-

Algemeen

Dit is de bizarre reden waarom Victor Verhulst geen opvolger van Samson & Gert kan worden

Avatar foto

Gepubliceerd

op

In de laatste aflevering van hun gezamenlijke podcast Vik & Gert vroegen Viktor en Gert Verhulst zich af of het ooit een optie is geweest om Viktor zelf de nieuwe baas van het populaire tv-personage Samson te maken. Het lijkt een vraag die zowel voor de luisteraars als voor de Verhulst-familie zelf een interessante discussie opwerpt.

Viktor als Baas van Samson?

De vraag werd tijdens de podcast aan Gert voorgelegd door zijn eigen zoon, Viktor. Het antwoord van Gert was helder, maar het bracht wel wat humoristische gesprekken met zich mee. Gert stelde dat de optie om Viktor de rol van Samson’s baas te geven nooit serieus is overwogen.

“Op het moment dat die wissel besproken is, was jij nog niet iemand die in de spotlights stond,” aldus Gert. Viktor, die blijkbaar met enige twijfel op de vraag antwoord wilde geven, vroeg eerst aan zijn vader om zijn standpunt verder toe te lichten. Pas daarna gaf hij, ietwat voorzichtig, aan dat hij het misschien niet zou willen doen. De opluchting bij Viktor was duidelijk toen Gert verklaarde dat het absoluut geen optie was geweest om de rol van baasje van Samson aan Viktor toe te wijzen. Viktor zelf beaamde ook dat hij deze rol niet ambieerde: “Ik zou het ook niet graag doen,” zei hij.

Marie Verhulst als Nieuwe Baas van Samson

De grote verrassing in dit gesprek kwam toen Gert een andere naam in de ring gooide als de nieuwe baasje van Samson. Het bleek zijn dochter Marie Verhulst te zijn! Marie, die ook als tv-presentatrice werkt, zou de nieuwe rol van baasje van Samson hebben overgenomen. Dit zorgde voor enige opwinding, vooral onder de fans die de beroemde hond al jarenlang als een iconisch figuur in de Vlaamse televisie kennen.

Het Einde van Samson & Gert

De overgang naar een nieuwe generatie is misschien wel de beste manier om het iconische Samson & Gert af te sluiten. Na dertig jaar stopten Samson en Gert met hun gezamenlijke tv-avonturen, wat leidde tot veel gemengde emoties onder hun enorme schare fans. De aankondiging van het einde werd met veel fanfare gedaan, en er werden zelfs afscheidsshows georganiseerd in België, al waren er geen plannen voor een afscheid in Nederland. Dit leidde tot de oprichting van een actiegroep van Nederlandse fans, die hoopten op een laatste concert of optreden van het populaire duo in hun land.

De Invloed van Samson & Gert

Samson & Gert was niet alleen een tv-programma, maar ook een belangrijk cultureel fenomeen in Vlaanderen en Nederland. Het heeft generaties van kinderen vermaakt en was meer dan alleen een programma voor kleintjes. Het was een sympathieke show die zich richtte op vriendschap, humor en avontuur, maar ook thema’s zoals het verlies van een huisdier of de kracht van samenwerking behandelde. Het duo werd niet alleen geliefd vanwege hun humoristische en educatieve waarde, maar ook vanwege hun warme en aanstekelijke persoonlijkheden.

Het Einde van een Tijdperk en de Toekomst

Het feit dat de rol van baasje van Samson naar Marie gaat, is een manier om de geschiedenis van Samson & Gert levend te houden in een nieuwe generatie, wat zowel voor de familie Verhulst als voor hun trouwe fans een belangrijke stap is. Er is uiteraard nog veel discussie over het afscheid van het duo en de nostalgie die deze overgang met zich meebrengt. Fans van het iconische duo zullen echter met veel nieuwsgierigheid en enthousiasme volgen hoe de toekomst van Samson er uit zal zien met Marie in de hoofdrol.

Algemeen

Mijn ouders zeggen dat ze “te groot” voor me is – maar ze weten niet wat ik nu ga doen

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De eerste ontmoeting met mijn ouders: over liefde, verwachtingen en het kiezen voor jezelf

Afgelopen zondag markeerde een mijlpaal die voor velen herkenbaar is: de eerste ontmoeting tussen mijn verloofde en mijn ouders. Een moment vol symboliek, vol hoop – en eerlijk is eerlijk, ook een tikje zenuwen. Niet omdat ik twijfelde aan mijn relatie, integendeel. Maar omdat ik wist hoe krachtig de onuitgesproken verwachtingen van mijn ouders konden zijn.

Een ontmoeting waar alles op zijn plek zou moeten vallen

Ik wilde mijn ouders laten zien wie Mallory écht is. Hoe ze me aan het lachen maakt, me kalmeert wanneer het stormt in mijn hoofd, en hoe ze me stimuleert om een betere versie van mezelf te zijn. Zij is mijn partner, mijn steun en mijn toekomst. Maar diep vanbinnen voelde ik al dat het geen zorgeloze middag zou worden.

Mijn ouders hebben een duidelijke kijk op wat ‘past’. Op relaties, uiterlijk, balans in een koppel. En Mallory — in al haar kracht en eigenheid — valt buiten dat plaatje. Niet omdat ze moeilijk is, maar juist omdat ze voluit zichzelf is.

