Algemeen
Simon Cowell vergaarde een fortuin met American Idol – ontmoet zijn enig kind dat niets zal erven
Simon Cowell heeft zich ontwikkeld van een onbekende werknemer bij een platenmaatschappij tot een van de meest invloedrijke figuren in de entertainmentindustrie. De Britse producent en tv-persoonlijkheid heeft een enorm imperium opgebouwd en is hoofdjurylid van verschillende wereldberoemde talentenjachten. Zijn directe, soms brutale stijl heeft hem een trouwe schare fans opgeleverd én een fortuin van honderden miljoenen dollars.
De opkomst van Simon Cowell
Cowell kreeg zijn eerste baan in de muziekindustrie nadat hij stopte met school. Dankzij zijn vader kon hij aan de slag bij platenmaatschappij EMI, waar hij verantwoordelijk werd voor het ontdekken en ontwikkelen van nieuwe artiesten. Zijn eerste zelfstandige pogingen als label-eigenaar mislukten echter, waardoor hij terug bij zijn ouders moest gaan wonen. In plaats van te wanhopen, zag Cowell dit als een kans om opnieuw te beginnen. “Alles wat ik had, verdween – mijn huis, mijn Porsche – maar ik voelde me opgelucht,” vertelde hij later.
Cowell richtte vervolgens S Records op, waar hij artiesten als 5ive, Westlife en Jerome tekende. Jerome’s versie van Unchained Melody werd een grote hit, maar het was pas met talentenjachten dat Cowell zelf een ster werd.
Doorbraak met Pop Idol en American Idol
In 2001 werkte Cowell samen met Spice Girls-manager Simon Fuller om het programma Pop Idol te creëren. Het format werd een instant succes en katapulteerde Cowell naar wereldwijde bekendheid. Zijn handelsmerk – een strak T-shirt en de zin “I don’t mean to be rude, but…” – maakte hem legendarisch.
Een jaar later werd het programma in de VS overgenomen door Fox, waar het verderging als American Idol. De eerste seizoensfinale – gewonnen door Kelly Clarkson – trok maar liefst 26 miljoen kijkers. Cowell besefte al snel hoeveel geld er te verdienen was met talentenjachten en besloot zich volledig op deze tak van entertainment te richten.
Een miljoenenimperium
Cowell richtte de productiemaatschappijen Syco TV, Syco Film en Syco Music op en werd jurylid bij The X Factor en America’s Got Talent. Zijn scherpe tong en onvoorspelbare reacties bleven zijn handelsmerk, maar hij toonde ook een emotionele kant wanneer een optreden hem écht raakte.
Volgens CNN verdiende Simon Cowell in 2008 maar liefst 36 miljoen dollar, en in latere jaren groeide zijn inkomen verder:
- 2017: 45 miljoen dollar
- 2018: 41 miljoen dollar
- 2020: 50 miljoen dollar
In totaal wordt Cowells nettowaarde geschat op 600 miljoen dollar. Hij is niet alleen een zakenman, maar ook een filantroop. Tijdens de COVID-19 pandemie doneerde hij 1,5 miljoen dollar aan voedselbanken in de VS en het Verenigd Koninkrijk.
Simon Cowell en zijn uiterlijk
Met zoveel geld heeft Cowell zichzelf ook een luxe levensstijl gegund. Hij kocht een enorm landhuis in Malibu, Californië, en onderging diverse cosmetische behandelingen, waaronder botoxinjecties. In 2018 gaf hij toe dat hij een niet-chirurgische facelift had ondergaan: “Het doet vreselijk pijn, maar het verwijdert zonneschade en alle onzuiverheden.”
Later besefte Cowell dat hij wellicht te ver was gegaan. Zijn zoon Eric schrok zelfs van zijn uiterlijk. “Ik keek naar een oude foto en herkende mezelf niet,” gaf Cowell toe. Hij stopte volledig met botox en kiest nu voor natuurlijke gezichtsbehandelingen.
Gezondheid en 0ngelukken
Cowell heeft meerdere gezondheidsproblemen gehad. In 2017 werd hij met spoed opgenomen na een val van een trap door lage bl0eddruk. Zijn arts adviseerde hem een streng dieet zonder rood vlees, gluten of suiker.
In 2020 had Cowell een veel ernstiger 0ngeluk toen hij van een elektrische fiets viel en zijn rug brak. Hij onderging een zes uur durende 0peratie en kreeg een metalen plaat in zijn rug. Hij gaf toe dat hij geluk had gehad: “Ik besefte dat ik mijn ruggengraat had kunnen breken en nooit meer had kunnen lopen.” Zijn herstel verliep sneller dan verwacht en binnen twee dagen liep hij alweer rond.
Een toegewijde vader
Naast zijn zakelijke succes is Cowell ook een familieman geworden. In 2013 werd bekend dat hij en zijn vriendin Lauren Silverman een kind verwachtten. Hun zoon Eric werd geboren op Valentijnsdag 2014.
Cowell noemt vader worden het beste wat hem ooit is overkomen. “Ik aanbid hem. We houden van dezelfde dingen – Scooby Doo, Disney-films en lachen om de honden.”
Toch is Cowell niet van plan zijn fortuin aan Eric na te laten. “Ik geloof niet in geld doorgeven van generatie op generatie. Ik wil mijn geld nalaten aan goede doelen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Een indrukwekkende nalatenschap
Simon Cowell heeft niet alleen een imperium opgebouwd, maar ook zijn stempel gedrukt op de entertainmentwereld. Met zijn unieke stijl, scherpe commentaren en onmiskenbare talent om sterren te ontdekken, blijft hij een van de meest invloedrijke figuren in de industrie. Ondanks tegenslagen blijft Cowell vechten – en dat maakt hem een icoon.
Wat zou jij doen als je 600 miljoen dollar had? Laat het weten en deel dit artikel met anderen die Cowell’s werk bewonderen!
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.