Algemeen
Paul de Leeuw verklapt op welke partij hij heeft gestemd: ´Heb hier heel veel spijt van!´
Paul de Leeuw heeft onthuld dat hij bij de laatste verkiezingen op D66 heeft gestemd, maar daar heeft hij inmiddels spijt van. De tv-persoonlijkheid is teleurgesteld in de rol die de partij speelt in de politiek. In een recent radio-interview uitte hij zijn frustraties en liet hij doorschemeren dat hij bij de volgende verkiezingen mogelijk op een andere partij zal stemmen.
Progressieve achtergrond
Paul de Leeuw staat bekend als iemand met progressieve opvattingen. Hij heeft jarenlang gewerkt bij BnnVara, een omroep met een linkse signatuur. Tegenwoordig is hij ook deels actief voor Omroep MAX, maar dat betekent niet dat hij het conservatieve gedachtegoed van omroepbaas Jan Slagter deelt. Paul heeft altijd een voorkeur gehad voor progressieve partijen en stemde bij de laatste verkiezingen op D66.
Teleurstelling in D66
In het radioprogramma The Friday Move sprak Paul openlijk over zijn stemkeuze en zijn teleurstelling in D66. “Mijn moeder stemt nooit en mijn vader stemde progressief. Ik stemde op D66, maar ik ben geen voorstander van de huidige voorzitter, mevrouw Van Huffelen.” Volgens Paul speelt Alexandra van Huffelen, de partijvoorzitter, een zwakke rol in de politiek.
Kritiek op Alexandra van Huffelen
De Leeuw spaarde Van Huffelen niet in zijn kritiek. Hij vindt haar optreden in de toeslagenaffaire ronduit teleurstellend. “Omdat zij ook zo’n lamlendige rol speelde in die uitkeringenfraude en ze zei steeds in allerlei designpakjes: ‘Het is allemaal niet mogelijk, het gaat allemaal lang duren.’ Nog steeds gaat het lang duren en dat vind ik heel schandelijk eigenlijk, dus ik weet nog niet wat ik ga doen.” De frustratie van Paul zit vooral in het feit dat er weinig vooruitgang lijkt te zijn in het oplossen van de problemen waar veel gedupeerden nog steeds mee kampen.
Geen stem meer voor D66?
Hoewel Paul altijd een linkse stemmer is geweest, lijkt zijn vertrouwen in D66 te zijn afgenomen. “Ik zal wel links blijven stemmen, denk ik, maar ik hoop wel dat ze al bezig zijn met onderhandelen van: wat gebeurt er als het kabinet valt?” De politieke situatie in Nederland baart hem zorgen en hij ziet hoe de PVV steeds populairder wordt.
De opkomst van de PVV
Paul merkt op dat de PVV steeds sterker wordt en blijft groeien in de peilingen. Dit is voor hem een reden om na te denken over de toekomst van linkse partijen. “De PVV blijft natuurlijk winnen.” Hij hoopt dat progressieve partijen zich beter voorbereiden op mogelijke veranderingen in de politiek.
Oproep aan linkse partijen
Volgens Paul moeten linkse partijen niet afwachten, maar actief aan de slag gaan met strategieën voor de toekomst. “Je moet erop voorsorteren.” Hij vindt dat er nu al plannen moeten worden gemaakt voor wat er gebeurt als het kabinet valt.
Politieke twijfels
Het is nog onduidelijk waar Paul de Leeuw bij de volgende verkiezingen op zal stemmen. Wat wel zeker is, is dat hij kritisch blijft kijken naar de keuzes die politieke partijen maken. Zijn vertrouwen in D66 is geschaad, maar hij blijft trouw aan zijn progressieve idealen.
De definitieve vrijspraak van Marco Borsato markeert een belangrijk keerpunt in een zaak die Nederland jarenlang in zijn greep hield. Nu het Openbaar Ministerie heeft besloten geen hoger beroep in te stellen, rijst een nieuwe vraag die minstens zo beladen is: kan de zanger zijn publieke imago ooit herstellen? Volgens imagodeskundige Zabeth van Veen is dat niet uitgesloten, al benadrukt zij dat het proces allesbehalve eenvoudig zal zijn.
Van Veen schoof woensdagavond aan bij Nieuwsuur, waar zij reflecteerde op de gevolgen van de vrijspraak voor Borsato’s reputatie. Haar analyse is genuanceerd, kritisch én realistisch: herstel is mogelijk, maar alleen onder strikte voorwaarden.
Definitieve juridische duidelijkheid
Dinsdagochtend werd bekend dat het 0penbaar Ministerie afziet van hoger beroep in de strafzaak tegen Borsato. Daarmee is de vrijspraak die de rechtbank Midden-Nederland eerder uitsprak definitief geworden. De zanger werd beschuldigd van ontucht in het verleden, maar volgens de rechtbank was er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs om tot een veroordeling te komen.
Het OM had aanvankelijk een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden geëist. Na bestudering van het vonnis concludeerde justitie echter dat de kans op een andere uitkomst in hoger beroep minimaal was. Daarmee kwam, juridisch gezien, een einde aan een langdurige en emotioneel beladen procedure.
