Algemeen
Nederlanders in shock: torenhoge prijzen voor dagje strand – ‘Dit is absurd!’
Voor veel Nederlanders is een dagje strand dé manier om even te ontsnappen aan de dagelijkse drukte. Lekker met de voeten in het zand, de frisse Noordzeewind door je haren en genieten van de golven. Maar voor wie naar Dorum-Neufeld, een populaire badplaats in Duitsland, wil gaan, is er een flinke tegenvaller. Vanaf mei 2025 moeten bezoekers fors betalen om het strand überhaupt te mogen betreden.
Een gezin met één kind betaalt binnenkort €27,50 voor een simpele stranddag. Zelfs lokale inwoners worden niet ontzien: zij moeten nu ook betalen om hun eigen kustlijn te betreden. Wat ooit een spontane en gratis activiteit was, wordt nu een luxe-uitje.
Waarom wordt een dagje strand zo duur?
Voorheen betaalde een volwassene €7 voor toegang, maar dat bedrag stijgt binnenkort naar €10,50. Kinderen vanaf drie jaar moeten €6,50 neerleggen, een flinke stijging ten opzichte van de huidige €4. Daarmee wordt Dorum-Neufeld een van de duurste stranden aan de Noordzeekust.
Andere kustplaatsen hanteren een gratis strandbeleid of vragen slechts enkele euro’s voor onderhoud. Dit roept vragen op: waarom wordt juist hier de prijs zo drastisch verhoogd?
Een strandticket inclusief zwembad – maar is dat eerlijk?
Volgens Kurverwaltung Wurster Nordseeküste, de instantie die het strand beheert, is er een logische verklaring voor de prijsverhoging. De entreeprijs omvat namelijk niet alleen toegang tot het strand, maar ook tot het nabijgelegen Watt’n Bad, een recreatiezwembad.
Dit betekent dat een ticket zowel toegang geeft tot het zandstrand als het zwembad, een concept dat volgens de beheerders uniek is. Maar veel bezoekers zien de noodzaak hiervan niet in. Niet iedereen wil immers zwemmen; sommigen willen alleen een strandwandeling maken of even genieten van de zee, zonder verplicht te moeten betalen voor een zwembad waar ze geen gebruik van maken.
Volgens Sandra Langheim, woordvoerder van de Kurverwaltung, is het niet meer mogelijk om losse strandtoegang te bieden. Ze wijst op inflatie en stijgende onderhoudskosten als redenen voor de nieuwe tarieven. “De prijzen zijn al tien jaar niet verhoogd,” zegt ze. “Daarnaast is dit strand in feite de ligweide van een groot openluchtzwembad, en dat zie je nergens anders.”
Lokale bewoners balen van extra kosten
Niet alleen toeristen, maar ook lokale bewoners voelen de gevolgen van deze beslissing. Waar ze voorheen gratis toegang hadden, moeten ze nu ook een toegangsprijs betalen.
Voor inwoners geldt wel een gereduceerd tarief: €6,50 per volwassene en €4,50 per kind. Toch leidt deze maatregel tot veel onvrede. Velen vinden het onbegrijpelijk dat ze moeten betalen voor natuur die altijd vrij toegankelijk was. Sommigen vrezen dat deze verandering het toerisme zal schaden, terwijl anderen het simpelweg oneerlijk vinden.
Zal deze prijsstijging toeristen afschrikken?
De grote vraag is: gaan toeristen hierdoor wegblijven? Lokale ondernemers maken zich zorgen.
🏝️ “Mensen zoeken steeds vaker naar betaalbare vakanties,” zegt een huiseigenaar die regelmatig toeristen ontvangt. “Als een dagje strand hier bijna net zo duur wordt als een pretparkbezoek, dan kiezen gezinnen misschien voor een andere bestemming.”
Voor een gezin met twee kinderen loopt de rekening al snel op tot €34,50 per dag. En dan zijn daar nog de kosten voor eten, drinken en parkeren. In vergelijking met gratis stranden in Nederland of andere Noordzeekustplaatsen is dit een aanzienlijk bedrag. Voor veel vakantiegangers zou dit een reden kunnen zijn om een andere badplaats te kiezen.
Zijn er nog gratis alternatieven?
Voor wie geen zin heeft om te betalen voor een dagje strand, zijn er gelukkig nog alternatieven. De Wurster kustlijn strekt zich uit over 25 kilometer en er zijn nog steeds plekken waar je gratis kunt wandelen en genieten van de zee. Maar wie specifiek het populaire strandgebied met de vuurtoren, haven en het Watt’n Bad wil bezoeken, zal fors moeten betalen.
