Algemeen
Rachel Hazes boycot Dries Roelvink na opmerking over familievete: ´Dat is dan maar zo´
Dries Roelvink rekent erop dat Rachel Hazes hem op de zwarte lijst heeft gezet na zijn kritische uitspraken in Shownieuws. De volkszanger uitte zijn ongenoegen over het feit dat Rachel haar zoon André Hazes jr. op kerstavond een sommatie stuurde. Ondanks de mogelijke gevolgen blijft Dries bij zijn standpunt: “Je moet altijd eerlijk blijven over wat je denkt en voelt.”
Steeds meer kritiek op Rachel Hazes
De publieke opinie rondom Rachel Hazes lijkt steeds negatiever te worden. Waar veel artiesten zich jarenlang afzijdig hielden, durven steeds meer mensen openlijk kritiek te leveren op haar gedrag. Dries Roelvink was één van de weinigen die zich tijdens de feestdagen uitsprak over haar actie richting André. Hij vond het ongepast dat Rachel haar zoon uitgerekend op kerstavond dagvaardde en sprak zijn steun voor André uit.
Waarom houden artiesten zich stil?
Volgens Dries is de angst voor represailles een belangrijke reden waarom veel artiesten zich niet openlijk uitspreken. “Ik ken Rachel al ruim 40 jaar, nog voordat ze met André senior was. Ik trad vroeger vaak op voor haar vader, Jan van Galen. Wat zich in die familie heeft afgespeeld, daar kun je een boek over schrijven,” vertelt hij in Weekend. Toch vindt hij dat er grenzen zijn. “Het is een heel slecht moment om je eigen kind te dagvaarden op de avond van de liefde. Daar ben ik gewoon eerlijk over geweest.”
‘Heel Nederland vindt dit een rare streek’
Dries benadrukt dat hij niet de enige is die het gedrag van Rachel vreemd vindt. “Heel Nederland vindt dat toch een nare streek? Ik kan moeilijk zeggen: ‘Nou, dat begrijp ik wel van Rachel. Dat heeft ze mooi getimed zeg.’ Natuurlijk niet.” Zijn woorden lijken ook te slaan op collega-artiesten zoals Jeroen van der Boom, die ondanks de kritiek op Rachel geen afstand van haar neemt.
Toekomst bij Holland Zingt Hazes onzeker
Door zijn uitspraken lijkt Dries zichzelf buiten spel te hebben gezet voor evenementen waar Rachel invloed op heeft, zoals Holland Zingt Hazes. “Ik denk dat ik met mijn opmerking de deur wel heb dichtgegooid voor Holland Zingt Hazes,” zegt hij. “Als je het me vorig jaar had gevraagd, had ik ja gezegd, want ik zing ook vaak Hazes-medleys tijdens mijn optredens.”
Boycot door Rachel?
Dries verwacht dat Rachel teleurgesteld is in hem en dat hij daardoor niet meer welkom zal zijn bij projecten waar zij zeggenschap over heeft. “Ik denk dat Rachel nu denkt: ‘Nou Dries, ik ken je al zo lang, dat valt me van je tegen.’ Dus dat verwacht ik niet meer.” Toch heeft hij geen spijt. “Ik kan moeilijk zeggen dat Rachel gelijk heeft, ‘want dan mag ik misschien een keer Holland Zingt Hazes doen’. Nee. Misschien is het niet tactisch, maar ik heb André hierin gesteund en dat blijf ik doen. Ik zie hem als een vriend.”
Steun voor André Hazes jr.
Dries Roelvink vindt het belangrijk om André te steunen, vooral omdat veel andere artiesten zich op de vlakte houden. “Hij heeft een paar jaar geleden mijn Engelstalige album uitgereikt en hij stuurt me ook vaak complimentjes via Instagram. Zoals: ‘Jeetje, je bent 66, wat zie je er nog goed uit! Ik teken ervoor!’”
Een vaderfiguur voor André?
Volgens Dries heeft André hem ooit toevertrouwd dat hij graag een vader als Dries had gehad. “Dat heeft hij letterlijk eens tegen me gezegd. Dat raakte me. Dus als ik hem nu een keer kan steunen, doe ik dat. Dat heeft hij wel verdiend.” De vraag is nu hoe Rachel op zijn woorden zal reageren en of er inderdaad een boycot op hem afkomt.
