Algemeen
Winter Vol Liefde-Antine opnieuw in woonplaats Mike gespot: ´Wat doet ze daar?´
De breuk tussen Antine en Mike is geen verrassing voor degenen die Winter Vol Liefde gevolgd hebben. Waar er tijdens de opnames sprake leek van een veelbelovende klik, liep de relatie na de opnames flink mis. Antine heeft aangegeven dat de oorzaak van de breuk vooral te maken had met leugens van Mike en zijn familie, en ondanks alles lijkt ze haar weg te vinden in Seefeld, waar ze deze week gespot werd. Wat doet ze daar?
Antine in Seefeld: Een verrassende plek
Antine deelde op haar Instagram meerdere foto’s van haar verblijf in Seefeld, Oostenrijk. Dit lijkt geen toeval, want ze verblijft daar op uitnodiging van hotel Klosterbräu, dezelfde plek waar ze ooit haar eerste nacht met Mike doorbracht. Ze is niet alleen, want ook Eefke en Amber, twee andere Winter Vol Liefde-kandidaten, zijn daar samen met haar. Dit roept vragen op: waarom kiest Antine deze plek en wat is haar bedoeling?
Geen confrontatie met Mike
Hoewel Seefeld de thuisbasis van Mike is, is er geen confrontatie tussen hem en Antine geweest. Deze week was Mike namelijk in De Kuip, wat verklaart waarom de twee elkaar niet tegenkwamen. Antine lijkt het verblijf in Seefeld vooral te gebruiken om haar eigen weg te vinden, met enkele spa-momentjes en subtiele opmerkingen richting Mike en zijn moeder Mo.
De breuk tussen Antine en Mike
In een interview met Story gaf Antine meer inzicht in de breuk met Mike. Het verhaal draait om een andere vrouw: Denise. Antine ontdekte dat Mike zijn moeder Monique had uitgenodigd om Denise op bezoek te krijgen in Seefeld, terwijl Mike dit ontkende. Dit was de druppel voor Antine, die besloot haar verblijf in Spanje te beëindigen en de relatie te beëindigen. “Ik vlieg niet naar andere landen om met iemand te zijn die ondertussen bezig is met een andere vrouw,” aldus Antine.
Leugens en familiebanden
Volgens Antine was het de constante bemoeienis van Mikes moeder Monique en de hechte familiebanden die een belemmering vormden in haar relatie met Mike. Ze vertelt dat het onmogelijk was om een gesprek te voeren zonder dat zijn familie erbij betrokken was. “Het is niet mogelijk om alleen met Mike een relatie op te bouwen,” zegt ze. “Je zult altijd zijn familie en de rest van de wereld erbij krijgen.” Dit blijkt een grote uitdaging voor Antine te zijn geweest, en uiteindelijk werd de relatie hierdoor beëindigd.
De reactie van Mike en zijn familie
Na de breuk heeft Mike geprobeerd om contact met Antine op te nemen, maar volgens haar werd ze gek van de herhaalde telefoontjes van zowel Mike als zijn moeder. “Ik ben gewoon glashard voorgelogen, dan hoef ik ook geen contact meer,” vertelt ze. Antine besloot hen te blokkeren, waarna de communicatie tussen hen compleet stopte.
Mike’s kijk op de breuk
Tijdens de WVL-reünie gaf Mike toe dat het uiteindelijk niets werd tussen hem en Antine, ondanks de klik die ze tijdens de opnames hadden. Na de opnames zouden ze elkaar nog regelmatig hebben opgezocht, maar volgens Mike was hun blik op de toekomst niet hetzelfde. “Het is uiteindelijk toch niks geworden,” zei hij. Antine heeft echter een andere kijk op de situatie, waarbij ze vooral de hechte familieband van Mike als reden ziet voor de breuk.
Antine lijkt nu haar leven weer op te pakken en heeft de dramatische breuk achter zich gelaten, al blijft haar aanwezigheid in Seefeld met andere Winter Vol Liefde-kandidaten een opvallende ontwikkeling.
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.