Algemeen
Onze gedachten gaan uit naar Frank en Ronald de Boer in deze moeilijke tijd 💔⚘️
De voetbaltweeling Frank en Ronald de Boer heeft verschrikkelijk nieuws gedeeld. Frank maakte via Instagram bekend dat hun geliefde vader, Cees de Boer, op 84-jarige leeftijd is 0verleden. Dit droevige bericht markeert het einde van een lang en bewogen leven, waarin Cees centraal stond als steun en toeverlaat voor zijn familie.
Een tragisch 0ngeval met grote gevolgen
In 2019 kreeg Cees de Boer te maken met een ernstig verkeers0ngeluk. Tijdens een fietstocht botste hij met zijn elektrische fiets op een motor en werd meters door de lucht geslingerd. Hoewel het aanvankelijk leek alsof hij zonder ernstige verw0ndingen was weggekomen, werd in het z!ekenhuis vastgesteld dat hij een hersenbl0eding had opgelopen. Daarnaast bleek zijn aorta voor driekwart dichtgeslibd, een levensbedre!gende situatie.
Artsen konden hem succesvol helpen met de problemen aan zijn aorta, maar na deze medische ingreep begon zijn gezondheid geleidelijk achteruit te gaan. Wat volgde was een lange en moeilijke periode waarin zijn familie hem zo goed mogelijk probeerde te ondersteunen.
Gezondheidsproblemen stapelen zich op
Begin 2023 deelde Ronald de Boer openhartig hoe zwaar deze periode was voor hun vader. Na de hersenbloeding kreeg Cees ook te maken met een TIA, wat zijn situatie nog complexer maakte. “Cees is niet meer de Ceessie van vier jaar geleden,” vertelde Ronald destijds met verdriet in zijn stem.
De gevolgen van de TIA waren ernstig. Zijn rechterkant functioneerde niet meer goed, waardoor hij afhankelijk werd van een rollator om zich te verplaatsen. “Soms kan hij nog een klein stukje zonder, maar hij heeft veel moeite met bewegen.” De realiteit was hard voor de familie De Boer: “Het is nu eenmaal zo dat het niet meer goed gaat komen. Dat moeten we accepteren, maar we gaan ons best doen om Ceessie nog een mooi einde te bezorgen.”
Een liefdevol afscheid
Frank de Boer deelde het verdrietige nieuws van zijn vaders 0verlijden op Instagram. Bij een ontroerende foto van zijn vader schreef hij: “Lieve papa, rust zacht. Zoals jij het zo mooi zei in het Westfries: ‘Tis mooi weest.’ 1941-2025.”
De woorden weerspiegelen de dankbaarheid en liefde die Frank en Ronald voelen voor hun vader, die een onmisbare rol in hun leven speelde. Het verlies laat een grote leegte achter, niet alleen in de familie De Boer, maar ook bij iedereen die Cees kende en waardeerde.
Steun voor de familie De Boer
Het nieuws van Cees de Boers 0verlijden heeft geleid tot een golf van medeleven en steunbetuigingen. Fans, vrienden en oud-collega’s van Frank en Ronald hebben hun condoleances achtergelaten op sociale media. De sportwereld reageert eveneens met diepe sympathie en respect voor de familie in deze moeilijke tijd.
Langs deze weg willen we de familie De Boer veel sterkte wensen met dit grote verlies. Wil je je medeleven betuigen? Laat dan een bericht achter in de reacties. ❤️
Dit bericht op Instagram bekijken
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.