Spanje dreigt deelname aan WK te heroverwegen als Israël zich plaatst
De aanloop naar het WK voetbal van 2026, dat plaatsvindt in de Verenigde Staten, Canada en Mexico, verloopt niet alleen sportief spannend, maar ook politiek beladen. Waar normaal gesproken de focus ligt op kwalificatiewedstrijden en voorspellingen over favorieten, mengt zich nu een geheel ander thema in de discussie: de internationale positie van Israël. De Spaanse regering heeft namelijk laten weten dat deelname van Israël mogelijk consequenties kan hebben voor het eigen nationale team.
Politieke dimensie rond sport
Tijdens een partijcongres van de Spaanse socialistische partij (PSOE) sprak premier Pedro Sánchez zich onlangs stevig uit. Volgens hem mag Israël “geen platform krijgen om zijn imago op te poetsen.” Daarmee verwees hij naar de situatie in Gaza en de internationale kritiek op de rol van Israël in het conflict.
Een dag later herhaalde partijgenoot en woordvoerder Patxi López deze woorden, en trok hij een opvallende vergelijking. Volgens López zou Israël, mocht het zich plaatsen voor het WK, dezelfde behandeling moeten krijgen als Rusland. Dat land werd vanwege de invasie van Oekraïne door meerdere internationale sportorganisaties uitgesloten van toernooien.
Dreigt Spanje zich terug te trekken?
De vraag die sindsdien boven
de voetbalwereld hangt, is of Spanje daadwerkelijk bereid is om
niet mee te doen aan het WK als Israël zich plaatst. López hield de
deur op een kier:
“We zullen de situatie tegen
die tijd beoordelen. Laten we afwachten wat er de komende maanden
gebeurt.”
Hoewel er dus nog geen definitief besluit is genomen, is het signaal duidelijk. Spanje, één van de grootste voetbalnaties ter wereld, koppelt sport nadrukkelijk aan politieke keuzes.
Spanje als voetbalgrootmacht
Het mogelijke terugtrekken van Spanje zou een enorme impact hebben. Spanje geldt namelijk als één van de favorieten voor het toernooi. Het nationale team is regerend Europees kampioen en won in 2010 voor het eerst de wereldtitel door Nederland in de finale te verslaan.
In de huidige kwalificatiereeks begon Spanje voortvarend. Onlangs werd Turkije met maar liefst 6-0 verslagen, een uitslag die in de internationale pers veel indruk maakte. De verwachting was dat Spanje zonder veel moeite richting het eindtoernooi zou gaan. Maar door de politieke discussie hangt er nu een zweem van onzekerheid rond de deelname.
De positie van Israël in de kwalificatie
Hoe groot is de kans dat Israël daadwerkelijk het WK haalt? Op dit moment bezet Israël de derde plek in de kwalificatiegroep. Het team heeft evenveel punten als Italië, maar wel een wedstrijd meer gespeeld.
Het duel tussen beide landen leverde onlangs een waar spektakelstuk op: Israël verloor met 4-5 van Italië, dankzij een late treffer van de Italianen. Noorwegen staat bovenaan de groep met zes punten voorsprong op zowel Italië als Israël.
Dat betekent concreet:
-
Nummer één plaatst zich rechtstreeks voor het WK.
-
Nummer twee gaat naar de play-offs.
Israël heeft dus nog een kans, al is de weg naar kwalificatie ingewikkeld en vol obstakels.
Sport en politiek vaker verstrengeld
Het is niet de eerste keer dat Spanje politieke overwegingen betrekt bij internationale evenementen. Zo besloot de Spaanse publieke omroep RTVE eerder dit jaar om niet deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival als Israël zou worden toegelaten. Daarmee sloot Spanje zich aan bij landen zoals Nederland, die eerder eenzelfde standpunt innamen.
Ook bij andere evenementen spelen politieke sentimenten een rol. Tijdens de Vuelta, de grote Spaanse wielerronde, vonden de afgelopen weken meerdere pro-Palestijnse protesten plaats. Sportevenementen blijken daarmee een podium te zijn waar maatschappelijke spanningen zichtbaar worden.
