levensoverzicht in drie kolommen
Tijdens haar eerste ervaring zag Norma iets dat haar diep raakte. Ze spreekt over een soort enorm scherm waarop drie kolommen verschenen.
Kolom 1: het leven dat ze naar
eigen zeggen had gepland vóór haar geboorte.
Kolom 2: het leven zoals ze dat daadwerkelijk
leefde.
Kolom 3: het resultaat van die vergelijking.
“Keer op keer stond er: ‘Doel niet bereikt’,” vertelt ze. “Dat vond ik bijna grappig. Het was alsof ik naar een soort hemelse administratie keek.”
Het moment zorgde eerder voor verwondering dan voor angst. Maar meteen daarna veranderde de scène opnieuw.
Een rivier, een geliefde tante en een grens die ze niet mocht oversteken
Norma kwam bij wat ze beschrijft als een grote, rustige rivier. Aan de overkant stonden honderden zielen die haar leken te herkennen. Ze voelde warmte, verbondenheid en een liefde die ze met geen pen kan beschrijven.
Aan die overkant zag ze ook haar tante, iemand met wie ze tijdens haar jeugd veel contact had gehad.
“Ze stapte het water in om mij te ontmoeten,” vertelt Norma. “Ik deed hetzelfde. Maar net voordat we elkaar raakten, stopte ze.”
Toen sprak haar tante de woorden die Norma nooit heeft vergeten: “Het spijt me. Ze staan niet toe dat je blijft. Je wordt teruggestuurd met een boodschap.”
De boodschap, zegt Norma, was simpel maar krachtig: het leven stopt niet, het gaat verder. De ziel is eeuwig.
Op dat moment werd ze teruggetrokken in haar lichaam en ontwaakte ze op de operatietafel.
De tweede keer: een vrouwelijke aanwezigheid die haar begeleidde
De tweede keer dat Norma klinisch 0verleed, leek het proces in de kern hetzelfde, maar de details waren anders. Ze voelde opnieuw de overgang naar een donkere ruimte, opnieuw het licht en opnieuw de overweldigende liefde.
Maar ze stond er deze keer niet alleen voor.
“Ik voelde een vrouwelijke aanwezigheid naast me,” zegt ze. “Ik geloof dat het een engel was. Ze leidde me, alsof ze wilde voorkomen dat ik zou denken dat ik al mocht blijven.”
Net als de eerste keer kreeg Norma volgens eigen zeggen dezelfde boodschap: dat haar missie nog niet voltooid was. Dat ze moest terugkeren naar haar lichaam omdat ze hier op aarde nog iets te doen had.
Een missie op aarde: stervensbegeleiding
Na haar ervaringen besloot Norma haar leven te wijden aan het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase. Ze werkt sindsdien als deskundige stervensbegeleider. Ze vertelt families wat zij zelf zegt gezien te hebben: dat de d00d geen eindpunt is, maar een overgang.
“De ziel sterft niet,” zegt ze. “We gaan ergens naartoe. Niemand hoeft bang te zijn.”
Ze probeert geen angst weg te wuiven, maar juist ruimte te maken voor rust, vertrouwen en betekenis tijdens het moeilijkste moment van het leven.
Een boodschap die mensen verdeelt
Het verhaal van Norma wordt zowel omarmd als bekritiseerd. Sommige mensen vinden troost in haar woorden. Anderen zijn sceptisch en wijzen op neurologische verklaringen voor bijna-d00dervaringen, zoals zuurstoftekort en hallucinaties.
Maar Norma zelf twijfelt geen seconde aan wat ze gezien heeft.
Voor haar is het geen mysterie, geen hersenspinsel, maar een realiteit die ze twee keer intens heeft meegemaakt.
“Ik weet wat ik voelde,” zegt ze. “En ik weet dat ik iets moest doorgeven.”
Wat betekenen deze ervaringen voor de rest van ons?
Of je nu gelooft in bijna-d00dervaringen of niet, verhalen zoals dat van Norma raken iets fundamenteels. Het idee dat er iets is na het leven, dat de d00d misschien niet het einde is, spreekt tot de verbeelding. Mensen zoeken houvast, hoop, betekenis. Norma komt met een boodschap die precies daarin raakt.
Haar verhaal is uiteindelijk niet alleen een mystiek verslag, maar ook een uitnodiging: om anders naar het leven te kijken. Om te reflecteren op je eigen keuzes, je eigen doelen, je eigen liefde voor mensen om je heen.