Algemeen
Moeder Mike tikt na interview meteen zwaar af bij de desk: ´Alles voor het geld´
Het lijkt erop dat we nooit meer afkomen van Winter Vol Liefde-Mike en zijn onstuitbare moeder Monique. Waar hij ook verschijnt, zij is er altijd bij – en meestal is zij degene die het woord voert. Ditmaal gebeurde dat in een interview bij Shownieuws, waar Monique het volledige gesprek domineerde. “Dit zegt alles!”
Mike krijgt geen ruimte
Sinds zijn deelname aan Winter Vol Liefde is Mike vooral bekend geworden als de man die geen stap zet zonder zijn moeder. Monique bemoeide zich intensief met zijn liefdesleven en bepaalde zelfs wanneer een potentiële partner hem mocht kussen. Dit heeft niet alleen zijn kansen op ware liefde beperkt, maar ook de irritatie bij kijkers flink aangewakkerd.
Nu het programma is afgelopen, bespreken tv-shows uitgebreid de impact ervan. Bij Shownieuws kregen Mike en Monique de kans om terug te blikken, maar het interview liep zoals velen hadden verwacht: Monique nam het volledig over, terwijl Mike er stilletjes naast zat.
“Is dit wel een dubbelinterview?”
Tijdens het gesprek reageerde Monique op vrijwel elke vraag, zonder haar zoon ook maar een moment de kans te geven om iets te zeggen. Pas op het allerlaatste moment kreeg Mike even het woord, wat bij de Shownieuws-desk direct opviel.
Bart Ettekoven merkte droog op: “O, gelukkig heeft hij ook nog wat gezegd!” Anouk Smulders kon haar verbazing niet onderdrukken. “Ik wou net zeggen: is dit wel een dubbelinterview?”
“Dit is zó exemplarisch”
Bram Moszkowicz, die zich inmiddels heeft ontwikkeld tot een ware showkenner, zag in het gesprek de perfecte samenvatting van de moeder-zoonrelatie. “Het is zó exemplarisch voor dat stel, dat zij dertig seconden praat en hij twee.” Leontien van Moorsel verbeterde hem meteen. “Dertig? Zij praat anderhalve minuut!” Bram: “Het is ongelooflijk.” Bart: “Je stelt hen een vraag en zij geeft antwoord.”
“Op zijn 33ste nog zo afhankelijk”
Het is voor velen een raadsel waarom Mike zijn moeder zo’n grote rol laat spelen in zijn leven, zeker gezien zijn leeftijd. Bram kon zich niet voorstellen dat hij op zijn 33ste nog zo afhankelijk zou zijn. “Ik heb met hem te doen als ik het zie. Hoe oud is hij? 33 ofzo? Ja, ik was op m’n 33ste toch wel zelfstandiger. Laat ik het zo zeggen.”
Bart was het daarmee eens. “Ik denk de meeste mannen. Dat is wat in de reünie ook wel duidelijk werd, dat zij voor een groot deel voor het probleem heeft gezorgd tussen Antine en Mike en dat het daarom niet gelukt is.”
Geen zelfreflectie
Anouk Smulders vindt dat Monique eens goed naar zichzelf moet kijken. “Moeder Monique heeft er best wel pittig op gereageerd, dat ze zich soms aangevallen voelt. Maar als zij dit terugkijkt en zij ziet dit vanavond, dan ziet ze toch ook dat ze wel heel veel praat?”
Bram twijfelt eraan of Monique ooit zal inzien hoe groot haar invloed op Mike’s liefdesleven is. “Dan zou ze wel zelfreflectie moeten hebben, en ik vraag me af… Hoe goed ze het ook bedoelt voor haar zoon – want het is geen slecht mens volgens mij – het blijft problematisch.” Leontien sloot de discussie af met een veelzeggende opmerking: “Het zou je schoonmoeder zijn!”
Algemeen
“Niemand Was Hierop Voorbereid”: Thérèse Boer deelt foto met alle werknemers van De Librije – dit eerbetoon raakt het hele land
Een foto zegt meer dan duizend woorden, zeker als het gaat om verlies, liefde en verbondenheid. Toen Thérèse Boer, de sterke vrouw achter driesterrenrestaurant De Librije, een groepsfoto deelde van het volledige personeelsteam, werd het even stil op sociale media. De aanleiding: een bijzonder en pijnlijk moment dat velen diep raakte. Niet alleen in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten.
De foto toont een indrukwekkende verzameling mensen – medewerkers van De Librije – die samenkomen in herinnering, in dankbaarheid en in eerbetoon aan Jonnie Boer. Een man die jarenlang het gezicht, de ziel en de smaak van De Librije vormde. Zijn afwezigheid op de foto is voelbaar, en precies dát maakt het beeld zo krachtig.
Een moment van stilte in beeld gevangen
Thérèse deelde de foto op haar persoonlijke socialemediakanalen. Het was geen commerciële campagne, geen promotie, geen marketing. Gewoon een foto. Maar wat die foto losmaakte, was allesbehalve gewoon. Binnen enkele uren werd het bericht honderden keren gedeeld, duizenden keren geliket en stroomden er reacties binnen van mensen die zich verbonden voelden met het verdriet – en met de schoonheid van het eerbetoon.
“Dit raakt tot in je ziel,” schreef een volger. Een ander liet weten: “Wat een kracht, wat een team, wat een liefde.” Ook collega’s uit de horeca, bekende chefs, gasten en trouwe volgers van De Librije lieten hun stem horen.
De foto symboliseert meer dan alleen een team. Het is een tastbaar bewijs van de band die binnen De Librije bestaat – een familie van collega’s die samen rouwen, herinneren én doorgaan.
