Algemeen
Slecht nieuws voor Rico Verhoeven: ‘Breekt arm’ 😨
Na tweeënhalf jaar afwezigheid keerde Jamal Ben Saddik terug in de Glory-ring, een moment waar veel kickboksfans reikhalzend naar uitkeken. Zijn terugkeer beloofde spektakel en actie, maar het gevecht tegen Uku Jürjendal bleek in eerste instantie een strategisch steekspel. Pas in de allerlaatste seconde van de wedstrijd wist Ben Saddik met een vernietigende knock-out toe te slaan.
Strategie boven snelheid: een gecontroleerde strijd
Drie ronden lang oogde de wedstrijd meer als een tactische schermutseling dan een explosief gevecht. Ben Saddik koos ervoor om geduldig te wachten op het juiste moment. Hoewel het publiek in Ahoy ongeduldig werd en zelfs een toeschouwer riep om zijn geld terug, bleef de Belgische kickbokser kalm. Zijn moment kwam uiteindelijk in de laatste seconden, toen hij Jürjendal met een snoeiharde trap uitschakelde.
“Ik had het beloofd,” zei Ben Saddik na afloop met een grijns. “Dat het even duurde? Maar een wedstrijd duurt ook drie ronden. Ik hoef niet als een gek erin te gaan in de eerste paar seconden. Ik weet dat het moment zal komen.”
Zijn plan was duidelijk: Jürjendal’s arm systematisch verzwakken. “Als ik op een arm trap, is het niet om hem te aaien, maar om die arm kapot te maken,” verklaarde hij. Hij zag al in de tweede ronde dat de impact zichtbaar werd. “Zijn arm zag eruit als een spuitzak met slagroom,” grapte hij. Toch koos hij ervoor om zijn aanval niet direct door te zetten. “Een gewond dier is gevaarlijk. Vroeger zou ik dat risico misschien hebben genomen.”
Genieten van de ring, ondanks gemengde gevoelens
Hoewel de wedstrijd niet spectaculair verliep tot de knock-out, genoot Ben Saddik zichtbaar van zijn terugkeer in de ring. “Ik miste het gevoel van naar de ring lopen, het gevecht zelf,” zei hij. Zijn terugkeer was niet alleen belangrijk voor hem persoonlijk, maar ook als voorbereiding op het Last Heavyweight Standing-toernooi op 5 april, waar hij het opneemt tegen Christian Ristea.
Ben Saddik maakte het publiek duidelijk wat ze kunnen verwachten: “Dan mag je hetzelfde verwachten.” Hij benadrukte dat zijn stijl draait om winnen, niet om show. “Ik heb niet op punten gewonnen, ik heb het niet aan de jury overgelaten. Ik heb gedaan wat ik heb beloofd.”
Een boodschap aan zijn rivalen
Naast zijn overwinning leek Ben Saddik ook een signaal af te willen geven richting zijn concurrenten, waaronder Rico Verhoeven. “Ja, vandaag was een duidelijk signaal,” zei hij zelfverzekerd. “Als je de video terugkijkt en ziet hoe hard die trap was, dan is dat meer dan voldoende als boodschap.”
Zijn overwinning zet de toon voor de toekomst. Met een geplande deelname aan het toernooi in april zal hij opnieuw moeten bewijzen dat hij nog altijd een van de topvechters is in de zwaargewichtklasse.
Andere hoogtepunten van de avond
Naast de comeback van Ben Saddik waren er meerdere indrukwekkende gevechten te zien in de RTM-Stage van Ahoy.
Chico Kwasi domineert
Weltergewichtkampioen Chico Kwasi verdedigde zijn titel overtuigend tegen de Bulgaar Teodor Hristov. Ondanks de taaiheid van zijn tegenstander bleek Hristov geen serieuze bedreiging. Kwasi won unaniem op punten en blikte alvast vooruit op een mogelijke rematch tegen Tyjani Beztati.