Ze komt binnen met licht

Mallory is iemand die een ruimte binnenkomt en mensen onbewust even stil laat vallen. Lang, krachtig, met een blik vol zachtheid en een stijl die eigenzinnig is zonder op zoek te zijn naar aandacht. Haar platina blonde haar vangt het zonlicht alsof het ervoor gemaakt is. Ze draagt kleding waarin ze zich vrij voelt, niet om een modeboek te volgen, maar om zichzelf te zijn.

Wat me in haar raakt, zit niet aan de buitenkant. Het zit in de manier waarop ze aanvoelt wanneer ik ruimte nodig heb. Hoe ze in stilte mijn hand vasthoudt als woorden tekortschieten. Hoe ze anderen ziet, écht ziet — voorbij uiterlijk, voorbij gedrag.

Een tafel vol stilte tussen beleefde woorden

De eerste kennismaking verliep… correct. Mijn moeder glimlachte beleefd, mijn vader knikte formeel. Het eten stond klaar, de gesprekken kwamen op gang. Mallory vertelde over haar werk als ontwerper, over haar liefde voor schilderen, en over hoe we samen plannen maken voor onze tuin. Ze was vriendelijk, kalm, en oprecht.

Maar het gesprek bleef aan de oppervlakte. Er was geen echte nieuwsgierigheid, geen warme uitwisseling. Alles voelde gecontroleerd, alsof ieder woord werd gewogen. Alsof we deelnamen aan een toneelstuk waarin iedereen zijn rol speelde, maar niemand zich durfde over te geven aan het moment.

Fluisteringen van twijfel

Toen Mallory even naar buiten stapte voor een kort telefoontje, boog mijn moeder zich naar me toe. “Ben je zeker van je keuze?” fluisterde ze. “Ze is wel erg… groot voor jou. Jij bent zo’n tenger mannetje. Past dat wel?”

Mijn vader knikte. Hij begon over evenwicht in een relatie, over levensstijl en toekomstvisie. Het werd met zachte stemmen gebracht, zonder beschuldiging. Maar de boodschap was helder: ze vonden haar niet ‘passend’. Niet omdat ze haar niet aardig vonden, maar omdat ze haar niet begrepen.

Wat ze niet zagen

Ik zei niets. Niet omdat ik geen woorden had, maar omdat ik overspoeld werd door herinneringen. Aan Mallory die briefjes in mijn jas stopt met bemoedigende woorden. Aan haar hand op mijn rug wanneer ik onzeker ben. Aan haar geduld, haar humor, haar vermogen om schoonheid te zien in details die anderen ontgaan.

Ze is het licht in mijn dagen, het evenwicht in mijn storm. Zij heeft geen goedkeuring nodig om waardevol te zijn. Maar ik realiseerde me: onze liefde verdient het om erkend te worden, niet omdat het moet, maar omdat het mag.

Terug naar rust

’s Avonds, thuis op de bank, lag ze naast me met gesloten ogen. Haar gezicht ontspannen, haar ademhaling gelijkmatig. Ik hoorde de stemmen van mijn ouders nog nagalmen. Maar daaronder klonk iets veel krachtigers: mijn eigen stem. Die zei dat ik geen toestemming nodig heb om te houden van wie ik hou.

Mallory is mijn keuze. Mijn geluk. En die keuze verdient geen verdediging, maar bescherming. Niet tegen mijn ouders, maar tegen het zwijgen dat twijfel in de hand werkt.

Kleine gebaren, diepe betekenis

De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van pannenkoeken. Mallory stond in de keuken, in haar grijze joggingbroek vol verfvlekken — overblijfselen van onze pas geschilderde woonkamer. “Trek je warme sokken aan,” zei ze. “Het is fris vandaag.”

Het was een klein zinnetje. Maar het raakte me. In die onopvallende zorg schuilt wie zij is: warm, oplettend, liefdevol. Ze hoeft niet perfect te zijn, want ze is precies goed zoals ze is — voor mij.

Mijn stem, mijn keuze

Binnenkort wil ik opnieuw met mijn ouders praten. Niet om hen te overtuigen, maar om helder te maken waar ik sta. Dat ik voor mezelf kies. Voor liefde gebaseerd op wederzijds respect en vrijheid. Voor een relatie die niet moet passen in hun kader, maar die past in mijn leven.

Ik wil dat gesprek voeren niet uit boosheid, maar uit helderheid. Zodat zij weten dat hun mening mag bestaan, maar mijn leven niet hoeft te volgen wat zij zich hadden voorgesteld.

Wat ik geleerd heb

Deze ervaring liet me zien dat liefde soms moed vraagt. Moed om zacht te blijven wanneer je wordt beoordeeld. Moed om te spreken wanneer je wil zwijgen. En bovenal: moed om je eigen keuzes te dragen.

Want ware liefde is niet wat anderen erin zien. Het is wat jij voelt in de kleine gebaren, in de stiltes die gevuld zijn met verbondenheid. In de zekerheid dat je thuiskomt bij iemand die je niet alleen begrijpt, maar je helemaal accepteert.


Samenvattend: kiezen voor liefde, kiezen voor jezelf

Mallory en ik zijn anders dan wat mijn ouders zich misschien hadden voorgesteld. Maar we zijn echt. En in dat echte zit alles wat ik nodig heb: rust, vreugde, groei en verbinding.

Ik ben geen kind meer. Ik ben een man met zijn eigen keuzes. En de mooiste keuze die ik ooit maakte, is haar.

Lees verder