Algemeen
Roxeanne Hazes reageert voor het eerst op ‘geheime broer’ Kevin 👀
De familie Hazes werd gisteren opgeschrikt door opvallend nieuws: wijlen André Hazes senior zou nog een zoon hebben, genaamd Kevin (43). Deze onthulling kwam naar buiten via het Vlaamse weekblad Dag Allemaal, waarin Kevin zichzelf voorstelde als de vermeende zoon van de Nederlandse volkszanger. Hoewel hij geen DNA-test wil laten doen om zijn bewering te onderbouwen, claimt hij onomstotelijk dat hij een buitenechtelijk kind van Hazes is. Wat betekent dit voor de familie Hazes, en hoe reageren Roxeanne en André junior op dit nieuws?
Een plotselinge onthulling
Het nieuws over de mogelijke zoon van André Hazes senior sloeg in als een bom. Volgens het artikel in Dag Allemaal werd Kevin geboren tijdens het huwelijk van Hazes met Ellen Wolf, de moeder van Melvin Hazes. Hazes zou, na te hebben vernomen dat de moeder van Kevin zwanger was, een bedrag van 50.000 Belgische frank hebben betaald als zwijggeld. Dit bedrag, omgerekend zo’n 1.250 euro, moest voorkomen dat zijn buitenechtelijke escapade openbaar zou worden. Toch besloot de moeder van Kevin drie jaar geleden haar zoon in te lichten over de ware identiteit van zijn vader.
“Mij is altijd verteld dat mijn biologische vader een motorrijder was die verongelukt is nog voordat ik geboren werd,” aldus Kevin. “Ik heb veertig jaar in de veronderstelling geleefd dat ik geen vader had, tot mijn moeder mij de waarheid vertelde.”
De onthulling kwam voor Kevin als een schok, maar hij heeft niet de intentie om zijn claim via een DNA-test te bewijzen. “Ik wil geen beroemdheid worden en ook geen gedoe. Het is zoals het is, en daar laat ik het bij.”
Geen DNA-test, maar duidelijke gelijkenis
Hoewel Kevin geen juridische of wetenschappelijke stappen onderneemt om zijn bewering te staven, is hij ervan overtuigd dat hij een zoon van André Hazes senior is. “De gelijkenis is onmiskenbaar. Iedereen die het ziet, zegt het ook. Mijn familie vond het hele verhaal over die verongelukte motorrijder sowieso al vreemd. Ze vermoedden dat ik in Nederland verwekt moest zijn, maar niemand wist door wie. Nu is dat mysterie opgelost.”
Kevin heeft geen intentie om deel uit te maken van de Hazes-dynastie of om zich in de schijnwerpers te begeven. “Ik ben gewend aan het idee dat ik zonder vader ben opgegroeid. Dat blijft zo. Het blijft een spannend verhaal, maar meer ook niet.”
Hoe reageert de familie Hazes?
De onthulling van Kevin kwam voor de familie Hazes als een verrassing. Zowel Roxeanne Hazes als André Hazes junior hebben nog niet publiekelijk uitgebreid gereageerd, maar Shownieuws besloot Roxeanne te confronteren met het nieuws tijdens de 3FM Awards.
Roxeanne reageerde nuchter, maar liet doorschemeren dat de familieverhoudingen al gecompliceerd genoeg zijn. “Ik heb er eigenlijk nog niks van meegekregen,” gaf ze toe. “Maar goed, de familiebanden zijn al ingewikkeld genoeg, dus dit kan er ook nog wel bij.”
Of André Hazes junior op de hoogte was van het nieuws, is onduidelijk. Hij heeft zich nog niet uitgesproken over de kwestie. Gezien de gespannen verhoudingen binnen de familie Hazes – vooral tussen Rachel en haar kinderen Roxeanne en André junior – is het de vraag of dit nieuws een verdere impact zal hebben op de dynamiek binnen de familie.
Een nieuw hoofdstuk in de familiegeschiedenis
Het is niet de eerste keer dat de familie Hazes te maken krijgt met onthullingen over het verleden van André Hazes senior. In de loop der jaren zijn er meerdere geruchten geweest over mogelijke buitenechtelijke kinderen en affaires van de volkszanger. Hoewel niets ooit is bewezen, blijft de naam Hazes een magneet voor sensationele verhalen en roddels.
Deze onthulling voegt een nieuw hoofdstuk toe aan de al beladen geschiedenis van de familie. Kevin heeft aangegeven geen behoefte te hebben aan contact met de familie Hazes, maar het is niet ondenkbaar dat media en publiek hem blijven benaderen voor interviews of reacties.
Reacties uit de media en bij het publiek
Het nieuws over Kevin zorgt voor gemengde reacties bij het publiek. Sommigen geloven onvoorwaardelijk dat hij de zoon van Hazes is, anderen betwijfelen zijn verhaal. Op sociale media gaan discussies los over de ethiek van het onthullen van zulke informatie zonder DNA-bewijs.
