Algemeen
Oma’s laatste foto van kleindochter minuten voor haar dood
Een hartverscheurend afscheid: Grootmoeder deelt laatste foto van haar kleindochter
Een vrouw heeft een aangrijpende foto gedeeld van haar driejarige kleindochter, Scarlett Jensen, genomen kort voor haar tragische 0verlijden. De foto, die een onschuldig en vredig moment vastlegt, werd pas later ontdekt en geeft de familie een tastbare herinnering aan de laatste momenten van Scarletts korte leven.
Een n00dlottig 0ngeval
Op 7 oktober 2022 werd het leven van Scarlett abrupt beëindigd door een dramatisch 0ngeval. Terwijl haar ouders, Samantha Jensen en haar vader, buiten de stad waren voor een bruiloft, paste haar oma op Scarlett en haar tweejarige broertje Henry. Wat een gewone dag had moeten zijn, veranderde in een nachtmerrie toen een grote pickup-truck de privéoprit van de familie in Oldtown, Idaho, opreed en de drie omver maaide.
Volgens ooggetuigen probeerde Scarletts oma haar kleinkinderen te beschermen. “Mijn moeder zwaaide met haar handen en schreeuwde dat hij moest stoppen. Ze probeerde mijn kinderen weg te trekken, maar hij reed te snel,” herinnert Samantha zich. De impact was desastreus: Scarlett 0verleed vrijwel op slag, terwijl haar oma en broertje zwaargew0nd raakten.
De dader en de nasleep
De bestuurder van de truck koos ervoor om te vluchten, maar werd uiteindelijk kilometers verderop aangehouden. Hij werd later veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien jaar. Hoewel gerechtigheid werd gediend, kon niets het verlies van Scarlett goedmaken of de pijn van haar familie wegnemen.
Henry werd per helikopter naar een kinderz!ekenhuis gebracht, waar artsen een reeks ernstige verw0ndingen vaststelden: een gebroken ruggengraat, zes gebroken ribben, een gebroken kaak en sleutelbeen, een gescheurde lever en talrijke andere verw0ndingen. “Mijn moeder had verschillende botbreuken, maar kon gelukkig uit het z!ekenhuis worden ontslagen,” vertelt Samantha.
Het herstel van Henry was langdurig en pijnlijk. “Hij lag een week op de intensive care voordat hij stabiel genoeg was om naar huis te komen. Daarna moest hij tien weken lang een brace dragen,” voegt ze toe.
Een onverwachte ontdekking
Te midden van het immense verdriet vond Samantha een onverwacht geschenk. De telefoon van haar moeder, die tijdens het 0ngeval verloren was gegaan, werd pas later teruggevonden. Toen Samantha door de foto’s bladerde, ontdekte ze een afbeelding van Scarlett, gemaakt slechts vijf minuten voordat haar officiële tijdstip van 0verlijden werd vastgesteld.
“Toen ik de foto zag, besefte ik dat dit het laatste moment was voordat alles veranderde,” zegt Samantha. De foto toont Scarlett met haar oma en broertje, in een zorgeloos moment van vreugde.
Volgens PEOPLE was de foto genomen nadat Scarletts oma haar kleinkinderen had meegenomen om een ijsje te halen. “Toen ze thuiskwamen op onze oprit, wilde Scarlett uit de kinderwagen om bloemen te plukken,” legt Samantha uit. “Mijn moeder nam toen de laatste foto die ik van haar heb.”
Verdriet en verwerking
Het verlies van een kind is ondraaglijk en het verwerken van zo’n tragedie is een lang en moeilijk proces. Samantha en haar familie proberen hun verdriet een plaats te geven. “Sommige dagen voelt het alsof ik verdrink, en op andere dagen kan ik watertrappelen,” deelt ze. Therapie helpt de familie om door deze moeilijke tijd te komen, en hun geloof geeft hen kracht.
“Mijn geloof in de Heer heeft mijn leven gered en heeft me enorm geholpen in mijn genezingsproces,” zegt Samantha. Ze erkent dat het moeilijk was om in eerste instantie naar de foto te kijken, maar na twee jaar ziet ze het als een dierbare herinnering aan de schoonheid en vreugde van Scarletts leven.
Een eeuwige herinnering
“Ik ben zo ongelooflijk dankbaar dat ik die foto heb,” vertelt Samantha. “Het legt de rust en vreugde van haar laatste momenten vast. De schoonheid van de omgeving, de liefde van haar oma, de onschuld van het moment… Ik zal me haar voor altijd gelukkig en zorgeloos voorstellen, bloemen plukkend met haar beste vriend en oma.”
Ondanks het hartverscheurende verlies put Samantha troost uit de wetenschap dat Scarlett omringd was door liefde in haar laatste momenten.
Rust in vrede, Scarlett. Je wordt nooit vergeten.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.