Algemeen
Johan Derksen slaat weer ongenadig hard toe: ´Trijntje Oosterhuis is een slap wijf!´
Johan Derksen, bekend om zijn uitgesproken meningen en niet-om-de-hete-brij-draaien stijl, heeft zich deze keer gemengd in de controverse rond de Ladies of Soul: Berget Lewis, Edsilia Rombley en Trijntje Oosterhuis. De reden? De drie zangeressen hebben zich opnieuw gedistantieerd van hun voormalige collega Glennis Grace, na haar gewelddadige uitbarsting in een Jumbo-filiaal. Dit schoot bij Derksen in het verkeerde keelgat. Volgens hem zijn de dames niets meer dan ‘slappe wijven’ die hun vriendin in de steek laten wanneer het moeilijk wordt.
Johan’s steun voor Glennis
Het is een opmerkelijke keuze van Derksen, die normaliter niet aarzelt om zijn mening te geven over grensoverschrijdend gedrag. Desondanks kiest hij zonder enige twijfel de kant van Glennis, die na haar incident volledig in de ban werd gedaan door het publiek en haar carrière daar ernstig onder leidde. Derksen lijkt niet onder de indruk van de beslissing van de Ladies of Soul om Glennis te laten vallen, ondanks de ernstige gevolgen voor hun eigen imago. “Je laat je vriendin niet vallen als het even tegenzit,” zegt hij fel in de talkshow Vandaag Inside.
Solidariteit ontbreekt volgens Johan
Volgens Johan hadden de drie zangeressen zich solidair moeten opstellen en voor hun vriendin moeten blijven staan, zelfs als dit henzelf in gevaar had gebracht. “Als je samen een groep vormt, blijf je bij elkaar. Ook als er eentje in de problemen zit,” briest hij, duidelijk geërgerd. Derksen vindt dat de Ladies of Soul hun vriendin hadden moeten steunen, in plaats van hun eigen hachje te redden door zich van haar te distantiëren.
Zakelijke redenen voor beslissing
Wilfred Genee probeert het gesprek wat te nuanceren door te wijzen op de zakelijke overwegingen van de dames. De beslissing om Glennis uit de groep te zetten kwam volgens Genee niet uit de lucht vallen, maar was een gevolg van de dalende kaartverkoop, die volgens de Ladies of Soul aan het incident met Glennis te wijten was.
Maar Derksen blijft bij zijn standpunt: “Dat zeggen ze. Maar ik geloof daar niks van. Ze wilden er gewoon van af.” Johan beschouwt de situatie als een uitdrukking van lafheid en vindt het hypocriet dat de zangeressen zich hebben laten meeslepen door de publieke opinie.
De lastige situatie van Glennis
Wat Johan blijkbaar negeert, is dat de problemen binnen de groep pas begonnen ná het incident met Glennis. Terwijl de andere dames probeerden de schade te beperken en de boel te redden, bleef Glennis vasthouden aan haar plek binnen de groep, wat uiteindelijk de situatie onhoudbaar maakte. De drie zangeressen voelden zich gedwongen om in te grijpen, wat resulteerde in hun besluit om haar te laten vallen. Toch vindt Johan dat ze haar hadden moeten steunen, in plaats van haar ‘een trap na te geven’.
Verdeeldheid in de studio
Het gesprek in de studio van Vandaag Inside liep hoog op. Genee benadrukte opnieuw dat de beslissing zakelijk was, maar Derksen bleef vasthouden aan zijn overtuiging dat de Ladies of Soul Glennis hadden laten stikken. “Dat doe je niet,” herhaalt hij met verontwaardiging. De vraag blijft of Derksen dit echt meent, of dat hij simpelweg geniet van de ophef die hij veroorzaakt. Wat er ook van zij, één ding is zeker: Glennis Grace heeft onverwacht een bondgenoot in Johan Derksen gevonden.
Deze rel voegt wederom een nieuw hoofdstuk toe aan de al jaren durende saga rondom de Ladies of Soul en de persoonlijke en zakelijke strijd die hen heeft verdeeld. De vraag of de Ladies of Soul ooit nog samen zullen optreden, lijkt met de dag onwaarschijnlijker te worden, maar één ding blijft: de dynamiek binnen de groep zal altijd onderwerp van gesprek blijven.
