Algemeen
Dit houden Miljoenenjacht-winnaars nog maar over van hun prijs
Een nieuwe uitzending van Miljoenenjacht leverde studiowinnaar Vincent en de thuiswinnaars uit Purmerend een fantastisch bedrag op van 475.000 euro. Een schitterende prijs, maar de hamvraag is: hoeveel houden ze daar uiteindelijk écht van over?
De harde realiteit van kansspelbelasting
Wanneer iemand een groot bedrag wint in een spelshow als Miljoenenjacht, viert niet alleen de winnaar feest – ook de Belastingdienst schuift gezellig aan. Het gewonnen bedrag is namelijk bruto, wat betekent dat een aanzienlijk deel naar de staatskas gaat.
In 2024 bedroeg de kansspelbelasting nog 30,5 procent, wat al een flinke hap uit de winst betekende. Maar in 2025 heeft het kabinet de belasting verhoogd naar 34,2 procent. Dat betekent dat winnaars nóg meer moeten afstaan.
Laten we het even concreet maken:
- Gewonnen bedrag: 475.000 euro
- Belasting (34,2%): 162.450 euro
- Netto overgebleven bedrag: 312.550 euro
Nog steeds een aanzienlijk bedrag, maar het doet toch even pijn om te zien dat ruim 162.000 euro direct naar de Belastingdienst verdwijnt.
Geen gedoe met aangifte – maar wel minder op je rekening
Een belangrijk weetje voor toekomstige winnaars: je hoeft zelf geen belastingaangifte te doen. De organisatie, in dit geval de Postcodeloterij, regelt dit en betaalt direct de verschuldigde kansspelbelasting aan de overheid. Dit betekent dat winnaars het netto bedrag zonder verdere rompslomp op hun rekening krijgen gestort.
Maar goed, het blijft een fors bedrag dat richting de staatskas verdwijnt. En het slechte nieuws? Het wordt alleen maar erger…
2026: Kansspelbelasting stijgt nóg verder
Als je dacht dat 34,2 procent al hoog was, dan hebben we minder goed nieuws. Vanaf 2026 stijgt de kansspelbelasting naar maar liefst 37,8 procent. Dit betekent dat toekomstige winnaars nóg minder overhouden van hun felbegeerde prijzen.
Ter vergelijking, als Vincent en de thuiswinnaars in 2026 hun bedrag hadden gewonnen, zou hun belastingafdracht er zo uitzien:
- Gewonnen bedrag: 475.000 euro
- Belasting (37,8%): 179.550 euro
- Netto overgebleven bedrag: 295.450 euro
Dat is bijna 180.000 euro belastingafdracht! De overheid blijft dus steeds meer geld innen via deze populaire winacties.
Jubileum-seizoen: 25 jaar Miljoenenjacht
Het nieuwe seizoen van Miljoenenjacht is een speciale editie, want de show viert zijn 25-jarige jubileum. Talpa pakt daarom flink uit, en er is dit seizoen een recordbedrag te winnen.
Op zondag 13 april vindt een unieke uitzending plaats waarin maar liefst 10 miljoen euro in de prijzenpot zit. Dit bedrag zal slechts één keer te winnen zijn in dit seizoen, waardoor het een van de meest spectaculaire afleveringen uit de geschiedenis van Miljoenenjacht belooft te worden.
Maar laten we ook hier even rekenen met de kansspelbelasting:
- Gewonnen bedrag: 10.000.000 euro
- Belasting (34,2% in 2025): 3.420.000 euro
- Netto overgebleven bedrag: 6.580.000 euro
Vanaf 2026 zou de winnaar van deze gigantische prijs zelfs bijna 3.780.000 euro moeten inleveren, waardoor er 6.220.000 euro overblijft. Nog steeds een gigantisch bedrag, maar een pijnlijke afdracht aan de belastingdienst.
Is het nog steeds de moeite waard?
Ondanks de stijgende kansspelbelasting blijft Miljoenenjacht een ongelofelijk populair programma, en dat is niet gek. Want zelfs met een flinke hap belasting blijft het winnen van tonnen of miljoenen een droom voor velen.
Wat vind jij? Is het nog steeds een fantastische prijs, of maakt de belasting het minder aantrekkelijk? Deel je mening in de reacties op Facebook!
