Algemeen
Lang Leve de Liefde-Jari en Joni gaan van bil in de jacuzzi
Lang Leve de Liefde: vonken tussen Jari en Joni? “De jacuzzi helpt een handje!”
Wanneer je meedoet aan Lang Leve de Liefde, hoop je natuurlijk jouw perfecte match te vinden. Niet iedereen heeft het talent om zomaar op iemand af te stappen in een bar, supermarkt of sportschool. Voor velen zijn datingapps of reality-datingprogramma’s dan een ideale oplossing. En laten we eerlijk zijn: LLDL is toch een stuk spannender dan eindeloos swipen op Tinder!
Met een beetje geluk vinden de programmamakers precies de juiste match op basis van jouw voorkeuren. Misschien zoek je een blonde vrouw met volle lippen, of een gespierde man die dagelijks in de sportschool staat. Anderen hebben juist meer behoefte aan een diepe emotionele connectie. Eén ding is zeker: Lang Leve de Liefde biedt voor ieder wat wils!
Jari en Joni: de perfecte match?
Deze keer zijn Jari en Joni aan elkaar gekoppeld. Hun namen klinken al als een perfect duo, maar passen hun levens ook goed bij elkaar? Dat lijkt er wel op! Beide zijn influencers en spenderen een groot deel van hun dag aan het maken van TikTok-video’s.
📱 Bekenden van elkaar? – Wat deze match extra interessant maakt, is dat Jari en Joni elkaar al kennen van social media. Ze volgden elkaar al een tijdje en hadden stiekem al een oogje op elkaar. Toch brengt het real-life daten vaak nieuwe dynamieken met zich mee.
🔥 Vonken of ongemakkelijkheid? – Ondanks dat ze elkaar al leuk vonden, weet Jari niet goed hoe hij intiem moet worden met Joni. En dat is een punt waar Joni wel veel waarde aan hecht. Gelukkig is daar de jacuzzi, die een handje helpt om de spanning te doorbreken…
Hoe belangrijk is aantrekkingskracht in Lang Leve de Liefde?
Veel deelnemers van Lang Leve de Liefde weten niet goed hoe ze de eerste stap moeten zetten. Sommigen zijn wat verlegen, anderen twijfelen of hun match hen wel écht ziet zitten. Toch blijkt steeds weer dat fysieke aantrekkingskracht een grote rol speelt in het succes van een date.
💏 De eerste aanraking – Vaak zien we dat stellen die snel lichamelijk contact maken, zoals een knuffel of hand op de schouder, meer kans hebben om een koppel te worden. Bij Jari en Joni gaat het aanvankelijk wat stroef, maar de warme jacuzzi helpt de sfeer te ontspannen.
Kan Jari uit zijn comfortzone stappen en Joni laten zien dat hij haar écht leuk vindt? Dat blijft de grote vraag…
Van social media naar een echte relatie?
Het feit dat Jari en Joni al een online band hadden, maakt deze match extra bijzonder. Maar werkt een TikTok-connectie ook in het echte leven?
📷 Samen content maken – Jari en Joni zien mogelijk een gouden toekomst als influencer-koppel. Samen video’s maken, elkaars content liken en een groot publiek entertainen klinkt natuurlijk geweldig. Maar een relatie moet niet alleen om social media draaien.
💬 Echte gesprekken buiten de camera’s – Kunnen Jari en Joni ook zonder TikTok klikken? Dat is cruciaal voor de toekomst van hun relatie. Als hun interactie puur gebaseerd is op online populariteit, dan is de kans groot dat hun romance snel dooft.
Heeft de jacuzzi zijn werk gedaan?
Terwijl het water borrelt en de sfeer steeds relaxter wordt, lijkt Jari zich iets meer open te stellen. Het is duidelijk dat er aantrekkingskracht is, maar de vraag blijft: zal hij uit zijn schulp kruipen en écht een connectie maken met Joni?
💘 Blijft het een flirt of wordt het serieus? – Veel kijkers hopen op een happy ending voor het influencer-duo, maar bij Lang Leve de Liefde weet je het nooit. Eén verkeerde opmerking, een ongemakkelijk moment of een gebrek aan chemie kan ervoor zorgen dat het vuurwerk snel dooft.