Het roept een bredere vraag op: moet strandbezoek een luxe worden? Sommige gemeenten hanteren gratis strandtoegang, terwijl andere kosten in rekening brengen voor onderhoud en faciliteiten.
Volgen andere stranden dit voorbeeld?
De situatie in Dorum-Neufeld leidt tot discussies over de toekomst van openbare stranden. Zal dit een nieuwe trend worden in andere kustplaatsen? Of blijft dit een uitzonderlijke situatie? Sommige badplaatsen hebben al betaalde zones, maar het verplicht laten betalen voor alle bezoekers, inclusief inwoners, is uitzonderlijk.
Veel mensen beschouwen het strand als een plek van vrijheid en ontspanning. Maar als steeds meer badplaatsen een entreeprijs gaan hanteren, kan een spontaan dagje strand straks alleen nog maar met een flink prijskaartje.
Sociale media ontploft over de strandprijzen
Op Twitter en Facebook stromen de reacties binnen. Veel mensen vinden het absurd dat een dagje strand nu zo duur wordt.
💬 “Waarom moet ik betalen voor een zwembad als ik alleen maar wil wandelen?”
💬 “Dit is toch bizar? Stranden moeten gratis blijven!”
💬 “Ik ga wel ergens anders naartoe. Dit is gewoon oplichting.”
Sommige mensen begrijpen de prijsstijging, maar velen vinden €10,50 per volwassene en €6,50 per kind simpelweg te veel. Ze vrezen dat dit een opmaat is naar nog meer betaalde stranden in Europa.
Wat betekent dit voor de toekomst van strandbezoek?
Of je nu inwoner bent of toerist, één ding is zeker: een dagje strand wordt duurder. Waar Dorum-Neufeld ooit een betaalbare en populaire strandbestemming was, wordt de drempel nu een stuk hoger.
Het blijft de vraag of deze prijsstijging daadwerkelijk toeristen zal afschrikken. Maar één ding is zeker: wie hier in de toekomst wil genieten van een spontane strandwandeling, moet niet alleen zijn slippers, maar ook zijn portemonnee meenemen.
Onrust bij GroenLinks-PvdA: eerste dag van Jesse Klaver overschaduwd door nieuwe rel rond Esmah Lahlah
De eerste werkdag van Jesse Klaver als nieuwe fractievoorzitter van GroenLinks-PvdA had feestelijk moeten zijn. Na het vertrek van Frans Timmermans kreeg Klaver opnieuw de leiding over de linkse samenwerking in de Tweede Kamer. Maar nog voordat hij goed en wel aan zijn bureau zat, brak er een nieuw schandaal los binnen de partij.
Volgens een onthulling van het Algemeen Dagblad blijkt partijgenoot Esmah Lahlah niet alleen te hebben gesolliciteerd naar het burgemeesterschap van Tilburg, maar óók naar diezelfde functie in Delft. Daarmee laait de discussie over haar loyaliteit aan de Haagse politiek opnieuw op — precies op het moment dat de partij juist rust en stabiliteit wilde uitstralen.
De eerste storm: de sollicitatie in Tilburg
Het was pas twee weken geleden dat de naam van Esmah Lahlah voor het eerst in opspraak kwam. Tijdens de landelijke verkiezingscampagne, waarin zij als nummer twee op de lijst stond en een belangrijk boegbeeld was naast Timmermans, bleek ze gesolliciteerd te hebben naar het burgemeesterschap van Tilburg.
Dat kwam bij de partijtop als een verrassing. De fractieleiding wist niets van haar sollicitatie, en dat zorgde voor flinke onrust binnen de partij én bij kiezers. De timing was ongelukkig: terwijl Lahlah kiezers opriep om op haar te stemmen, bleek ze tegelijk te kijken naar een functie buiten Den Haag.
In talkshow Pauw & De Wit noemde presentator Jeroen Pauw het “een vorm van kiezersbedrog”. Volgens hem mag van een kandidaat verwacht worden dat die zich volledig inzet voor de functie waarvoor men campagne voert. Zijn woorden vonden weerklank op sociale media, waar Lahlah dagenlang onder vuur lag.
De politica reageerde destijds met spijtbetuigingen en zei dat ze het anders had moeten aanpakken. Ze benadrukte dat ze “niet wegliep voor haar verantwoordelijkheid”, maar de schade was al aangericht.
