Algemeen
‘Mooiste tweeling ter wereld’ zijn nu verbluffende jonge tieners
In 2017 vierden Leah Rose en Ava Marie Clements hun zevende verjaardag door een Instagram-account aan te maken. Wat begon als een simpele manier om hun leven te delen met vrienden en familie, explodeerde ’s nachts met volgers die versteld stonden van hun uitzonderlijke schoonheid.
Nu, op 14-jarige leeftijd, zijn de Californische tweelingzusjes internationaal erkende modellen, vaak omschreven als de “mooiste tweeling ter wereld”. Hun verhaal gaat echter verder dan hun engelachtige uiterlijk en laat zien hoe sociale media niet alleen een carrière, maar ook een levensmissie kunnen beïnvloeden.
Van eenvoudige posts naar wereldwijde erkenning
In 2017 besloot Jaqi Clements, moeder van Leah en Ava, om hun foto’s op Instagram te delen. Wat begon als een onschuldige manier om familie en vrienden op de hoogte te houden, veranderde al snel in een virale sensatie. Mensen over de hele wereld waren onder de indruk van de natuurlijke schoonheid van de tweeling en binnen korte tijd begonnen modellenbureaus en merken zich te melden.
“Instagram was iets dat ik nauwelijks gebruikte voordat ik een account voor de meisjes begon,” schreef Jaqi in een blogpost. “Als je me zes maanden geleden had gevraagd of 300.000 volgers veel was… had ik geen idee gehad.” Inmiddels hebben Leah en Ava bijna drie miljoen volgers op Instagram en Facebook. Hun samenwerking met topmerken zoals Nike, Disney en Target heeft hen een vaste plaats gegeven in de wereld van kindermodellen.
Kritiek en ethische discussies
Achter de glamour kreeg de familie Clements ook te maken met kritiek. Sommige mensen vroegen zich af of het verantwoord was om Leah en Ava op zo’n jonge leeftijd al aan een modellencarrière te laten beginnen. Jaqi verdedigde haar keuze door uit te leggen dat modellenwerk de droom van haar dochters was en geen beslissing die hen werd opgedrongen. Ze benadrukte dat zowel zij als haar man Kevin geen winst behaalden uit de carrière van hun dochters, maar juist offers brachten om hen te ondersteunen.
“Als er ooit een dag komt dat ze willen stoppen, dan zal ik hen daar 100% in steunen,” verklaarde Jaqi.
Een onverwachte uitdaging: strijden voor hun vader
Het leven van de familie Clements nam in 2019 een onverwachte wending. Kevin, de vader van Leah en Ava, begon last te krijgen van symptomen die hij aanvankelijk afdeed als een lichte verkoudheid. Uiteindelijk bleek hij te lijden aan T-cel acute lymfoblastische leukemie/lymfoom, een zeldzame en agressieve vorm van k*nker.
Wat begon als een platform voor hun modellencarrière, werd ineens een reddingslijn voor hun vader. De tweeling gebruikte hun groeiende sociale media-bereik om aandacht te vragen voor zijn situatie en om potentiële beenmergdonoren te vinden.
“Als hij een transplantatie krijgt, zal zijn k*nker sneller verdwijnen,” vertelde Ava destijds aan People. Leah voegde eraan toe: “Mensen zijn zo lief om mijn vader te willen helpen. Hoe meer mensen zich laten testen, hoe beter.”
Duizenden volgers reageerden op de oproep van de tweeling om hun vader te helpen. Hoewel Kevin een geschikte donor vond in zijn broer Chris, werden talloze mensen die zich door hun oproep hadden laten testen toegevoegd aan een nationaal donorregister, waardoor ook andere patiënten geholpen konden worden.
Meer dan alleen mooie gezichten
Nu, op 14-jarige leeftijd, blijven Leah en Ava zich ontwikkelen, zowel als modellen als jonge influencers met een boodschap. Hun reis van lokale modellen naar internationale sensaties getuigt van hard werken, doorzettingsvermogen en de onvoorwaardelijke steun van hun familie.
Naast hun modellencarrière combineren Leah en Ava hun werk met onderwijs en familieverantwoordelijkheden. Ze zijn actief in belangenbehartiging en blijven via sociale media mensen inspireren. Hun verhaal laat zien dat sociale media niet alleen een springplank naar succes kunnen zijn, maar ook een krachtig hulpmiddel om levens te veranderen.
