Algemeen
Mensen pakken zwaar geld na overlijden Dieuwertje Blok: ´Een regelrechte schande´
Het overlijden van Dieuwertje Blok heeft veel mensen diep geraakt. Als icoon van de Nederlandse televisie was ze een vertrouwd gezicht voor vele generaties. Toch komt er een schokkende waarheid naar boven: sommige omroepen lijken haar overlijden vooral als een kans te zien om de kas te spekken. In plaats van haar nalatenschap te eren met gratis toegankelijke beelden, worden er gewoon facturen uitgeschreven voor oude fragmenten. En dat tegen het volledige tarief.
Tv-analist Tina Nijkamp bracht deze pijnlijke waarheid aan het licht op haar kanaal. Ze werd geïnformeerd door een omroepspion die aangaf dat zowel NTR als KRO-NCRV geen uitzondering maken bij het rekenen voor aanvragen van beelden met betrekking tot Dieuwertje Blok. “Vandaag bizar genoeg weer zo NTR en KRO-NCRV rekenen volledige tarief voor alle aanvragen met betrekking tot Dieuwertje Blok,” aldus de bron. Dit is opvallend, vooral voor een icoon van haar formaat. Er lijkt weinig ruimte voor coulance, zelfs niet voor een geliefd en gerespecteerd gezicht zoals Dieuwertje Blok.
De reactie van Tina Nijkamp
Tina Nijkamp kan haar verbazing dan ook niet onderdrukken: “Oh wat
raar blijft dat toch inderdaad. Blijft raar dat producenten
omroepen/zenders kunnen verdienen aan de verkoop van fragmenten van
overleden iconen.” Het is een situatie die helaas niet nieuw is,
want eerder gebeurde hetzelfde al bij de overleden presentator Ron
Brandsteder.
Ron Brandsteder: zelfde verhaal, andere
naam
Bij Ron Brandsteder ontstond er een soortgelijke discussie. RTL 4
kreeg kritiek omdat ze oude programma’s van hem niet herhaalden,
maar volgens Tina was de situatie bij RTL 4 veel ingewikkelder dan
gedacht. “Probleem bij RTL 4 is dat ze geen rechten hebben van de
Ron-shows. NUL. Ze konden dus niks ZOMAAR uitzenden.”
Het verdienmodel van de
omroepen
Hoe zit het dan precies? Het blijkt een weldoordacht verdienmodel
te zijn, waarbij de rechten op de oude programma’s vaak verkocht
zijn aan externe partijen. Tina legt uit: “Joop van den Ende en
John de Mol waren destijds zo gehaaid om ALLE programmarechten voor
vaak slechts vijf jaar te verkopen (en dan mocht een zender het
bijvoorbeeld maximaal drie keer uitzenden in die periode). Mede
daardoor zijn zij miljardair geworden.”
Geld verdienen aan
televisiefragmenten
Het verkopen van oude televisiefragmenten blijkt dus een flinke
goudmijn te zijn. Omroepen en productiemaatschappijen vragen
bizarre bedragen voor het gebruik van dergelijke beelden. Tina
vertelt: “De rechten van bijna alle Endemol-shows liggen dus bij
inmiddels EndemolShine en Banijay. Ook van Wie Ben Ik en bijvoorbeeld All You Need, Peter R. de Vries en Hart in Aktie. EndemolShine vraagt nu zo’n 750
tot 2.000 euro per minuut voor elk fragment en verkopen niet zomaar
hele afleveringen.”
Een eerbetoon of een
verdienmodel?
Recent maakte Omroep MAX een eerbetoon aan Ron Brandsteder, maar de
vraag blijft of ze daar grof geld voor moesten betalen. Tina heeft
navraag gedaan bij EndemolShine, maar kreeg geen antwoord. “Dus
waarschijnlijk wel,” voegt ze toe.
Conclusie
Het verlies van een iconisch gezicht zoals Dieuwertje Blok is
tragisch voor het publiek, maar voor sommige mediabedrijven lijkt
het vooral een kans om geld te verdienen. Hoewel het respect voor
deze iconen in de woorden van de omroepen misschien aanwezig is,
lijkt het voor sommige bedrijven vooral te draaien om de zakelijke
kant van zaken. Of dit nu een eerbetoon of gewoon een verdienmodel
is, blijft een vraag die nog niet beantwoord is.
