Algemeen
Onze gedachten zijn bij Jack van Gelder: Wat een vreselijk verlies
Jack van Gelder in r0uw: moeder 0verleden op 99-jarige leeftijd
Jack van Gelder (74) verkeert in diepe r0uw na het 0verlijden van zijn moeder. De oud-presentator heeft in een interview met De Telegraaf bekendgemaakt dat zijn moeder, na een lang leven, op 99-jarige leeftijd is 0verleden aan de gevolgen van dementie.
Haar 0verlijden vond twee weken geleden plaats, maar Van Gelder heeft ervoor gekozen dit nieuws pas nu met de pers te delen. Op slechts een paar maanden na zou ze de bijzondere mijlpaal van 100 jaar hebben bereikt.
“Een groot gemis”
Hoewel hij in eerste instantie vrede had met haar 0verlijden, merkt Jack van Gelder nu pas hoeveel impact het op hem heeft.
“Ik had er in eerste instantie best wel vrede mee, want het is natuurlijk prachtig als je die leeftijd bereikt. Maar nu het afscheid achter de rug is, merk ik dat het bij mij toch niet helemaal in de koude kleren is gaan zitten. Het is een groot gemis.”
Het verdriet komt extra hard aan nu het definitieve afscheid achter de rug is. Het verlies van een moeder, zelfs op een hoge leeftijd, blijft een emotioneel beladen gebeurtenis.
Uithaal naar René van der Gijp
Van Gelder verscheen afgelopen zondag als gast bij het televisieprogramma De Oranjezondag, waar hij een scherpe uithaal deed naar René van der Gijp. De discussie ontstond naar aanleiding van geopolitieke spanningen, waar Van der Gijp zich totaal geen zorgen over maakte.
“Er komt helemaal geen 00rlog bij ons joh,” stelde de VI-analist luchtig.
Deze houding schoot bij Van Gelder in het verkeerde keelgat. Hij reageerde fel en gaf aan dat hij zich wél zorgen maakt over de toestand in de wereld. Daarbij haalde hij uit naar Van der Gijp:
“Ik slik geen pillen, dus ik zit in de realiteit.”
Met deze opmerking verwees hij naar het feit dat Van der Gijp openlijk antidepressiva gebruikt.
Social media-explosie: kritiek op Jack van Gelder
Zijn opmerking over antidepressiva zorgde op social media voor veel ophef. Veel mensen vonden de uitspraak ongepast en verkeerd geïnformeerd.
Een reactie op X (voorheen Twitter) luidde:
“Antidepressiva maken je niet blij of optimistisch. Het enige wat ze doen, is je stemming afvlakken, zodat je de dag door kunt komen zonder heftige pieken of dalen. Het betekent niet dat je de realiteit niet ziet.”
Na deze golf van kritiek besefte Van Gelder dat zijn woorden verkeerd waren overgekomen. Hij kwam al snel terug op zijn uitspraak en reageerde:
“Ik wilde René niet stigmatiseren, maar ik heb klaarblijkelijk een te simpel idee over antidepressiva gehad. Bedankt voor de info.”
Verdriet overschaduwt televisieoptreden
Terugblikkend op zijn optreden bij De Oranjezondag, geeft Van Gelder toe dat hij op dat moment “niet helemaal op zijn gemak” aan tafel zat.
“Het verlies van mijn moeder hakt er meer in dan gedacht,” zegt hij.
Zijn emoties speelden waarschijnlijk een rol in zijn felle reactie op René van der Gijp. Het verlies van een ouder, zelfs op hoge leeftijd, blijft een ingrijpende gebeurtenis die je gemoedstoestand beïnvloedt.
Veel steunbetuigingen voor Van Gelder
Ondanks de ophef over zijn uitspraken, krijgt Jack van Gelder veel steunbetuigingen van collega’s, fans en vrienden. Op social media laten talloze mensen weten mee te leven met zijn verlies.