Michael Boapeah imponeert in lichtzwaargewicht
Michael Boapeah maakte de overstap naar de lichtzwaargewichtklasse en bewees direct zijn waarde. Hij versloeg Ibrahim El Bouni met een technische knock-out en positioneerde zich als een gevaarlijke uitdager binnen de divisie.
Cem Caceres vs. Mory Kromah: Split decision thriller
In de lichtzwaargewichtklasse leverden Cem Caceres en Mory Kromah een spectaculaire strijd. Beide vechters gaven alles en het gevecht werd beslist met een nipte split decision in het voordeel van Caceres.
Explosief middengewichtgevecht tussen Hammouche en Selimovic
Een van de meest spectaculaire gevechten van de avond was de clash tussen Iliass Hammouche en Mesud Selimovic. Wat begon als een rustige partij, transformeerde al snel in een knallend gevecht. Hammouche sloeg Selimovic in no-time knock-out en vierde zijn overwinning met een uitzinnig sprongetje, waarna hij zijn bitje in het publiek gooide.
Conclusie: Ben Saddik is terug, maar is hij klaar voor de top?
Jamal Ben Saddik heeft met zijn terugkeer in Glory laten zien dat hij nog steeds een geduchte tegenstander is. Hoewel zijn wedstrijd tegen Jürjendal niet de explosieve show opleverde die velen hadden verwacht, bewees hij met zijn knock-out dat zijn strategie effectief was.
Dit bericht op Instagram bekijken
De vraag blijft of hij in april dezelfde tactiek kan hanteren tegen Christian Ristea of dat hij een agressievere aanpak moet kiezen. Zijn comeback heeft in ieder geval één ding duidelijk gemaakt: Ben Saddik is nog lang niet klaar en is vastberaden om zijn stempel op de zwaargewichtdivisie te blijven drukken.
Algemeen
Finale The tribute: battle of the bands krijgt verrassende wending: Kijkers zeggen allemaal hetzelfde
De finale van The Tribute: Battle of the Bands kreeg zaterdagavond een ontknoping die niemand had zien aankomen. Waar normaal gesproken één band met de winst naar huis gaat, bleek dit seizoen zo uitzonderlijk spannend dat de jury en het scorebord geen keuze konden afdwingen. De uitslag liet zien dat Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff exact hetzelfde aantal punten hadden verzameld. Het resultaat: twee winnaars, twee dolblije bands en een finale die nog lang zal worden besproken.
Een seizoen vol topniveau
Al vanaf de eerste afleveringen werd duidelijk dat dit seizoen van The Tribute er één was van een bijzonder hoog niveau. De deelnemende tributebands legden de lat telkens een stukje hoger en de jury strooide regelmatig met hoge cijfers. Ook in de halve finales gaven de juryleden al aan hoe moeilijk het werd om onderscheid te maken. Elke band bracht niet alleen muzikaal vakmanschap, maar ook emotie, podiumprésence en een overtuigende vertolking van iconische artiesten.
Dat hoge niveau zorgde voor een spannende aanloop naar de finale. Kijkers thuis hadden hun favorieten, maar ook zij merkten dat het verschil tussen de overgebleven acts flinterdun was. Het leek dan ook haast onvermijdelijk dat de finale een bijzondere wending zou krijgen.
Een onverwachte uitslag
Toen de punten na de laatste optredens werden opgeteld, ontstond er verwarring in de studio. Op het scorebord verscheen een gelijke stand: Beach Boys’ Best en Donna’s Hot Stuff hadden exact hetzelfde totaal behaald. Voor het eerst in de geschiedenis van het programma kon er geen duidelijke winnaar worden aangewezen.
Zanger en drummer Tim Beudel van Beach Boys’ Best vertelt later dat het moment surrealistisch aanvoelde. Hij dacht zelfs even dat er nog een extra optreden zou volgen om de doorslag te geven. Dat bleek niet nodig: de programmamakers besloten beide bands tot winnaar uit te roepen. Een beslissing die zorgde voor verrassing, maar ook voor een warm applaus vanuit het publiek.
