Algemeen
Oma’s laatste foto van kleindochter minuten voor haar dood
Een hartverscheurend afscheid: Grootmoeder deelt laatste foto van haar kleindochter
Een vrouw heeft een aangrijpende foto gedeeld van haar driejarige kleindochter, Scarlett Jensen, genomen kort voor haar tragische 0verlijden. De foto, die een onschuldig en vredig moment vastlegt, werd pas later ontdekt en geeft de familie een tastbare herinnering aan de laatste momenten van Scarletts korte leven.
Een n00dlottig 0ngeval
Op 7 oktober 2022 werd het leven van Scarlett abrupt beëindigd door een dramatisch 0ngeval. Terwijl haar ouders, Samantha Jensen en haar vader, buiten de stad waren voor een bruiloft, paste haar oma op Scarlett en haar tweejarige broertje Henry. Wat een gewone dag had moeten zijn, veranderde in een nachtmerrie toen een grote pickup-truck de privéoprit van de familie in Oldtown, Idaho, opreed en de drie omver maaide.
Volgens ooggetuigen probeerde Scarletts oma haar kleinkinderen te beschermen. “Mijn moeder zwaaide met haar handen en schreeuwde dat hij moest stoppen. Ze probeerde mijn kinderen weg te trekken, maar hij reed te snel,” herinnert Samantha zich. De impact was desastreus: Scarlett 0verleed vrijwel op slag, terwijl haar oma en broertje zwaargew0nd raakten.
De dader en de nasleep
De bestuurder van de truck koos ervoor om te vluchten, maar werd uiteindelijk kilometers verderop aangehouden. Hij werd later veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaar. Hoewel gerechtigheid werd gediend, kon niets het verlies van Scarlett goedmaken of de pijn van haar familie wegnemen.
Henry werd per helikopter naar een kinderz!ekenhuis gebracht, waar artsen een reeks ernstige verw0ndingen vaststelden: een gebroken ruggengraat, zes gebroken ribben, een gebroken kaak en sleutelbeen, een gescheurde lever en talrijke andere verw0ndingen. “Mijn moeder had verschillende botbreuken, maar kon gelukkig uit het z!ekenhuis worden ontslagen,” vertelt Samantha.
Het herstel van Henry was langdurig en pijnlijk. “Hij lag een week op de intensive care voordat hij stabiel genoeg was om naar huis te komen. Daarna moest hij tien weken lang een brace dragen,” voegt ze toe.
Een onverwachte ontdekking
Te midden van het immense verdriet vond Samantha een onverwacht geschenk. De telefoon van haar moeder, die tijdens het 0ngeval verloren was gegaan, werd pas later teruggevonden. Toen Samantha door de foto’s bladerde, ontdekte ze een afbeelding van Scarlett, gemaakt slechts vijf minuten voordat haar officiële tijdstip van 0verlijden werd vastgesteld.
“Toen ik de foto zag, besefte ik dat dit het laatste moment was voordat alles veranderde,” zegt Samantha. De foto toont Scarlett met haar oma en broertje, in een zorgeloos moment van vreugde.
Volgens PEOPLE was de foto genomen nadat Scarletts oma haar kleinkinderen had meegenomen om een ijsje te halen. “Toen ze thuiskwamen op onze oprit, wilde Scarlett uit de kinderwagen om bloemen te plukken,” legt Samantha uit. “Mijn moeder nam toen de laatste foto die ik van haar heb.”
Verdriet en verwerking
Het verlies van een kind is ondraaglijk en het verwerken van zo’n tragedie is een lang en moeilijk proces. Samantha en haar familie proberen hun verdriet een plaats te geven. “Sommige dagen voelt het alsof ik verdrink, en op andere dagen kan ik watertrappelen,” deelt ze. Therapie helpt de familie om door deze moeilijke tijd te komen, en hun geloof geeft hen kracht.
“Mijn geloof in de Heer heeft mijn leven gered en heeft me enorm geholpen in mijn genezingsproces,” zegt Samantha. Ze erkent dat het moeilijk was om in eerste instantie naar de foto te kijken, maar na twee jaar ziet ze het als een dierbare herinnering aan de schoonheid en vreugde van Scarletts leven.
Een eeuwige herinnering
“Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat ik die foto heb,” vertelt Samantha. “Het legt de rust en vreugde van haar laatste momenten vast. De schoonheid van de omgeving, de liefde van haar oma, de onschuld van het moment… Ik zal me haar voor altijd gelukkig en zorgeloos voorstellen, bloemen plukkend met haar beste vriend en oma.”
Ondanks het hartverscheurende verlies put Samantha troost uit de wetenschap dat Scarlett omringd was door liefde in haar laatste momenten.
Rust in vrede, Scarlett. Je wordt nooit vergeten.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.