Algemeen
Vreselijk nieuws over zoon Ron Brandsteder
Ron Brandsteder, de bekende Nederlandse presentator en zanger, 0verleed vorige week op 74-jarige leeftijd. Naast zijn indrukwekkende carrière in de mediawereld, laat hij ook twee kinderen achter. Zijn zoon Rick is redelijk bekend in de entertainmentindustrie, maar over zijn andere zoon, Bob Brandsteder, is minder bekend. Nu is er echter tragisch nieuws naar buiten gekomen over Bob, dat mogelijk een rol heeft gespeeld in de besloten aard van de uitvaart van zijn vader. Volgens journalist Evert Santegoeds was Bob een belangrijke reden waarom de familie ervoor koos de ceremonie in besloten kring te houden.
Het tragische ongeval van Bob Brandsteder
In 2017 kreeg Bob Brandsteder te maken met een ingrijpend 0ngeluk dat zijn leven drastisch veranderde. Hij viel van de trap en liep daarbij een ernstige dwarslaesie op. Direct na het 0ngeluk werd hij met spoed naar het z!ekenhuis gebracht, waar artsen een MRI-scan uitvoerden. De uitslag was vernietigend: meerdere zenuwen waren afgescheurd van het ruggenmerg, wat resulteerde in gedeeltelijke verlamming. In de eerste periode na het ongeval kon Bob vrijwel niets meer zelfstandig doen, wat een enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie.
Ondersteuning van de familie
De familie Brandsteder deed er alles aan om Bob zo goed mogelijk te ondersteunen. Ron en zijn vrouw Yvonne besloten om een woning te kopen in de buurt van hun andere zoon Rick, die destijds nog in Nederland woonde. Het doel was dat Rick zijn broer zou kunnen helpen bij zijn dagelijkse verzorging en revalidatie. Ondanks de financiële middelen van de familie bleek er echter geen medische oplossing voor Bob’s situatie te zijn.
Yvonne Brandsteder gaf eerder aan dat ze wanhopig op zoek waren gegaan naar de beste artsen en specialisten, maar dat niemand een effectieve behandeling kon bieden. “Door fysiotherapie heeft hij iets meer bewegingsvrijheid gekregen, maar de verlamming blijft,” vertelde Yvonne destijds. De impact van de handicap op Bob was enorm: lange tijd kampte hij met depressies en had hij moeite om de situatie te accepteren. Gelukkig lijkt het inmiddels iets beter met hem te gaan, maar zijn leven blijft sterk beïnvloed door de gevolgen van het ongeval.
De invloed van Bob’s situatie op de uitvaart van Ron Brandsteder
De uitvaart van Ron Brandsteder vond afgelopen vrijdag plaats in besloten kring. De keuze voor een private ceremonie wekte de nieuwsgierigheid van de media, en verschillende speculaties deden de ronde over de reden achter deze beslissing. Journalist en Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds onthulde in zijn programma dat Bob mogelijk de voornaamste reden was voor deze keuze.
Santegoeds gaf aan dat hij over voldoende informatie beschikte om een fotograaf naar de uitvaart te sturen, maar dat hij ervoor koos om dat niet te doen. “Ik denk: als de familie dat nou echt niet wil, dan moet je dat respecteren,” verklaarde hij. “Ik geloof ook wel dat er een reden achter zit waarom de familie dat niet wilde. Ik heb begrepen dat vooral de jongste zoon van Ron en Yvonne niet in beeld wilde komen.”
Door Bob’s fysieke gesteldheid en zijn wens om buiten de publieke aandacht te blijven, zou de familie bewust hebben gekozen voor een intieme plechtigheid zonder media-aandacht. Santegoeds bevestigde dat het afscheid mooi en respectvol was verlopen en gaf aan de wens van de familie volledig te eerbiedigen. “Als dit dan de wens is van de familie, dan hebben we dat maar geëerbiedigd,” aldus de journalist.
Het leven van Bob na het 0ngeluk
Sinds het noodlottige ongeval in 2017 heeft Bob Brandsteder een lange weg afgelegd. Zijn leven veranderde radicaal en hij moest leren omgaan met een realiteit waarin hij afhankelijk werd van anderen. Ondanks de aanvankelijke wanhoop en somberheid, lijkt hij zich steeds beter aan te passen aan zijn nieuwe levensomstandigheden. Dankzij intensieve fysiotherapie heeft hij enige vooruitgang geboekt, hoewel volledige genezing uitgesloten lijkt.
Familie en vrienden hebben een grote rol gespeeld in zijn herstelproces, en hoewel hij nog altijd worstelt met de gevolgen van zijn handicap, probeert hij zijn leven zo goed mogelijk voort te zetten. De impact van de gebeurtenis op de familie Brandsteder was enorm, en de steun binnen het gezin bleek essentieel in deze moeilijke periode.
Het afscheid van een icoon
Ron Brandsteder stond bekend als een geliefde televisie- en radiopersoonlijkheid. Met een carrière die decennia besloeg, wist hij generaties Nederlanders te entertainen met zijn charmante en humoristische stijl. Zijn 0verlijden markeert het einde van een tijdperk, en veel collega’s en fans hebben hun verdriet en respect geuit na het nieuws van zijn 0verlijden.
De besloten uitvaart was een keuze van de familie om in rust en zonder media-aandacht afscheid te nemen van hun dierbare. Het respecteren van privacy, met name van Bob, speelde hier een belangrijke rol in.
Een respectvolle nagedachtenis
Ron Brandsteder zal herinnerd worden als een entertainer die een grote bijdrage heeft geleverd aan de Nederlandse televisie- en radiowereld. Zijn familie rouwt om zijn verlies, en met name Bob zal het afscheid zwaar hebben ervaren. Ondanks zijn eigen worstelingen en fysieke beperkingen, blijft hij een vast onderdeel van de familie Brandsteder en wordt hij door zijn naasten ondersteund.
Met het 0verlijden van Ron komt een einde aan een bijzonder hoofdstuk in de Nederlandse entertainmentgeschiedenis. Zijn nalatenschap zal echter voortleven in de harten van velen. Voor de familie is het nu een periode van rouw, waarbij privacy en respect centraal staan.
Conclusie
De tragische situatie van Bob Brandsteder heeft een grote impact gehad op de familie en mogelijk ook op de besloten aard van de uitvaart van Ron Brandsteder. De familie koos bewust voor een intieme plechtigheid, waarbij de wens om Bob buiten de schijnwerpers te houden gerespecteerd werd. Het 0ngeluk van Bob heeft zijn leven drastisch veranderd, en hoewel hij langzaam leert omgaan met zijn situatie, blijft het een zware last voor hem en zijn naasten.
Ron Brandsteder blijft een legendarische figuur in de Nederlandse entertainmentindustrie. Zijn nalatenschap zal voortleven, en zijn familie zal hem blijven herinneren als de geliefde vader en echtgenoot die hij was.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.