Algemeen
Fabiola Vonkers verklapt hoe het er echt aan toe gaat tijdens Temptation Island: ´Van bij ontbijt aan de drank!´
Reality-tv trekt miljoenen kijkers, maar wat zich achter de schermen afspeelt, blijft vaak verborgen. Tot nu. Fabiola Volkers, voormalig deelneemster aan Temptation Island, doet in de podcast van Max van den Broek een boekje open over de manipulatieve praktijken binnen het programma. Volgens haar werd er bewust drank geschonken om deelnemers losser te maken en werd er flink gestuurd op drama. Haar onthullingen roepen de vraag op: hoe echt was Temptation Island eigenlijk?
RTL trekt de stekker eruit
In februari 2025 besloot RTL definitief te stoppen met Temptation Island. Volgens programmadirecteur Peter van der Vorst paste het programma niet meer in deze tijd. Het besluit kwam na meldingen van oud-deelnemers die aangaven psychische klachten te hebben overgehouden aan hun deelname. Fabiola Volkers is een van hen. Ze onthult dat de productie ver ging in het regisseren van drama en dat deelnemers onder druk werden gezet om zich te houden aan een vooraf bedachte verhaallijn.
Alcohol als beïnvloedingsmiddel
Een van de meest schokkende uitspraken van Fabiola is dat de productie bewust alcohol inzette als wapen. “Om 6-7 uur ’s ochtends werd er al bier en sterke drank uitgeschonken,” vertelt ze. Dit had een duidelijk doel: deelnemers moesten losser worden en makkelijker meegaan in het drama. Volgens haar werd er actief op gestuurd dat er situaties ontstonden die voor kijkers aantrekkelijk waren.
Hoe echt was de verleiding?
Volgens Fabiola werden verleiders regelmatig onder druk gezet om flirterige of intieme interacties aan te gaan. Dit gebeurde niet altijd spontaan, maar werd soms zelfs expliciet aangemoedigd door de productie. “Als het te lang rustig bleef, werden we aangespoord om actie te ondernemen.” Het programma zou draaien om het testen van relaties, maar als dat niet vanzelf gebeurde, werd er achter de schermen flink gestuurd.
Minderjarig gecast
Een ander pijnlijk detail dat Fabiola deelt, is dat ze op haar 17e al benaderd werd voor Temptation Island. Hoewel ze bij de opnames officieel 18 was, vindt ze het opmerkelijk dat ze als minderjarige werd gecast. “Op dat moment voelde ik me ouder dan ik was, maar als ik er nu op terugkijk, was ik nog heel jong en beïnvloedbaar.” Dit roept vragen op over hoe zorgvuldig er gekeken wordt naar de geschiktheid van kandidaten.
De kracht van manipulatie en montage
Niet alleen werden deelnemers beïnvloed tijdens de opnames, ook de montage speelde een grote rol. “Wat je op tv ziet, is niet hoe het echt was. Met slimme edits en dramatische muziek kun je een compleet ander verhaal vertellen,” zegt Fabiola. Hierdoor kregen sommige deelnemers een imago dat totaal niet overeenkwam met hun ware persoonlijkheid, met grote gevolgen voor hun privéleven.
Ophef op sociale media
De onthullingen van Fabiola hebben tot een storm aan reacties op sociale media geleid. Op Instagram en Facebook wordt volop gediscussieerd. Sommige mensen vinden dat deelnemers wisten waar ze aan begonnen, terwijl anderen vinden dat de productie vér over de grens is gegaan. “Mensen beseffen niet hoe reality-tv werkt. Goed dat ze dit deelt,” reageert een volger.
Wat blijft er nu over van Temptation Island? De toekomst van reality-tv lijkt in elk geval een stuk minder onschuldig dan veel kijkers dachten.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.