Algemeen
Ex-vrouw Rob de Nijs komt met boek vol schandalen na overlijden: ´Dit kan echt niet!´
Belinda Meuldijk heeft in het verleden een nare ervaring gehad met haar ex-man Rob de Nijs en diens huidige vrouw, Jet de Nijs. De twee zouden haar destijds op een genadeloze manier in een kwaad daglicht hebben gesteld. Ze lieten foto’s maken van haar vervuilde huis en speelden die via een kennis door aan weekblad Privé. Dit incident werd later bekend als ‘rattengate’ en zorgde voor veel commotie.
Een diepe wond
Het schandaal heeft Belinda destijds diep geraakt en jarenlang
geleid tot spanningen. Hoewel de relatie tussen haar en Rob
inmiddels iets is bekoeld, zijn er nog steeds pijnlijke
herinneringen. Een duidelijk voorbeeld hiervan is dat Jet haar niet
wilde uitnodigen bij de première van de musical over Robs leven.
Dit was voor Belinda een teleurstelling, omdat ze ondanks alles een
belangrijke rol heeft gespeeld in Robs carrière en privéleven.
Wanneer spreekt Belinda zich
uit?
Veel mensen vragen zich af of Belinda ooit nog uitgebreid haar kant
van het verhaal zal delen. In een interview met Weekend laat ze
doorschemeren dat dit pas zal gebeuren als zowel zij als Rob er
niet meer zijn. Voorlopig wil ze de situatie laten rusten, ondanks
alles wat er in het verleden is gebeurd.
Een voorproefje in haar
boek
Toch geeft Belinda al een kleine inkijk in haar nieuwe boek. Ze
schrijft cryptisch over een dramatisch moment in haar leven: “Toen
de hemel openbarstte en er een bom op ons viel die genoeg stank
bevatte om alles te vergiftigen…” Hoewel ze verder niet ingaat op
de details, hint ze naar een heftige gebeurtenis die haar en haar
omgeving diep heeft geraakt.
Bewuste keuze om te zwijgen
Belinda maakt duidelijk dat ze op dit moment geen verdere uitleg
wil geven over wat er precies is gebeurd. “Dat is nou net de hoek
die we niet meer in willen, dus daar ga ik niks over uitleggen,”
zegt ze stellig. Wat er ook heeft plaatsgevonden, het was
ingrijpend genoeg om haar lange tijd op afstand te houden van
Rob.
Publicatie na hun
overlijden
Het boek waarin ze meer over deze periode vertelt, zal pas
verschijnen als zowel zij als Rob er niet meer zijn. Belinda wil de
rust die er nu is niet verstoren. “Ik wil graag behouden wat nu
goed is,” legt ze uit. Dat is ook de reden waarom ze jarenlang
niets heeft geschreven voor Rob, iets wat pas veranderde na de
geboorte van Julius.
De invloed van haar familie
Julius, het kind van Rob en Jet, wordt door Belinda’s moeder een
‘vredeskindje’ genoemd. De komst van het jongetje zorgde ervoor dat
ze weer enigszins nader tot elkaar kwamen. Toch was het vooral haar
ex Thierry die haar aanspoorde om het verleden los te laten en weer
contact te zoeken. “Je kunt niet nooit meer met hem praten. Je hebt
kinderen van hem,” hield hij haar voor.
Een
bewuste stap vooruit
Hoewel Belinda niet staat te popelen om Rob onder ogen te komen,
heeft ze uiteindelijk besloten de stap te zetten. Ze besefte dat
als ze niet zelf de eerste stap zou zetten, de situatie nooit zou
veranderen. Haar keuze om het verleden te laten rusten betekent
echter niet dat de waarheid vergeten is. Ooit, als de tijd rijp is,
zal haar verhaal alsnog naar buiten komen.
Het jaarlijkse kerstpraatje van koning Willem-Alexander heeft ook dit jaar veel losgemaakt. In een toespraak die tegelijk ingetogen en indringend was, richtte de koning zich niet alleen op het hier en nu, maar vooral op de toekomst. Zijn boodschap was helder: wie vandaag leeft, draagt verantwoordelijkheid voor morgen. En die verantwoordelijkheid gaat verder dan individuele keuzes; ze raakt aan hoe wij samenleven, hoe wij omgaan met verschillen en hoe wij de wereld achterlaten voor de generaties na ons.
Een wereld in beweging, maar niet altijd in de goede richting
Volgens Koning Willem-Alexander staat de wereld onder druk. Conflicten, polarisatie, klimaatproblemen en onzekerheid over democratische waarden maken dat het vertrouwen in de toekomst bij veel mensen wankelt. De koning benoemde dat zonder dramatiek, maar ook zonder het te verbloemen. Hij stelde dat het misschien niet goed gaat met de wereld, maar dat dat niet betekent dat we machteloos zijn.
Juist in tijden van onzekerheid, zo benadrukte hij, is het van belang om niet te vervallen in cynisme of apathie. Kleine stappen, dicht bij huis, kunnen samen een groot verschil maken. Dat begint volgens hem met zorg dragen voor wat ons verbindt: onze democratie, onze rechtsstaat, onze vrijheid en onze verantwoordelijkheid voor elkaar.
Verantwoordelijkheid begint dichtbij
De koning wees erop dat verantwoordelijkheid geen abstract begrip is. Het gaat niet alleen om grote politieke beslissingen of internationale afspraken, maar om hoe mensen elkaar dagelijks behandelen. Luisteren naar elkaar, oog hebben voor verschillen en bereid zijn elkaar te helpen, vormen volgens hem de basis van een gezonde samenleving.