De World Cup-wedstrijd in Hamar had voor Suzanne Schulting het moment moeten worden waarop ze met frisse energie liet zien hoever haar ontwikkeling op de langebaan inmiddels reikt. De Nederlandse topatlete, jarenlang één van de meest dominante shorttrackers ter wereld, werkt al enige tijd aan een zorgvuldig opgebouwde overstap naar het langebaanschaatsen. De 500 meter in het Noorse Vikingskipet was voor haar een belangrijke test. Maar wat een leerzame avond had moeten worden, veranderde in een opeenstapeling van tegenvallers.
Waar atleten normaal gesproken tot op de seconde hun warming-up timen en hun focus afstellen op de startprocedure, werd Schulting geconfronteerd met een uitzonderlijke reeks onderbrekingen. Een defect startpistool, meerdere valse starts die geen valse starts bleken, een langdurige pauze en uiteindelijk een valpartij zorgden voor een avond die totaal anders verliep dan gepland.
Een onrustige start van de 500 meter
De eerste wedstrijd van de avond begon met Schulting in de openingsrit tegen de Japanse Rio Yamada. Schulting stond klaar, geconcentreerd en gefocust, maar direct bij het eerste startmoment leek er sprake van een valse start. Dat scenario herhaalde zich al snel. Normaal gesproken volgt na twee valse starts diskwalificatie, maar de wedstrijdleiding merkte vrijwel meteen dat het startpistool niet correct functioneerde.
Het probleem bleek groter dan een eenvoudige hapering. De organisatie besloot tot een eerste korte onderbreking om het apparaat te controleren, maar na de hervatting ging het opnieuw mis. Dat leidde tot een pauze van maar liefst een half uur, zodat jury, starters en technische staf de tijd hadden om de procedure te herstellen. Voor een sprintafstand als de 500 meter – waarin explosiviteit, timing en mentale focus essentieel zijn – is zo’n onderbreking enorm ingrijpend.
In totaal stond Schulting bijna vijftig minuten langer aan de kant dan gepland. Het betekende dat haar zorgvuldig opgebouwde wedstrijdroutine volledig doorbroken werd. Toch bleef ze rustig, iets wat ze uit haar shorttrackachtergrond goed kent. Want wie jarenlang shorttrackwedstrijden heeft gereden, weet dat onverwachte situaties en herstarts erbij horen.
Eindelijk een start – maar dan gaat het mis
Toen de derde poging wél soepel verliep, kwamen beide rijdsters goed weg. Schulting opende sterk en leek het ritme te vinden dat ze zo graag wilde laten zien. Maar nog geen honderd meter later ging het fout. In de eerste bocht verloor ze haar balans en gleed ze onderuit. Terwijl ze over het ijs schoof, scheurde haar schaatspak open. Een kleine seconde van verlies aan controle zorgde direct voor een race die voorbij was voordat die echt begonnen was.
Schulting stond snel op, maar aan de teleurstelling viel niet te ontkomen. Niet alleen de val, maar vooral het gevoel dat de hele avond tegenzat, maakte indruk. Een gescheurd pak maakt zo’n moment extra ongemakkelijk, juist omdat de schaatswereld gewend is aan perfectie, strakke routines en een vrijwel foutloos verloop van wedstrijden.
Achteraf gaf Schulting aan dat ze zich goed voelde en zin had in deze race. Dat het juist nu misging, na zo’n lange wachttijd en verstoorde startprocedure, frustreerde haar zichtbaar. Ze had gehoopt op een stabiele uitvoering om haar progressie te toetsen – en precies dat ontbrak.
Waarom de start zo’n grote rol speelt op de 500 meter
De 500 meter is de meest explosieve afstand binnen het langebaanschaatsen. Waar een vijf- of tien kilometer draait om souplesse en uithoudingsvermogen, gaat bij de sprint alles om het moment van wegschieten. De start bepaalt bij deze afstand vaak de helft van de eindtijd. Een te vroege of te late reactie kost direct tenths, en tenths zijn op dit niveau gigantische verschillen.
