Algemeen
Showbizz-expert denkt dat ernstige ziekte van Tim den Besten fake is: ´Kan het niet geloven´
De discussie rondom Tim den Besten laait opnieuw op. Biograaf Jan Dijkgraaf, bekend van zijn werk over de Meilandjes, uit openlijk zijn twijfel over Tims kankerdiagnose. Volgens hem is het opvallend dat de oud-VPRO-presentator zijn ziekte en fraudezaak in één persbericht koppelt. Dijkgraaf is niet de enige die sceptisch is. Ook Johan Derksen en anderen uiten twijfels over de timing en intentie van de bekendmaking.
Verdachte timing
Tim den Besten raakte ruim een jaar geleden in opspraak door een identiteitsfraudezaak op datingapp Grindr. Kort daarna bracht hij naar buiten dat hij een zeldzame vorm van kanker had. Sommigen vinden de timing verdacht en suggereren dat hij de diagnose gebruikte om de aandacht af te leiden van zijn wangedrag.
Dit weekend bracht Tim een nieuw persbericht uit waarin hij bekendmaakte dat hij na mediation niet vervolgd zal worden voor de fraude én dat hij kankervrij is verklaard. Mediakenner Lars Duursma noemt het “héél fout” om een ernstige ziekte te gebruiken als afleidingsmanoeuvre voor een juridische kwestie.
Jan Dijkgraaf uit twijfels
Jan Dijkgraaf heeft zo zijn bedenkingen bij de situatie. “En oh ja, van de mysterieuze vorm van kanker die hem vlak nadat die affaire naar buiten kwam dwong de openbaarheid te verlaten, was ook genezen… Dat die ziekte niet verzonnen was, wíl ik graag geloven. Maar willen is niet altijd: kunnen”, schrijft hij in een column.
De biograaf lijkt dus niet volledig overtuigd van de oprechtheid van Tims verhaal. Hij is niet de enige: ook op online platforms wordt de vergelijking getrokken met Tara Singh Varma, de politica die ooit loog over haar terminale ziekte.
Vergelijking met Tara Singh Varma
Op het discussieplatform NUjij wordt gesuggereerd dat Tim mogelijk een vergelijkbare strategie heeft toegepast als Singh Varma destijds. Een gebruiker schrijft: “Een bijzondere man met voor mijn gevoel een hoog Tara Singh Varma-gehalte.” De voormalig GroenLinks-politica beweerde in de jaren 90 ongeneeslijk ziek te zijn om vervolgens jaren later toe te geven dat ze had gelogen.
Artsen als bewijs?
Ondanks de twijfels zijn er ook redenen om aan te nemen dat Tim de waarheid spreekt. In zijn persbericht bedankt hij de artsen van het Erasmus MC en het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Als hij zou liegen, zou dit hem in een gevaarlijke positie brengen: deze ziekenhuizen zouden eenvoudig kunnen ontkennen dat hij daar behandeld is.
Geen harde bewijzen
Hoewel de timing van Tims bekendmaking vragen oproept, is er geen enkel concreet bewijs dat hij zijn ziekte heeft verzonnen. Totdat er meer duidelijkheid komt, blijft het bij speculaties en vermoedens. Eén ding is zeker: de combinatie van zijn fraudezaak en zijn gezondheidsupdate zorgt voor een storm aan reacties.
De eerste aflevering van De Oranjewinter heeft meteen laten zien hoe onvoorspelbaar live televisie kan zijn. Nog voordat de gesprekken aan tafel echt op gang kwamen, was er al een ander onderwerp dat de avond domineerde. Niet de actualiteit, niet de gasten en zelfs niet de inhoud van het programma, maar de outfit van presentatrice Hélène Hendriks werd het gesprek van de dag.
Hoewel aan tafel bekende namen zaten als Thomas van Groningen, Ronald Molendijk en Nicky van der Gijp, verschoof de aandacht al snel naar iets heel anders. Op sociale media barstte vrijwel direct een discussie los over de kledingkeuze van Hendriks. Haar topje, dat volgens sommige kijkers “net iets te veel” liet zien, werd binnen enkele minuten trending onderwerp op X, het platform dat voorheen bekendstond als Twitter.