Krijgen ag*nten in Bureau Utrecht betaald voor hun deelname? Peter en Eduard geven eindelijk duidelijkheid
Het televisieprogramma Bureau Utrecht, waarin programmamaker Ewout Genemans een jaar lang meeliep met p0litieagenten in de Domstad, is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste kijkcijferhits van het moment. Het programma geeft een unieke inkijk in het dagelijkse werk van agenten en laat zien wat er gebeurt achter de schermen van een p0litieteam dat voortdurend schakelt tussen meldingen, emoties, veiligheid en menselijkheid.
Met inmiddels zeven seizoenen binnen de bredere Bureau-reeks — waarvan Bureau Burgwallen, Bureau Arnhem en Bureau Rotterdam eerdere successen waren — heeft Bureau Utrecht opnieuw een groot publiek weten te boeien. Veel kijkers raken geïnteresseerd in de agenten achter het uniform en stellen vragen over hun dagelijkse werk, hun motivatie en hun ervaringen met de camera’s.
Een van de meest gestelde vragen gaat over de deelname zelf: krijgen de agenten betaald voor hun rol op televisie? Het antwoord zorgt voor veel verbazing, en dat geven Peter en Eduard — twee van de populairste agenten uit de reeks — helder in een recent interview.
Een kijkje achter de schermen dat miljoenen mensen raakt
In het zevende seizoen van de serie volgen we een divers team van agenten: Rebecca, Ellen, Lennart, Kiki, Kirsten, Naomi, Yannick, Frank, Maikel, en natuurlijk het duo Peter en Eduard. Iedere aflevering laat zien wat er op straat gebeurt, maar ook wat je normaal niet ziet: de emoties, de hectiek, het geduld, de humor en de saamhorigheid in het team.
Het succes van Bureau Utrecht komt niet alleen door de spannende meldingen die worden afgehandeld, maar vooral door de menselijkheid van de agenten. Kijkers leren hen beter kennen en ontdekken dat achter iedere agent ook gewone mensen schuilgaan die hun werk met passie doen, maar soms ook worstelen met lastige situaties.
Dat maakt de vraag over financiële compensatie des te relevanter: met zoveel kijkers, zoveel impact en zoveel betrokkenheid zou je verwachten dat de agenten extra beloond worden voor hun deelname. De werkelijkheid blijkt echter heel anders.
Krijgen de agenten betaald voor Bureau Utrecht?
In een gesprek met Veronica Superguide worden Peter en Eduard — twee publiekslievelingen — gevraagd of zij een vergoeding ontvangen voor hun deelname aan het televisieprogramma.
Hun antwoord is verrassend simpel én eerlijk:
“Nee hoor, was het maar waar!”
Er wordt dus géén extra vergoeding uitgekeerd aan de agenten die meedoen. Voor velen komt dat onverwacht, omdat de mediawereld bekendstaat om flinke vergoedingen voor mensen die op televisie verschijnen. Denk aan realityprogramma’s, talentenshows of documentaires: deelnemers ontvangen daar vaak wel een financiële compensatie.
In Bureau Utrecht is dat anders. De agenten doen mee als onderdeel van hun werk, en de opnames vinden plaats tijdens hun reguliere diensten. De extra uren, intensiteit of publieke aandacht leveren dus geen extra financiële beloning op.
Waarom doen de agenten dan wél mee?
De logische vervolgvraag is: waarom zou je op nationale televisie verschijnen als je er niet extra voor betaald krijgt?
Daar hebben Peter en Eduard beiden een duidelijk, maar verschillend antwoord op.
Eduard: bijdragen aan begrip voor het p0litiewerk
Eduard vertelt dat zijn motivatie vooral ligt in het creëren van begrip voor het vak. Hij wil graag laten zien wat agenten dagelijks meemaken en hoeveel druk er soms op hen ligt.
Hij zegt:
“Ik wil mensen laten zien wat wij als p0litie allemaal over ons heen krijgen. Dat verhaal wilde ik graag voortzetten.”
Voor hem draait deelname dus om transparantie en maatschappelijke impact. Door de camera’s een jaar lang mee te nemen, hoopt hij dat kijkers meer inzicht krijgen in hoe breed en uitdagend het p0litiewerk werkelijk is — van kleine buurtconflicten tot emotioneel zware meldingen.
Peter: twijfels, een duwtje in de rug en onverwacht succes
Peter had juist een heel andere start. Hij bekent dat hij lange tijd twijfelde of hij zich moest opgeven. De deadline kwam steeds dichterbij en zelfs een kwartier voor het verstrijken van die tijd had hij zijn inschrijving nog niet verstuurd.
