Algemeen
Grote ophef om uitspraak Jerry Afriyie na overlijden van Dieuwertje Blok
De NOS en activist Jerry Afriyie liggen onder vuur na een artikel over het 0verlijden van Dieuwertje Blok. De keuze van de NOS om in een 0verlijdensbericht ruimte te geven aan de voorman van Kick Out Zwarte Piet (KOZP) zorgt voor een storm aan kritiek. Onder anderen Jack van Gelder en diverse politici spreken hun verontwaardiging uit over de berichtgeving.
Dieuwertje Blok: een geliefde presentatrice
Gisteren werd bekend dat Dieuwertje Blok op 66-jarige leeftijd is 0verleden. De presentatrice was jarenlang het gezicht van het Sinterklaasjournaal en werd daarmee een icoon voor zowel jong als oud. Haar warme uitstraling en professionaliteit maakten haar tot een van de meest geliefde tv-persoonlijkheden van Nederland.
Veel media besteedden aandacht aan haar 0verlijden, met eerbetonen en herinneringen aan haar indrukwekkende carrière. Maar het artikel van de NOS sloeg bij veel mensen de plank volledig mis.
Jerry Afriyie en het NOS-artikel
Waar de meeste nieuwsmedia zich beperkten tot een eerbetoon aan Blok, besloot de NOS om ook activist Jerry Afriyie aan het woord te laten. De voorman van KOZP gebruikte de gelegenheid om te benadrukken hoe Blok in 2015 haar standpunt over Zwarte Piet veranderde en in de jaren daarna steeds meer als medestander werd gezien.
Afriyie stelde: “In de strijd tegen de racistische karikatuur Zwarte Piet liet ze in 2015 al haar voortschrijdend inzicht klinken en werd ze de jaren daarna steeds meer een medestander.”
Hoewel Afriyie ook sprak over Blok als een warm en betrokken mens, werd zijn statement door velen als ongepast ervaren. Vooral het feit dat een 0verlijdensbericht werd aangegrepen voor een politiek statement schoot bij veel mensen in het verkeerde keelgat.
Jack van Gelder: “Onzinnig en schandalig”
Een van de felste critici van het NOS-artikel is sportjournalist Jack van Gelder. Hij reageerde verbolgen op de berichtgeving en noemde het “ronduit schandalig en onzinnig.” Van Gelder sloot zich aan bij de groeiende verontwaardiging op sociale media en retweette een bericht van VVD-politicus Etienne Zwinkels, die zich eveneens kritisch uitliet over de NOS.
Zwinkels, fractielid van de Haagse VVD, was niet te spreken over de manier waarop de NOS het 0verlijdensbericht gebruikte om een politiek punt te maken. “Ik vind het echt ronduit schandalig dat de NOS in een 0verlijdensartikel van Dieuwertje Blok de ruimte geeft aan een politiek statement van Kick Out Zwarte Piet. Overbodig, onnodig en onzinnig,” aldus Zwinkels.
Ook Guido den Aantrekker, hoofdredacteur van Story, mengde zich in de discussie. Hij bekritiseerde de NOS en stelde dat dit een vorm van “activisme van belastinggeld” is.
Brede kritiek op de NOS
De kritiek op de NOS blijft zich opstapelen. Op sociale media delen veel mensen hun verontwaardiging over de berichtgeving. De algemene teneur: een 0verlijdensbericht moet een eerbetoon zijn en geen podium bieden voor politieke statements.
Veel Nederlanders herinneren Dieuwertje Blok als een iconische presentatrice die generaties heeft vermaakt met haar rol in het Sinterklaasjournaal. Ze stond bekend om haar professionele en warme houding, los van politieke discussies. Dat haar 0verlijden nu wordt gebruikt in een polariserend debat, stuit veel mensen tegen de borst.
Een gemiste kans voor de NOS?
Waar de NOS normaliter bekendstaat om neutrale en gebalanceerde berichtgeving, lijkt deze keuze veel kijkers en lezers af te schrikken. Critici benadrukken dat er genoeg manieren waren om Dieuwertje Blok te herdenken zonder een politieke lading toe te voegen.
Door de focus te verleggen naar haar bijdrage aan het debat rondom Zwarte Piet, wordt haar nalatenschap volgens velen onnodig gepolitiseerd. Dit roept vragen op over de journalistieke keuzes van de NOS en hoe de omroep omgaat met gevoelige onderwerpen.
Hoe gaat de NOS hiermee om?
Tot nu toe heeft de NOS nog niet gereageerd op de ophef. Het is onduidelijk of de redactie zich bewust was van de gevoeligheid rondom het onderwerp of dat men deze kritiek had voorzien.
Of de publieke omroep een statement zal geven of het artikel zal aanpassen, blijft afwachten. In het verleden heeft de NOS vaker kritiek gekregen op de manier waarop zij maatschappelijke discussies in het nieuws verwerken, maar ingrijpen in een publicatie gebeurt zelden.
Een polariserende discussie
Het debat over Zwarte Piet is al jarenlang een gevoelig onderwerp in Nederland. Voor- en tegenstanders staan vaak lijnrecht tegenover elkaar. Dat dit thema nu opduikt in een 0verlijdensbericht van een geliefde presentatrice, maakt de discussie alleen maar complexer.
Jerry Afriyie en KOZP worden vaak bekritiseerd vanwege hun activistische aanpak, terwijl anderen hun strijd juist steunen. Het feit dat Afriyie’s woorden nu zoveel losmaken, laat zien hoe diepgeworteld dit maatschappelijke debat nog altijd is.
Ik vind het echt ronduit schandalig dat de NOS in een overlijdensartikel van Dieuwertje Blok ruimte geeft aan een politiek statement van Kick Out Zwarte Piet. Overbodig, onnodig en onzinnig. https://t.co/Xa1l3tigOJ
— Etiènne Zwinkels (@EtienneZwinkels) March 3, 2025
Conclusie
Het 0verlijden van Dieuwertje Blok had een moment moeten zijn van herinnering en eerbetoon. In plaats daarvan is het uitgegroeid tot een verhitte discussie over journalistieke keuzes, activisme en politiek in 0verlijdensberichten.
Voor veel mensen voelt de keuze van de NOS als een gemiste kans om op een respectvolle manier stil te staan bij het leven en de nalatenschap van een geliefde tv-persoonlijkheid. De vraag blijft of de NOS nog zal reageren op de kritiek en of deze controverse gevolgen zal hebben voor de manier waarop 0verlijdensberichten in de toekomst worden gebracht.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.