Algemeen
Roxeanne Hazes reageert voor het eerst op ‘geheime broer’ Kevin 👀
De familie Hazes werd gisteren opgeschrikt door opvallend nieuws: wijlen André Hazes senior zou nog een zoon hebben, genaamd Kevin (43). Deze onthulling kwam naar buiten via het Vlaamse weekblad Dag Allemaal, waarin Kevin zichzelf voorstelde als de vermeende zoon van de Nederlandse volkszanger. Hoewel hij geen DNA-test wil laten doen om zijn bewering te onderbouwen, claimt hij onomstotelijk dat hij een buitenechtelijk kind van Hazes is. Wat betekent dit voor de familie Hazes, en hoe reageren Roxeanne en André junior op dit nieuws?
Een plotselinge onthulling
Het nieuws over de mogelijke zoon van André Hazes senior sloeg in als een bom. Volgens het artikel in Dag Allemaal werd Kevin geboren tijdens het huwelijk van Hazes met Ellen Wolf, de moeder van Melvin Hazes. Hazes zou, na te hebben vernomen dat de moeder van Kevin zwanger was, een bedrag van 50.000 Belgische frank hebben betaald als zwijggeld. Dit bedrag, omgerekend zo’n 1.250 euro, moest voorkomen dat zijn buitenechtelijke escapade openbaar zou worden. Toch besloot de moeder van Kevin drie jaar geleden haar zoon in te lichten over de ware identiteit van zijn vader.
“Mij is altijd verteld dat mijn biologische vader een motorrijder was die verongelukt is nog voordat ik geboren werd,” aldus Kevin. “Ik heb veertig jaar in de veronderstelling geleefd dat ik geen vader had, tot mijn moeder mij de waarheid vertelde.”
De onthulling kwam voor Kevin als een schok, maar hij heeft niet de intentie om zijn claim via een DNA-test te bewijzen. “Ik wil geen beroemdheid worden en ook geen gedoe. Het is zoals het is, en daar laat ik het bij.”
Geen DNA-test, maar duidelijke gelijkenis
Hoewel Kevin geen juridische of wetenschappelijke stappen onderneemt om zijn bewering te staven, is hij ervan overtuigd dat hij een zoon van André Hazes senior is. “De gelijkenis is onmiskenbaar. Iedereen die het ziet, zegt het ook. Mijn familie vond het hele verhaal over die verongelukte motorrijder sowieso al vreemd. Ze vermoedden dat ik in Nederland verwekt moest zijn, maar niemand wist door wie. Nu is dat mysterie opgelost.”
Kevin heeft geen intentie om deel uit te maken van de Hazes-dynastie of om zich in de schijnwerpers te begeven. “Ik ben gewend aan het idee dat ik zonder vader ben opgegroeid. Dat blijft zo. Het blijft een spannend verhaal, maar meer ook niet.”
Hoe reageert de familie Hazes?
De onthulling van Kevin kwam voor de familie Hazes als een verrassing. Zowel Roxeanne Hazes als André Hazes junior hebben nog niet publiekelijk uitgebreid gereageerd, maar Shownieuws besloot Roxeanne te confronteren met het nieuws tijdens de 3FM Awards.
Roxeanne reageerde nuchter, maar liet doorschemeren dat de familieverhoudingen al gecompliceerd genoeg zijn. “Ik heb er eigenlijk nog niks van meegekregen,” gaf ze toe. “Maar goed, de familiebanden zijn al ingewikkeld genoeg, dus dit kan er ook nog wel bij.”
Of André Hazes junior op de hoogte was van het nieuws, is onduidelijk. Hij heeft zich nog niet uitgesproken over de kwestie. Gezien de gespannen verhoudingen binnen de familie Hazes – vooral tussen Rachel en haar kinderen Roxeanne en André junior – is het de vraag of dit nieuws een verdere impact zal hebben op de dynamiek binnen de familie.
