Algemeen
Vreselijk nieuws over Monique Smit: ´Ze is zwaar verslaafd´
Monique Smit heeft op Instagram een opvallend bericht gedeeld. Midden in de nacht verliet ze stilletjes haar huis om naar haar auto te sluipen. De reden? Een onweerstaanbare trek in iets zoets. Dit roept vragen op: is dit gewoon een onschuldige craving of een teken van een serieuze suikerverslaving?
Een nachtelijke missie voor chocola
Het lijkt erop dat Monique al in bed lag toen ze plotseling een enorme drang kreeg naar iets lekkers. In haar Instagram Story deelt ze een foto waarop te zien is dat ze naar haar auto loopt. Bij de afbeelding schrijft ze: ,,Ik wist dat ik van het weekend nog een lekkere reep in mijn auto had gelegd…” De zangeres kon de verleiding niet weerstaan en besloot midden in de nacht haar huis te verlaten om de zoete traktatie te bemachtigen.
Ze vervolgt haar bericht met een luchtige opmerking: ,,Ik kon het écht niet laten. Alle sloten er vanaf. Dit zijn pas cravings.” Haar eerlijke bekentenis zorgt voor herkenning bij veel volgers, die zichzelf ook weleens hebben betrapt op een onbedwingbare trek in iets zoets.
Onschuldige craving of suikerverslaving?
Hoewel het voor velen een grappig moment lijkt, roept het ook de vraag op of Monique misschien een zwak heeft voor suiker. Overmatige suikerconsumptie kan leiden tot verslavingsachtige trek, waarbij het lichaam steeds vaker vraagt om zoetigheid. Deskundigen waarschuwen dat regelmatige late-night cravings kunnen wijzen op een verstoord eetpatroon.
Toch lijkt Monique vooral te willen laten zien dat ze zichzelf soms gewoon iets gunt en daar open over is. Haar eerlijke en humoristische manier van delen wordt door haar volgers gewaardeerd.
Haar band met broer Jan Smit
Naast haar nachtelijke snackmoment sprak Monique onlangs ook openhartig over haar relatie met broer Jan Smit. In een interview met weekblad Privé vertelde ze dat de band tussen hen beter is dan ooit. Waar eerder geruchten gingen over spanningen tussen de twee, maakt Monique nu duidelijk dat er absoluut geen sprake meer is van ruzie.
Sterker nog, Jan laat haar regelmatig weten dat hij trots op haar is. Maar, zoals ze zelf aangeeft, gaat dat bij de familie Smit op een nuchtere manier. ,,We zijn er te nuchter voor om dit op een mooie manier tegen elkaar te vertellen. Dan is het meer dat Jan tegen mij zegt: ‘Mo, je bent lekker bezig.’ Dat is leuk om van hem te horen,” legt Monique uit.
Geen uitbundige emoties, wel steun
Monique benadrukt dat haar familie geen mensen zijn die snel hun emoties tonen. ,,Als we wat bereikt hebben, zul je ons elkaar niet snel zien omhelzen, hoe trots we op elkaar ook zijn. Dat zit niet in ons systeem,” vertelt ze. Toch is de steun er altijd en weten ze van elkaar dat ze achter elkaar staan.
Monique blijft zichzelf
Monique Smit blijft een open boek voor haar volgers, of het nu gaat om haar eetgewoonten of haar familiebanden. Haar spontane actie midden in de nacht laat zien dat ze zichzelf af en toe iets gunt, zonder zich daar schuldig over te voelen. En of het nu een onschuldige craving was of een teken van een zwak voor zoetigheid, haar fans kunnen er in ieder geval om lachen.
Eén ding is zeker: Monique is niet de enige die midden in de nacht trek krijgt in chocola!
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.