“Waarom nu pas met dit verhaal komen?” vraagt een sceptische volger zich af. “Als je echt een Hazes bent, bewijs het dan.” Anderen wijzen op de gelijkenis en noemen het aannemelijk dat Hazes senior inderdaad meer kinderen heeft verwekt dan officieel bekend is. “Hazes stond bekend als een echte levensgenieter. Zou mij niks verbazen als er meer kinderen van hem rondlopen.”
Wat betekent dit voor de Hazes-erfenis?
De Hazes-familie staat bekend om hun juridische en financiële conflicten, vooral rondom de erfenis van André Hazes senior. Als Kevin daadwerkelijk een zoon van de zanger zou zijn, zou dat in theorie juridische gevolgen kunnen hebben. Echter, zonder DNA-test is er weinig kans dat hij aanspraak kan maken op de nalatenschap van de volkszanger.
Historisch gezien zijn de juridische geschillen binnen de familie Hazes al berucht. De aanhoudende conflicten tussen Rachel Hazes en haar kinderen over de rechten op het werk van hun vader hebben regelmatig de media gehaald. Kevin lijkt echter geen interesse te hebben in het opeisen van een deel van de erfenis.
West-Vlaming Kevin kreeg op z’n 40ste te horen dat hij de zoon van wijlen André Hazes is: “Hij betaalde m’n mama zwijggeld”
Wanneer je te horen krijgt mogelijks in een andere boom te hangen.
— Donorkinderen (@donorkinderen) February 25, 2025
“Ik wil niks van hen, ik hoef geen geld, ik hoef geen status. Ik wil alleen weten waar ik vandaan kom en nu weet ik dat,” aldus Kevin.
Conclusie: een nieuw familiehoofdstuk?
Of Kevin daadwerkelijk een Hazes is, zal zonder DNA-test waarschijnlijk nooit bewezen worden. Zijn verhaal heeft in elk geval voor de nodige ophef gezorgd en het gesprek over het verleden van André Hazes senior opnieuw doen oplaaien.
Voor Roxeanne en André junior lijkt het nieuws weinig impact te hebben. Beiden hebben al genoeg te verwerken binnen de ingewikkelde familieverhoudingen. Voor Kevin zelf lijkt de ontdekking meer een persoonlijke zoektocht dan een poging om zich bij de familie Hazes aan te sluiten.
Eén ding is zeker: de naam Hazes blijft ook na al die jaren nog steeds voer voor speculatie, mysterie en intrigerende verhalen.
Na bijna twintig jaar debat, politieke omwegen en halfslachtige compromissen lijkt Nederland opnieuw op een kruispunt te staan in een van de meest gevoelige maatschappelijke dossiers van de afgelopen decennia. Het demissionaire kabinet zet stappen richting een uitbreiding van het huidige boerkaverbod, waarmee gezichtsbedekkende kleding niet langer alleen in specifieke gebouwen verboden zou zijn, maar ook in alle openbare ruimtes.
Dat betekent: niet alleen in het openbaar vervoer, zorginstellingen, scholen en overheidsgebouwen, maar ook op straat, in winkels, op markten en andere publiek toegankelijke plekken. De aankondiging zorgt direct voor felle discussies, maar tegelijkertijd klinkt bij veel mensen ook opluchting. Het gevoel overheerst dat de politiek eindelijk een knoop wil doorhakken die al veel te lang vooruit is geschoven.
Van gedeeltelijk verbod naar één duidelijke regel
Sinds 2019 geldt in Nederland een gedeeltelijk boerkaverbod. Gezichtsbedekkende kleding is sindsdien verboden in een beperkt aantal publieke instellingen, maar in de openbare ruimte bleef het toegestaan. Die constructie was destijds bedoeld als compromis, maar heeft in de praktijk juist geleid tot onduidelijkheid.
Voor burgers is het vaak onbegrijpelijk waarom iets in een tram verboden is, maar een paar meter verderop op het perron weer wel mag. Voor handhavers is het minstens zo ingewikkeld. Zij moeten ter plekke inschatten of een locatie onder de wet valt, wat regelmatig leidt tot discussies, spanningen en terughoudend optreden.
Wat bedoeld was als nuance, werd zo door velen ervaren als een halfslachtige oplossing die niemand echt tevreden stelt.
Kabinet wil helderheid en uniformiteit
Het kabinet onderzoekt nu hoe het verbod kan worden uitgebreid naar alle openbare ruimtes, met als doel één uniforme regel te creëren. Daarbij wordt benadrukt dat dit moet gebeuren binnen de kaders van de Grondwet en internationale verdragen.
Hoewel de toon voorzichtig is, is de politieke boodschap duidelijk: het huidige systeem werkt niet. Meerdere partijen pleiten al jaren voor een heldere norm zonder uitzonderingen. Niet om te provoceren, maar om duidelijkheid te scheppen.
Het uitgangspunt dat nu centraal staat is eenvoudig: wie zich in de openbare ruimte begeeft, moet herkenbaar zijn. Ongeacht overtuiging, afkomst of reden.
