Algemeen
‘Mooiste tweeling ter wereld’ zijn nu verbluffende jonge tieners
In 2017 vierden Leah Rose en Ava Marie Clements hun zevende verjaardag door een Instagram-account aan te maken. Wat begon als een simpele manier om hun leven te delen met vrienden en familie, explodeerde ’s nachts met volgers die versteld stonden van hun uitzonderlijke schoonheid.
Nu, op 14-jarige leeftijd, zijn de Californische tweelingzusjes internationaal erkende modellen, vaak omschreven als de “mooiste tweeling ter wereld”. Hun verhaal gaat echter verder dan hun engelachtige uiterlijk en laat zien hoe sociale media niet alleen een carrière, maar ook een levensmissie kunnen beïnvloeden.
Van eenvoudige posts naar wereldwijde erkenning
In 2017 besloot Jaqi Clements, moeder van Leah en Ava, om hun foto’s op Instagram te delen. Wat begon als een onschuldige manier om familie en vrienden op de hoogte te houden, veranderde al snel in een virale sensatie. Mensen over de hele wereld waren onder de indruk van de natuurlijke schoonheid van de tweeling en binnen korte tijd begonnen modellenbureaus en merken zich te melden.
“Instagram was iets dat ik nauwelijks gebruikte voordat ik een account voor de meisjes begon,” schreef Jaqi in een blogpost. “Als je me zes maanden geleden had gevraagd of 300.000 volgers veel was… had ik geen idee gehad.” Inmiddels hebben Leah en Ava bijna drie miljoen volgers op Instagram en Facebook. Hun samenwerking met topmerken zoals Nike, Disney en Target heeft hen een vaste plaats gegeven in de wereld van kindermodellen.
Kritiek en ethische discussies
Achter de glamour kreeg de familie Clements ook te maken met kritiek. Sommige mensen vroegen zich af of het verantwoord was om Leah en Ava op zo’n jonge leeftijd al aan een modellencarrière te laten beginnen. Jaqi verdedigde haar keuze door uit te leggen dat modellenwerk de droom van haar dochters was en geen beslissing die hen werd opgedrongen. Ze benadrukte dat zowel zij als haar man Kevin geen winst behaalden uit de carrière van hun dochters, maar juist offers brachten om hen te ondersteunen.
“Als er ooit een dag komt dat ze willen stoppen, dan zal ik hen daar 100% in steunen,” verklaarde Jaqi.
Een onverwachte uitdaging: strijden voor hun vader
Het leven van de familie Clements nam in 2019 een onverwachte wending. Kevin, de vader van Leah en Ava, begon last te krijgen van symptomen die hij aanvankelijk afdeed als een lichte verkoudheid. Uiteindelijk bleek hij te lijden aan T-cel acute lymfoblastische leukemie/lymfoom, een zeldzame en agressieve vorm van k*nker.
Wat begon als een platform voor hun modellencarrière, werd ineens een reddingslijn voor hun vader. De tweeling gebruikte hun groeiende sociale media-bereik om aandacht te vragen voor zijn situatie en om potentiële beenmergdonoren te vinden.
“Als hij een transplantatie krijgt, zal zijn k*nker sneller verdwijnen,” vertelde Ava destijds aan People. Leah voegde eraan toe: “Mensen zijn zo lief om mijn vader te willen helpen. Hoe meer mensen zich laten testen, hoe beter.”
Duizenden volgers reageerden op de oproep van de tweeling om hun vader te helpen. Hoewel Kevin een geschikte donor vond in zijn broer Chris, werden talloze mensen die zich door hun oproep hadden laten testen toegevoegd aan een nationaal donorregister, waardoor ook andere patiënten geholpen konden worden.
Meer dan alleen mooie gezichten
Nu, op 14-jarige leeftijd, blijven Leah en Ava zich ontwikkelen, zowel als modellen als jonge influencers met een boodschap. Hun reis van lokale modellen naar internationale sensaties getuigt van hard werken, doorzettingsvermogen en de onvoorwaardelijke steun van hun familie.
Naast hun modellencarrière combineren Leah en Ava hun werk met onderwijs en familieverantwoordelijkheden. Ze zijn actief in belangenbehartiging en blijven via sociale media mensen inspireren. Hun verhaal laat zien dat sociale media niet alleen een springplank naar succes kunnen zijn, maar ook een krachtig hulpmiddel om levens te veranderen.
Wat de toekomst voor deze bijzondere tweeling brengt, blijft afwachten, maar één ding is zeker: hun invloed en positieve impact reiken verder dan de modewereld alleen. Leah en Ava Clements zijn een inspiratiebron voor velen en een bewijs dat schoonheid, in combinatie met een doel, een krachtig instrument kan zijn.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.