Algemeen
Unieke blik op baby Marley – lijkt ze op Rowan of is ze een kopie van Astleigh 🥰😍
Rowan en Astleigh, bekend van het televisieprogramma Married at First Sight, zijn inmiddels een maand trotse ouders van hun dochter Marley Jane. Terwijl veel kersverse ouders enthousiast foto’s van hun pasgeboren kindje delen op sociale media, hebben Rowan en Astleigh een andere benadering gekozen. Ze willen Marley’s privacy beschermen en hebben besloten haar slechts eenmalig aan de buitenwereld te tonen.
Een bijzonder moment
Op Instagram deelt Rowan een emotioneel bericht over hun dochter. “Ons kleine meisje Marley,” schrijft ze. “Eenmalig willen we het mooie gezichtje van Marley met jullie delen, omdat we ontzettend trots op haar zijn! De komende tijd en de jaren die daarop volgen zal ze natuurlijk nog heel veel groeien en veranderen.”
Het stel benadrukt dat dit een speciaal moment is en dat ze hierna bewust geen verdere foto’s van Marley’s gezicht zullen delen. Dit besluit onderstreept hun wens om haar een veilige en privé-opvoeding te geven.
De keuze voor privacy
Het koppel, dat elkaar leerde kennen via Married at First Sight, heeft deze beslissing niet lichtvaardig genomen. Rowan legt uit: “Wij kiezen er dan ook voor om haar gezichtje hierna niet meer op social media te tonen, zodat zij er later zelf voor kan kiezen of ze herkenbaar te zien wil zijn.”
Deze bewuste keuze roept bij veel volgers respect op, maar zorgt ook voor een bredere discussie over de vraag hoe bekendheden en influencers omgaan met de online zichtbaarheid van hun kinderen. Terwijl sommigen het belangrijk vinden om hun volgers te betrekken bij hun gezinsleven, kiezen anderen, zoals Rowan en Astleigh, voor een terughoudendere benadering.
Een bewuste opvoeding in een digitale wereld
Het beschermen van de privacy van kinderen is een steeds relevanter thema in een wereld waar sociale media een centrale rol speelt. Niet alleen beroemdheden, maar ook veel gewone ouders vragen zich af in hoeverre zij hun kinderen online zichtbaar willen maken. De impact van online aanwezigheid op jonge kinderen en de langetermijngevolgen van het delen van foto’s worden steeds vaker besproken.
Rowan en Astleigh willen Marley de ruimte geven om later zelf te bepalen hoe en in welke mate ze online aanwezig wil zijn. Ze vinden het belangrijk dat haar privacy wordt gerespecteerd en laten met hun beslissing zien dat zij bewust omgaan met deze moderne uitdagingen van ouderschap.
Een eenmalige blik op Marley
Hoewel het stel hun dochter voorlopig buiten de schijnwerpers wil houden, hebben fans nog één kans om een glimp van haar op te vangen. De gedeelde foto van Marley wordt met veel enthousiasme ontvangen. Onder hun Instagram-post stromen de hartverwarmende felicitaties binnen.
Volgers reageren begripvol en prijzen het stel om hun bewuste keuze. “Wat een prachtige beslissing om haar privacy te beschermen!”, schrijft een volger. Een ander voegt toe: “Zo mooi dat jullie haar laten kiezen als ze ouder is.”
Discussie over online zichtbaarheid van kinderen
Het debat over het delen van kinderkiekjes online is de laatste jaren in volle gang. Steeds meer ouders maken zich zorgen over de mogelijke gevolgen van het ongevraagd publiceren van foto’s van hun kinderen. Cyberveiligheid, identiteitsdiefstal en de invloed op de mentale gezondheid van opgroeiende kinderen zijn enkele van de belangrijkste aandachtspunten.
Bekende personen staan vaak voor een extra uitdaging: enerzijds willen ze hun volgers meenemen in hun leven, anderzijds moeten ze keuzes maken over hoeveel ze van hun privéleven prijsgeven. Het besluit van Rowan en Astleigh om Marley’s privacy te waarborgen, sluit aan bij een groeiende trend waarin ouders kritischer kijken naar de online zichtbaarheid van hun kinderen.
De impact van deze beslissing op hun volgers
Rowan en Astleigh hebben door hun deelname aan Married at First Sight een trouwe fanbase opgebouwd. Hun volgers hebben hun liefdesverhaal van dichtbij gevolgd en tonen grote betrokkenheid bij hun leven. De beslissing om Marley’s privacy te beschermen, maakt duidelijk dat het stel niet alleen hun rol als ouders serieus neemt, maar ook nadenkt over de invloed van sociale media op hun dochter.
Veel ouders herkennen zich in hun keuze en laten weten dat ze geïnspireerd zijn om bewuster om te gaan met de online zichtbaarheid van hun eigen kinderen. Anderen geven aan het jammer te vinden dat ze Marley niet vaker zullen zien, maar respecteren tegelijkertijd de wens van haar ouders.