Spanje dreigt deelname aan WK te heroverwegen als Israël zich plaatst
De aanloop naar het WK voetbal van 2026, dat plaatsvindt in de Verenigde Staten, Canada en Mexico, verloopt niet alleen sportief spannend, maar ook politiek beladen. Waar normaal gesproken de focus ligt op kwalificatiewedstrijden en voorspellingen over favorieten, mengt zich nu een geheel ander thema in de discussie: de internationale positie van Israël. De Spaanse regering heeft namelijk laten weten dat deelname van Israël mogelijk consequenties kan hebben voor het eigen nationale team.
Politieke dimensie rond sport
Tijdens een partijcongres van de Spaanse socialistische partij (PSOE) sprak premier Pedro Sánchez zich onlangs stevig uit. Volgens hem mag Israël “geen platform krijgen om zijn imago op te poetsen.” Daarmee verwees hij naar de situatie in Gaza en de internationale kritiek op de rol van Israël in het conflict.
Een dag later herhaalde partijgenoot en woordvoerder Patxi López deze woorden, en trok hij een opvallende vergelijking. Volgens López zou Israël, mocht het zich plaatsen voor het WK, dezelfde behandeling moeten krijgen als Rusland. Dat land werd vanwege de invasie van Oekraïne door meerdere internationale sportorganisaties uitgesloten van toernooien.
Dreigt Spanje zich terug te trekken?
De vraag die sindsdien boven
de voetbalwereld hangt, is of Spanje daadwerkelijk bereid is om
niet mee te doen aan het WK als Israël zich plaatst. López hield de
deur op een kier:
“We zullen de situatie tegen
die tijd beoordelen. Laten we afwachten wat er de komende maanden
gebeurt.”
Hoewel er dus nog geen definitief besluit is genomen, is het signaal duidelijk. Spanje, één van de grootste voetbalnaties ter wereld, koppelt sport nadrukkelijk aan politieke keuzes.
Spanje als voetbalgrootmacht
Het mogelijke terugtrekken van Spanje zou een enorme impact hebben. Spanje geldt namelijk als één van de favorieten voor het toernooi. Het nationale team is regerend Europees kampioen en won in 2010 voor het eerst de wereldtitel door Nederland in de finale te verslaan.
In de huidige kwalificatiereeks begon Spanje voortvarend. Onlangs werd Turkije met maar liefst 6-0 verslagen, een uitslag die in de internationale pers veel indruk maakte. De verwachting was dat Spanje zonder veel moeite richting het eindtoernooi zou gaan. Maar door de politieke discussie hangt er nu een zweem van onzekerheid rond de deelname.
De positie van Israël in de kwalificatie
Hoe groot is de kans dat Israël daadwerkelijk het WK haalt? Op dit moment bezet Israël de derde plek in de kwalificatiegroep. Het team heeft evenveel punten als Italië, maar wel een wedstrijd meer gespeeld.
Het duel tussen beide landen leverde onlangs een waar spektakelstuk op: Israël verloor met 4-5 van Italië, dankzij een late treffer van de Italianen. Noorwegen staat bovenaan de groep met zes punten voorsprong op zowel Italië als Israël.
Dat betekent concreet:
-
Nummer één plaatst zich rechtstreeks voor het WK.
-
Nummer twee gaat naar de play-offs.
Israël heeft dus nog een kans, al is de weg naar kwalificatie ingewikkeld en vol obstakels.
Sport en politiek vaker verstrengeld
Het is niet de eerste keer dat Spanje politieke overwegingen betrekt bij internationale evenementen. Zo besloot de Spaanse publieke omroep RTVE eerder dit jaar om niet deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival als Israël zou worden toegelaten. Daarmee sloot Spanje zich aan bij landen zoals Nederland, die eerder eenzelfde standpunt innamen.
Ook bij andere evenementen spelen politieke sentimenten een rol. Tijdens de Vuelta, de grote Spaanse wielerronde, vonden de afgelopen weken meerdere pro-Palestijnse protesten plaats. Sportevenementen blijken daarmee een podium te zijn waar maatschappelijke spanningen zichtbaar worden.
Reageren fans en analisten verrast?