Daarom gelden voor de start zeer strikte regels. De starter moet volledig synchroon werken met de rijders. Wanneer het pistool hapert of onvoorspelbaar afgaat, kan er geen eerlijke wedstrijd plaatsvinden. De jury koos dan ook terecht voor een uitgebreide controle om zeker te zijn dat het apparaat niet opnieuw zou haperen. Voor de rijders betekende het echter een lange wachttijd, waarin spanning en focus voortdurend opnieuw opgebouwd moesten worden.
De langebaanambities van Suzanne Schulting
Wie Schulting alleen kent van het langebaanschaatsen, mist een groot deel van haar indrukwekkende verhaal. Ze domineerde jarenlang het mondiale shorttrackcircuit, waar ze olympische titels, wereldtitels en Europese onderscheidingen verzamelde. Toch koos ze er bewust voor om een nieuwe uitdaging aan te gaan. De langebaan biedt haar andere prikkels, andere technieken en een compleet andere wedstrijdmentaliteit.
Het talent is onmiskenbaar aanwezig: haar explosiviteit, bochtentechniek en wedstrijdhardheid zijn een levenslange investering. Maar de 500 meter op de buitenbaan vereist extra elementen: pure startscherpte, vaste routines en veel wedstrijdervaring. Dat is precies waar Schulting stap voor stap aan werkt.
Dat ze in Hamar mocht starten op de 500 meter, was te danken aan afzeggingen van Jutta Leerdam en Angel Daleman. Voor Schulting was dat ideaal: meer wedstrijden betekent meer data, meer gevoel en meer progressie.
Pech of leerervaring?
Door de valpartij liep Schulting waardevolle World Cup-punten mis. Toch benadrukte ze eerder al dat de 500 meter niet haar hoofdfocus is op de langebaan. Het gaat haar vooral om wedstrijdritme en het opbouwen van vertrouwen. In dat opzicht leverde de race weinig op – maar ergens óók veel.
Het was een testavond waarin duidelijk werd hoe grillig een sprintwedstrijd kan zijn. Hoe kwetsbaar een focusmoment is, en hoe snel omstandigheden een race kunnen beïnvloeden. Juist deze ervaringen helpen haar om sterker en stabieler terug te keren.
Voor haar coaches en de technische staf was het eveneens een moment van evaluatie: startvoorbereiding, warm-upstrategieën en mentale planning krijgen door deze wedstrijd automatisch meer aandacht.
De weg vooruit: ritme, starts en vertrouwen opbouwen
De World Cup-cyclus loopt de komende weken door. De planning van Schulting is gericht op meer racekilometers, meer starts en meer normale wedstrijdsituaties. Een schone race – zonder onderbrekingen, zonder chaos en zonder pech – is op dit moment het waardevolste dat ze kan krijgen.
Hamar liet vooral zien hoe dun het verschil is tussen een perfecte sprint en een avond vol tegenslagen. Maar wie naar de carrière van Schulting kijkt, weet dat juist dit soort avonden haar motivatie versterken. Haar bekendste overwinningen kwamen vaak na momenten waarop ze terug moest knokken.
Conclusie
De avond in Hamar was er één die niemand had voorspeld: een defect startpistool, bijna vijftig minuten vertraging en uiteindelijk een valpartij met een gescheurd pak. Voor Schulting voelde het als een verloren kans, maar tegelijk als een scherpe herinnering aan de onvoorspelbaarheid van topsport.
Wat deze avond vooral duidelijk maakt, is dat haar langebaanhoofdstuk nog in de beginfase zit. Elke start is een bouwsteen, elke ervaring een nieuwe stap. En juist wrijving – hoe vervelend ook – zorgt vaak voor groei.
De volgende wedstrijd komt eraan, en daarmee ook een nieuwe kans om te laten zien waar haar potentieel ligt. Eén ding is zeker: Suzanne Schulting schrijft haar langebaanverhaal pas net, en Hamar is slechts één bladzijde in een veel groter boek.