Toekomstige updates zonder foto’s?
Het is nog de vraag of Rowan en Astleigh in de toekomst updates zullen delen over Marley’s ontwikkeling. Mogelijk kiezen ze ervoor om over haar te vertellen zonder beeldmateriaal, zoals sommige andere bekende ouders ook doen. Op deze manier kunnen ze hun volgers toch op de hoogte houden, zonder de privacy van hun dochter in gevaar te brengen.
Wat hun uiteindelijke aanpak ook wordt, één ding is zeker: Rowan en Astleigh stellen het welzijn van hun dochter voorop en maken hierin weloverwogen keuzes.
Een inspirerend voorbeeld voor andere ouders
Rowan en Astleigh’s beslissing om Marley’s privacy te beschermen is een krachtig signaal naar andere ouders en bekende personen. In een tijd waarin sociale media een grote invloed hebben op het dagelijks leven, is het essentieel om stil te staan bij de vraag hoe we omgaan met de online aanwezigheid van kinderen.
Hun keuze laat zien dat het mogelijk is om een balans te vinden tussen het delen van bijzondere momenten en het beschermen van de privacy van een kind. Daarmee inspireren ze niet alleen hun volgers, maar ook andere ouders die worstelen met dezelfde dilemma’s.
Conclusie
Rowan en Astleigh bewijzen dat ouderschap in het digitale tijdperk gepaard gaat met lastige keuzes, en laten zien dat privacy en bewust ouderschap hand in hand kunnen gaan. Door Marley slechts eenmalig te laten zien en daarna haar privacy te beschermen, nemen ze een standpunt in dat door velen wordt gewaardeerd.
Het is een moderne benadering van ouderschap, waarin respect voor de toekomstige keuzes van het kind voorop staat. Wat de toekomst ook brengt, één ding is zeker: Marley groeit op met ouders die haar belangen en welzijn vooropstellen.
Wat vind jij van de keuze van Rowan en Astleigh? Laat het ons weten in de reacties!
Algemeen
Norma (80) was twee keer in de hemel en werd teruggestuurd om mensen te vertellen wat je kunt verwachten
Norma Edwards vertelt over haar drie bijna-d00dervaringen: “Ik werd twee keer teruggestuurd met een boodschap”
Het verhaal van de Amerikaanse vrouw Norma Edwards gaat al jaren rond in spirituele kringen, maar nu bereikt het opnieuw een groter publiek. In een interview met de Britse krant Mirror vertelt de inmiddels oudere vrouw hoe ze naar eigen zeggen meerdere keren klinisch 0verleden is – en hoe ze tijdens twee van die momenten een reis maakte naar wat zij beschrijft als “een andere dimensie”.
Norma beweert dat ze tijdens die ervaringen buitenaardse of spirituele wezens ontmoette, zicht kreeg op haar levensdoel en zelfs te horen kreeg dat ze nog niet mocht blijven. Haar verhaal is zowel ontroerend als mysterieus, en hoe je het ook bekijkt, het raakt aan iets waar vrijwel iedereen vragen over heeft: wat gebeurt er nadat het leven stopt?
“Ik zag kleuren die op aarde niet bestaan”
Norma vertelt dat haar ervaringen altijd beginnen met hetzelfde gevoel: alsof ze door een oneindig donkere tunnel wordt getrokken. Een compleet duistere ruimte, zo zwart dat het bijna tastbaar lijkt. Toch zegt ze nooit bang te zijn geweest.
“Ik reisde met de snelheid van het licht,” vertelt ze. “En toen doemde er iets op dat leek op een regenboog, maar dan in kleuren die ik nooit eerder had gezien.”
Die kleuren gingen over in een felle witte gloed, helder en warm tegelijk. “Ik dacht dat het mijn ogen pijn zou doen,” zegt ze, “maar toen voelde ik dat ik met het licht versmolt. Alsof ik niet langer een lichaam had, maar veranderde in pure energie.”
Het zijn woorden die vaker terugkeren in verhalen van mensen die een bijna-d00dervaring hadden, maar Norma gaat veel verder. Zij zegt niet alleen licht of liefde te hebben gevoeld, maar daadwerkelijk in gesprek te zijn geweest met wezens aan de “andere kant”.
De eerste keer: een hartstilstand en een onthutsende ontdekking
Norma was pas twintig jaar oud toen ze voor het eerst in aanraking kwam met wat zij ziet als het hiernamaals. Ze was op weg naar haar werk toen ze plotseling instortte. In het z!ekenhuis ontdekten artsen dat er een 0verleden foetus in haar lichaam zat die een ernstige infectie had veroorzaakt. Haar lichaam was bezig zichzelf te vergiftigen.
Tijdens de operatie stopte haar hart. Voor de artsen was het een race tegen de klok; voor Norma begon een reis buiten de grenzen van het tastbare.
