Algemeen
Media-adviseur van Rachel Hazes kotst op Sandra Schuurhof: ‘Moeder Teresa!’
Guido den Aantrekker onder vuur na felle verdediging van Rachel Hazes in Shownieuws
In een recente uitzending van Shownieuws is media-adviseur en showbizzdeskundige Guido den Aantrekker opnieuw in opspraak geraakt vanwege zijn uitgesproken verdediging van Rachel Hazes. In een verhitte discussie met royaltyverslaggever Sandra Schuurhof liet hij zich fel uit over de kritiek die Rachel te verduren krijgt, met name over de rechtszaak die zij aanspande tegen haar zoon André Hazes jr.
De uitzending leidde tot een golf van reacties, niet alleen vanwege de inhoud van de discussie, maar ook door de vragen die steeds vaker gesteld worden over Guido’s rol aan tafel. Want hoe onafhankelijk is hij nog als commentator wanneer hij ook vertrouweling en adviseur is van Rachel Hazes?
Een bekende verschijning met een persoonlijke agenda?
Guido den Aantrekker is al jaren een vaste tafelgast bij Shownieuws en wordt vaak gevraagd wanneer er ontwikkelingen zijn binnen de Hazes-familie. Zijn directe lijn met Rachel Hazes maakt hem tot een bron van informatie, maar ook tot een omstreden figuur in het medialandschap.
Kritiek van collega’s en kijkers richt zich op het feit dat Den Aantrekker in feite optreedt als woordvoerder van Rachel, zonder dat deze band altijd expliciet benoemd wordt. Hierdoor ontstaat er volgens velen een scheve situatie, waarin Rachel Hazes via Guido als het ware een vaste plek aan de desk heeft gekregen.
Volgens critici zou het correct zijn om bij elk item waar Guido spreekt over Rachel Hazes, duidelijk te vermelden dat hij een persoonlijke band met haar heeft. Dat zou de kijker beter in staat stellen om zijn uitspraken op waarde te schatten. De huidige werkwijze roept vragen op over journalistieke objectiviteit en integriteit.
Botsing met Sandra Schuurhof
Tijdens de bewuste uitzending kwam het tot een fel debat toen het onderwerp viel op de rechtszaak tussen Rachel en haar zoon André. Sandra Schuurhof uitte harde kritiek op Rachel. “Het is onbegrijpelijk dat je je eigen kind voor de rechtbank sleept. Dat is onmenselijk,” aldus de royaltydeskundige.
Guido reageerde direct en fel. Hij stelde dat Sandra slechts een deel van het verhaal kent en dat het gemakkelijk oordelen is van de zijlijn. “Als je niet weet wat er achter de schermen gebeurt, moet je terughoudend zijn met zulke stellige uitspraken,” zo betoogde hij.
Hij benadrukte dat Rachel structureel negatief wordt neergezet in de media en dat ze al jaren te maken heeft met een constante stroom aan kritiek. “Ze wordt echt overspoeld door drek en bagger. Dat kun je rustig zeggen,” verzuchtte hij.
Objectiviteit in twijfel getrokken
Sandra Schuurhof liet zich echter niet overtuigen en hield vast aan haar standpunt. Ze merkte op dat Guido duidelijk milder is naar Rachel dan naar andere publieke figuren. “Ja, maar jij bent toch een stuk milder naar haar toe dan ik je naar wie dan ook hoor,” zei ze.
Guido ontkende dat resoluut. “Nee hoor, helemaal niet, want ik ben net zo dol op Roxeanne en André, dat weet ook iedereen,” benadrukte hij. Volgens hem gaat het in dit geval om een juridisch conflict waarin Rachel volgens hem gegronde redenen had om naar de rechter te stappen.
De discussie escaleerde verder toen Sandra aangaf dat liefde en communicatie in een moeder-kindrelatie belangrijker zijn dan juridische strijd. “Je kunt wel gelijk hebben, maar je hoeft het niet af te dwingen,” zei ze. Guido reageerde sarcastisch: “Ja, het is prachtig, je lijkt Moeder Teresa wel, het is prachtig gezegd.”