Imagoschade: moeilijk, maar niet onmogelijk
Volgens Van Veen is het belangrijk om onderscheid te maken tussen juridische schuld en publieke perceptie. “Er zijn situaties waarvan mensen zeggen: daar kom je imago-technisch eigenlijk nooit meer van terug,” legt ze uit. “Denk aan geweld onder invloed of grensoverschrijdend gedrag richting minderjarigen. Dat zijn onderwerpen die in het collectieve geheugen blijven hangen.”
Toch maakt de vrijspraak volgens haar een essentieel verschil. “Nu is hij vrijgesproken, en dat betekent dat een deel van het publiek bereid zal zijn om hem opnieuw te bekijken. In onze samenleving geloven we nog steeds in tweede kansen, al gelden die niet automatisch.”
Een comeback vraagt meer dan stilte
Van Veen benadrukt dat een eventuele terugkeer zorgvuldig moet worden opgebouwd. “Een comeback kan niet zomaar. Het moet geloofwaardig zijn. Er moet een duidelijke reflectie in zitten, een besef van wat deze periode heeft aangericht — niet alleen voor hemzelf, maar ook voor anderen.”
Ze waarschuwt voor snelle stappen of plotselinge optredens. “Dit is een zaak die heel Nederland heeft gevolgd. Mensen hebben er een mening over, soms vanuit eigen ervaringen. Als je dan iets wilt doen, moet dat met een sterk, consistent en menselijk verhaal.”
Morele discussie blijft bestaan
Hoewel de rechtbank tot vrijspraak kwam, is daarmee niet alle discussie verdwenen. Van Veen wijst erop dat bepaalde details die tijdens de zaak naar buiten kwamen, bij een deel van het publiek blijven doorwerken. “Voor sommige mensen voelt het moreel nog steeds ongemakkelijk. Dat verdwijnt niet ineens.”
Ze benadrukt dat dit vooral geldt voor mensen die zelf vergelijkbare situaties hebben meegemaakt. “Voor hen ligt de lat anders. Juridisch kan iemand vrijgesproken zijn, maar emotioneel ligt dat soms ingewikkelder.”
Een zichtbare kentering in toon
Toch ziet Van Veen duidelijke signalen dat het sentiment rond Borsato langzaam verschuift. “Je merkt dat media en publiek hem voorzichtig weer beginnen te omarmen. De scherpe toon maakt op sommige plekken plaats voor nuance.”
Ook de steun uit zijn directe omgeving speelt daarbij een rol. Zijn ex-partner en vrienden hebben zich al langere tijd publiekelijk achter hem geschaard. “Dat geeft een signaal af: mensen die hem goed kennen, blijven achter hem staan. Dat weegt mee in hoe het publiek hem opnieuw beoordeelt.”
Economische realiteit van bekendheid
Een opvallend punt in Van Veens analyse is de economische kant van publieke rehabilitatie. “Er is ook een groep mensen en partijen die belang heeft bij zijn terugkeer. Denk aan muzieklabels, organisatoren, media. Als iemand commercieel relevant blijft, ontstaat er vanzelf ruimte voor een comeback.”
Dat betekent volgens haar niet dat alles ineens weer kan zoals voorheen. “Maar het zorgt er wel voor dat er beweging komt. De zogenaamde ‘ontcancelling’ is in feite al begonnen.”
Muziek als mogelijke brug
Of Borsato ooit weer zal optreden of nieuwe muziek uitbrengt, is nog onbekend. Van Veen sluit het niet uit, maar benadrukt dat timing cruciaal is. “Muziek kan verbinden, maar alleen als het moment klopt. Als het te vroeg voelt, werkt het averechts.”
Ze stelt dat het publiek gevoelig is voor oprechtheid. “Als mensen het idee hebben dat iets alleen gebeurt om de draad weer op te pakken, zonder reflectie, dan prikken ze daar doorheen.”
Geen snelle weg terug
De conclusie van Van Veen is helder: herstel is mogelijk, maar niet vanzelfsprekend. “Dit is geen kwestie van wachten tot de storm gaat liggen. Het vraagt om keuzes, geduld en verantwoordelijkheid.”
Voor Borsato betekent dat voorlopig vooral rust, terughoudendheid en het zorgvuldig afwegen van elke volgende stap. “Sommige verhalen hebben tijd nodig,” aldus Van Veen. “En soms is stilte op dit moment sterker dan welk optreden dan ook.”
Een nieuw hoofdstuk, maar geen blanco blad
Met het definitieve besluit van het OM is het juridische hoofdstuk gesloten, maar het maatschappelijke gesprek gaat door. Of Marco Borsato uiteindelijk weer een plek krijgt in het Nederlandse muzieklandschap, zal afhangen van meer dan alleen een vrijspraak.
Zoals Van Veen het samenvat: “Het publiek is bereid om te luisteren, maar alleen als het verhaal klopt. En dat verhaal moet zorgvuldig, eerlijk en menselijk zijn.”
De komende tijd zal uitwijzen of die weg daadwerkelijk wordt ingeslagen.