Algemeen
Moeder Monique gilt het uit: ”Dit pik ik absoluut niet van haar”
Hoewel Winter Vol Liefde inmiddels al twee weken ten einde is, blijven sommige deelnemers volop in de schijnwerpers staan. Met name moeder Monique, de moeder van Mike, heeft het hoofdstuk nog niet afgesloten. De relatie tussen Mike en Denise lijkt stabiel, maar achter de schermen is er nog steeds sprake van spanning. Vooral met Antine, die zich niet onbetuigd laat, lijkt Monique nog een appeltje te schillen te hebben. “Dit pik ik niet van haar!” aldus een woedende Monique.
Mike en Denise: een nieuwe start?
Tijdens een interview bij RTL Boulevard kwamen Mike en Denise aan het woord over hun prille relatie. Voor de buitenwereld leek het een gezellig gesprek, maar achter de schermen gebeurde er veel meer. Volgens insiders was moeder Monique druk bezig met het geven van instructies over wat Mike en Denise moesten zeggen. Op een bepaald moment kwam Monique zelfs in beeld, wat tot ongemakkelijke televisie leidde.
Zo was er een moment waarop Mike en Denise innig zoenden, terwijl Monique er letterlijk naast stond toe te kijken. De reacties op sociale media waren niet mals. Veel kijkers vonden het ongepast dat Monique zo nadrukkelijk aanwezig was in de relatie van haar zoon. “Dit is echt next level bemoeizucht,” schreef een kijker op X. “Alsof je een ouder hebt die bij je eerste date op je schoot komt zitten.”
De aanvaring met Antine
Hoewel de relatie tussen Mike en Denise zich goed lijkt te ontwikkelen, blijkt Monique nog steeds woedend te zijn op Antine. Gisteravond werd duidelijk dat de voormalig geliefde van Mike bij Monique nog steeds kwaad bloed zet.
Antine had eerder aangegeven dat haar spullen nog steeds in Seefeld liggen en dat ze die niet terugkrijgt. Dit heeft geleid tot nieuwe spanningen tussen haar en Monique. Volgens Antine zou het gaan om spullen ter waarde van maar liefst 1.000 euro. Maar Mike is daar niet van gediend en noemt het “nare roddels”.
“Ik vind het echt jammer dat ze deze verhalen de wereld in brengt. Ze beweert nu dat wij haar spullen hebben gestolen, maar dat is gewoon totale onzin. Wij zijn geen dieven,” reageerde hij fel.
Dit was het moment waarop Monique haar geduld verloor. Terwijl Mike nog aan het praten was, begon ze door haar zoon heen te gillen: “Ik wil eerst excuses voor alle leugens die ze heeft verteld en alle rottigheid die ze over ons heeft verspreid!”
Volgens Monique kan Antine haar spullen pas terugkrijgen als ze haar excuses aanbiedt. “Ze mag ze terug, maar eerst excuses. Want ik pik het gewoon niet!” riep ze. Het moment was zo intens dat Monique zelfs in bedwang gehouden moest worden.
Vandaag Inside: harde kritiek op Monique
Niet alleen op sociale media, maar ook in het programma Vandaag Inside werd er flink uitgehaald naar Monique. Johan Derksen liet er geen twijfel over bestaan hoe hij over haar denkt: “Wat een verschrikkelijke vrouw. Die zoon van haar krijgt nooit een normale relatie, want hij zit nog steeds in de navelstreng van z’n moeder.”
Ook René van der Gijp deed een duit in het zakje. “Je hebt moeders die een beetje beschermend zijn, en je hebt Monique. Dit is echt ongezond. Hoe kun je nou een relatie beginnen als je moeder steeds op de achtergrond de lakens uitdeelt?”
Hoe verder?
Voorlopig lijkt het er niet op dat de rust snel zal terugkeren in de Winter Vol Liefde-wereld. Terwijl Mike en Denise proberen te genieten van hun nieuwe relatie, blijft Monique zich ermee bemoeien en wil ze Antine koste wat kost terechtwijzen.
Antine zelf heeft nog niet gereageerd op de nieuwe uitbarsting van Monique, maar ze liet eerder al weten dat ze niets meer met de familie te maken wil hebben. “Ik ga door met mijn leven. Sommige dingen moet je achter je laten,” zei ze onlangs in een interview met Shownieuws.
Toch blijft de vraag hangen: kan Mike ooit een gezonde relatie opbouwen zonder de bemoeienis van zijn moeder? Of blijft Monique altijd een factor in zijn liefdesleven? Eén ding is zeker: de kijkers blijven smullen van alle drama.
Wat denk jij? Is Monique gewoon een betrokken moeder of gaat ze echt te ver? Laat het weten in de reacties!
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.