Een tweede sollicitatie duikt op
Toen de storm net wat was gaan liggen, bracht het AD maandagochtend nieuw nieuws naar buiten. Lahlah had namelijk óók gesolliciteerd naar de burgemeestersfunctie in Delft.
Die onthulling kwam hard aan — niet alleen bij kiezers, maar ook bij haar eigen partij. Terwijl GroenLinks-PvdA probeert het vertrouwen van het publiek te herstellen na een teleurstellende verkiezingsuitslag, lijkt de fractie opnieuw verstrikt te raken in interne onrust.
Toen Lahlah door de krant werd gevraagd om een reactie, gaf ze een opmerkelijk ontwijkend antwoord:
“We hebben het de afgelopen weken de hele tijd gehad over vertrouwelijke zaken en vertrouwenscommissies. Als daar iets over uitlekt, is dat vreemd. Ik ontken de sollicitatie niet, maar ik bevestig het ook niet.”
Die reactie zorgde niet voor rust, maar juist voor extra speculatie.
Jesse Klaver probeert de rust te herstellen
Voor Jesse Klaver was het de slechtst denkbare timing. Op zijn eerste dag als fractievoorzitter moest hij zich verdedigen tegen vragen over partijdiscipline en interne communicatie. Hij probeerde de schade te beperken door de nadruk te leggen op Lahlah’s kwaliteiten en betrokkenheid.
“Ik ken Esmah als iemand met een grote maatschappelijke inzet, zowel landelijk als lokaal,” zei Klaver in een eerste reactie. “We hebben goede mensen zoals zij nodig. Ze blijft deze hele periode bij ons in Den Haag.”
Toch leidde zijn uitspraak tot nieuwe vragen. Als Klaver al wist van de sollicitatie in Delft, waarom had hij dat dan niet eerder gedeeld? En waarom koos de partij ervoor deze informatie stil te houden, zeker nu het leiderschap officieel van Timmermans op hem was overgegaan?
Volgens het AD “roept het nieuws opnieuw vragen op over de transparantie en loyaliteit binnen de partijtop”.
Kritiek van buitenaf: “Een rommeltje bij GroenLinks-PvdA”
De politieke concurrentie reageerde voorspelbaar scherp. Geert Wilders, leider van de PVV, greep de situatie aan om de linkse fusiepartij belachelijk te maken. Op X (voorheen Twitter) plaatste hij een foto van Lahlah met de tekst:
“Wat een bende daar. Wat een onbetrouwbaarheid. Wat een vals spel. Ze wil zo graag weg maar het lukt maar niet. Dan toch maar op nummer 2 op de lijst. En ondertussen nog even in Tilburg solliciteren. Met zulke vrienden heeft GL/PvdA geen vijanden nodig.”
Ook De Telegraaf was hard in haar analyse. De krant schreef dat de kwestie Klaver “meteen in verlegenheid brengt” en zijn start als fractievoorzitter overschaduwt. Voor een partij die juist probeert stabiliteit te tonen na het vertrek van Frans Timmermans, komt dit nieuws bijzonder slecht uit.
Lol 😳 “GL/PvdA-Kamerlid Esmah Lahlah heeft niet alleen een gooi gedaan naar het burgemeesterschap van Tilburg, maar ook naar dat van Delft”: https://t.co/BvvNyg0O6S
— Wierd Duk ܦܝܪܬ ܕܘܟ (@wierdduk) November 3, 2025
Spanningen binnen de partij
Volgens ingewijden binnen GroenLinks-PvdA groeit de irritatie over de voortdurende onrust rond Lahlah. Veel fractieleden zouden vinden dat het tijd is om zich te concentreren op inhoudelijke politiek in plaats van persoonlijke kwesties.
“De timing is rampzalig,” zegt een anonieme bron binnen de partij. “We willen bouwen aan vertrouwen, maar telkens wordt de aandacht afgeleid door incidenten. Dat werkt verlammend.”
Daarnaast sijpelen er berichten door over spanningen tussen de twee bloedgroepen van de fusiepartij: de sociaal-democratische PvdA en het progressieve GroenLinks. Sommige leden zouden vinden dat de samenwerking te stroperig verloopt en dat de interne communicatie te wensen overlaat.
