Algemeen
Rachel Hazes boycot Dries Roelvink na opmerking over familievete: ´Dat is dan maar zo´
Dries Roelvink rekent erop dat Rachel Hazes hem op de zwarte lijst heeft gezet na zijn kritische uitspraken in Shownieuws. De volkszanger uitte zijn ongenoegen over het feit dat Rachel haar zoon André Hazes jr. op kerstavond een sommatie stuurde. Ondanks de mogelijke gevolgen blijft Dries bij zijn standpunt: “Je moet altijd eerlijk blijven over wat je denkt en voelt.”
Steeds meer kritiek op Rachel Hazes
De publieke opinie rondom Rachel Hazes lijkt steeds negatiever te worden. Waar veel artiesten zich jarenlang afzijdig hielden, durven steeds meer mensen openlijk kritiek te leveren op haar gedrag. Dries Roelvink was één van de weinigen die zich tijdens de feestdagen uitsprak over haar actie richting André. Hij vond het ongepast dat Rachel haar zoon uitgerekend op kerstavond dagvaardde en sprak zijn steun voor André uit.
Waarom houden artiesten zich stil?
Volgens Dries is de angst voor represailles een belangrijke reden waarom veel artiesten zich niet openlijk uitspreken. “Ik ken Rachel al ruim 40 jaar, nog voordat ze met André senior was. Ik trad vroeger vaak op voor haar vader, Jan van Galen. Wat zich in die familie heeft afgespeeld, daar kun je een boek over schrijven,” vertelt hij in Weekend. Toch vindt hij dat er grenzen zijn. “Het is een heel slecht moment om je eigen kind te dagvaarden op de avond van de liefde. Daar ben ik gewoon eerlijk over geweest.”
‘Heel Nederland vindt dit een rare streek’
Dries benadrukt dat hij niet de enige is die het gedrag van Rachel vreemd vindt. “Heel Nederland vindt dat toch een nare streek? Ik kan moeilijk zeggen: ‘Nou, dat begrijp ik wel van Rachel. Dat heeft ze mooi getimed zeg.’ Natuurlijk niet.” Zijn woorden lijken ook te slaan op collega-artiesten zoals Jeroen van der Boom, die ondanks de kritiek op Rachel geen afstand van haar neemt.
Toekomst bij Holland Zingt Hazes onzeker
Door zijn uitspraken lijkt Dries zichzelf buiten spel te hebben gezet voor evenementen waar Rachel invloed op heeft, zoals Holland Zingt Hazes. “Ik denk dat ik met mijn opmerking de deur wel heb dichtgegooid voor Holland Zingt Hazes,” zegt hij. “Als je het me vorig jaar had gevraagd, had ik ja gezegd, want ik zing ook vaak Hazes-medleys tijdens mijn optredens.”
Boycot door Rachel?
Dries verwacht dat Rachel teleurgesteld is in hem en dat hij daardoor niet meer welkom zal zijn bij projecten waar zij zeggenschap over heeft. “Ik denk dat Rachel nu denkt: ‘Nou Dries, ik ken je al zo lang, dat valt me van je tegen.’ Dus dat verwacht ik niet meer.” Toch heeft hij geen spijt. “Ik kan moeilijk zeggen dat Rachel gelijk heeft, ‘want dan mag ik misschien een keer Holland Zingt Hazes doen’. Nee. Misschien is het niet tactisch, maar ik heb André hierin gesteund en dat blijf ik doen. Ik zie hem als een vriend.”
Steun voor André Hazes jr.
Dries Roelvink vindt het belangrijk om André te steunen, vooral omdat veel andere artiesten zich op de vlakte houden. “Hij heeft een paar jaar geleden mijn Engelstalige album uitgereikt en hij stuurt me ook vaak complimentjes via Instagram. Zoals: ‘Jeetje, je bent 66, wat zie je er nog goed uit! Ik teken ervoor!’”
Een vaderfiguur voor André?
Volgens Dries heeft André hem ooit toevertrouwd dat hij graag een vader als Dries had gehad. “Dat heeft hij letterlijk eens tegen me gezegd. Dat raakte me. Dus als ik hem nu een keer kan steunen, doe ik dat. Dat heeft hij wel verdiend.” De vraag is nu hoe Rachel op zijn woorden zal reageren en of er inderdaad een boycot op hem afkomt.
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.