Een nieuw hoofdstuk in de familiegeschiedenis
Het is niet de eerste keer dat de familie Hazes te maken krijgt met onthullingen over het verleden van André Hazes senior. In de loop der jaren zijn er meerdere geruchten geweest over mogelijke buitenechtelijke kinderen en affaires van de volkszanger. Hoewel niets ooit is bewezen, blijft de naam Hazes een magneet voor sensationele verhalen en roddels.
Deze onthulling voegt een nieuw hoofdstuk toe aan de al beladen geschiedenis van de familie. Kevin heeft aangegeven geen behoefte te hebben aan contact met de familie Hazes, maar het is niet ondenkbaar dat media en publiek hem blijven benaderen voor interviews of reacties.
Reacties uit de media en bij het publiek
Het nieuws over Kevin zorgt voor gemengde reacties bij het publiek. Sommigen geloven onvoorwaardelijk dat hij de zoon van Hazes is, anderen betwijfelen zijn verhaal. Op sociale media gaan discussies los over de ethiek van het onthullen van zulke informatie zonder DNA-bewijs.
“Waarom nu pas met dit verhaal komen?” vraagt een sceptische volger zich af. “Als je echt een Hazes bent, bewijs het dan.” Anderen wijzen op de gelijkenis en noemen het aannemelijk dat Hazes senior inderdaad meer kinderen heeft verwekt dan officieel bekend is. “Hazes stond bekend als een echte levensgenieter. Zou mij niks verbazen als er meer kinderen van hem rondlopen.”
Wat betekent dit voor de Hazes-erfenis?
De Hazes-familie staat bekend om hun juridische en financiële conflicten, vooral rondom de erfenis van André Hazes senior. Als Kevin daadwerkelijk een zoon van de zanger zou zijn, zou dat in theorie juridische gevolgen kunnen hebben. Echter, zonder DNA-test is er weinig kans dat hij aanspraak kan maken op de nalatenschap van de volkszanger.
Historisch gezien zijn de juridische geschillen binnen de familie Hazes al berucht. De aanhoudende conflicten tussen Rachel Hazes en haar kinderen over de rechten op het werk van hun vader hebben regelmatig de media gehaald. Kevin lijkt echter geen interesse te hebben in het opeisen van een deel van de erfenis.
West-Vlaming Kevin kreeg op z’n 40ste te horen dat hij de zoon van wijlen André Hazes is: “Hij betaalde m’n mama zwijggeld”
Wanneer je te horen krijgt mogelijks in een andere boom te hangen.
— Donorkinderen (@donorkinderen) February 25, 2025
“Ik wil niks van hen, ik hoef geen geld, ik hoef geen status. Ik wil alleen weten waar ik vandaan kom en nu weet ik dat,” aldus Kevin.
Conclusie: een nieuw familiehoofdstuk?
Of Kevin daadwerkelijk een Hazes is, zal zonder DNA-test waarschijnlijk nooit bewezen worden. Zijn verhaal heeft in elk geval voor de nodige ophef gezorgd en het gesprek over het verleden van André Hazes senior opnieuw doen oplaaien.
Voor Roxeanne en André junior lijkt het nieuws weinig impact te hebben. Beiden hebben al genoeg te verwerken binnen de ingewikkelde familieverhoudingen. Voor Kevin zelf lijkt de ontdekking meer een persoonlijke zoektocht dan een poging om zich bij de familie Hazes aan te sluiten.
Eén ding is zeker: de naam Hazes blijft ook na al die jaren nog steeds voer voor speculatie, mysterie en intrigerende verhalen.
Spanje dreigt deelname aan WK te heroverwegen als Israël zich plaatst
De aanloop naar het WK voetbal van 2026, dat plaatsvindt in de Verenigde Staten, Canada en Mexico, verloopt niet alleen sportief spannend, maar ook politiek beladen. Waar normaal gesproken de focus ligt op kwalificatiewedstrijden en voorspellingen over favorieten, mengt zich nu een geheel ander thema in de discussie: de internationale positie van Israël. De Spaanse regering heeft namelijk laten weten dat deelname van Israël mogelijk consequenties kan hebben voor het eigen nationale team.
