Algemeen
De reden waarom er witte brij uit je gekookte kip kan komen
Waarom komt er een witte substantie uit kip tijdens het koken?
Het kan een beetje verrassend zijn: je haalt je perfect gekruide kipfilet uit de oven of pan, en ineens zie je een witte, geleiachtige substantie naar buiten sijpelen. Hoewel het er misschien onsmakelijk uitziet, is er geen reden tot paniek. Dit is een volledig natuurlijk verschijnsel dat wordt veroorzaakt door eiwitten en vocht die tijdens het koken uit de kip vrijkomen.
Wat is de witte substantie precies?
De vreemde, witte smurrie die je soms uit kip ziet komen, bestaat uit een combinatie van eiwitten en water. Wanneer kip op hoge temperaturen wordt gekookt, denatureren de eiwitten – een proces waarbij ze hun oorspronkelijke structuur verliezen en samenklonteren. Dit fenomeen is vergelijkbaar met wat er gebeurt wanneer een ei wordt gekookt: het doorzichtige eiwit wordt dan wit en stevig.
Kippenvlees, met name kipfilet, is van nature rijk aan eiwitten en bevat relatief weinig vet. Tijdens het koken trekken deze eiwitten samen en persen ze vocht naar buiten, waardoor deze witte substantie ontstaat. Dit effect wordt versterkt als de kip snel op hoge temperaturen wordt verhit.
Wanneer komt dit het vaakst voor?
Dit witte residu komt vooral voor in de volgende situaties:
- Bij het bakken van kipfilet zonder bot en
vel
Kipfilet bevat minder vet en meer eiwitten, wat het effect versterkt. Dit gebeurt vooral als je kip bakt op hoog vuur zonder veel vet of vloeistof. - Bij gebruik van hoge temperaturen
Methoden zoals braden, grillen of dichtschroeien kunnen ervoor zorgen dat de eiwitten sneller stollen en vocht naar buiten persen. Dit leidt tot de vorming van de witte substantie op het oppervlak van de kip. - Bij het koken van bevroren of gedeeltelijk ontdooide
kip
Bevroren kip bevat meer vocht, doordat ijskristallen in de spiervezels de structuur beschadigen. Hierdoor komt er tijdens het koken meer water en eiwit vrij, wat het effect van de witte substantie versterkt. - Bij kip van lagere kwaliteit
Kip die afkomstig is uit grootschalige fabrieksproductie bevat vaak meer vocht vanwege de verwerkingsmethoden. Dit extra water kan bijdragen aan een verhoogde vorming van de witte substantie tijdens het koken.
Is het veilig om te eten?
Ja, de witte substantie is volkomen veilig om te eten. Het bestaat puur uit eiwitten en vocht die tijdens het koken zijn vrijgekomen. Het heeft geen invloed op de smaak van de kip en betekent niet dat er iets mis is met het vlees.
Het is echter belangrijk om de kip goed te controleren op tekenen van bederf vóór het koken. Als de kip een ongewone geur heeft, slijmerig aanvoelt of verkleuring vertoont, dan kan dit een indicatie zijn dat het bedorven is. In dat geval moet je de kip niet consumeren, ongeacht de aanwezigheid van de witte substantie.
Hoe kun je de witte substantie verminderen?
Hoewel het niet volledig te voorkomen is, zijn er enkele manieren om de vorming van deze eiwitsmurrie te minimaliseren:
- Kook op een lagere temperatuur
Hoge temperaturen versnellen het denatureringsproces van eiwitten, wat de witte substantie prominenter maakt. Probeer de kip te bakken op een matigere temperatuur, zoals 175°C in plaats van 205°C, voor een gelijkmatigere garing. - Pekel de kip vooraf
Door de kip 30 minuten tot een uur in een zoutoplossing te laten weken, wordt het vocht beter vastgehouden. Dit helpt om de hoeveelheid eiwitverlies tijdens het bakken te verminderen.
- Laat de kip op kamertemperatuur komen
Het direct koken van koude of deels bevroren kip verhoogt de kans op vochtverlies. Laat de kip 15 tot 20 minuten op kamertemperatuur komen voordat je het gaat bereiden. - Schroei de kip eerst dicht
Door de kip eerst kort in een hete pan dicht te schroeien voordat je het verder gaart in de oven, wordt de buitenste laag verzegeld. Dit kan helpen om het vocht beter vast te houden.
- Kies voor biologische of luchtgekoelde kip
Kip uit intensieve veehouderij bevat vaak meer water, wat kan leiden tot een verhoogde vorming van de witte substantie. Biologische kip en luchtgekoelde kip bevatten doorgaans minder overtollig vocht.
Conclusie
Hoewel de witte substantie die uit kip komt misschien niet heel smakelijk oogt, is het een volledig normaal en veilig fenomeen. Het wordt veroorzaakt door de combinatie van eiwitten en vocht die tijdens het koken vrijkomen en heeft geen invloed op de smaak of kwaliteit van de kip.
Door bewust om te gaan met temperatuur, kooktechnieken en de kwaliteit van de kip, kun je de hoeveelheid witte substantie verminderen. Maar zelfs als het verschijnt, hoef je je geen zorgen te maken – het is gewoon een natuurlijke reactie op hitte en niets om van te schrikken!
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.