Algemeen
Johan Derksen slaat weer ongenadig hard toe: ´Trijntje Oosterhuis is een slap wijf!´
Johan Derksen, bekend om zijn uitgesproken meningen en niet-om-de-hete-brij-draaien stijl, heeft zich deze keer gemengd in de controverse rond de Ladies of Soul: Berget Lewis, Edsilia Rombley en Trijntje Oosterhuis. De reden? De drie zangeressen hebben zich opnieuw gedistantieerd van hun voormalige collega Glennis Grace, na haar gewelddadige uitbarsting in een Jumbo-filiaal. Dit schoot bij Derksen in het verkeerde keelgat. Volgens hem zijn de dames niets meer dan ‘slappe wijven’ die hun vriendin in de steek laten wanneer het moeilijk wordt.
Johan’s steun voor Glennis
Het is een opmerkelijke keuze van Derksen, die normaliter niet aarzelt om zijn mening te geven over grensoverschrijdend gedrag. Desondanks kiest hij zonder enige twijfel de kant van Glennis, die na haar incident volledig in de ban werd gedaan door het publiek en haar carrière daar ernstig onder leidde. Derksen lijkt niet onder de indruk van de beslissing van de Ladies of Soul om Glennis te laten vallen, ondanks de ernstige gevolgen voor hun eigen imago. “Je laat je vriendin niet vallen als het even tegenzit,” zegt hij fel in de talkshow Vandaag Inside.
Solidariteit ontbreekt volgens Johan
Volgens Johan hadden de drie zangeressen zich solidair moeten opstellen en voor hun vriendin moeten blijven staan, zelfs als dit henzelf in gevaar had gebracht. “Als je samen een groep vormt, blijf je bij elkaar. Ook als er eentje in de problemen zit,” briest hij, duidelijk geërgerd. Derksen vindt dat de Ladies of Soul hun vriendin hadden moeten steunen, in plaats van hun eigen hachje te redden door zich van haar te distantiëren.
Zakelijke redenen voor beslissing
Wilfred Genee probeert het gesprek wat te nuanceren door te wijzen op de zakelijke overwegingen van de dames. De beslissing om Glennis uit de groep te zetten kwam volgens Genee niet uit de lucht vallen, maar was een gevolg van de dalende kaartverkoop, die volgens de Ladies of Soul aan het incident met Glennis te wijten was.
Maar Derksen blijft bij zijn standpunt: “Dat zeggen ze. Maar ik geloof daar niks van. Ze wilden er gewoon van af.” Johan beschouwt de situatie als een uitdrukking van lafheid en vindt het hypocriet dat de zangeressen zich hebben laten meeslepen door de publieke opinie.
De lastige situatie van Glennis
Wat Johan blijkbaar negeert, is dat de problemen binnen de groep pas begonnen ná het incident met Glennis. Terwijl de andere dames probeerden de schade te beperken en de boel te redden, bleef Glennis vasthouden aan haar plek binnen de groep, wat uiteindelijk de situatie onhoudbaar maakte. De drie zangeressen voelden zich gedwongen om in te grijpen, wat resulteerde in hun besluit om haar te laten vallen. Toch vindt Johan dat ze haar hadden moeten steunen, in plaats van haar ‘een trap na te geven’.
Verdeeldheid in de studio
Het gesprek in de studio van Vandaag Inside liep hoog op. Genee benadrukte opnieuw dat de beslissing zakelijk was, maar Derksen bleef vasthouden aan zijn overtuiging dat de Ladies of Soul Glennis hadden laten stikken. “Dat doe je niet,” herhaalt hij met verontwaardiging. De vraag blijft of Derksen dit echt meent, of dat hij simpelweg geniet van de ophef die hij veroorzaakt. Wat er ook van zij, één ding is zeker: Glennis Grace heeft onverwacht een bondgenoot in Johan Derksen gevonden.
Deze rel voegt wederom een nieuw hoofdstuk toe aan de al jaren durende saga rondom de Ladies of Soul en de persoonlijke en zakelijke strijd die hen heeft verdeeld. De vraag of de Ladies of Soul ooit nog samen zullen optreden, lijkt met de dag onwaarschijnlijker te worden, maar één ding blijft: de dynamiek binnen de groep zal altijd onderwerp van gesprek blijven.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.