“Sterkte Jack. 99 jaar is een prachtige leeftijd, maar een moeder verliezen blijft zwaar,” schrijft een volger op Facebook.
Anderen prijzen hem om het feit dat hij openlijk erkent dat hij verkeerd zat met zijn opmerking over antidepressiva.
“Mooi dat je terugkomt op je woorden en de kritiek serieus neemt,” reageert iemand.
Een tijd van r0uw en reflectie
Voor Jack van Gelder is deze periode er een van verdriet en reflectie. Het verlies van zijn moeder en de publieke ophef rondom zijn televisieoptreden laten zien hoe onvoorspelbaar en emotioneel beladen het leven soms kan zijn.
Wil jij Jack van Gelder een hart onder de riem steken? Laat je steunbetuiging achter in de reacties op Facebook.
Algemeen
Vrouw giet water over de zoon van haar buurvrouw nadat hij hetzelfde had gedaan met haar kat
Wreedheid tegen dieren is iets waar de meeste mensen instinctief fel tegenin gaan. Het idee dat een weerloos dier pijn of stress wordt aangedaan, roept bij velen onmiddellijk boosheid, verdriet of onbegrip op. Dieren zijn afhankelijk van mensen, en juist daarom voelen veel mensen een sterke morele verantwoordelijkheid om hen te beschermen. Gelukkig zijn we als samenleving ver gekomen: waar dieren vroeger soms achteloos of hardhandig werden behandeld, is er tegenwoordig veel meer bewustzijn, wetgeving en sociale controle.
Toch betekent dat niet dat dierenmishandeling volledig tot het verleden behoort. Af en toe duiken er verhalen op die laten zien dat waakzaamheid nog altijd nodig is. Soms gaat het om ernstige gevallen die diepe verontwaardiging oproepen, maar soms ook om kleinere incidenten die een bredere discussie losmaken over opvoeding, verantwoordelijkheid en grenzen. Eén zo’n verhaal ging enkele jaren geleden viraal en zorgde voor een felle online discussie over wat wel en niet gepast is als reactie op gedrag tegenover dieren.
Een onverwacht incident in de buurt
Het verhaal draait om Shannon Cooper, een vrouw die haar ervaring deelde op sociale media. Volgens haar eigen relaas zat haar kat rustig op een hek in de tuin toen de zoon van haar buurvrouw langsliep. Het dier deed niets, lag er ontspannen bij en leek zich van geen kwaad bewust. Totdat de jongen, volgens Shannon ongeveer tien jaar oud, een beker water over de kat gooide en daarbij lachte.
Voor Shannon voelde dit als een directe grensoverschrijding. Haar kat schrok, sprong weg en raakte zichtbaar van slag. Hoewel er geen sprake was van lichamelijk letsel, raakte het incident haar diep. Voor haar ging het niet om een grapje, maar om het lastigvallen van een dier dat zich niet kan verdedigen.
Een impulsieve reactie
Wat er daarna gebeurde, maakte het verhaal pas echt onderwerp van discussie. In een opwelling besloot Shannon hetzelfde te doen bij de jongen. Vanuit haar raam gooide ze een bak water over hem heen. De jongen was nat, geschrokken en rende weg. Niet veel later stond zijn vader boos voor de deur van Shannon, niet wetend wat er precies was voorgevallen.
Shannon besloot het hele incident te delen op X (voorheen Twitter). Haar bericht ging razendsnel rond en werd duizenden keren gedeeld en becommentarieerd. Ze schreef dat ze het probleem niet zag: haar kat was lastiggevallen, dus had ze gereageerd op een manier die volgens haar duidelijk maakte dat dit gedrag niet acceptabel was.
Online bijval
Een groot deel van de reacties steunde Shannon volmondig. Veel mensen vonden dat ze juist had gehandeld door direct een signaal af te geven. Volgens hen was het een onschuldige, maar duidelijke consequentie: water tegen water. Geen geweld, geen blijvende schade, maar wel een les.