Het is eigenlijk wel goed dat dit allemaal uitlekt. Totaal archaïsch systeem om burgemeesters zo stiekem te selecteren. Voer gewoon de direct gekozen burgemeester in (zoals de rest van de wereld). Zijn we ook meteen van dit soort baantjesjagers verlost. https://t.co/hM9os2RVI1
— Henk Otten (@hendrikotten3) November 3, 2025
Een leiderschapstest voor Klaver
Voor Jesse Klaver is dit een cruciaal moment. Na jaren als partijleider van GroenLinks keerde hij terug aan het roer van de fusiefractie, met de missie om de partij een duidelijke koers te geven. Maar nu wordt hij meteen geconfronteerd met een vertrouwenskwestie binnen zijn eigen team.
Politieke analisten spreken van “een eerste serieuze test” voor zijn leiderschap. Als Klaver erin slaagt de rust te herstellen, kan dat zijn positie versterken. Maar als de onrust voortduurt, dreigt het beeld van een wankele fractie te blijven hangen.
“Klaver moet nu laten zien dat hij boven de emoties kan staan,” zegt politicoloog Nicolas Bouteca (UGent). “De partij kan zich geen nieuwe vertrouwenscrisis permitteren, zeker niet nu de coalitievorming in Den Haag in een cruciale fase zit.”
https://twitter.com/hendrikotten3/status/1985396538730848348?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1985396538730848348%7Ctwgr%5E9aaac55db3f93ebecd0b4cedf0346904c45e6094%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Frumeurs.nl%2Fnieuw-schandaal-uitgelekt-rondom-esmah-lahlah-nummer-2-van-gl-pvda%2F
De nasleep voor Esmah Lahlah
De positie van Lahlah komt intussen steeds meer onder druk te staan. Hoewel ze formeel nog gewoon Kamerlid is, klinkt er achter de schermen discussie over haar toekomst binnen de fractie. Sommige leden vragen zich af of zij haar werk nog met volle overtuiging kan doen, nu haar naam opnieuw negatief in het nieuws komt.
Volgens bronnen binnen de partijtop wordt er intern gesproken over mogelijke vervolgstappen. Er zouden gesprekken gepland staan om “de situatie te evalueren” en te bepalen hoe de fractie verdergaat.
Voorlopig houdt Lahlah echter vast aan haar zetel. In gesprekken met collega’s zou ze hebben aangegeven dat ze zich volledig blijft inzetten voor haar werk in Den Haag.
Geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt. Kent u die uitdrukking?
Juf Lahlah in ieder geval wel. Probeerde in meerdere steden burgemeester te worden maar gaf haar plek als nummer twee (!) op de lijst niet op.
https://t.co/ZJsKSlqP5g
#Lahlah #GroenLinksPvdA #Lahlah pic.twitter.com/hLZVF2Cihz— widtvoet (@widtvoet) November 3, 2025
Een partij op zoek naar evenwicht
De timing van het incident kon haast niet slechter. Na het vertrek van Frans Timmermans stond GroenLinks-PvdA op een kantelpunt: een nieuwe fase, met Jesse Klaver als gezicht van vernieuwing en samenwerking. De partij wilde de blik vooruit richten, richting beleid en oppositie, niet terug naar interne ruis.
Maar het beeld van verdeeldheid en onduidelijkheid dringt zich opnieuw op. Volgens insiders is het essentieel dat Klaver de komende weken eenheid weet te creëren. Alleen dan kan de partij zich profileren als een betrouwbaar alternatief in het huidige politieke landschap.
“De fusie tussen GroenLinks en PvdA is nog jong,” aldus een partijstrateeg. “Zulke groeipijnen horen erbij, maar het is nu aan Klaver om te tonen dat hij de touwtjes in handen heeft.”
Conclusie: een valse start, maar niet per se het einde
Wat bedoeld was als een frisse start voor Jesse Klaver, is uitgelopen op een ongemakkelijke vuurdoop. De dubbele sollicitatie van Esmah Lahlah werpt een schaduw over zijn eerste dagen als fractievoorzitter, maar biedt tegelijk ook een kans om leiderschap te tonen.
Of de partij dit incident kan ombuigen tot een les in transparantie en interne discipline, zal de komende weken blijken. Eén ding is duidelijk: de linkse fusiepartij heeft rust nodig om haar politieke ambities waar te maken. En dat begint met helderheid — over wie blijft, wie vertrekt, en wie de koers bepaalt.
💬 Wat vind jij: moet Esmah Lahlah aanblijven als Kamerlid, of is het tijd voor een nieuwe start binnen GroenLinks-PvdA? Deel je mening via onze sociale kanalen.