Beach Boys’ Best: favoriet én winnaar
Beach Boys’ Best werd vanaf de eerste aflevering gezien als een van de grote kanshebbers. Hun loepzuivere samenzang, authentieke sound en liefde voor het repertoire van The Beach Boys maakten indruk op zowel jury als kijkers. In de finale wisten ze opnieuw te raken met een gevoelige uitvoering die bij jurylid Angela Groothuizen zichtbaar emoties losmaakte.
Tim Beudel kijkt met trots terug op dat moment. Tijdens het optreden zelf was hij volledig gefocust op de muziek, maar pas achteraf drong door wat het had losgemaakt. Het besef dat je iemand zo kunt raken met muziek, noemt hij een van de mooiste ervaringen van het hele traject. Dat de band nu ook daadwerkelijk als winnaar de geschiedenis ingaat, voelt als de kroon op weken van hard werken.
Donna’s Hot Stuff: een droom die uitkomt
Voor Donna’s Hot Stuff was de winst minstens zo bijzonder. Zangeres Irma Derby (54) ziet de overwinning als de vervulling van een langgekoesterde droom. Jaren geleden begon ze vol ambitie aan haar muzikale carrière, maar zoals bij zovelen bleek doorbreken geen eenvoudige opgave. De deelname aan The Tribute bracht haar terug naar dat oorspronkelijke gevoel van hoop en passie.
Dat ze nu, samen met haar band, als winnaar wordt uitgeroepen, voelt voor haar als erkenning. Ze hoopt dat de overwinning zal leiden tot meer bekendheid en nieuwe kansen. Toch blijft ze nuchter: ze kijkt vooral uit naar de komende optredens en laat alles wat daarna komt rustig op zich afkomen.
Twee winnaars, één podium
Het unieke aan deze finale is niet alleen de gedeelde winst, maar ook de sfeer die daarbij ontstond. In plaats van teleurstelling of rivaliteit was er vooral wederzijds respect. Beide bands gunden elkaar het succes en vierden samen het resultaat. Die houding werd ook door kijkers gewaardeerd, die op sociale media spraken van een “mooie en sportieve ontknoping”.
De beslissing om twee winnaars aan te wijzen voelt voor velen dan ook passend bij dit seizoen. Het weerspiegelt hoe dicht het niveau bij elkaar lag en hoe lastig het was om één act boven de ander te plaatsen. In plaats van een geforceerde keuze kreeg de finale zo een extra dimensie.
Op naar de Ziggo Dome
Een belangrijk onderdeel van de prijs is het optreden in de Ziggo Dome, een droompodium voor veel artiesten. Zowel Beach Boys’ Best als Donna’s Hot Stuff kijken hier enorm naar uit. Voor beide bands betekent het een kans om hun muziek voor een nog groter publiek te brengen en hun succes verder uit te bouwen.
Tim Beudel benadrukt dat alleen al het vooruitzicht van dat optreden hen euforisch maakte, los van de uiteindelijke winst. Voor Irma Derby voelt het als een bevestiging dat het nooit te laat is om je dromen na te jagen. De Ziggo Dome wordt zo het gezamenlijke eindpunt – én tegelijk een nieuw begin.
Een finale die bijblijft
De finale van The Tribute: Battle of the Bands zal de boeken ingaan als een van de meest bijzondere ooit. Niet door controverse of drama, maar door de zeldzame situatie waarin talent, inzet en passie zo gelijkwaardig bleken dat er geen winnaar te kiezen viel. Het resultaat was een gedeelde overwinning die recht doet aan beide bands.
Voor kijkers betekende het een verrassende, maar ook bevredigende afsluiting van een sterk seizoen. Voor de deelnemers is het een herinnering die ze hun leven lang zullen meedragen. En voor het programma zelf is het een bewijs dat muziek soms belangrijker is dan winnen alleen.