Wat de toekomst voor deze bijzondere tweeling brengt, blijft afwachten, maar één ding is zeker: hun invloed en positieve impact reiken verder dan de modewereld alleen. Leah en Ava Clements zijn een inspiratiebron voor velen en een bewijs dat schoonheid, in combinatie met een doel, een krachtig instrument kan zijn.
Gratis busvervoer voor asielzoekers tussen Ter Apel en Emmen zorgt voor brede discussie: ‘Is dit de juiste oplossing?’
Het besluit om het busvervoer tussen het asielzoekerscentrum in Ter Apel en station Emmen voortaan kosteloos te maken voor bewoners van het azc, zorgt voor veel reacties in het hele land. Het gaat om een maatregel die vooral bedoeld is om de veiligheid in het openbaar vervoer te verbeteren, maar de keuze roept tegelijkertijd vragen op over gelijkheid, handhaving en de rol van vervoersbedrijven. Voorstanders spreken van een pragmatische aanpak, terwijl anderen vinden dat hiermee een verkeerd signaal wordt afgegeven.
Een lange geschiedenis van incidenten en overlast
Al jaren klinken er zorgen over de situatie op de buslijn tussen Ter Apel en Emmen. Chauffeurs gaven eerder aan dat zij regelmatig te maken kregen met ongewenst gedrag, onduidelijkheid rondom ticketbetalingen en spanningen die opliepen tijdens ritten. Het ging daarbij soms om groepen reizigers die niet wilden betalen of moeite hadden met de regels van het openbaar vervoer.
Hoewel veel ritten zonder problemen verliepen, waren de uitzonderingen heftig genoeg om de veiligheid van chauffeurs en medereizigers onderwerp van gesprek te maken. Buschauffeurs hebben meerdere keren aangegeven dat zij onder grote druk stonden en dat sommige situaties erg onprettig aanvoelden. Voor een sector waarin veiligheid en klantvriendelijkheid centraal staan, was dat een reden om te zoeken naar oplossingen.
Eerdere maatregelen boden onvoldoende resultaat
Het probleem aanpakken was complex. Het COA zette hosts in die bewoners van het azc begeleidden naar de bushalte en hielpen bij het opstappen. Deze hosts moesten vooral zorgen voor rust, begeleiding en uitleg over de regels. In Emmen werden extra toezichthouders ingezet, die reizigers te woord stonden en konden ingrijpen als dat nodig was. Ook Qbuzz schakelde boa’s in op reguliere buslijnen. De buschauffeurs en boa’s hadden portofoons om sneller te kunnen communiceren wanneer zich iets voordeed.
Hoewel deze maatregelen soms hielpen om de situatie tijdelijk te stabiliseren, bleek de structurele overlast niet volledig te verdwijnen. De vraag bleef dus bestaan: wat kan er gedaan worden om ritten veiliger, rustiger en voorspelbaarder te maken?
Nieuwe aanpak: gratis pendeldienst moet rust terugbrengen
Daarom is nu besloten dat het vervoer tussen het azc in Ter Apel en station Emmen gratis wordt. Het doel hiervan is niet om bepaalde groepen te bevoordelen, maar om een belangrijk spanningspunt weg te nemen: de discussie over betalen. In eerdere incidenten bleek vooral de discussie over het wel of niet kopen van een ticket aanleiding voor onrust. Door dat element weg te nemen, hoopt Qbuzz dat de ritten voortaan zonder spanningen verlopen.
Qbuzz-directeur Laurence Hovenkamp noemt deze beleidswijziging een belangrijke schakel in een bredere aanpak. Volgens haar is de combinatie van maatregelen essentieel: toezicht, begeleiding én kosteloos vervoer voor deze specifieke route moeten samen zorgen voor een veiligere omgeving.
“Het vrij beschikbaar stellen van de pendeldienst is een cruciale stap om het totale pakket aan maatregelen te laten slagen,” aldus Hovenkamp.
Het gaat hierbij dus niet enkel om gratis reizen, maar om een compleet beleid dat onrust moet voorkomen en de ervaring van chauffeurs en reizigers moet verbeteren.