De grote vraag is: blijft deze romance beperkt tot TikTok, of wordt het een echte liefdesmatch?
💬 Wat denk jij? Heeft Jari een kans bij Joni, of gaat hij te langzaam? Laat het weten in de reacties!
Vrijspraak Marco Borsato leidt tot felle column van Angela de Jong: “Een treurige dag voor slacht0ffers”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Terwijl de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs was voor de beschuldigingen, laat columnist Angela de Jong in haar nieuwste stuk weten dat de uitspraak volgens haar bittersweet is. Voor de zanger en zijn familie betekent het rust en opluchting, maar volgens haar blijft het vermeende slacht0ffer met lege handen achter. Ze noemt het oordeel van de rechtbank dan ook “een treurige dag”.
“Het recht heeft gezegevierd – zo heet dat dan”
In haar column beschrijft De Jong de uitspraak op een manier die zowel afstandelijk als kritisch klinkt. Ze schrijft dat “het recht heeft gezegevierd”, maar plaatst meteen kanttekeningen. De rechtbank sprak Borsato vrij omdat er onvoldoende steunbewijs was. De Jong benadrukt dat een enkele verklaring in het Nederlandse strafrecht niet genoeg is om tot een veroordeling te komen.
Die juridische realiteit begrijpt ze, zegt ze, maar het maakt de uitkomst volgens haar niet minder pijnlijk:
“Fijn voor Borsato, zijn dierbaren en zijn vrienden, die dit de komende tijd natuurlijk aan alle kanten zullen vieren en uitbuiten in de media. En dat snap ik. Als het mijn vader was, zou ik dat waarschijnlijk ook doen.”
Met deze zin erkent ze dat opluchting vanuit de familie begrijpelijk is, maar tegelijkertijd beschouwt ze het als een dag waarop ook iemand anders, het vermeende slacht0ffer Asmara Thielen, een klap te verwerken krijgt.
“Een slacht0ffer staat met lege handen”
Waar Angela de Jong zich vooral zorgen over maakt, is de bredere boodschap die volgens haar uit de vrijspraak spreekt. Ze schrijft dat het opnieuw laat zien hoe moeilijk het voor slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag kan zijn om gerechtigheid te vinden. Zolang er geen getuigen zijn, geen beeldmateriaal bestaat en een verdachte ontkent, blijft het volgens haar bijna onmogelijk om als aangeefster gehoor te krijgen.
“Zolang er geen getuigen of video-opnames van het misbruik zijn en de dader ontkent, is het jouw woord tegen dat van een ander en heb je geen poot om op te staan.”
Volgens De Jong heeft de nu 26-jarige Asmara Thielen al langer vermoed dat haar verhaal moeilijk voet aan de grond zou krijgen. De columnist stelt dat deze realisatie schrijnend is, zeker omdat de procedure voor haar jarenlang zwaar moet zijn geweest.
De moed van Asmara volgens De Jong
De Jong noemt de aangifte van Asmara “dapper” en verwijst naar de verklaring die haar advocaat, Peter Plasman, tijdens de zittingen voorlas. De tekst raakte haar zichtbaar:
“De verklaring gaf me kippenvel,” schrijft ze.
Ze haalt meerdere passages aan die volgens haar laten zien hoe moeilijk de jaren voor Asmara zijn geweest. Zo beschrijft de verklaring hoe de jonge vrouw jarenlang worstelde met schaamte, onzekerheid en twijfel.
De Jong noemt dat herkenbaar voor veel andere mensen die grensoverschrijdend gedrag melden: gevoelens van schuld, angst en isolatie.
Daarnaast wijst ze op de angst die volgens Asmara speelde rondom haar moeder. Die werkte destijds bij de fanclub van Marco Borsato. Asmara was bang dat haar moeder zou worden ontslagen als zij zou vertellen wat er was gebeurd. Deze angst, schrijft De Jong, zou grote gevolgen voor het gezin hebben kunnen hebben.
“En wie zou haar geloven?” vraagt Asmara
zich in de verklaring hardop af.