Thérèse Boer: krachtig in kwetsbaarheid
Thérèse Boer staat al jarenlang bekend als het warme hart van De Librije. Niet alleen als gastvrouw, maar ook als zakelijk leider en co-creator van de unieke sfeer die het restaurant kenmerkt. Sinds het verlies van haar man Jonnie is zij de zichtbare steunpilaar van het team – een rol die zij met waardigheid en gevoeligheid invult.
In interviews benadrukte Thérèse al eerder dat De Librije niet alleen draait om gastronomie, maar ook om mensen. “Zonder onze mensen, geen Librije,” zei ze ooit. En die woorden kregen met deze foto nog meer betekenis.
In plaats van de focus op zichzelf te leggen, zette Thérèse alle medewerkers centraal. Van chef tot afwasser, van sommelier tot stagiair: iedereen stond erop. Het laat zien hoezeer het succes van het restaurant een gezamenlijke prestatie is – en hoe belangrijk collectieve rouwverwerking kan zijn.
Een zichtbaar gemis
Wat deze foto zo aangrijpend maakt, is wat erop ontbreekt. Jonnie Boer is fysiek niet meer aanwezig, maar zijn invloed is nog overal voelbaar. De manier waarop de foto is samengesteld – met ruimte, harmonie en een ingetogen sfeer – laat zien dat hij nog steeds in de harten van zijn mensen leeft.
De lege plek op de voorste rij spreekt boekdelen. Het is alsof het hele team zich even omringt met zijn geest, zijn gedachtegoed en zijn nalatenschap. Geen woorden nodig, alleen beelden. En die beelden raken.
Een team als familie
De Librije staat bekend om zijn loyaliteit aan medewerkers. Veel personeelsleden zijn al jarenlang in dienst en spreken over een werkplek waar ruimte is voor groei, waardering en onderlinge zorg. Het is dus geen toeval dat juist het personeel op deze manier wordt geëerd én zichzelf presenteert.
Voor buitenstaanders is de foto een kijkje achter de schermen. Voor insiders is het een moment van reflectie. Wie goed kijkt, ziet gezichten vol emotie, trots en respect. Er is gelachen, gehuild, gewerkt en stilgestaan. Het zijn mensen die samen een droom tot leven brachten – en die droom blijven voortzetten.
Reacties uit alle hoeken van het land
De impact van de foto reikte verder dan Zwolle. Op social media kwamen berichten binnen uit heel Nederland. Mensen die ooit bij De Librije dineerden, lieten weten hoe geraakt ze waren. Horecaprofessionals spraken hun respect uit voor de manier waarop het team zich toont. En talloze onbekenden schreven dat ze zich door deze ene foto gezien en verbonden voelden.
“Wat een mooi gebaar van Thérèse,” schreef een restauranthouder uit Maastricht. “Dit is niet alleen een eerbetoon aan Jonnie, maar ook aan iedereen die dag in dag uit werkt met hart en ziel.”
Een jonge chef-in-opleiding reageerde: “Hier wil je later bij horen. Niet alleen om het niveau, maar om de mensen.”
Het belang van rouw in teamverband
In veel bedrijven is rouw iets persoonlijks – iets wat je thuis beleeft, in stilte. Bij De Librije wordt het gedeeld, besproken, beleefd. En dat is bijzonder. Het team bleef draaien na het verlies van Jonnie, maar deed dat niet door emoties weg te stoppen. Integendeel: er was ruimte voor herinneringen, voor gesprekken, voor verbinding.
De gedeelde foto is daar een voorbeeld van. Een collectieve uiting van waardering en gemis. Een visuele erkenning dat ieder teamlid zijn of haar eigen manier heeft om Jonnie te herinneren, maar dat ze daarin niet alleen staan.
Een toekomst met herinnering
Thérèse liet in een recente verklaring weten dat De Librije doorgaat. Niet als een kopie van het verleden, maar als een eerbetoon aan wat is opgebouwd. Met respect voor Jonnie’s visie, maar ook met ruimte voor vernieuwing.
“Jonnie was nooit bang voor verandering,” zei ze. “Hij daagde ons uit om te groeien, om buiten de lijnen te kleuren. En dat blijven we doen – mét hem in gedachten.”
De gedeelde teamfoto past volledig in dat beeld. Het is een momentopname van waar het restaurant nu staat: in beweging, in verbondenheid, en met diepe wortels in het verleden.
Een beeld dat blijft hangen
In een tijd waarin beelden vaak vluchtig zijn, blijft deze foto hangen. Niet vanwege drama, maar vanwege oprechtheid. Niet omdat het moet, maar omdat het voelt als iets dat gedeeld moest worden. Het is een eerbetoon aan Jonnie. Aan de mensen die met hem werkten. En aan iedereen die ooit geraakt werd door de magie van De Librije.
Voor wie het restaurant ooit bezocht, is het een herinnering aan gastvrijheid. Voor wie er werkt, is het een symbool van trots. En voor Thérèse is het – zonder twijfel – een bewijs van liefde.
Conclusie: een foto vol betekenis
De gedeelde foto van Thérèse Boer is veel meer dan een beeld van medewerkers. Het is een moment van collectieve rouw, respect en dankbaarheid. Het raakt omdat het echt is. Omdat het laat zien dat achter elk toprestaurant mensen schuilen die elkaar vasthouden in moeilijke tijden.
De Librije is altijd meer geweest dan alleen eten. Het is een verhaal van toewijding, samenwerking en liefde voor het vak – én voor elkaar. En dankzij mensen als Thérèse, en teams als dit, blijft dat verhaal ook na moeilijke tijden verder leven.
