Algemeen
Erfenis André Hazes sr.: Vlaamse Kevin pakt miljoenen!
De Vlaamse Kevin heeft een storm van reacties veroorzaakt door te beweren dat hij de biologische zoon is van André Hazes sr., de legendarische volkszanger. Als zijn beweringen kloppen, zou hij volgens jurist Bram Moszkowicz mogelijk aanspraak kunnen maken op de erfenis van de 0verleden artiest.
Het nieuws kwam naar buiten via het Vlaamse weekblad Dag Allemaal, dat Kevin’s verhaal als eerste publiceerde. Hij stelt dat hij pas drie jaar geleden te horen kreeg wie zijn echte vader zou zijn en dat hij sindsdien worstelt met deze ontdekking. Terwijl sommigen zijn beweringen in twijfel trekken, roept de situatie vooral veel juridische en emotionele vragen op.
De onverwachte onthulling
Volgens Kevin leefde hij zijn hele leven in de veronderstelling dat zijn vader een verongelukte motorrijder was. Dit was althans het verhaal dat zijn moeder hem altijd had verteld. Drie jaar geleden besloot ze hem echter in te lichten over een compleet ander verleden. Ze zou in de jaren tachtig een korte affaire hebben gehad met André Hazes sr., wat resulteerde in de geboorte van Kevin.
Zijn moeder werkte destijds in een café in Nederland en beweert dat ze Hazes daar ontmoette. Volgens haar gaf de zanger haar destijds 50.000 Belgische frank, omgerekend zo’n 1.250 euro, als een soort zwijggeld om het geheim te bewaren.
De onthulling kwam voor Kevin als een schok, maar tegelijkertijd vielen er volgens hem veel puzzelstukjes op hun plaats. Zijn familie had altijd hun twijfels bij het eerdere verhaal over de motorrijder en vermoedde al dat zijn vader uit Nederland moest komen. Nu zijn moeder met dit nieuwe verhaal kwam, zag Kevin opeens opmerkelijke gelijkenissen tussen hemzelf en André Hazes sr.
Reacties van de familie Hazes
Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje en bereikte al snel de familie Hazes. Roxeanne Hazes werd tijdens een interview gevraagd naar de onthulling, maar bleef terughoudend in haar reactie. “Ik heb het artikel nog niet gelezen en kan er dus niets zinnigs over zeggen,” reageerde ze kort.
Ook het management van André Hazes jr. gaf een officiële verklaring af. “Dit zijn complexe zaken. We hebben geen idee hoe deze situatie juridisch in elkaar zit. Het gaat tenslotte om gebeurtenissen van lang geleden, voordat André jr. werd geboren.”
Ondanks deze terughoudende reacties, groeide de publieke belangstelling voor het verhaal. Zijn er nog andere onbekende kinderen van de volkszanger? En als Kevin inderdaad een biologische zoon van André Hazes sr. is, zou hij dan recht hebben op een deel van de erfenis?
Kans op een juridische strijd
Volgens het weekblad Dag Allemaal zou Kevin geen enkele aanspraak kunnen maken op de erfenis, omdat erfenissen in Nederland na twintig jaar verjaren. Toch is deze bewering niet helemaal correct, stelt jurist Bram Moszkowicz.
De oud-advocaat legde in Shownieuws uit dat de wetgeving weliswaar een verjaringstermijn van twintig jaar hanteert, maar dat er uitzonderingen mogelijk zijn. “Omdat Kevin pas drie jaar geleden de waarheid te horen heeft gekregen, begint de verjaringstermijn pas vanaf dat moment te lopen,” zegt Moszkowicz.
Dat betekent dat Kevin, als hij kan bewijzen dat hij echt een zoon van Hazes is, mogelijk nog steeds een deel van de erfenis kan opeisen.
Moszkowicz voegde daaraan toe dat DNA-onderzoek de enige manier is om zijn claim hard te maken. “Als hij daadwerkelijk de biologische zoon van André Hazes sr. is, dan heeft hij een juridisch sterke zaak.”
Opvallend is dat Moszkowicz Kevin zelfs heeft aangeboden om hem juridisch te helpen, mocht hij verdere stappen willen ondernemen. “Als hij denkt dat het kansloos is, dan zit hij daar mis,” aldus de jurist.
Geen interesse in een DNA-test?
Hoewel het juridisch mogelijk is om een procedure te starten, lijkt Kevin weinig trek te hebben in een DNA-test. “Ik heb mijn hele leven zonder vaderfiguur geleefd, dus waarom zou ik dat nu opeens nodig hebben?” zegt hij.
Voor hem gaat het niet zozeer om de erfenis, maar om de erkenning van zijn verhaal. Toch blijft de vraag of hij daadwerkelijk afstamt van de volkszanger onbeantwoord, zolang er geen DNA-onderzoek wordt uitgevoerd.
Toch roept zijn houding vragen op. Als hij niets om geld of erkenning geeft, waarom treedt hij dan naar buiten met zijn verhaal? En waarom nu pas?
Wat als Kevin gelijk heeft?
Als Kevin écht de zoon is van André Hazes sr., zou dat betekenen dat de legendarische volkszanger nog een onbekende erfgenaam heeft. De impact hiervan zou groot zijn, niet alleen op de familie Hazes, maar ook op de juridische en financiële afwikkelingen rondom de nalatenschap van de zanger.
In Nederland hebben biologische kinderen recht op een wettelijk erfdeel, zelfs als ze nooit erkend zijn door hun vader. Dit zou kunnen betekenen dat de eerder verdeelde erfenis opnieuw bekeken moet worden.
De vraag is alleen: kan Kevin dit bewijzen? Zonder DNA-test blijft het een kwestie van speculatie en geruchten.
Is dit een nieuw hoofdstuk in de Hazes-saga?
De familie Hazes is geen onbekende van drama en Kevin’s onthulling voegt een nieuw hoofdstuk toe aan de toch al turbulente geschiedenis van de beroemde zangersfamilie.
De afgelopen jaren waren er al vele conflicten binnen de familie, met rechtszaken, ruzies en financiële onenigheden. De relatie tussen André Hazes jr. en zijn moeder Rachel was lange tijd gespannen, en de rechtszaak over de erfenis van Hazes sr. zorgde al voor genoeg kopzorgen.
Nu komt er mogelijk een nieuwe speler bij in dit verhaal, iemand die aanspraak kan maken op een deel van de nalatenschap. Maar zonder harde bewijzen en een DNA-test blijft alles voorlopig slechts een speculatief verhaal.
Hoe gaat dit verder?
Voor nu lijkt Kevin niet van plan om juridische stappen te ondernemen, tenzij hij op andere gedachten komt. Of de familie Hazes ooit een DNA-test zal eisen of aanbieden, is nog maar de vraag.
Wat wel duidelijk is, is dat dit verhaal nog lang niet voorbij is. De media zullen de ontwikkelingen nauwlettend blijven volgen, en zolang er geen concrete uitslag is, blijft de vraag hangen: is Kevin écht de verloren zoon van André Hazes sr.?
📢 Wat denk jij? Moet Kevin een DNA-test doen om de waarheid boven tafel te krijgen? Laat het weten in de reacties! 👇💬
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.