Binnen Spanje zijn de meningen verdeeld. Sommige supporters begrijpen het standpunt van de regering volledig en vinden dat sport niet los kan worden gezien van ethiek en mensenrechten. Zij wijzen op de precedentwerking: als Rusland uitgesloten werd, waarom zou dat dan niet gelden voor andere landen die zich in een conflict bevinden?
Anderen vinden dat politiek en sport gescheiden moeten blijven. Zij wijzen op de miljoenen fans die uitkijken naar het WK en de generaties spelers die hun carrière in het teken zetten van dit eindtoernooi. Voor hen zou een boycot een harde klap betekenen.
De internationale impact van een boycot
Mocht Spanje daadwerkelijk besluiten niet deel te nemen aan het WK als Israël zich plaatst, dan zou dat een uniek precedent scheppen. Niet alleen omdat Spanje een topland is met kans op de titel, maar ook omdat andere landen zich hierdoor mogelijk gesteund voelen om vergelijkbare keuzes te maken.
De vraag rijst dan: volgen andere Europese landen het Spaanse voorbeeld? Of besluit de FIFA om zelf in te grijpen en duidelijke regels op te stellen, zoals eerder bij Rusland gebeurde?
Het zou hoe dan ook leiden tot een verhitte discussie over de rol van sport in internationale conflicten.
De kracht van symboliek
Voor premier Sánchez en zijn partij is het signaal belangrijker dan het sportieve gevolg. Door zich stevig uit te spreken, willen zij laten zien dat mensenrechten en internationale solidariteit boven de belangen van het voetbal kunnen staan.
Die symbolische waarde kan groot zijn. Sportevenementen zijn immers wereldwijde podia die miljoenen kijkers trekken. Als een groot land als Spanje zegt: “wij doen niet mee onder deze omstandigheden”, kan dat internationaal veel losmaken.
Hoe reageert Israël?
Vanuit Israël zelf is er nog geen officiële reactie gekomen op de Spaanse uitspraken. Voor de spelers en de technische staf van het nationale team ligt de focus voorlopig vooral op de sportieve kant: punten halen in de kwalificatie en proberen via de play-offs een ticket naar het WK te bemachtigen.
Toch zullen ook zij zich bewust zijn van de bredere context. Als ze zich plaatsen, kan dat niet alleen sportief een mijlpaal zijn, maar ook politiek grote gevolgen hebben.
Parallel met Rusland
De verwijzing van López naar Rusland is veelzeggend. Toen de oorlog in Oekraïne begon, besloten organisaties als FIFA en UEFA al snel om Rusland uit te sluiten. Russische clubs en nationale teams mochten niet meer deelnemen aan internationale competities.
Die beslissing werd destijds breed gesteund, maar riep ook vragen op: moet sport altijd reageren op politieke gebeurtenissen? Of moet het juist een neutraal platform zijn? De Spaanse discussie rond Israël brengt die vragen opnieuw naar voren.
Wat betekent dit voor het WK van 2026?
Het WK in de Verenigde Staten, Canada en Mexico wordt het grootste ooit, met 48 deelnemende landen. De kans dat Spanje als topland ontbreekt, zou niet alleen sportief maar ook commercieel een gemis zijn. Spanje trekt wereldwijd miljoenen fans en levert vaak wedstrijden die veel kijkers trekken.
De FIFA zal dus met argusogen volgen hoe de discussie zich ontwikkelt. Voorlopig blijft het afwachten: de kwalificatie is nog niet voorbij en er kunnen nog veel dingen veranderen.
Conclusie
De discussie rond Spanje en Israël laat zien hoe nauw sport en politiek met elkaar verweven zijn. Voor premier Sánchez en zijn partij is deelname aan een WK niet alleen een sportieve kwestie, maar ook een moreel statement. Voor fans en spelers is het vooral een kwestie van passie, trots en carrièrekansen.
Of Spanje daadwerkelijk wegblijft van het WK hangt af van twee factoren: of Israël zich weet te plaatsen, en hoe de politieke situatie zich verder ontwikkelt. Eén ding is zeker: de komende maanden zullen niet alleen de prestaties op het veld, maar ook de discussies eromheen, de gemoederen flink bezig houden.