Algemeen
Vreselijk nieuws over Monique Smit: ´Ze is zwaar verslaafd´
Monique Smit heeft op Instagram een opvallend bericht gedeeld. Midden in de nacht verliet ze stilletjes haar huis om naar haar auto te sluipen. De reden? Een onweerstaanbare trek in iets zoets. Dit roept vragen op: is dit gewoon een onschuldige craving of een teken van een serieuze suikerverslaving?
Een nachtelijke missie voor chocola
Het lijkt erop dat Monique al in bed lag toen ze plotseling een enorme drang kreeg naar iets lekkers. In haar Instagram Story deelt ze een foto waarop te zien is dat ze naar haar auto loopt. Bij de afbeelding schrijft ze: ,,Ik wist dat ik van het weekend nog een lekkere reep in mijn auto had gelegd…” De zangeres kon de verleiding niet weerstaan en besloot midden in de nacht haar huis te verlaten om de zoete traktatie te bemachtigen.
Ze vervolgt haar bericht met een luchtige opmerking: ,,Ik kon het écht niet laten. Alle sloten er vanaf. Dit zijn pas cravings.” Haar eerlijke bekentenis zorgt voor herkenning bij veel volgers, die zichzelf ook weleens hebben betrapt op een onbedwingbare trek in iets zoets.
Onschuldige craving of suikerverslaving?
Hoewel het voor velen een grappig moment lijkt, roept het ook de vraag op of Monique misschien een zwak heeft voor suiker. Overmatige suikerconsumptie kan leiden tot verslavingsachtige trek, waarbij het lichaam steeds vaker vraagt om zoetigheid. Deskundigen waarschuwen dat regelmatige late-night cravings kunnen wijzen op een verstoord eetpatroon.
Toch lijkt Monique vooral te willen laten zien dat ze zichzelf soms gewoon iets gunt en daar open over is. Haar eerlijke en humoristische manier van delen wordt door haar volgers gewaardeerd.
Haar band met broer Jan Smit
Naast haar nachtelijke snackmoment sprak Monique onlangs ook openhartig over haar relatie met broer Jan Smit. In een interview met weekblad Privé vertelde ze dat de band tussen hen beter is dan ooit. Waar eerder geruchten gingen over spanningen tussen de twee, maakt Monique nu duidelijk dat er absoluut geen sprake meer is van ruzie.
Sterker nog, Jan laat haar regelmatig weten dat hij trots op haar is. Maar, zoals ze zelf aangeeft, gaat dat bij de familie Smit op een nuchtere manier. ,,We zijn er te nuchter voor om dit op een mooie manier tegen elkaar te vertellen. Dan is het meer dat Jan tegen mij zegt: ‘Mo, je bent lekker bezig.’ Dat is leuk om van hem te horen,” legt Monique uit.
Geen uitbundige emoties, wel steun
Monique benadrukt dat haar familie geen mensen zijn die snel hun emoties tonen. ,,Als we wat bereikt hebben, zul je ons elkaar niet snel zien omhelzen, hoe trots we op elkaar ook zijn. Dat zit niet in ons systeem,” vertelt ze. Toch is de steun er altijd en weten ze van elkaar dat ze achter elkaar staan.
Monique blijft zichzelf
Monique Smit blijft een open boek voor haar volgers, of het nu gaat om haar eetgewoonten of haar familiebanden. Haar spontane actie midden in de nacht laat zien dat ze zichzelf af en toe iets gunt, zonder zich daar schuldig over te voelen. En of het nu een onschuldige craving was of een teken van een zwak voor zoetigheid, haar fans kunnen er in ieder geval om lachen.
Eén ding is zeker: Monique is niet de enige die midden in de nacht trek krijgt in chocola!
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.