Politieke dimensie rond sport
Tijdens een partijcongres van de Spaanse socialistische partij (PSOE) sprak premier Pedro Sánchez zich onlangs stevig uit. Volgens hem mag Israël “geen platform krijgen om zijn imago op te poetsen.” Daarmee verwees hij naar de situatie in Gaza en de internationale kritiek op de rol van Israël in het conflict.
Een dag later herhaalde partijgenoot en woordvoerder Patxi López deze woorden, en trok hij een opvallende vergelijking. Volgens López zou Israël, mocht het zich plaatsen voor het WK, dezelfde behandeling moeten krijgen als Rusland. Dat land werd vanwege de invasie van Oekraïne door meerdere internationale sportorganisaties uitgesloten van toernooien.
Dreigt Spanje zich terug te trekken?
De vraag die sindsdien boven
de voetbalwereld hangt, is of Spanje daadwerkelijk bereid is om
niet mee te doen aan het WK als Israël zich plaatst. López hield de
deur op een kier:
“We zullen de situatie tegen
die tijd beoordelen. Laten we afwachten wat er de komende maanden
gebeurt.”
Hoewel er dus nog geen definitief besluit is genomen, is het signaal duidelijk. Spanje, één van de grootste voetbalnaties ter wereld, koppelt sport nadrukkelijk aan politieke keuzes.
Spanje als voetbalgrootmacht
Het mogelijke terugtrekken van Spanje zou een enorme impact hebben. Spanje geldt namelijk als één van de favorieten voor het toernooi. Het nationale team is regerend Europees kampioen en won in 2010 voor het eerst de wereldtitel door Nederland in de finale te verslaan.
In de huidige kwalificatiereeks begon Spanje voortvarend. Onlangs werd Turkije met maar liefst 6-0 verslagen, een uitslag die in de internationale pers veel indruk maakte. De verwachting was dat Spanje zonder veel moeite richting het eindtoernooi zou gaan. Maar door de politieke discussie hangt er nu een zweem van onzekerheid rond de deelname.
De positie van Israël in de kwalificatie
Hoe groot is de kans dat Israël daadwerkelijk het WK haalt? Op dit moment bezet Israël de derde plek in de kwalificatiegroep. Het team heeft evenveel punten als Italië, maar wel een wedstrijd meer gespeeld.
Het duel tussen beide landen leverde onlangs een waar spektakelstuk op: Israël verloor met 4-5 van Italië, dankzij een late treffer van de Italianen. Noorwegen staat bovenaan de groep met zes punten voorsprong op zowel Italië als Israël.
Dat betekent concreet:
-
Nummer één plaatst zich rechtstreeks voor het WK.
-
Nummer twee gaat naar de play-offs.
Israël heeft dus nog een kans, al is de weg naar kwalificatie ingewikkeld en vol obstakels.
Sport en politiek vaker verstrengeld
Het is niet de eerste keer dat Spanje politieke overwegingen betrekt bij internationale evenementen. Zo besloot de Spaanse publieke omroep RTVE eerder dit jaar om niet deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival als Israël zou worden toegelaten. Daarmee sloot Spanje zich aan bij landen zoals Nederland, die eerder eenzelfde standpunt innamen.
Ook bij andere evenementen spelen politieke sentimenten een rol. Tijdens de Vuelta, de grote Spaanse wielerronde, vonden de afgelopen weken meerdere pro-Palestijnse protesten plaats. Sportevenementen blijken daarmee een podium te zijn waar maatschappelijke spanningen zichtbaar worden.
Reageren fans en analisten verrast?
Binnen Spanje zijn de meningen verdeeld. Sommige supporters begrijpen het standpunt van de regering volledig en vinden dat sport niet los kan worden gezien van ethiek en mensenrechten. Zij wijzen op de precedentwerking: als Rusland uitgesloten werd, waarom zou dat dan niet gelden voor andere landen die zich in een conflict bevinden?
