Algemeen
Tooske Ragas deelt triest bericht over haar dochter
Tooske Ragas heeft haar volgers op Instagram ontroerd met een liefdevolle boodschap ter ere van de 18e verjaardag van haar dochter. Naast haar hartverwarmende woorden deelde ze een reeks prachtige foto’s van haar dochter, waarmee ze hun bijzondere band in de schijnwerpers zette. Haar bericht straalt trots, liefde en dankbaarheid uit, en werd warm ontvangen door haar volgers.
Een mijlpaal om te koesteren
In haar bericht blikt Tooske terug op de dierbare momenten die ze samen met haar dochter heeft beleefd. “Mijn meisje is 18. Just like that. En wat is ze prachtig,” schreef ze op Instagram. Ze benadrukte wat een enorm voorrecht het is om haar dochter te mogen begeleiden tijdens deze belangrijke overgang naar volwassenheid.
“Toekijken, begeleiden, knuffelen, aanmoedigen, bijsturen, luisteren en troosten,” vervolgt Tooske. “Dat is de mooiste taak van mijn leven.” Haar woorden weerspiegelen de diepe liefde en waardering die ze voelt voor haar dochter en de bijzondere rol die ze als moeder mag vervullen.
De onbreekbare moeder-dochterband
De boodschap van Tooske laat niet alleen zien hoe trots ze is, maar ook hoe sterk de band is die zij en haar dochter delen. Haar woorden raken de harten van haar volgers, die zich herkennen in de oprechtheid en emotie van haar bericht.
Tooske benadrukt hoe belangrijk het is om aanwezig te zijn in de verschillende fases van het leven van je kind. De liefde en begeleiding die zij haar dochter heeft gegeven, zijn volgens haar onmisbaar in de weg naar volwassenheid. Ze voelt zich dankbaar voor elk moment dat ze samen heeft mogen beleven en kijkt vol vertrouwen naar de toekomst van haar dochter.
De familie Ragas: liefde en openheid
Tooske en haar man Bastiaan Ragas zijn sinds 2005 gelukkig getrouwd en hebben samen drie dochters: Leentje, Fien en Catoo. Bastiaan heeft uit zijn eerdere huwelijk met Laura Vlasblom een zoon, Sem.
Tooske gaf onlangs toe dat ze de rol van stiefmoeder in het begin onderschatte. Nu Sem 23 jaar oud is, hebben zij samen meer openheid kunnen creëren in hun relatie. In een interview met Margriet vertelde ze: “We hebben intense en liefdevolle gesprekken gevoerd.” De band met Sem is in de loop der jaren veranderd en verdiept. “Sem heeft naar mij toe geen verantwoordelijkheden zoals naar zijn ouders, en dat maakt onze relatie ontspannen,” legde Tooske uit. Door deze openheid is hun band alleen maar sterker geworden.
Nieuwe uitdagingen: Tooske in Shaolin Heroes
Naast haar rol als moeder en echtgenote is Tooske ook op professioneel vlak actief. Binnenkort is ze te zien in het nieuwe realityprogramma Shaolin Heroes, dat te volgen is op Videoland. In dit avontuurlijke programma reizen bekende Nederlanders af naar Azië om zich negen dagen lang onder te dompelen in de wereld van de Shaolin-monniken.
De deelnemers ondergaan een intensieve training waarin niet alleen fysieke kracht, maar ook mentale discipline en innerlijke rust centraal staan. Het programma belooft een unieke en uitdagende ervaring te worden waarin de deelnemers uit hun comfortzone worden gehaald en zich volledig moeten overgeven aan de eeuwenoude tradities van de Shaolin-leer.
Een grensverleggend avontuur
Voor Tooske wordt Shaolin Heroes een spannende uitdaging. Het programma stelt haar in staat om haar fysieke en mentale grenzen te verkennen en te verleggen. “Ik kijk er enorm naar uit om deze reis te maken en te ontdekken wat ik van de Shaolin-monniken kan leren,” aldus Tooske.
In het programma wordt ze vergezeld door andere bekende Nederlanders, waaronder Jaap Jongbloed, Pieter Valley, Kim-Lian van der Meij, Sanne Wevers, Fenna Ramos, Waldemar Torenstra, Egbert-Jan Weeber en Juvat Westendorp. Samen zullen zij de discipline en levensfilosofie van de Shaolin-monniken ervaren en toepassen in hun eigen leven.
De zoektocht naar balans en discipline
Tijdens het avontuur zullen de deelnemers niet alleen fysiek uitgedaagd worden, maar ook mentaal op de proef worden gesteld. De training bij de Shaolin-monniken vereist volledige focus, doorzettingsvermogen en zelfreflectie. Voor Tooske is dit een kans om zich op een nieuwe manier te ontwikkelen en te groeien als persoon.
De deelnemers zullen in Azië gezamenlijk de wijsheid en kracht van de monniken ervaren, wat hen zal helpen in hun zoektocht naar innerlijke balans. Het belooft een avontuur te worden dat niet alleen fysiek, maar ook geestelijk verrijkend zal zijn.
Een jaar vol mijlpalen
Met de 18e verjaardag van haar dochter en haar deelname aan Shaolin Heroes beleeft Tooske een bijzonder jaar vol mijlpalen. Haar Instagrambericht over haar dochter toont de liefde en trots die ze voelt, terwijl haar nieuwe televisieproject haar uitdaagt om nieuwe grenzen te verkennen.
Haar volgers kunnen zich zowel laten inspireren door haar warme moederrol als door haar avontuurlijke geest. Of het nu gaat om haar liefde voor haar gezin of haar zoektocht naar nieuwe ervaringen, Tooske laat zien dat ze vol passie en toewijding in het leven staat.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”