Algemeen
Yolanthe Cabau woest op Nederlandse pers: ´Ik kom zelfs mijn huis niet meer uit!´
Na de onthulling van haar realityserie op Netflix, heeft Yolanthe Cabau gereageerd op de heftige kritiek die ze van de Nederlandse pers kreeg. Journalisten beschuldigden haar van liegen over de komst van de serie, maar Yolanthe zelf zegt dat haar management samen met Netflix besloten had om de informatie pas later naar buiten te brengen. In gesprek met Veronica Superguide haalt ze uit naar de manier waarop de pers haar benaderde.
Terugblik op haar verhuizing naar Los Angeles
Het is inmiddels vijf jaar geleden dat Yolanthe naar Los Angeles vertrok. Ze blikt terug op haar tijd in Nederland, waarin haar scheiding volledig werd uitvergroot.
“Ik kon mijn huis niet eens meer uit,” vertelt ze. “Ik wilde rust voor mezelf en voor Xess. In Los Angeles kan ik gewoon mezelf zijn, zonder constant de mening van anderen te horen. Daar ben ik gewoon een van de velen. Ik kan mijn leven leiden zoals ik dat wil. In LA voel ik me vrij.”
Waarom Yolanthe toch voor de realityserie koos
Toch besloot Yolanthe haar geheimen te delen in een realityserie voor Netflix. “Ik snap dat het een vreemde keuze lijkt, maar ik heb mijn redenen,” legt ze uit. “De afgelopen jaren heb ik me gefocust op werk—acteerwerk, Free a Girl, mijn lifestylebrand.
Toen Netflix me benaderde, wilden ze een authentiek inkijkje geven in mijn leven. Voor mij was het een kans om aandacht te vragen voor Free a Girl, iets wat ik ontzettend belangrijk vind. Dat podium had ik op geen andere manier kunnen krijgen.”
Xess Xava in de realityserie
In de serie zal ook haar zoontje Xess Xava, dat ze samen met ex-man Wesley heeft, te zien zijn. Yolanthe begrijpt dat hier kritiek op zal komen, maar benadrukt dat ze gewoon haar leven deelt. “Wat moet ik dan doen? Doen alsof ik geen kind heb? Mensen hebben kinderen, dat is gewoon het leven,” zegt ze. “Het is spannend, een realityserie is ontzettend kwetsbaar. Maar ik wil niks gescript of nep. Natuurlijk bescherm ik hem wel, als hij ziek is zet ik geen camera op hem. Maar verder zul je alles van mijn leven zien. En Xess hoort daar ook bij.”
Kritiek en leugens
Hoewel de serie nog niet is uitgezonden, heeft de aankondiging al veel ophef veroorzaakt. Yolanthe zegt dat ze zich gekwetst voelde door de beschuldigingen van leugens.
“Ik had er zelf nooit iets over gezegd. Het was mijn management en Netflix die samen besloten om niks te delen op dat moment,” vertelt ze. “En ineens was het: ‘Yolanthe heeft gelogen’. Dat vond ik eigenlijk heel sneu. Mensen nemen alles over zonder naar de waarheid te zoeken, en voor je het weet is dat het beeld van mij.”
Yolanthe is ervan overtuigd dat mensen haar pas echt zullen leren kennen wanneer ze de serie zelf hebben gezien. “Als mensen de serie zien, ontdekken ze vanzelf hoe ik écht ben.”
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.