Anderen vinden dat politiek en sport gescheiden moeten blijven. Zij wijzen op de miljoenen fans die uitkijken naar het WK en de generaties spelers die hun carrière in het teken zetten van dit eindtoernooi. Voor hen zou een boycot een harde klap betekenen.
De internationale impact van een boycot
Mocht Spanje daadwerkelijk besluiten niet deel te nemen aan het WK als Israël zich plaatst, dan zou dat een uniek precedent scheppen. Niet alleen omdat Spanje een topland is met kans op de titel, maar ook omdat andere landen zich hierdoor mogelijk gesteund voelen om vergelijkbare keuzes te maken.
De vraag rijst dan: volgen andere Europese landen het Spaanse voorbeeld? Of besluit de FIFA om zelf in te grijpen en duidelijke regels op te stellen, zoals eerder bij Rusland gebeurde?
Het zou hoe dan ook leiden tot een verhitte discussie over de rol van sport in internationale conflicten.
De kracht van symboliek
Voor premier Sánchez en zijn partij is het signaal belangrijker dan het sportieve gevolg. Door zich stevig uit te spreken, willen zij laten zien dat mensenrechten en internationale solidariteit boven de belangen van het voetbal kunnen staan.
Die symbolische waarde kan groot zijn. Sportevenementen zijn immers wereldwijde podia die miljoenen kijkers trekken. Als een groot land als Spanje zegt: “wij doen niet mee onder deze omstandigheden”, kan dat internationaal veel losmaken.
Hoe reageert Israël?
Vanuit Israël zelf is er nog geen officiële reactie gekomen op de Spaanse uitspraken. Voor de spelers en de technische staf van het nationale team ligt de focus voorlopig vooral op de sportieve kant: punten halen in de kwalificatie en proberen via de play-offs een ticket naar het WK te bemachtigen.
Toch zullen ook zij zich bewust zijn van de bredere context. Als ze zich plaatsen, kan dat niet alleen sportief een mijlpaal zijn, maar ook politiek grote gevolgen hebben.
Parallel met Rusland
De verwijzing van López naar Rusland is veelzeggend. Toen de oorlog in Oekraïne begon, besloten organisaties als FIFA en UEFA al snel om Rusland uit te sluiten. Russische clubs en nationale teams mochten niet meer deelnemen aan internationale competities.
Die beslissing werd destijds breed gesteund, maar riep ook vragen op: moet sport altijd reageren op politieke gebeurtenissen? Of moet het juist een neutraal platform zijn? De Spaanse discussie rond Israël brengt die vragen opnieuw naar voren.
Wat betekent dit voor het WK van 2026?
Het WK in de Verenigde Staten, Canada en Mexico wordt het grootste ooit, met 48 deelnemende landen. De kans dat Spanje als topland ontbreekt, zou niet alleen sportief maar ook commercieel een gemis zijn. Spanje trekt wereldwijd miljoenen fans en levert vaak wedstrijden die veel kijkers trekken.
De FIFA zal dus met argusogen volgen hoe de discussie zich ontwikkelt. Voorlopig blijft het afwachten: de kwalificatie is nog niet voorbij en er kunnen nog veel dingen veranderen.
Conclusie
De discussie rond Spanje en Israël laat zien hoe nauw sport en politiek met elkaar verweven zijn. Voor premier Sánchez en zijn partij is deelname aan een WK niet alleen een sportieve kwestie, maar ook een moreel statement. Voor fans en spelers is het vooral een kwestie van passie, trots en carrièrekansen.
Of Spanje daadwerkelijk wegblijft van het WK hangt af van twee factoren: of Israël zich weet te plaatsen, en hoe de politieke situatie zich verder ontwikkelt. Eén ding is zeker: de komende maanden zullen niet alleen de prestaties op het veld, maar ook de discussies eromheen, de gemoederen flink bezig houden.