Algemeen
Kijkers diep geraakt door beelden Martijn Krabbé: ´Alsof je zijn afscheid live meemaakt´
Sommige televisiegezichten lijken naadloos met de tijd mee te gaan. Ze worden ouder, maar blijven vertrouwd, alsof ze er altijd al waren. Martijn Krabbé is zo’n figuur. Jarenlang stond hij als joviale sidekick aan de zijde van de makelaar in Kopen Zonder Kijken, een programma waarin dromen werkelijkheid werden. Maar dit seizoen is anders. Dit seizoen staat in een ander licht. Een hard, genadeloos licht.
Een nieuwe toon
Afgelopen maandag ging het nieuwe seizoen van Kopen Zonder Kijken van start, en al snel werd duidelijk dat de sfeer anders was dan voorheen. Waar kijkers normaal gesproken wegdroomden bij verbouwingen en gelukkige koppels, werd nu een emotioneel en confronterend verhaal verteld. Het programma voelde plots rauw en eerlijk, een schaduw over het vertrouwde wooncomfort.
Een onthulling die insloeg als een bom
Eerder dit jaar deelde Martijn Krabbé op Instagram een bericht dat insloeg als een mokerslag. Geen geruchten, geen persbericht – gewoon een directe, persoonlijke mededeling, vergezeld van een foto van hem en zijn dochter. Zijn woorden waren hard en onverbloemd:
“We hebben dat tot nu toe geheim gehouden. Daar was een goede reden voor. Het is niet fijn als andere mensen gaan speculeren over je levensverwachting. Maar Deborah, de kinderen en ik zijn inmiddels wel zover dat we dat mentaal gezien aankunnen.”
En toen, zonder omwegen, de klap in het gezicht:
“Ik heb l0ngk@nker op rechts met een uitzaaiing in de hersenhelft op links. In het laatste stadium en zonder kans op genezing. Zo, dan is dat maar gezegd.”
De realiteit is onverbiddelijk
De boodschap was nuchter en zakelijk, bijna alsof het om een logistiek probleem ging. Maar de realiteit is onverbiddelijk. De ziekte is vergevorderd, de strijd ongelijk. Toch blijft Martijn Krabbé gewoon zijn rol vervullen. Hij staat op de bouwplaats, tussen Bob en Alex, alsof alles normaal is. Alsof er geen onomkeerbaar vonnis boven zijn hoofd hangt.
De camera liegt niet
Wie goed kijkt, ziet echter een andere Martijn. Medicatie heeft zijn tol geëist. Zijn energie is anders, zijn blik serieuzer. De eens zo bekende, levendige presentator oogt grauw en vermoeid. En dat alles wordt versterkt door het feit dat de scènes, hoewel ze seconden na elkaar worden uitgezonden, in werkelijkheid maanden uit elkaar liggen.
Hartverscheurende reacties
Kijkers laten hun emoties de vrije loop. Niet vanwege de zoveelste spectaculaire verbouwing, maar omdat het voelt alsof ze in real-time een afscheid meemaken. De reacties op social media zijn massaal en emotioneel. Mensen realiseren zich dat ze misschien wel voor de laatste keer kijken naar de man die jarenlang een vast gezicht was op televisie.
Een wrang seizoen
Waar Kopen Zonder Kijken ooit draaide om dromen, nieuwe beginnen en gelukkige toekomstplannen, voelt dit seizoen anders. Dit seizoen is een langzaam intredend afscheid. Geen groot drama, geen overdreven emotionele afkondiging, maar een stille aftocht. Tussen bakstenen en vloerverwarming, in een huis dat hij zelf nooit zal betrekken.
De tragische hoofdrol
Martijn Krabbé, de man die jarenlang huizen afleverde aan blije jonge stellen, speelt nu de hoofdrol in een onomkeerbaar script. Het is geen rol die hij koos, maar een die hem werd opgedrongen door het leven zelf. En terwijl de camera draait, kijken we allemaal mee. Niet langer naar een tv-format, maar naar een man die afscheid neemt.
De feestdagen staan traditioneel in het teken van warmte, familie en samenzijn. Maar voor Christiaan Bauer voelt deze kerst anders dan alle voorgaande. De zoon van Frans Bauer laat weten dat hij deze periode doorkomt met gemengde gevoelens. De reden is pijnlijk en persoonlijk: zijn relatie met Kim Weijers, met wie hij ruim vier en een half jaar samen was, is recent beëindigd.
Het nieuws kwam voor veel fans onverwacht. Zeker omdat Kim jarenlang een vertrouwd gezicht was binnen de familie Bauer en ook regelmatig te zien was in de populaire realityserie De Bauers. Toch blijkt achter de schermen al enige tijd duidelijk dat hun wegen uiteen zijn gegaan. Voor Christiaan betekent dat zijn eerste kerst zonder vriendin sinds zijn vroege studententijd.
Een kerst met een leegte
De familie Bauer deelde onlangs een gezellige kerstfoto op sociale media. De sfeer was warm, de glimlachen oprecht. Maar wie goed keek, merkte al snel dat er iemand ontbrak. Kim stond niet langer op de foto. In gesprek met RTL Boulevard bevestigde Christiaan wat velen al vermoedden: de relatie is voorbij.