“Ik keek vanuit het plafond neer op mijn eigen lichaam,” zegt ze. “Ik zag hoe de artsen hun best deden, maar ik voelde geen pijn. Ik wilde zeggen dat het goed met me ging, maar niemand hoorde mij.”
Vanaf dat moment voelde ze zich weggetrokken uit de operatiekamer, alsof ze werd meegenomen naar een nieuwe wereld.
Een levensoverzicht in drie kolommen
Tijdens haar eerste ervaring zag Norma iets dat haar diep raakte. Ze spreekt over een soort enorm scherm waarop drie kolommen verschenen.
Kolom 1: het leven dat ze naar
eigen zeggen had gepland vóór haar geboorte.
Kolom 2: het leven zoals ze dat daadwerkelijk
leefde.
Kolom 3: het resultaat van die vergelijking.
“Keer op keer stond er: ‘Doel niet bereikt’,” vertelt ze. “Dat vond ik bijna grappig. Het was alsof ik naar een soort hemelse administratie keek.”
Het moment zorgde eerder voor verwondering dan voor angst. Maar meteen daarna veranderde de scène opnieuw.
Een rivier, een geliefde tante en een grens die ze niet mocht oversteken
Norma kwam bij wat ze beschrijft als een grote, rustige rivier. Aan de overkant stonden honderden zielen die haar leken te herkennen. Ze voelde warmte, verbondenheid en een liefde die ze met geen pen kan beschrijven.
Aan die overkant zag ze ook haar tante, iemand met wie ze tijdens haar jeugd veel contact had gehad.
“Ze stapte het water in om mij te ontmoeten,” vertelt Norma. “Ik deed hetzelfde. Maar net voordat we elkaar raakten, stopte ze.”
Toen sprak haar tante de woorden die Norma nooit heeft vergeten: “Het spijt me. Ze staan niet toe dat je blijft. Je wordt teruggestuurd met een boodschap.”
De boodschap, zegt Norma, was simpel maar krachtig: het leven stopt niet, het gaat verder. De ziel is eeuwig.
Op dat moment werd ze teruggetrokken in haar lichaam en ontwaakte ze op de operatietafel.
De tweede keer: een vrouwelijke aanwezigheid die haar begeleidde
De tweede keer dat Norma klinisch 0verleed, leek het proces in de kern hetzelfde, maar de details waren anders. Ze voelde opnieuw de overgang naar een donkere ruimte, opnieuw het licht en opnieuw de overweldigende liefde.
Maar ze stond er deze keer niet alleen voor.
“Ik voelde een vrouwelijke aanwezigheid naast me,” zegt ze. “Ik geloof dat het een engel was. Ze leidde me, alsof ze wilde voorkomen dat ik zou denken dat ik al mocht blijven.”
Net als de eerste keer kreeg Norma volgens eigen zeggen dezelfde boodschap: dat haar missie nog niet voltooid was. Dat ze moest terugkeren naar haar lichaam omdat ze hier op aarde nog iets te doen had.
Een missie op aarde: stervensbegeleiding
Na haar ervaringen besloot Norma haar leven te wijden aan het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase. Ze werkt sindsdien als deskundige stervensbegeleider. Ze vertelt families wat zij zelf zegt gezien te hebben: dat de d00d geen eindpunt is, maar een overgang.
“De ziel sterft niet,” zegt ze. “We gaan ergens naartoe. Niemand hoeft bang te zijn.”
Ze probeert geen angst weg te wuiven, maar juist ruimte te maken voor rust, vertrouwen en betekenis tijdens het moeilijkste moment van het leven.
Een boodschap die mensen verdeelt
Het verhaal van Norma wordt zowel omarmd als bekritiseerd. Sommige mensen vinden troost in haar woorden. Anderen zijn sceptisch en wijzen op neurologische verklaringen voor bijna-d00dervaringen, zoals zuurstoftekort en hallucinaties.
Maar Norma zelf twijfelt geen seconde aan wat ze gezien heeft.
Voor haar is het geen mysterie, geen hersenspinsel, maar een realiteit die ze twee keer intens heeft meegemaakt.
“Ik weet wat ik voelde,” zegt ze. “En ik weet dat ik iets moest doorgeven.”
Wat betekenen deze ervaringen voor de rest van ons?
Of je nu gelooft in bijna-d00dervaringen of niet, verhalen zoals dat van Norma raken iets fundamenteels. Het idee dat er iets is na het leven, dat de d00d misschien niet het einde is, spreekt tot de verbeelding. Mensen zoeken houvast, hoop, betekenis. Norma komt met een boodschap die precies daarin raakt.
Haar verhaal is uiteindelijk niet alleen een mystiek verslag, maar ook een uitnodiging: om anders naar het leven te kijken. Om te reflecteren op je eigen keuzes, je eigen doelen, je eigen liefde voor mensen om je heen.