Voor Angela de Jong is dat een kernzin: een jonge vrouw die zich
afvraagt of ze op kan boksen tegen de populariteit van een geliefde
artiest.
Volgens haar is de boodschap van Asmara’s verklaring duidelijk: het voelt alsof je je verhaal moet vertellen tegenover iemand die door het hele land bewonderd wordt — en dat maakt het extra zwaar.
Over de rol van de verdediging
In haar column uit De Jong ook kritiek op de verdediging van Borsato, het advocatenduo Carry en Geert-Jan Knoops. Volgens haar heeft de verdediging de moeder van Asmara, Nathalie, op “weinig subtiele wijze” tot dader gemaakt. Daarmee bedoelt ze dat de aandacht in de zaak deels verschoof van het gedrag van de zanger naar de rol van de moeder binnen het verhaal en de totstandkoming van de aangifte.
De Jong schrijft:
“Borsato werd ineens het slacht0ffer. Zo gaat dat dan.”
Zij vindt het opvallend dat de aangeefster weinig vroeg van de rechtbank. Geen financiële compensatie, geen langdurige celstraf, maar alleen erkenning.
Volgens De Jong maakt dat de uiteindelijke uitspraak extra zwaar voor het vermeende slacht0ffer:
“Ze wilde slechts erkenning voor wat haar is aangedaan als piepjong meisje en waar ze nog dagelijks last van had.”
“Met lege handen achterblijven” – een terugkerend patroon?
Angela de Jong plaatst de zaak in een bredere context. Zij stelt dat veel vrouwen die grensoverschrijdend gedrag melden, uiteindelijk zonder erkenning of resultaat achterblijven. Dat is volgens haar niet alleen verdrietig, maar ook een maatschappelijke kwestie waar Nederland nog niet goed raad mee weet.
In haar eigen woorden:
“Maar zoals zoveel vrouwen die seksueel misbruik hebben moeten ondergaan, staat ze nu met lege handen.”
De column eindigt daarmee niet alleen als reflectie op deze specifieke zaak, maar ook als kritiek op een systeem dat volgens haar slacht0ffers weinig ruimte biedt om hun verhaal juridisch bevestigd te krijgen.
De juridische realiteit tegenover emotionele verwachtingen
De uitspraak van de rechtbank in Utrecht draaide om bewijs. Niet om emoties, vermoedens of publieke opinie. Het strafrecht is bedoeld om uitsluitend te veroordelen als er overtuigend bewijs ligt, en dat was hier niet het geval. De rechter concludeerde dat de verklaring van Asmara te algemeen was en onvoldoende concreet om juridisch onderbouwd te worden.
Er waren geen getuigen, geen aanvullend materiaal, geen controleerbare gegevens uit het dagboek en geen onafhankelijke aanwijzingen die de inhoud van de aangifte konden bevestigen.
Juridisch gezien is de beslissing daardoor logisch; emotioneel gezien voelt het voor sommigen pijnlijk. Dat spanningsveld vormt de rode draad in De Jongs column.
Een dag met dubbele lading
De vrijspraak van Marco Borsato is voor veel mensen een moment van opluchting, vooral voor hemzelf en zijn familie. Na zes jaar onzekerheid betekent het een belangrijke stap richting herstel en rust. Tegelijkertijd illustreert Angela de Jong’s column dat een rechterlijke uitspraak ook een andere, veel minder opgeluchte kant kent: die van iemand die het gevoel heeft dat haar verhaal niet geloofd is of niet kon worden bewezen.
En precies dat maakt de gebeurtenis voor De Jong “een treurige dag”.
Conclusie
De vrijspraak van Marco Borsato heeft de juridische wereld duidelijkheid gegeven, maar heeft maatschappelijk juist nieuwe vragen opgeroepen. Hoe gaan we om met meldingen zonder bewijs? Wat betekent erkenning voor slacht0ffers? Hoe groot is de kloof tussen de juridische en de emotionele waarheid?
Angela de Jong legt in haar
column de vinger op die zere plek.
En daarmee is haar bijdrage aan het debat minstens zo veelbesproken
als de uitspraak zelf.