Sommige ouders reageerden zelfs begripvol. Zij gaven aan dat als hun eigen kinderen zoiets zouden doen, ze de reactie van Shannon zouden begrijpen. “Het is maar water,” schreef een moeder. “Een kind van die leeftijd weet prima dat je dieren niet zomaar lastigvalt.” Anderen benadrukten dat respect voor dieren al op jonge leeftijd moet worden aangeleerd en dat dit soort gedrag niet afgedaan mag worden als ‘onschuldig kattenkwaad’.
Er waren ook mensen die het incident aangrepen om een bredere maatschappelijke discussie te voeren. Zij vonden dat ouders tegenwoordig te vaak beschermend optreden en te weinig ruimte laten voor natuurlijke consequenties. In hun ogen had Shannon het probleem direct opgelost zonder escalerend geweld.
Kritiek en zorgen
Tegelijkertijd was er ook forse kritiek. Tegenstanders vonden de reactie van Shannon kinderachtig en ongepast. Volgens hen had ze naar de ouders moeten stappen in plaats van zelf een ‘straf’ uit te delen. Het kind was immers niet van haar, en opvoeding wordt gezien als de verantwoordelijkheid van de ouders.
Sommige reacties wezen op de ontwikkelingsfase van kinderen. Een tienjarige is nog volop aan het leren wat de gevolgen van zijn acties zijn, zo klonk het. In hun ogen had een volwassen persoon juist het goede voorbeeld moeten geven door rustig te blijven en het gesprek aan te gaan, in plaats van op hetzelfde niveau te reageren.
Ook werd de vraag gesteld waar de grens ligt. Als iedereen zelf rechtvaardigheid gaat toepassen, kan dat leiden tot misverstanden en escalatie. Wat voor de één een onschuldige les is, kan voor een ander voelen als een aanval op zijn kind.
Nuance achteraf
Na de storm aan reacties besloot Shannon later meer context te geven. Ze benadrukte dat het incident uiteindelijk geen blijvende ruzie had veroorzaakt. De vader van de jongen bleek aanvankelijk boos omdat hij niet wist wat zijn zoon had gedaan. Toen het hele verhaal duidelijk werd, kon er zelfs om gelachen worden. De buren spraken het uit en er bleef geen blijvende wrok over.
Shannon gaf ook aan dat de jongen iets ouder bleek te zijn dan hij eruitzag, wat voor haar het idee versterkte dat hij beter had moeten weten. Ze benadrukte dat haar intentie niet was om een kind pijn te doen, maar om haar kat te beschermen en een duidelijke grens te stellen.
Een bredere discussie
Het verhaal laat zien hoe gevoelig dit soort situaties liggen. Aan de ene kant is er de terechte emotie die veel mensen voelen wanneer een dier wordt lastiggevallen. Aan de andere kant is er de vraag hoe je als volwassene reageert op gedrag van een kind, zeker als het niet je eigen kind is.
De discussie raakt aan grotere thema’s: opvoeding, verantwoordelijkheid, empathie voor dieren en de manier waarop we elkaar aanspreken op gedrag. Het internet fungeert daarbij als vergrootglas, waarin elke actie wordt uitvergroot en beoordeeld door duizenden mensen met verschillende normen en waarden.
Wat vaststaat, is dat respect voor dieren voor veel mensen een harde grens is. Het verhaal van Shannon Cooper laat zien hoe snel emoties kunnen oplopen wanneer die grens wordt overschreden. Of haar reactie gepast was, blijft onderwerp van debat. Sommigen zien het als een duidelijke, onschuldige les, anderen als een gemiste kans om het volwassen voorbeeld te geven.
En juist die verdeeldheid maakt dit verhaal zo veelzeggend: het confronteert ons met onze eigen ideeën over rechtvaardigheid, opvoeding en hoe ver je mag gaan om op te komen voor wie zich niet kan verdedigen.