Algemeen
Slecht nieuws voor Rico Verhoeven: ‘Breekt arm’ 😨
Na tweeënhalf jaar afwezigheid keerde Jamal Ben Saddik terug in de Glory-ring, een moment waar veel kickboksfans reikhalzend naar uitkeken. Zijn terugkeer beloofde spektakel en actie, maar het gevecht tegen Uku Jürjendal bleek in eerste instantie een strategisch steekspel. Pas in de allerlaatste seconde van de wedstrijd wist Ben Saddik met een vernietigende knock-out toe te slaan.
Strategie boven snelheid: een gecontroleerde strijd
Drie ronden lang oogde de wedstrijd meer als een tactische schermutseling dan een explosief gevecht. Ben Saddik koos ervoor om geduldig te wachten op het juiste moment. Hoewel het publiek in Ahoy ongeduldig werd en zelfs een toeschouwer riep om zijn geld terug, bleef de Belgische kickbokser kalm. Zijn moment kwam uiteindelijk in de laatste seconden, toen hij Jürjendal met een snoeiharde trap uitschakelde.
“Ik had het beloofd,” zei Ben Saddik na afloop met een grijns. “Dat het even duurde? Maar een wedstrijd duurt ook drie ronden. Ik hoef niet als een gek erin te gaan in de eerste paar seconden. Ik weet dat het moment zal komen.”
Zijn plan was duidelijk: Jürjendal’s arm systematisch verzwakken. “Als ik op een arm trap, is het niet om hem te aaien, maar om die arm kapot te maken,” verklaarde hij. Hij zag al in de tweede ronde dat de impact zichtbaar werd. “Zijn arm zag eruit als een spuitzak met slagroom,” grapte hij. Toch koos hij ervoor om zijn aanval niet direct door te zetten. “Een gewond dier is gevaarlijk. Vroeger zou ik dat risico misschien hebben genomen.”
Genieten van de ring, ondanks gemengde gevoelens
Hoewel de wedstrijd niet spectaculair verliep tot de knock-out, genoot Ben Saddik zichtbaar van zijn terugkeer in de ring. “Ik miste het gevoel van naar de ring lopen, het gevecht zelf,” zei hij. Zijn terugkeer was niet alleen belangrijk voor hem persoonlijk, maar ook als voorbereiding op het Last Heavyweight Standing-toernooi op 5 april, waar hij het opneemt tegen Christian Ristea.
Ben Saddik maakte het publiek duidelijk wat ze kunnen verwachten: “Dan mag je hetzelfde verwachten.” Hij benadrukte dat zijn stijl draait om winnen, niet om show. “Ik heb niet op punten gewonnen, ik heb het niet aan de jury overgelaten. Ik heb gedaan wat ik heb beloofd.”
Een boodschap aan zijn rivalen
Naast zijn overwinning leek Ben Saddik ook een signaal af te willen geven richting zijn concurrenten, waaronder Rico Verhoeven. “Ja, vandaag was een duidelijk signaal,” zei hij zelfverzekerd. “Als je de video terugkijkt en ziet hoe hard die trap was, dan is dat meer dan voldoende als boodschap.”
Zijn overwinning zet de toon voor de toekomst. Met een geplande deelname aan het toernooi in april zal hij opnieuw moeten bewijzen dat hij nog altijd een van de topvechters is in de zwaargewichtklasse.
Andere hoogtepunten van de avond
Naast de comeback van Ben Saddik waren er meerdere indrukwekkende gevechten te zien in de RTM-Stage van Ahoy.
Chico Kwasi domineert
Weltergewichtkampioen Chico Kwasi verdedigde zijn titel overtuigend tegen de Bulgaar Teodor Hristov. Ondanks de taaiheid van zijn tegenstander bleek Hristov geen serieuze bedreiging. Kwasi won unaniem op punten en blikte alvast vooruit op een mogelijke rematch tegen Tyjani Beztati.
Michael Boapeah imponeert in lichtzwaargewicht
Michael Boapeah maakte de overstap naar de lichtzwaargewichtklasse en bewees direct zijn waarde. Hij versloeg Ibrahim El Bouni met een technische knock-out en positioneerde zich als een gevaarlijke uitdager binnen de divisie.
Cem Caceres vs. Mory Kromah: Split decision thriller
In de lichtzwaargewichtklasse leverden Cem Caceres en Mory Kromah een spectaculaire strijd. Beide vechters gaven alles en het gevecht werd beslist met een nipte split decision in het voordeel van Caceres.
Explosief middengewichtgevecht tussen Hammouche en Selimovic
Een van de meest spectaculaire gevechten van de avond was de clash tussen Iliass Hammouche en Mesud Selimovic. Wat begon als een rustige partij, transformeerde al snel in een knallend gevecht. Hammouche sloeg Selimovic in no-time knock-out en vierde zijn overwinning met een uitzinnig sprongetje, waarna hij zijn bitje in het publiek gooide.
Conclusie: Ben Saddik is terug, maar is hij klaar voor de top?
Jamal Ben Saddik heeft met zijn terugkeer in Glory laten zien dat hij nog steeds een geduchte tegenstander is. Hoewel zijn wedstrijd tegen Jürjendal niet de explosieve show opleverde die velen hadden verwacht, bewees hij met zijn knock-out dat zijn strategie effectief was.
Dit bericht op Instagram bekijken
De vraag blijft of hij in april dezelfde tactiek kan hanteren tegen Christian Ristea of dat hij een agressievere aanpak moet kiezen. Zijn comeback heeft in ieder geval één ding duidelijk gemaakt: Ben Saddik is nog lang niet klaar en is vastberaden om zijn stempel op de zwaargewichtdivisie te blijven drukken.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.