Algemeen
Winter Vol Liefde-Antine opnieuw in woonplaats Mike gespot: ´Wat doet ze daar?´
De breuk tussen Antine en Mike is geen verrassing voor degenen die Winter Vol Liefde gevolgd hebben. Waar er tijdens de opnames sprake leek van een veelbelovende klik, liep de relatie na de opnames flink mis. Antine heeft aangegeven dat de oorzaak van de breuk vooral te maken had met leugens van Mike en zijn familie, en ondanks alles lijkt ze haar weg te vinden in Seefeld, waar ze deze week gespot werd. Wat doet ze daar?
Antine in Seefeld: Een verrassende plek
Antine deelde op haar Instagram meerdere foto’s van haar verblijf in Seefeld, Oostenrijk. Dit lijkt geen toeval, want ze verblijft daar op uitnodiging van hotel Klosterbräu, dezelfde plek waar ze ooit haar eerste nacht met Mike doorbracht. Ze is niet alleen, want ook Eefke en Amber, twee andere Winter Vol Liefde-kandidaten, zijn daar samen met haar. Dit roept vragen op: waarom kiest Antine deze plek en wat is haar bedoeling?
Geen confrontatie met Mike
Hoewel Seefeld de thuisbasis van Mike is, is er geen confrontatie tussen hem en Antine geweest. Deze week was Mike namelijk in De Kuip, wat verklaart waarom de twee elkaar niet tegenkwamen. Antine lijkt het verblijf in Seefeld vooral te gebruiken om haar eigen weg te vinden, met enkele spa-momentjes en subtiele opmerkingen richting Mike en zijn moeder Mo.
De breuk tussen Antine en Mike
In een interview met Story gaf Antine meer inzicht in de breuk met Mike. Het verhaal draait om een andere vrouw: Denise. Antine ontdekte dat Mike zijn moeder Monique had uitgenodigd om Denise op bezoek te krijgen in Seefeld, terwijl Mike dit ontkende. Dit was de druppel voor Antine, die besloot haar verblijf in Spanje te beëindigen en de relatie te beëindigen. “Ik vlieg niet naar andere landen om met iemand te zijn die ondertussen bezig is met een andere vrouw,” aldus Antine.
Leugens en familiebanden
Volgens Antine was het de constante bemoeienis van Mikes moeder Monique en de hechte familiebanden die een belemmering vormden in haar relatie met Mike. Ze vertelt dat het onmogelijk was om een gesprek te voeren zonder dat zijn familie erbij betrokken was. “Het is niet mogelijk om alleen met Mike een relatie op te bouwen,” zegt ze. “Je zult altijd zijn familie en de rest van de wereld erbij krijgen.” Dit blijkt een grote uitdaging voor Antine te zijn geweest, en uiteindelijk werd de relatie hierdoor beëindigd.
De reactie van Mike en zijn familie
Na de breuk heeft Mike geprobeerd om contact met Antine op te nemen, maar volgens haar werd ze gek van de herhaalde telefoontjes van zowel Mike als zijn moeder. “Ik ben gewoon glashard voorgelogen, dan hoef ik ook geen contact meer,” vertelt ze. Antine besloot hen te blokkeren, waarna de communicatie tussen hen compleet stopte.
Mike’s kijk op de breuk
Tijdens de WVL-reünie gaf Mike toe dat het uiteindelijk niets werd tussen hem en Antine, ondanks de klik die ze tijdens de opnames hadden. Na de opnames zouden ze elkaar nog regelmatig hebben opgezocht, maar volgens Mike was hun blik op de toekomst niet hetzelfde. “Het is uiteindelijk toch niks geworden,” zei hij. Antine heeft echter een andere kijk op de situatie, waarbij ze vooral de hechte familieband van Mike als reden ziet voor de breuk.
Antine lijkt nu haar leven weer op te pakken en heeft de dramatische breuk achter zich gelaten, al blijft haar aanwezigheid in Seefeld met andere Winter Vol Liefde-kandidaten een opvallende ontwikkeling.
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.