Algemeen
Yolanthe Cabau woest op Nederlandse pers: ´Ik kom zelfs mijn huis niet meer uit!´
Na de onthulling van haar realityserie op Netflix, heeft Yolanthe Cabau gereageerd op de heftige kritiek die ze van de Nederlandse pers kreeg. Journalisten beschuldigden haar van liegen over de komst van de serie, maar Yolanthe zelf zegt dat haar management samen met Netflix besloten had om de informatie pas later naar buiten te brengen. In gesprek met Veronica Superguide haalt ze uit naar de manier waarop de pers haar benaderde.
Terugblik op haar verhuizing naar Los Angeles
Het is inmiddels vijf jaar geleden dat Yolanthe naar Los Angeles vertrok. Ze blikt terug op haar tijd in Nederland, waarin haar scheiding volledig werd uitvergroot.
“Ik kon mijn huis niet eens meer uit,” vertelt ze. “Ik wilde rust voor mezelf en voor Xess. In Los Angeles kan ik gewoon mezelf zijn, zonder constant de mening van anderen te horen. Daar ben ik gewoon een van de velen. Ik kan mijn leven leiden zoals ik dat wil. In LA voel ik me vrij.”
Waarom Yolanthe toch voor de realityserie koos
Toch besloot Yolanthe haar geheimen te delen in een realityserie voor Netflix. “Ik snap dat het een vreemde keuze lijkt, maar ik heb mijn redenen,” legt ze uit. “De afgelopen jaren heb ik me gefocust op werk—acteerwerk, Free a Girl, mijn lifestylebrand.
Toen Netflix me benaderde, wilden ze een authentiek inkijkje geven in mijn leven. Voor mij was het een kans om aandacht te vragen voor Free a Girl, iets wat ik ontzettend belangrijk vind. Dat podium had ik op geen andere manier kunnen krijgen.”
Xess Xava in de realityserie
In de serie zal ook haar zoontje Xess Xava, dat ze samen met ex-man Wesley heeft, te zien zijn. Yolanthe begrijpt dat hier kritiek op zal komen, maar benadrukt dat ze gewoon haar leven deelt. “Wat moet ik dan doen? Doen alsof ik geen kind heb? Mensen hebben kinderen, dat is gewoon het leven,” zegt ze. “Het is spannend, een realityserie is ontzettend kwetsbaar. Maar ik wil niks gescript of nep. Natuurlijk bescherm ik hem wel, als hij ziek is zet ik geen camera op hem. Maar verder zul je alles van mijn leven zien. En Xess hoort daar ook bij.”
Kritiek en leugens
Hoewel de serie nog niet is uitgezonden, heeft de aankondiging al veel ophef veroorzaakt. Yolanthe zegt dat ze zich gekwetst voelde door de beschuldigingen van leugens.
“Ik had er zelf nooit iets over gezegd. Het was mijn management en Netflix die samen besloten om niks te delen op dat moment,” vertelt ze. “En ineens was het: ‘Yolanthe heeft gelogen’. Dat vond ik eigenlijk heel sneu. Mensen nemen alles over zonder naar de waarheid te zoeken, en voor je het weet is dat het beeld van mij.”
Yolanthe is ervan overtuigd dat mensen haar pas echt zullen leren kennen wanneer ze de serie zelf hebben gezien. “Als mensen de serie zien, ontdekken ze vanzelf hoe ik écht ben.”
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.