Algemeen
Kijkers maken gehakt van Hélène Hendriks 📺😡 ‘Nooit meer terugkomen’
De uitzending van Vandaag Inside afgelopen vrijdag verliep anders dan gebruikelijk, want vaste presentator Wilfred Genee schitterde door afwezigheid. Zijn vervanger? Hélène Hendriks. Hoewel zij al vaker de VI-tafel heeft geleid, vielen de reacties van kijkers dit keer allesbehalve positief uit. Op sociale media werd massaal kritiek geuit: “Nooit meer terugkomen, dit is gewoon pijnlijk om te kijken.”
Wilfred Genee mist meerdere afleveringen
De reden voor de afwezigheid van Genee bleek vrij alledaags. Hendriks verklaarde in de uitzending:
“Wilfred kon geen oppas regelen voor zijn kinderen. Hij is niet op vakantie, maar had thuis wat dingen te regelen.”
Daar bleef het niet bij, want Hendriks voegde eraan toe dat Genee ook maandag afwezig zal zijn. Dit betekent dat zij de presentatietaken opnieuw zal overnemen. Voor veel fans was dit geen goed nieuws. In eerdere afleveringen was Hendriks al eens ingevallen, maar toen kon ze rekenen op gemengde reacties. Dit keer was de kritiek echter ongekend fel.
Kijkers missen het ‘Genee-effect’
Op sociale media werd direct gereageerd op de uitzending zonder Genee. Een greep uit de vele reacties op X (voorheen Twitter):
🔹 “Hélène Hendriks is prima voor bepaalde programma’s, maar dit werkt gewoon niet. Vandaag Inside heeft Wilfred Genee nodig.” 🔹 “Ik kijk voor de dynamiek tussen Wilfred, René en Johan. Dit voelt zo geforceerd. Zet desnoods iemand anders neer.” 🔹 “Hélène is een goede presentatrice, maar niet voor dit format. Ze laat de gasten te veel praten zonder structuur.”
Veel kritiek richtte zich op het feit dat Hendriks de scherpe dynamiek van Genee miste. Waar Genee vaak met scherpe vragen en kwinkslagen de tafel in toom houdt, liet Hendriks dat meer los. Hierdoor namen René van der Gijp en Johan Derksen het gesprek volledig over, wat volgens veel kijkers de balans in het programma verstoorde.
“Dit is een ander programma zonder Genee”
Het format van Vandaag Inside draait grotendeels om de onderlinge chemie tussen de presentator en de twee vaste tafelgasten. Genee fungeert hierin vaak als provocerende spelverdeler. Hij stelt kritische vragen, prikkelt Derksen en Van der Gijp en zorgt ervoor dat het gesprek op een natuurlijke manier voortvloeit.
Hendriks kiest daarentegen een andere aanpak. Ze is minder confronterend, stelt minder uitdagende vragen en lijkt zich meer op haar gemak te voelen in een rol als ‘gastvrouw’ dan als harde gespreksleider. Hierdoor ontstond een situatie waarin de tafelgasten hun gang konden gaan zonder veel tegenwicht.
Voetbaljournalist Sjoerd Mossou merkte dit ook op:
“Hélène Hendriks is zonder twijfel een van de beste presentatrices van Nederland, maar Vandaag Inside is Wilfred Genee. Je mist die scherpe randjes en dat pakt het programma niet goed uit.”
Johan Derksen en René van der Gijp verdedigen Hendriks
Hoewel kijkers keihard oordeelden over de uitzending, waren Derksen en Van der Gijp milder. Na afloop van de uitzending werd Hendriks gevraagd hoe ze het had ervaren. Derksen was duidelijk:
“Mensen moeten niet zo zeiken. Hélène doet het prima, ze heeft haar eigen stijl. Wilfred is Wilfred, maar Hélène heeft hier vaker gezeten en dat ging prima.”
Ook Van der Gijp nam het op voor Hendriks:
“Ik snap het wel hoor, mensen houden van Wilfred. Maar als hij er even niet is, dan moet je niet meteen de paniekknop indrukken. Dit programma draait toch om de gesprekken? Of Wilfred of Hélène er zit, maakt niet uit.”
Desondanks leek Hendriks zich bewust van de kritiek. Tijdens de uitzending grapte ze meerdere keren dat ze “de hitte van het publiek wel verwachtte” en voegde ze toe: “Ik hoop dat Wilfred maandag wéér geen oppas kan vinden, dan kan ik hier nog even blijven.”
Krijgt Hendriks een tweede kans?
Voorlopig blijft het afwachten hoe de kijkcijfers zich ontwikkelen zonder Genee. Als de negatieve reacties aanhouden, zou het kunnen dat de VI-redactie besluit om in de toekomst een andere vervanger te kiezen. Namen als Jan Joost van Gangelen of zelfs oudgediende Kees Jansma worden door sommige fans genoemd als betere invallers.
Wat wel zeker is: maandag zal Hendriks opnieuw aan tafel zitten. De vraag is of ze het publiek kan overtuigen, of dat de kritiek alleen maar verder zal toenemen.
Wat denk jij? Heeft Hélène Hendriks toekomst bij Vandaag Inside, of is het echt een programma dat niet zonder Wilfred Genee kan?
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.