Sandra bleef echter kalm en gaf aan dat zij zelf nooit een rechtszaak zou beginnen tegen haar kind. “Ik zal het in elk geval niet aanspannen!” Guido vond dat Sandra zich baseerde op onvolledige informatie. “Jij weet toch ook helemaal niet hoe Rox en Dré hier in zitten?” zei hij. Sandra pareerde: “We weten toch wel dat zij vindt dat hij de naam André Hazes niet meer mag gebruiken?” Guido beet terug: “Dan nog weet je niet alle feiten.”
Sandra besloot: “Ik weet genoeg om te zeggen dat als jij als moeder je kind voor de rechter sleept omdat hij per se ‘junior’ moet gebruiken, dan is er volgens mij toch iets mis met je.”
Loyaliteit boven journalistiek?
De woordenwisseling illustreert opnieuw de hechte band tussen Guido den Aantrekker en Rachel Hazes. Voor sommigen is het bewonderenswaardig dat hij haar blijft verdedigen, maar voor anderen overschrijdt hij daarmee de grens tussen journalist en belangenbehartiger.
De felheid waarmee hij in de verdediging schiet, maakt het lastig om hem als objectieve commentator te beschouwen. In plaats van een analytische duiding, lijkt zijn bijdrage vaak op een persoonlijk pleidooi. Dat roept vragen op over zijn rol binnen het programma en de redactionele keuzes van Shownieuws.
Steeds terugkerende dynamiek
Het is niet de eerste keer dat Guido in de verdediging schiet voor Rachel Hazes. Telkens wanneer zij in het nieuws komt, is hij aanwezig om haar kant van het verhaal te belichten. Hoewel dat zijn goed recht is, verwachten kijkers van een actualiteitenrubriek ook enige afstand en objectiviteit.
De herhaaldelijke terugkeer van deze dynamiek zorgt voor wrevel bij een deel van het publiek en andere panelleden. Zij vragen zich af of Guido nog in staat is om kritisch naar Rachel Hazes te kijken. En als hij dat niet is – wat hem niet per se kwalijk genomen wordt – waarom wordt zijn rol dan niet transparanter gemaakt?
Reacties van kijkers en collega’s
Na afloop van de uitzending regende het reacties op sociale media. Sommige kijkers namen het op voor Guido, die volgens hen gewoon loyaal is aan iemand die hij goed kent. Anderen waren kritischer: ze vonden dat hij zijn persoonlijke betrokkenheid niet goed scheidt van zijn werk als showbizzcommentator.
Ook binnen de redactie van Shownieuws zou er discussie zijn over de rol van Guido. Hoewel hij jarenlang een vertrouwd gezicht is geweest, is er groeiende behoefte aan meer transparantie richting de kijker. Het benoemen van zijn vertrouwensrelatie met Rachel Hazes zou kunnen bijdragen aan een eerlijker beeld.
Balans in journalistiek onder druk
Het incident tussen Guido en Sandra staat niet op zichzelf. In de bredere mediawereld speelt vaker de vraag hoe persoonlijk betrokken een verslaggever of deskundige mag zijn bij het onderwerp waarover hij of zij spreekt. Objectiviteit is een belangrijk journalistiek principe, maar tegelijkertijd is het soms onvermijdelijk dat persoonlijke relaties invloed hebben.
De oplossing ligt mogelijk in volledige openheid. Als kijkers weten dat Guido een nauwe band heeft met Rachel Hazes, kunnen ze zijn uitspraken in dat licht interpreteren. Zonder die context ontstaat het gevaar dat men zijn woorden als journalistiek neutraal beschouwt, terwijl dat feitelijk niet het geval is.
Tot slot
De felle discussie tussen Guido den Aantrekker en Sandra Schuurhof liet zien hoe gevoelig het onderwerp Rachel Hazes nog altijd ligt. De rechtszaak tegen haar zoon verdeelt meningen, maar wat vooral duidelijk werd is dat persoonlijke relaties invloed hebben op de toon van het debat.
Of Guido zijn rol als commentator op termijn moet heroverwegen, is aan de redactie van Shownieuws. Voor nu lijkt het belangrijk dat kijkers ten minste weten met welke bril ze naar zijn bijdragen moeten kijken. Transparantie is de sleutel tot vertrouwen – ook in de showbizzjournalistiek.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.