Algemeen
Johan Derksen brandt Jutta Leerdam compleet af: ´Sprookjeshuwelijk en dan gaat hij vreemd!´
De verloving van Jutta Leerdam met de Amerikaanse influencer en bokser Jake Paul blijft de gemoederen bezig houden. Nadat Angela de Jong zich al sceptisch uitliet over hun relatie, heeft nu ook Johan Derksen zich kritisch uitgelaten. De Vandaag Inside-analist is niet bepaald onder de indruk van de manier waarop Jutta en Jake hun relatie in de schijnwerpers zetten.
Twijfels over echtheid
Veel mensen hebben moeite met de manier waarop de verloving van Jutta en Jake in de media wordt uitgemeten. Het aanzoek werd volledig vastgelegd voor Instagram, en zelfs de ouders van het stel waren erbij betrokken – uiteraard ook gefilmd voor social media. Dit heeft geleid tot twijfels over de echtheid van hun liefde. Critici vinden het geheel te veel in scène gezet en meer bedoeld voor de buitenwereld dan voor het stel zelf.
Angela de Jong is sceptisch
Angela de Jong liet zich eerder al kritisch uit over het koppel. In de talkshow van Renze Klamer voorspelde ze een snelle breuk. Volgens haar zijn showbizzrelaties als deze gedoemd om te mislukken, omdat ze vooral draaien om aandacht en niet om oprechte gevoelens. Ze ziet dan ook weinig toekomst in het huwelijk van Jutta en Jake.
Johan Derksen walgt ervan
Ook Johan Derksen heeft geen goed woord over voor de manier waarop de schaatster en haar verloofde hun privéleven te grabbel gooien. In Vandaag Inside uitte hij zijn ergernis over het constante delen van hun relatie op sociale media. Hij sneerde: “Ja, Jutta Leerdam… Een heleboel mensen zijn gek op een soap, hè?”
Volgens Derksen is het hele spektakel rondom hun verloving een vorm van aandachttrekkerij die hem tegen de borst stuit. Hij vindt het absurd hoe sommige mensen hun hele leven online zetten en lijkt weinig sympathie te hebben voor de manier waarop Jutta en Jake hun relatie presenteren.
‘Een ochtendscheet op camera’
Johan gaf op zijn kenmerkende manier een voorbeeld van hoe ver de media-exposure volgens hem gaat. Hij grapte: “Het ergste dat ik me voor kan stellen is dat je ’s ochtends je nest uitkomt, zo’n ochtendscheet laat en er dan al een vent met een camera achter je zit! Dat moet je niet willen, en nu zie ik dat gedoe met die Jutta.”
Het constante delen van privé-momenten is volgens hem onbegrijpelijk. “Álles wordt op social media gegooid en álles moet op televisie. Dan denk ik van: nou, dit is geen ontwijken aan, aan dit geneuzel.”
Voorspelling van de toekomst
Volgens Derksen is het nu al duidelijk hoe dit verhaal gaat eindigen. Hij voorspelt dat we nog jarenlang overspoeld worden met nieuws over het stel. “Je krijgt dadelijk dus nog het sprookjeshuwelijk, dan krijg je de liefdesbaby. Ja, en dan krijg je dat hij vreemdgaat… Dat wordt pijnlijk. Dan krijg je de echtscheiding nog, dan gaat er een jaar overheen en dan zijn we van dat stel verlost.”
‘Jutta geniet van de aandacht’
Derksen sluit zijn betoog af met een scherpe conclusie: hij vindt het vooral gênant hoe Jutta geniet van alle media-aandacht. Volgens hem is dit de kern van het probleem: de schaatster lijkt zich prettig te voelen in de schijnwerpers en heeft geen enkele moeite met de publieke belangstelling.
Of zijn voorspellingen uitkomen, valt nog te bezien, maar één ding is zeker: de kritiek op Jutta en Jake zal voorlopig niet verstommen.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.