Van talkshow naar kledingdebat
Het is niet de eerste keer dat een presentator of presentatrice onderwerp van gesprek wordt vanwege een opvallende outfit, maar de snelheid waarmee dit nu gebeurde was opmerkelijk. Al tijdens de eerste minuten van de uitzending verschenen er tientallen berichten online. Kijkers deelden hun verbazing, maakten grappen of spraken juist hun bewondering uit. Voor sommigen leidde het de aandacht af van de gesprekken aan tafel, terwijl anderen het zagen als een verfrissende breuk met de vaak veilige, voorspelbare stijl die talkshows kenmerkt.
“Gaat het nog over de inhoud, of kijken we allemaal naar hetzelfde topje?” schreef een kijker. Een ander merkte cynisch op dat de stylist van Hendriks “waarschijnlijk een avondje vrij had genomen”. Tegelijkertijd klonken er ook positieve reacties. Sommige kijkers prezen haar lef en vonden dat ze zich niets moest aantrekken van de kritiek. “Eindelijk eens iets anders dan het standaardpakje,” was een veelgehoorde reactie.
Verdeelde meningen, één gesprek
Wat vooral opviel, was hoe verdeeld de meningen waren. Waar de ene helft van de kijkers vond dat de outfit niet paste bij een talkshow over sport, politiek en actualiteit, zag de andere helft het juist als een persoonlijke keuze die geen invloed zou moeten hebben op de inhoud. Dat spanningsveld is kenmerkend voor discussies over uiterlijk in de media. Vrouwelijke presentatoren worden nog altijd vaker beoordeeld op hun kleding dan hun mannelijke collega’s, en deze aflevering van De Oranjewinter maakte dat opnieuw pijnlijk zichtbaar.
Toch was de discussie niet uitsluitend kritisch. Er waren ook kijkers die benadrukten dat Hendriks al jaren bekendstaat om haar zelfverzekerde uitstraling en dat haar kleding daar een verlengde van is. “Ze zit daar niet om een modepolitie tevreden te houden,” schreef iemand. “Ze presenteert en dat doet ze goed.”
De impact op het programma
Los van de inhoudelijke discussie over stijl en uitstraling, had het kledingdebat één onmiskenbaar effect: De Oranjewinter stond meteen volop in de schijnwerpers. Op sociale media werd het programma massaal genoemd, gedeeld en besproken. Voor een eerste aflevering is dat goud waard. In televisieland geldt immers vaak: zolang er over je gepraat wordt, besta je.
De buzz rondom Hendriks’ outfit zorgde ervoor dat ook mensen die normaal misschien niet zouden kijken, nieuwsgierig werden. Fragmenten circuleerden online, screenshots werden gedeeld en de naam van het programma dook op in uiteenlopende discussies. Of die aandacht uiteindelijk structureel leidt tot hogere kijkcijfers, zal de komende weken moeten blijken, maar de start was in elk geval allesbehalve geruisloos.
Afleiding of slimme marketing?
De vraag die na afloop bleef hangen, was of deze aandacht de inhoud van het programma overschaduwde of juist versterkte. Critici vonden dat het jammer was dat de gesprekken aan tafel ondergesneeuwd raakten door een kledingdiscussie. Zij vrezen dat de show daardoor minder serieus wordt genomen. Anderen zagen het juist als een slimme, zij het onbedoelde, vorm van marketing. In een tijd waarin programma’s vechten om aandacht, kan een onverwacht moment het verschil maken.
Hendriks zelf liet zich tijdens de uitzending niet uit over de reacties en presenteerde zoals altijd professioneel en ontspannen. Dat werd door sommige kijkers juist gewaardeerd. “Ze liet zich niet afleiden en deed gewoon haar werk,” klonk het. Dat onderstreepte voor velen dat de ophef vooral buiten de studio plaatsvond.
Meer dan alleen een outfit
Uiteindelijk zegt de discussie misschien meer over het publiek en de tijdgeest dan over Hendriks zelf. In een mediatijdperk waarin alles direct wordt becommentarieerd, kan één detail uitgroeien tot het hoofdonderwerp van de avond. De Oranjewinter kreeg daardoor een start die niemand had voorspeld: niet door een spraakmakend debat of een felle discussie aan tafel, maar door een kledingkeuze die emoties losmaakte.
Of de outfit van Hélène Hendriks nu als geslaagd of misplaatst wordt gezien, één ding staat vast: de eerste aflevering van De Oranjewinter werd niet genegeerd. En in televisieland is aandacht vaak de belangrijkste valuta. De komende afleveringen zullen moeten uitwijzen of het programma die aandacht weet vast te houden met inhoud, of dat deze avond vooral herinnerd zal worden als het moment waarop een topje de show stal.