Weerbaarheid en zelfredzaamheid noemde hij daarbij essentiële vaardigheden. Niet als individualistische idealen, maar juist als eigenschappen die binnen een gemeenschap tot bloei komen. Zonder onderlinge verbondenheid, zo waarschuwde hij, verliest een samenleving haar samenhang.
De rol van opvoeding en voorbeeldgedrag
Een belangrijk deel van de toespraak richtte zich op kinderen en jongeren. Volgens de koning is het cruciaal dat zij van jongs af aan meekrijgen wat het betekent om respectvol en verantwoordelijk in de wereld te staan. Niet door hen voortdurend te beoordelen of af te rekenen, maar door ruimte te bieden om te leren, fouten te maken en te groeien.
Hij sprak zijn zorg uit over een samenleving waarin vergissingen keihard worden afgestraft en waarin jonge mensen zich voortdurend bekeken en beoordeeld voelen. Of het nu gaat om uiterlijk, achtergrond, seksuele gerichtheid of prestaties: angst om te falen kan verlammend werken. De koning pleitte daarom voor meer mildheid en begrip, zodat jongeren de vrijheid ervaren om zichzelf te ontwikkelen.
Polarisatie en verharding als risico
Ook het toenemende wij-zij-denken kwam aan bod. Willem-Alexander waarschuwde voor een wereld waarin meningsverschillen steeds verder worden aangescherpt en conflicten direct escaleren. Online en offline ziet hij hoe mensen elkaar verdacht maken, bedreigen of wegzetten, vaak zonder echt naar elkaar te luisteren.
Volgens de koning is dat een gevaarlijke ontwikkeling. Niet alleen omdat het relaties onder druk zet, maar ook omdat het de fundamenten van de democratie aantast. Een samenleving kan verschillen verdragen, zo stelde hij, maar alleen als er ruimte blijft voor dialoog en wederzijds respect.
Vrijheid onder druk
In zijn toespraak keek de koning ook verder dan de Nederlandse grenzen. Hij benoemde de opkomst van autoritaire regimes en het afbrokkelen van democratische waarden in delen van de wereld. Hij sprak over dictators die terrein winnen en over samenlevingen waarin vrijheid steeds verder wordt ingeperkt.
Daarnaast waarschuwde hij voor een toekomst waarin mensen zich kritiekloos laten leiden door technologie en algoritmes “zonder ziel”. Technologie kan veel goeds brengen, erkende hij, maar mag nooit de plaats innemen van menselijke waarden, ethiek en verantwoordelijkheid.
Zorg voor de leefomgeving
Een ander belangrijk thema was de staat van onze leefomgeving. Willem-Alexander noemde vervuiling en klimaatverandering expliciet als bedreigingen voor toekomstige generaties. Hij stelde dat we onze kinderen geen wereld moeten nalaten waarin de natuurlijke basis onder het leven is aangetast.
Daarmee riep hij niet alleen op tot grote internationale oplossingen, maar ook tot bewustwording op individueel en lokaal niveau. Hoe we omgaan met energie, natuur en ruimte is volgens hem direct verbonden met de vraag wat voor wereld we doorgeven.
Het persoonlijke perspectief van een vader
Een van de meest persoonlijke momenten in de toespraak was toen de koning sprak over zijn eigen ervaring als vader. Hij herinnerde zich nog goed hoe zijn wereld veranderde op het moment dat hij zijn dochters voor het eerst in zijn armen hield. Alles werd relatief, behalve dat kleine leven waarvoor hij verantwoordelijkheid voelde.
Hij beschreef dat gevoel als een oergevoel: de drang om te beschermen, om geluk te bieden en om het kwaad zoveel mogelijk buiten te houden. Zelfs tijdens gebroken nachten, zo gaf hij toe, bleef dat gevoel dominant. Die persoonlijke ervaring gebruikte hij om te laten zien dat zorg voor de toekomst niet abstract is, maar diep menselijk.
Denken voorbij het eigen leven
De kern van het kerstpraatje was uiteindelijk een oproep om voorbij het eigen leven te denken. Niet alleen bezig zijn met vandaag, maar ook met de vraag hoe onze keuzes doorwerken in de levens van anderen, nu en later. Iedere generatie, zo stelde de koning, heeft de plicht om de wereld in iets betere staat over te dragen dan zij haar aantrof.
Dat hoeft niet perfect te zijn. Het gaat om intentie, om verantwoordelijkheid en om bereidheid om samen te werken. Juist in een tijd waarin problemen groot en complex lijken, is het volgens Willem-Alexander belangrijk om te blijven geloven in de kracht van menselijke verbondenheid.
Een boodschap van hoop, zonder naïviteit
Hoewel de toespraak kritische noten bevatte, was het geen somber verhaal. Integendeel: de koning sprak vanuit een voorzichtig optimisme. Hij erkende de problemen, maar benadrukte dat mensen niet machteloos zijn. Door aandacht te hebben voor elkaar, door ruimte te bieden aan verschillen en door verantwoordelijkheid te nemen voor de toekomst, kan er volgens hem wel degelijk iets veranderen.
Zijn kerstboodschap was daarmee geen simpele wens, maar een uitnodiging tot reflectie. Een uitnodiging om stil te staan bij wat ons bindt, wat we belangrijk vinden en welke wereld we willen nalaten. Niet alleen voor onze eigen kinderen, maar voor iedereen die na ons komt.
In een tijd van snelle veranderingen en onzekerheden riep koning Willem-Alexander op tot iets ogenschijnlijk eenvoudigs, maar fundamenteels: menselijkheid. Want juist daarin, zo maakte hij duidelijk, schuilt de kracht om de toekomst vorm te geven.