Algemeen
Unieke blik op baby Marley – lijkt ze op Rowan of is ze een kopie van Astleigh 🥰😍
Rowan en Astleigh, bekend van het televisieprogramma Married at First Sight, zijn inmiddels een maand trotse ouders van hun dochter Marley Jane. Terwijl veel kersverse ouders enthousiast foto’s van hun pasgeboren kindje delen op sociale media, hebben Rowan en Astleigh een andere benadering gekozen. Ze willen Marley’s privacy beschermen en hebben besloten haar slechts eenmalig aan de buitenwereld te tonen.
Een bijzonder moment
Op Instagram deelt Rowan een emotioneel bericht over hun dochter. “Ons kleine meisje Marley,” schrijft ze. “Eenmalig willen we het mooie gezichtje van Marley met jullie delen, omdat we ontzettend trots op haar zijn! De komende tijd en de jaren die daarop volgen zal ze natuurlijk nog heel veel groeien en veranderen.”
Het stel benadrukt dat dit een speciaal moment is en dat ze hierna bewust geen verdere foto’s van Marley’s gezicht zullen delen. Dit besluit onderstreept hun wens om haar een veilige en privé-opvoeding te geven.
De keuze voor privacy
Het koppel, dat elkaar leerde kennen via Married at First Sight, heeft deze beslissing niet lichtvaardig genomen. Rowan legt uit: “Wij kiezen er dan ook voor om haar gezichtje hierna niet meer op social media te tonen, zodat zij er later zelf voor kan kiezen of ze herkenbaar te zien wil zijn.”
Deze bewuste keuze roept bij veel volgers respect op, maar zorgt ook voor een bredere discussie over de vraag hoe bekendheden en influencers omgaan met de online zichtbaarheid van hun kinderen. Terwijl sommigen het belangrijk vinden om hun volgers te betrekken bij hun gezinsleven, kiezen anderen, zoals Rowan en Astleigh, voor een terughoudendere benadering.
Een bewuste opvoeding in een digitale wereld
Het beschermen van de privacy van kinderen is een steeds relevanter thema in een wereld waar sociale media een centrale rol speelt. Niet alleen beroemdheden, maar ook veel gewone ouders vragen zich af in hoeverre zij hun kinderen online zichtbaar willen maken. De impact van online aanwezigheid op jonge kinderen en de langetermijngevolgen van het delen van foto’s worden steeds vaker besproken.
Rowan en Astleigh willen Marley de ruimte geven om later zelf te bepalen hoe en in welke mate ze online aanwezig wil zijn. Ze vinden het belangrijk dat haar privacy wordt gerespecteerd en laten met hun beslissing zien dat zij bewust omgaan met deze moderne uitdagingen van ouderschap.
Een eenmalige blik op Marley
Hoewel het stel hun dochter voorlopig buiten de schijnwerpers wil houden, hebben fans nog één kans om een glimp van haar op te vangen. De gedeelde foto van Marley wordt met veel enthousiasme ontvangen. Onder hun Instagram-post stromen de hartverwarmende felicitaties binnen.
Volgers reageren begripvol en prijzen het stel om hun bewuste keuze. “Wat een prachtige beslissing om haar privacy te beschermen!”, schrijft een volger. Een ander voegt toe: “Zo mooi dat jullie haar laten kiezen als ze ouder is.”
Discussie over online zichtbaarheid van kinderen
Het debat over het delen van kinderkiekjes online is de laatste jaren in volle gang. Steeds meer ouders maken zich zorgen over de mogelijke gevolgen van het ongevraagd publiceren van foto’s van hun kinderen. Cyberveiligheid, identiteitsdiefstal en de invloed op de mentale gezondheid van opgroeiende kinderen zijn enkele van de belangrijkste aandachtspunten.
Bekende personen staan vaak voor een extra uitdaging: enerzijds willen ze hun volgers meenemen in hun leven, anderzijds moeten ze keuzes maken over hoeveel ze van hun privéleven prijsgeven. Het besluit van Rowan en Astleigh om Marley’s privacy te waarborgen, sluit aan bij een groeiende trend waarin ouders kritischer kijken naar de online zichtbaarheid van hun kinderen.
De impact van deze beslissing op hun volgers
Rowan en Astleigh hebben door hun deelname aan Married at First Sight een trouwe fanbase opgebouwd. Hun volgers hebben hun liefdesverhaal van dichtbij gevolgd en tonen grote betrokkenheid bij hun leven. De beslissing om Marley’s privacy te beschermen, maakt duidelijk dat het stel niet alleen hun rol als ouders serieus neemt, maar ook nadenkt over de invloed van sociale media op hun dochter.
Veel ouders herkennen zich in hun keuze en laten weten dat ze geïnspireerd zijn om bewuster om te gaan met de online zichtbaarheid van hun eigen kinderen. Anderen geven aan het jammer te vinden dat ze Marley niet vaker zullen zien, maar respecteren tegelijkertijd de wens van haar ouders.
Toekomstige updates zonder foto’s?
Het is nog de vraag of Rowan en Astleigh in de toekomst updates zullen delen over Marley’s ontwikkeling. Mogelijk kiezen ze ervoor om over haar te vertellen zonder beeldmateriaal, zoals sommige andere bekende ouders ook doen. Op deze manier kunnen ze hun volgers toch op de hoogte houden, zonder de privacy van hun dochter in gevaar te brengen.
Wat hun uiteindelijke aanpak ook wordt, één ding is zeker: Rowan en Astleigh stellen het welzijn van hun dochter voorop en maken hierin weloverwogen keuzes.
Een inspirerend voorbeeld voor andere ouders
Rowan en Astleigh’s beslissing om Marley’s privacy te beschermen is een krachtig signaal naar andere ouders en bekende personen. In een tijd waarin sociale media een grote invloed hebben op het dagelijks leven, is het essentieel om stil te staan bij de vraag hoe we omgaan met de online aanwezigheid van kinderen.
Hun keuze laat zien dat het mogelijk is om een balans te vinden tussen het delen van bijzondere momenten en het beschermen van de privacy van een kind. Daarmee inspireren ze niet alleen hun volgers, maar ook andere ouders die worstelen met dezelfde dilemma’s.
Conclusie
Rowan en Astleigh bewijzen dat ouderschap in het digitale tijdperk gepaard gaat met lastige keuzes, en laten zien dat privacy en bewust ouderschap hand in hand kunnen gaan. Door Marley slechts eenmalig te laten zien en daarna haar privacy te beschermen, nemen ze een standpunt in dat door velen wordt gewaardeerd.
Het is een moderne benadering van ouderschap, waarin respect voor de toekomstige keuzes van het kind voorop staat. Wat de toekomst ook brengt, één ding is zeker: Marley groeit op met ouders die haar belangen en welzijn vooropstellen.
Wat vind jij van de keuze van Rowan en Astleigh? Laat het ons weten in de reacties!
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.