Algemeen
Moeder Monique gilt het uit: ”Dit pik ik absoluut niet van haar”
Hoewel Winter Vol Liefde inmiddels al twee weken ten einde is, blijven sommige deelnemers volop in de schijnwerpers staan. Met name moeder Monique, de moeder van Mike, heeft het hoofdstuk nog niet afgesloten. De relatie tussen Mike en Denise lijkt stabiel, maar achter de schermen is er nog steeds sprake van spanning. Vooral met Antine, die zich niet onbetuigd laat, lijkt Monique nog een appeltje te schillen te hebben. “Dit pik ik niet van haar!” aldus een woedende Monique.
Mike en Denise: een nieuwe start?
Tijdens een interview bij RTL Boulevard kwamen Mike en Denise aan het woord over hun prille relatie. Voor de buitenwereld leek het een gezellig gesprek, maar achter de schermen gebeurde er veel meer. Volgens insiders was moeder Monique druk bezig met het geven van instructies over wat Mike en Denise moesten zeggen. Op een bepaald moment kwam Monique zelfs in beeld, wat tot ongemakkelijke televisie leidde.
Zo was er een moment waarop Mike en Denise innig zoenden, terwijl Monique er letterlijk naast stond toe te kijken. De reacties op sociale media waren niet mals. Veel kijkers vonden het ongepast dat Monique zo nadrukkelijk aanwezig was in de relatie van haar zoon. “Dit is echt next level bemoeizucht,” schreef een kijker op X. “Alsof je een ouder hebt die bij je eerste date op je schoot komt zitten.”
De aanvaring met Antine
Hoewel de relatie tussen Mike en Denise zich goed lijkt te ontwikkelen, blijkt Monique nog steeds woedend te zijn op Antine. Gisteravond werd duidelijk dat de voormalig geliefde van Mike bij Monique nog steeds kwaad bloed zet.
Antine had eerder aangegeven dat haar spullen nog steeds in Seefeld liggen en dat ze die niet terugkrijgt. Dit heeft geleid tot nieuwe spanningen tussen haar en Monique. Volgens Antine zou het gaan om spullen ter waarde van maar liefst 1.000 euro. Maar Mike is daar niet van gediend en noemt het “nare roddels”.
“Ik vind het echt jammer dat ze deze verhalen de wereld in brengt. Ze beweert nu dat wij haar spullen hebben gestolen, maar dat is gewoon totale onzin. Wij zijn geen dieven,” reageerde hij fel.
Dit was het moment waarop Monique haar geduld verloor. Terwijl Mike nog aan het praten was, begon ze door haar zoon heen te gillen: “Ik wil eerst excuses voor alle leugens die ze heeft verteld en alle rottigheid die ze over ons heeft verspreid!”
Volgens Monique kan Antine haar spullen pas terugkrijgen als ze haar excuses aanbiedt. “Ze mag ze terug, maar eerst excuses. Want ik pik het gewoon niet!” riep ze. Het moment was zo intens dat Monique zelfs in bedwang gehouden moest worden.
Vandaag Inside: harde kritiek op Monique
Niet alleen op sociale media, maar ook in het programma Vandaag Inside werd er flink uitgehaald naar Monique. Johan Derksen liet er geen twijfel over bestaan hoe hij over haar denkt: “Wat een verschrikkelijke vrouw. Die zoon van haar krijgt nooit een normale relatie, want hij zit nog steeds in de navelstreng van z’n moeder.”
Ook René van der Gijp deed een duit in het zakje. “Je hebt moeders die een beetje beschermend zijn, en je hebt Monique. Dit is echt ongezond. Hoe kun je nou een relatie beginnen als je moeder steeds op de achtergrond de lakens uitdeelt?”
Hoe verder?
Voorlopig lijkt het er niet op dat de rust snel zal terugkeren in de Winter Vol Liefde-wereld. Terwijl Mike en Denise proberen te genieten van hun nieuwe relatie, blijft Monique zich ermee bemoeien en wil ze Antine koste wat kost terechtwijzen.
Antine zelf heeft nog niet gereageerd op de nieuwe uitbarsting van Monique, maar ze liet eerder al weten dat ze niets meer met de familie te maken wil hebben. “Ik ga door met mijn leven. Sommige dingen moet je achter je laten,” zei ze onlangs in een interview met Shownieuws.
Toch blijft de vraag hangen: kan Mike ooit een gezonde relatie opbouwen zonder de bemoeienis van zijn moeder? Of blijft Monique altijd een factor in zijn liefdesleven? Eén ding is zeker: de kijkers blijven smullen van alle drama.
Wat denk jij? Is Monique gewoon een betrokken moeder of gaat ze echt te ver? Laat het weten in de reacties!
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.