Veel discussie op sociale media
Het besluit zorgt online voor stevige reacties. Veel mensen vragen zich af waarom één specifieke groep gratis mag reizen, terwijl andere reizigers wel moeten betalen voor dezelfde afstand. Zij ervaren het als oneerlijk dat er kennelijk middelen beschikbaar zijn om dit vervoer kosteloos te maken, terwijl dit voor regulier openbaar vervoer niet gebeurt.
Aan de andere kant zijn er ook mensen die de keuze pragmatisch en begrijpelijk vinden. Zij wijzen op het feit dat veiligheidspunten in het openbaar vervoer bovenaan staan, en dat het wegnemen van conflictmomenten een bewezen manier is om de rust te bewaren. Volgens deze groep is het beter om te investeren in stabiliteit dan dat chauffeurs en reizigers zich onveilig voelen.
Waarom gratis vervoer als oplossing wordt gezien
Dat de betaaldiscussie zo’n grote rol speelt, heeft vooral te maken met het karakter van de route. Het traject tussen het azc en het station wordt dagelijks gebruikt door een grote, relatief vaste groep reizigers. Voor sommige bewoners van het azc is onduidelijk hoe het Nederlandse betaal- en vervoerssysteem werkt, waardoor misverstanden kunnen ontstaan.
Door het traject tijdelijk gratis te maken, hoopt men de ritten voorspelbaarder te maken en chauffeurs te ontlasten. Als er geen discussies meer zijn bij het instappen, komt er meer rust in de bus én aan de halte. Bovendien maakt het toezicht door hosts en boa’s het makkelijker om te signaleren waar extra uitleg of begeleiding nodig is.
Is dit de omgekeerde wereld?
Veel reacties online zijn gebaseerd op het idee dat er nu een “beloning” wordt gegeven voor gedrag dat eerder tot problemen leidde. Mensen vrezen dat er een precedent wordt geschapen: dat wie onrust veroorzaakt uiteindelijk extra geholpen wordt. Daarom noemen sommigen het besluit symbolisch ‘de omgekeerde wereld’.
Tegelijkertijd benadrukken beleidsmakers dat dit geen beloning is, maar een veiligheidsmaatregel. Het is vergelijkbaar met andere situaties waarin conflicten worden voorkomen door een procedure te vereenvoudigen — zoals wanneer voetbalclubs extra pendelbussen inzetten voor supportersgroepen om opstootjes te voorkomen.
Gelijke behandeling en toegankelijkheid van het openbaar vervoer
Een belangrijk punt in de discussie is het gevoel van gelijkheid. Het openbaar vervoer is een publieke dienst die voor iedereen toegankelijk moet zijn, en veel reizigers vinden dat regels voor iedereen hetzelfde moeten zijn. Wanneer één groep op een bepaalde route gratis reist, roept dat automatisch vragen op over solidariteit, eerlijkheid en uniformiteit van beleid.
Daarom benadrukken de betrokken partijen dat dit een uitzonderlijke situatie is, specifiek gekozen voor een zeer specifiek traject met specifieke veiligheidsuitdagingen. Het is dus geen beleidswijziging die breder wordt ingevoerd.
Hoe gaat het verder?
Voor nu blijft de gratis pendeldienst onderdeel van een proefperiode. In die periode wordt gemeten of het aantal incidenten daadwerkelijk afneemt en of chauffeurs zich veiliger voelen. Ook wordt gekeken of de begeleiding van het COA, de inzet van toezichthouders en het contact tussen vervoerder en overheid voldoende zijn om de situatie duurzaam te verbeteren.
Wanneer blijkt dat de maatregel effectief is, kan deze langer worden aangehouden. Als de resultaten tegenvallen, zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn.
Wat vind jij van dit besluit?
Het onderwerp raakt veel mensen, omdat het gaat over veiligheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid. Vind jij het verstandig om dit traject gratis te maken om zo de rust terug te brengen? Of zijn er volgens jou andere oplossingen mogelijk die zowel veilig als eerlijk voelen?
Laat het vooral weten in de reacties — de discussie is nog lang niet voorbij, en jouw mening telt mee in hoe dit soort beleidskeuzes in de toekomst worden vormgegeven.