“Kim en ik zijn helaas uit elkaar,” vertelde hij openhartig. “Ik ben nu vrijgezel. Dat maakt deze kerst echt anders. Het is voor het eerst in 4,5 jaar dat ik de feestdagen zonder vriendin meemaak.”
Voor iemand die gewend was om deze periode samen te vieren — bij zijn ouders, met familie, tradities en gezamenlijke herinneringen — voelt dat onvermijdelijk leeg. Kerst is immers bij uitstek een moment waarop veranderingen extra hard binnenkomen.
Geen ruzie, wel een realiteit
Wat opvalt in Christiaans verhaal, is de volwassen manier waarop hij terugkijkt op de breuk. Er is geen sprake van ruzie, verwijten of drama. Integendeel: hij benadrukt dat zij als vrienden uit elkaar zijn gegaan. Toch maakt dat het afscheid niet minder zwaar.
“Toen we iets kregen, waren we nog heel jong,” legt hij uit. “We zaten nog in onze studententijd. Je groeit dan samen op, maar soms groei je ook uit elkaar. Op een gegeven moment kom je erachter dat het niet meer helemaal matcht. Dan kun je beter eerlijk zijn en op een goede manier uit elkaar gaan.”
Die woorden klinken rationeel, maar achter die nuchterheid schuilt duidelijk verdriet. Want hoe volwassen een beslissing ook is, gevoelens laten zich niet zomaar wegredeneren.
Het afscheid van een vaste plek in het gezin
Wat deze breuk extra pijnlijk maakt, is de rol die Kim jarenlang speelde binnen de familie Bauer. Ze was niet zomaar “de vriendin van”, maar maakte echt deel uit van het gezin. Ze vierde feestdagen mee, was aanwezig bij belangrijke momenten en groeide mee met de familie.
“Ik vind het nog steeds moeilijk,” geeft Christiaan toe. “Ze is lang hier thuis geweest en heeft veel meegemaakt met ons. Dan neem je niet alleen afscheid van een relatie, maar ook van iemand die een vaste plek had in je leven.”
Juist binnen een hechte familie als die van de Bauers, waar verbondenheid en samenzijn centraal staan, voelt zo’n afscheid extra definitief. Het is niet alleen het verlies van een partner, maar ook van een vertrouwd gezicht aan tafel.
Liefdesverdriet in een publieke familie
Liefdesverdriet is voor niemand makkelijk, maar wanneer je opgroeit in een bekende familie, krijgt het een extra laag. Christiaan is opgegroeid met camera’s in de buurt, met publieke belangstelling en met mensen die het gevoel hebben hem te kennen.
Toch kiest hij ervoor om zijn verhaal rustig en respectvol te delen. Geen details, geen drama. Alleen de erkenning dat het pijn doet en dat hij tijd nodig heeft om dat een plek te geven.
Die houding wordt door veel fans gewaardeerd. Op sociale media spreken mensen hun steun uit en wensen hem sterkte tijdens deze periode. Het laat zien dat eerlijkheid, zonder sensatie, juist kan verbinden.
Tegelijkertijd ook lichtpuntjes in huize Bauer
Hoewel Christiaan deze kerst met een gebroken hart ingaat, is er binnen de familie Bauer ook veel vreugde. Zijn jongere broer Frans Bauer Jr. deelde onlangs dat hij een nieuwe liefde heeft gevonden. Dat nieuws kwam via moeder Mariska Bauer, die het trots deelde op Instagram.
Daarnaast was er nóg heuglijker nieuws: zoon Jan Bauer en zijn vriendin Danique verwachten volgend jaar hun eerste kindje. Daarmee worden Frans en Mariska voor het eerst opa en oma — een mijlpaal die binnen de familie voor zichtbaar geluk zorgt.
Mariska deelde onlangs zelfs een foto van de echo, wat door fans massaal werd ontvangen met felicitaties en warme reacties.
Een familie die ruimte biedt voor alles
Het contrast binnen de familie Bauer is treffend: verdriet en vreugde bestaan naast elkaar. En juist dat tekent de realiteit van veel gezinnen. Niet elk feestmoment is zorgeloos, niet elk verdriet staat los van geluk elders.
Voor Christiaan betekent dit dat hij zijn emoties mag voelen, terwijl hij tegelijkertijd deel uitmaakt van een familie waarin ook nieuwe hoofdstukken beginnen. Die combinatie is niet eenvoudig, maar misschien juist ook helend.
Vooruitkijken zonder haast
Voorlopig richt Christiaan zich vooral op zichzelf, zijn familie en het verwerken van de breuk. Er zijn geen grote uitspraken over nieuwe liefde of toekomstplannen. En dat hoeft ook niet.
Soms is het genoeg om te erkennen dat iets pijn doet. Om te accepteren dat afscheid nemen tijd kost. En om te weten dat ook moeilijke kerstperiodes weer voorbijgaan.
Wat blijft, is de steun van zijn familie, de warmte van thuis en de wetenschap dat hij niet alleen staat. En misschien is dat, juist nu, het grootste cadeau dat hij zich kan wensen.