Reageren fans en analisten verrast?
Binnen Spanje zijn de meningen verdeeld. Sommige supporters begrijpen het standpunt van de regering volledig en vinden dat sport niet los kan worden gezien van ethiek en mensenrechten. Zij wijzen op de precedentwerking: als Rusland uitgesloten werd, waarom zou dat dan niet gelden voor andere landen die zich in een conflict bevinden?
Anderen vinden dat politiek en sport gescheiden moeten blijven. Zij wijzen op de miljoenen fans die uitkijken naar het WK en de generaties spelers die hun carrière in het teken zetten van dit eindtoernooi. Voor hen zou een boycot een harde klap betekenen.
De internationale impact van een boycot
Mocht Spanje daadwerkelijk besluiten niet deel te nemen aan het WK als Israël zich plaatst, dan zou dat een uniek precedent scheppen. Niet alleen omdat Spanje een topland is met kans op de titel, maar ook omdat andere landen zich hierdoor mogelijk gesteund voelen om vergelijkbare keuzes te maken.
De vraag rijst dan: volgen andere Europese landen het Spaanse voorbeeld? Of besluit de FIFA om zelf in te grijpen en duidelijke regels op te stellen, zoals eerder bij Rusland gebeurde?
Het zou hoe dan ook leiden tot een verhitte discussie over de rol van sport in internationale conflicten.
De kracht van symboliek
Voor premier Sánchez en zijn partij is het signaal belangrijker dan het sportieve gevolg. Door zich stevig uit te spreken, willen zij laten zien dat mensenrechten en internationale solidariteit boven de belangen van het voetbal kunnen staan.
Die symbolische waarde kan groot zijn. Sportevenementen zijn immers wereldwijde podia die miljoenen kijkers trekken. Als een groot land als Spanje zegt: “wij doen niet mee onder deze omstandigheden”, kan dat internationaal veel losmaken.
Hoe reageert Israël?
Vanuit Israël zelf is er nog geen officiële reactie gekomen op de Spaanse uitspraken. Voor de spelers en de technische staf van het nationale team ligt de focus voorlopig vooral op de sportieve kant: punten halen in de kwalificatie en proberen via de play-offs een ticket naar het WK te bemachtigen.
Toch zullen ook zij zich bewust zijn van de bredere context. Als ze zich plaatsen, kan dat niet alleen sportief een mijlpaal zijn, maar ook politiek grote gevolgen hebben.
Parallel met Rusland
De verwijzing van López naar Rusland is veelzeggend. Toen de oorlog in Oekraïne begon, besloten organisaties als FIFA en UEFA al snel om Rusland uit te sluiten. Russische clubs en nationale teams mochten niet meer deelnemen aan internationale competities.
Die beslissing werd destijds breed gesteund, maar riep ook vragen op: moet sport altijd reageren op politieke gebeurtenissen? Of moet het juist een neutraal platform zijn? De Spaanse discussie rond Israël brengt die vragen opnieuw naar voren.
Wat betekent dit voor het WK van 2026?
Het WK in de Verenigde Staten, Canada en Mexico wordt het grootste ooit, met 48 deelnemende landen. De kans dat Spanje als topland ontbreekt, zou niet alleen sportief maar ook commercieel een gemis zijn. Spanje trekt wereldwijd miljoenen fans en levert vaak wedstrijden die veel kijkers trekken.
De FIFA zal dus met argusogen volgen hoe de discussie zich ontwikkelt. Voorlopig blijft het afwachten: de kwalificatie is nog niet voorbij en er kunnen nog veel dingen veranderen.
Conclusie
De discussie rond Spanje en Israël laat zien hoe nauw sport en politiek met elkaar verweven zijn. Voor premier Sánchez en zijn partij is deelname aan een WK niet alleen een sportieve kwestie, maar ook een moreel statement. Voor fans en spelers is het vooral een kwestie van passie, trots en carrièrekansen.
Of Spanje daadwerkelijk wegblijft van het WK hangt af van twee factoren: of Israël zich weet te plaatsen, en hoe de politieke situatie zich verder ontwikkelt. Eén ding is zeker: de komende maanden zullen niet alleen de prestaties op het veld, maar ook de discussies eromheen, de gemoederen flink bezig houden.