Algemeen
Vandaag Inside-heren walgen van ex Sylvie Meis: ´Griezelig ventje!´
Wim Beelen, de multimiljonair en voormalig vriend van presentatrice en model Sylvie Meis, heeft zich wederom in de media gemengd, maar niet op een manier die hem veel vrienden oplevert. De mannen van Vandaag Inside zijn allesbehalve onder de indruk van Beelen, en wanneer zijn naam ter sprake komt, klinkt er direct ongenoegen.
Johan Derksen, zoals altijd scherp in zijn oordeel, schroomt niet om zijn afkeer van Beelen duidelijk te maken. “Wat een griezel van een gozer!” roept hij uit, en Albert Verlinde, die tijdelijk René van der Gijp vervangt, voegt eraan toe: “Die klootzak die wou ook hier zijn verhaal komen vertellen. O, wat een griezel van een gozer!”
Beelen’s uitspraken over zijn “relatie” met Sylvie Meis
Wim Beelen heeft onlangs flink wat stof doen opwaaien met zijn uitspraken over zijn relatie met Sylvie Meis in de podcast Dutch Dragons. In het gesprek claimde Beelen dat hij “niets met haar” had, ondanks dat de media het koppel met veel bombarie hadden gepresenteerd. “Op dat moment was ik single, en Sylvie zat daar.
Ik had niets met haar, maar ineens stond het groot in de pers. Dan kun je twee dingen doen: ontkennen, of zeggen: ik ga het gewoon proberen”, vertelde Beelen in de podcast. De insinuaties over de oppervlakkigheid van hun samenzijn hebben echter niet goed gepast bij de mannen van Vandaag Inside. Ze lijken Beelen af te schilderen als iemand die meer belang hecht aan zijn publieke imago dan aan een werkelijke, betekenisvolle relatie.
Johan Derksen en Albert Verlinde over Beelen
De mannen van Vandaag Inside konden hun afkeer van Wim Beelen niet verbergen. Johan Derksen had weinig goeds te zeggen over Beelen en noemde hem in de uitzending een “griezel”. De scherpe toon die Johan aanhield, werd direct gevolgd door Albert Verlinde, die tijdens zijn invalbeurt bij René van der Gijp op woensdag nog wat extra zout in de wond wreef.
“Die klootzak die wou ook hier zijn verhaal komen vertellen,” sneerde Albert. En alsof dat nog niet genoeg was, maakte hij ook een grap over Beelen’s vermogen van “zo’n 150 miljoen” en concludeerde lachend: “maar dan heb je zo veel geld en géén goeie kapper!” De reacties aan tafel waren duidelijk: de mannen van Vandaag Inside hadden geen goed woord over voor de multimiljonair, ondanks zijn vermeende rijkdom.
De relatie tussen Sylvie Meis en Wim Beelen
De relatie tussen Sylvie Meis en Wim Beelen was van korte duur. Het koppel, dat samen kerst vierde in Dubai, was na het nieuwe jaar alweer uit elkaar. Ondanks dat Wim Beelen in de podcast verklaarde dat hij geen echte relatie met Sylvie had, was er toch veel media-aandacht voor hun samenzijn.
Beelen gaf zelf aan dat de relatie voor hem niet echt betekenis had, en dat hij de keuze maakte om het “gewoon te proberen” toen de buitenwereld zijn relatie met Sylvie ging geloven. Het lijkt erop dat Beelen de media-aandacht wel degelijk in zijn voordeel wilde gebruiken.
De reacties op Beelen’s uitspraken
Wim Beelen werd ook gevraagd naar de aard van zijn relatie met Sylvie, en hij bevestigde dat het een korte en oppervlakkige affaire was, maar dat hij de ervaringen met haar niet had willen missen. “Wij zijn met elkaar omgegaan,” zei Beelen. “We hebben leuke dingen gedaan.”
Zijn verklaringen over Sylvie hebben echter weinig invloed gehad op de reacties van de mannen bij Vandaag Inside. Johan Derksen en Albert Verlinde lijken vooral verontwaardigd over Beelen’s houding en zijn beslissing om de relatie voor de buitenwereld uit te vergroten.
De publieke perceptie van Wim Beelen
De reacties van Vandaag Inside hebben de publieke perceptie van Wim Beelen wellicht verder aangetast. In de ogen van veel kijkers lijkt Beelen een opportunistische figuur die bereid is zijn persoonlijke relaties voor de publiciteit te gebruiken.
Zijn woorden over de relatie met Sylvie Meis hebben weinig sympathie opgewekt, en zijn houding ten opzichte van de media lijkt vooral gericht op zelfpromotie. Dit alles zorgt ervoor dat Beelen in de ogen van de mannen bij Vandaag Inside vooral als een “griezel” wordt gezien, een term die Johan Derksen niet voor niets heeft gekozen.
Het is duidelijk dat Wim Beelen’s uitspraken en zijn omgang met zijn persoonlijke leven niet goed vallen in de media, en dat zijn imago bij sommige publieke figuren als een griezel wordt beschouwd. Of Beelen ooit de kans krijgt om zijn imago te herstellen, blijft de vraag, maar voor nu lijkt hij vooral in de schijnwerpers te staan vanwege de negatieve reacties die zijn uitlatingen hebben opgewekt.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.