Volgens Peter was het uiteindelijk een collega die de knoop doorhakte:
“We moesten ons voor een bepaalde datum opgeven en een kwartiertje voor de deadline had ik dat nog niet gedaan.”
Het blijkt een beslissing te zijn geweest die zijn leven op onverwachte manieren veranderde. Peter groeide in razend tempo uit tot een van de meest geliefde agenten van de serie. Op sociale media ontvangen hij en Eduard talloze positieve berichten, waardoor ze een vaste schare fans hebben opgebouwd.
Peter is dankbaar voor die steun, maar blijft tegelijkertijd nuchter:
“Je weet van tevoren dat het kan gebeuren, dus het hoort er een beetje bij. Maar wat het echt met je doet als persoon, dat weet je pas achteraf.”
Hij benadrukt dat hij niet bekend wil staan als een televisiepersoonlijkheid:
“Ik wil bekendstaan om het werk dat ik laat zien. Ik ben gewoon Peter, niet de nieuwe Daan.”
Met de verwijzing naar ‘de nieuwe Daan’ doelt hij op Daan — een collega-agent uit eerdere Bureau-reeksen — die eveneens enorm populair werd door zijn televisieoptredens.
Publieke waardering als grootste beloning
Hoewel de agenten geen extra vergoeding ontvangen, blijkt dat waardering van kijkers een belangrijke rol speelt in hun motivatie. Veel kijkers sturen berichten via Instagram, laten complimenten achter onder filmpjes, of spreken hen aan op straat.
Kijkers waarderen vooral:
-
de geduldige toon die de agenten aannemen,
-
hun humor tijdens stressvolle situaties,
-
de menselijke manier waarop ze met burgers omgaan,
-
en hun uitleg over waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
Door het programma ontstaat er meer begrip voor het p0litiewerk. Burgers zien niet alleen de incidenten zelf, maar ook de gesprekken, overwegingen, emoties en dilemma’s die voorafgaan aan beslissingen.
Voor Peter en Eduard voelt dat als een vorm van erkenning die verder gaat dan een financiële vergoeding. Het laat zien dat hun werk ertoe doet en dat het publiek hen ziet als mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de veiligheid van anderen.
Waarom Bureau Utrecht zo goed werkt voor televisie
Dat Bureau Utrecht zo’n enorme hit is, heeft meerdere redenen. De serie combineert:
-
actie met rustige observaties,
-
spanning met humor,
-
emotie met professionaliteit,
-
en kwetsbare momenten met krachtige interventies.
Ewout Genemans weet het p0litiewerk toegankelijk te maken zonder sensatiezucht, waardoor de serie bijzonder geschikt is voor een breed publiek. Van jongeren die nieuwsgierig zijn naar de praktijk van het blauwe uniform tot volwassenen die willen begrijpen wat er speelt in hun eigen wijk: de serie toont het allemaal.
Daarnaast zijn de agenten herkenbare figuren geworden. Niet als sterren, maar als gewone mensen die toevallig een bijzondere baan hebben.
De impact van bekendheid op het dagelijks leven van een agent
Hoewel Peter en Eduard hun bekendheid omarmen, blijft de realiteit dat ze ook gewoon op straat moeten werken. Dat betekent dat ze soms worden herkend tijdens een dienst, aangesproken door bewoners of gecomplimenteerd door voorbijgangers.
Peter zegt hierover dat bekendheid “een beetje bij het programma hoort”, maar dat hij graag wil dat mensen hem vooral zien als p0litieman, niet als televisiegezicht.
Zijn nuchtere houding en oprechte manier van communiceren maken hem geliefd. Dat is misschien wel de grootste reden waarom kijkers zo graag naar hem en zijn collega’s kijken.
Conclusie: geen extra geld, wel een groot publiek dat meeleeft
Agenten die deelnemen aan Bureau Utrecht krijgen geen vergoeding voor hun rol op televisie. Toch kiezen zij ervoor om mee te doen om een reden die misschien nog waardevoller is: om het echte p0litiewerk zichtbaar te maken, begrip te creëren en te laten zien hoe veelzijdig en menselijk hun vak is.
Peter en Eduard veroverden de harten van kijkers door hun eerlijkheid, humor en professionaliteit. Dat zij dit zonder extra betaling doen, versterkt wellicht nog meer hoe authentiek hun inzet is.
En precies dat maakt Bureau Utrecht tot een van de meest geliefde en besproken tv-programma’s van dit moment.