Waarom zichtbaarheid zo’n kernpunt is
Zichtbaarheid speelt een fundamentele rol in het dagelijks samenleven. In een open samenleving is het normaal dat mensen elkaar kunnen zien, aanspreken en herkennen. Dat vormt de basis voor vertrouwen, veiligheid en sociale interactie.
Wanneer iemand volledig onherkenbaar is, verandert die dynamiek. Cameratoezicht verliest effect, communicatie wordt lastiger en het gevoel van veiligheid kan afnemen. Dit speelt niet alleen bij toezicht, maar ook bij hulpverlening en noodsituaties.
In een tijd waarin maatschappelijke spanningen en polarisatie toenemen, zien veel mensen zichtbaarheid als een minimale voorwaarde voor wederzijds respect.
Vrijheid versus sociale druk
Tegenstanders van een volledig verbod wijzen op individuele vrijheid en religieuze expressie. Dat argument is belangrijk en raakt aan fundamentele rechten. Tegelijkertijd roept het ook vragen op.
Hoe vrij is een keuze wanneer die onder sociale, culturele of religieuze druk wordt gemaakt? Uit verhalen van vrouwen die afstand namen van gezichtsbedekkende kleding blijkt regelmatig dat zij zich beperkt of gecontroleerd voelden.
Voorstanders van een verbod stellen daarom dat vrijheid niet alleen gaat over mogen, maar ook over bescherming tegen dwang. In die redenering is het stellen van grenzen juist een manier om autonomie te versterken.
Internationale voorbeelden als referentie
Nederland staat niet alleen in deze discussie. Verschillende Europese landen, waaronder Frankrijk, België, Denemarken, Oostenrijk en Zwitserland, voerden al eerder een algemeen verbod op gezichtsbedekkende kleding in de openbare ruimte in.
In al deze landen werd dezelfde afweging gemaakt tussen individuele rechten en maatschappelijke belangen zoals veiligheid, gelijkwaardigheid en openheid. De wetten hielden stand bij juridische toetsing, wat ook in Nederland meeweegt bij de huidige overwegingen.
Veiligheid en gelijkheid voor de wet
Een belangrijk punt in het debat is dat een uitgebreid verbod niet exclusief religieus is. Het zou ook gelden voor andere vormen van gezichtsbedekking, zoals maskers en bivakmutsen.
Het uitgangspunt is gelijkheid voor de wet: geen uitzonderingen op basis van overtuiging. Dat maakt beleid eenvoudiger, eerlijker en beter handhaafbaar. Voor toezichthouders en hulpdiensten betekent het duidelijkheid, voor burgers voorspelbaarheid.
Vrijheid heeft grenzen in de publieke ruimte
Vrijheid is een kernwaarde in Nederland, maar geen absolute. In de publieke ruimte gelden regels die het samenleven mogelijk maken. Geluidsnormen, verkeersregels en identificatieplicht zijn daar voorbeelden van.
Volledige anonimiteit past voor veel mensen niet binnen dat kader. Elkaar kunnen zien en herkennen wordt gezien als een minimale voorwaarde voor wederzijds vertrouwen.
Het debat over gezichtsbedekkende kleding gaat daarmee niet alleen over religie of kleding, maar over de vraag hoe een open samenleving eruitziet.
Eindelijk een besluit na jaren debat
Het boerkadebat loopt al sinds het midden van de jaren 2000. In die tijd passeerden talloze commissies, wetsvoorstellen en compromissen de revue. Toch bleef de maatschappelijke spanning bestaan.
De huidige stap van het kabinet wordt door voorstanders gezien als een poging om eindelijk duidelijkheid te scheppen. Niet langer eindeloos uitstellen, maar een norm formuleren die voor iedereen geldt.
Dat zal ongetwijfeld leiden tot stevige reacties, maar juist dat hoort bij een democratie die moeilijke keuzes niet blijft vermijden.
Een signaal over Nederlandse kernwaarden
Voorstanders zien de uitbreiding van het verbod als een bevestiging van kernwaarden als openheid, gelijkwaardigheid en veiligheid. Niet als een aanval op geloof, maar als een afbakening van wat thuishoort in de publieke ruimte.
Door duidelijke grenzen te stellen, blijft samenleven mogelijk. Een samenleving zonder regels is immers geen vrije samenleving, maar een onduidelijke.
Conclusie: duidelijkheid boven onzekerheid
Met deze stap lijkt Nederland afscheid te nemen van halfslachtig beleid. Of het volledige boerkaverbod er daadwerkelijk komt, hangt af van juridische toetsing en politieke steun, maar één ding is duidelijk: de tijd van wegkijken en uitstellen lijkt voorbij.
Voor veel mensen voelt deze ontwikkeling niet als een beperking van vrijheid, maar juist als bescherming ervan. De komende periode zal uitwijzen of Nederland kiest voor één heldere regel in de openbare ruimte – en daarmee voor duidelijkheid boven voortdurende onzekerheid.