-

Algemeen

Hier is waar Winter Vol Liefde-Monique echt vandaan komt: ´Het is niet Nederland of Oostenrijk´

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Monique, de moeder van skileraar Mike, heeft een bijzonder achtergrondverhaal. Hoewel haar accent doet vermoeden dat ze uit Nederland komt, blijkt Monique helemaal geen Nederlandse te zijn. Ze is namelijk geboren in het verre Colombia. Dit verrassende feit zorgt voor veel ophef, zeker gezien haar verworven Rotterdamse accent.

Monique’s oorsprong in Colombia

Hoewel Monique een Rotterdamse uitstraling heeft, komt ze oorspronkelijk uit Colombia. Op haar oude Facebook-pagina is te lezen dat zij haar jeugd doorbracht in Andalucía, een regio in Colombia. Dit biedt een fascinerend contrast met haar huidige leven in Nederland en later in Oostenrijk. Het is nog onbekend wanneer Monique precies naar Nederland verhuisde, maar het blijkt een grote stap te zijn geweest in haar leven.

Het gezin verhuist naar Oostenrijk

Zo’n tien jaar geleden besloot Monique samen met haar gezin, inclusief haar zoon Mike, de koffers te pakken en naar Oostenrijk te verhuizen. Dit besluit kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Hoewel het gezin eerder in Rotterdam woonde, lijkt het erop dat Monique niet tevreden was met haar leven in Nederland en besloot een nieuw avontuur aan te gaan in Oostenrijk.

De reden voor de verhuizing: een vlucht uit Nederland

Het bleek dat de verhuizing naar Oostenrijk geen toevallige keuze was, maar eerder een vlucht uit Nederland. In een recente onthulling vertelde Jan, de oom van Mike, dat het gezin niet zonder reden het land verliet. “Mijn broer en zijn gezin zijn ruim twaalf jaar geleden vanuit Nederland naar Oostenrijk gevlucht, nadat ze hier een spoor van ellende hebben achtergelaten,” zei Jan in een interview met het weekblad Story. Dit zorgde voor veel verbazing, aangezien het gezin er altijd gelukkiger en succesvoller uitzag dan deze onthullingen doen vermoeden.

Schulden en financiële problemen

Volgens Jan had het gezin van Mike grote financiële problemen, vooral door het leven boven hun stand. Monique, die volgens Jan de touwtjes in handen had, zou verantwoordelijk zijn voor de situatie. “Monique heeft mijn halfbroer hierin meegetrokken. Ze wilden in de schuldsanering terechtkomen, maar dat mislukte,” verklaarde Jan. Het blijkt dat Monique’s besluit om boven haar stand te leven grote gevolgen had voor het gezin.

Monique’s invloed binnen het gezin

Jan ging verder en vertelde dat Monique in het gezin de dominante figuur is. “Monique heeft de broek aan – zij bepaalt alles. Mijn broer is haar slachtoffer,” zei hij. Deze uitspraak werpt een nieuw licht op de gezinsdynamiek, waarbij Monique niet alleen de financiële beslissingen maakt, maar ook de koers van het gezin bepaalt.

Een geheim uit het verleden

Het verhaal van Monique en haar gezin is zeker niet zonder drama. De vlucht naar Oostenrijk lijkt een poging te zijn om een nieuw leven te beginnen, weg van de financiële problemen en de schulden die het gezin achterliet.

Wat dit allemaal betekent voor Monique’s reputatie in de toekomst, zal de tijd moeten uitwijzen, maar het is duidelijk dat er meer schuilt achter haar verhaal dan men aanvankelijk dacht.

Algemeen

Frans Bauer neemt ontroerende beslissing voor moeder Wies

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Emotionele stap voor Frans Bauer: zijn moeder Wies begint aan een nieuw hoofdstuk

In het leven van Frans Bauer speelt familie altijd een centrale rol. Zijn warme karakter, oprechte optredens en verbondenheid met zijn roots maken hem tot een van de meest geliefde artiesten van Nederland. Achter de schermen voltrekt zich nu een belangrijke verandering in de familie: zijn moeder Wies is verhuisd naar een woonzorgcentrum. Een stap die Frans zichtbaar raakt, maar die ook blijk geeft van zijn liefdevolle toewijding als zoon.

Een weloverwogen beslissing, gedragen door liefde

Frans deelt het nieuws via zijn sociale media, waar hij samen met zijn moeder op de foto staat. De bijbehorende tekst is eenvoudig, maar vol emotie. “Ze is verhuisd naar een nieuwe woning in het Fendertshof in Fijnaart,” schrijft hij. Een zin die veel zegt voor wie de achtergrond kent: Wies Bauer, inmiddels 78 jaar, heeft jarenlang in haar vertrouwde woonwagen gewoond. Die plek stond symbool voor onafhankelijkheid, traditie en familiebanden.

Maar de jaren beginnen te tellen. De dagelijkse zorg werd zwaarder en de noodzaak voor een nieuwe, veilige woonomgeving groeide. Toch was deze stap niet gemakkelijk, voor niemand binnen het gezin. Frans laat in zijn bericht doorschemeren dat de verhuizing een zorgvuldig genomen beslissing was, waarbij vooral het welzijn van zijn moeder centraal stond.

Een warm welkom in Fendertshof

De overstap naar het woonzorgcentrum in Fijnaart werd omringd met warmte. “Ze is er met liefde onthaald,” schrijft Frans. Die woorden spreken boekdelen over hoe de familie dit nieuwe hoofdstuk benadert: niet met verdriet, maar met dankbaarheid. Wies heeft inmiddels haar plekje gevonden en voelt zich naar eigen zeggen “ontzettend gelukkig” in haar nieuwe appartement.

Voor haar kinderen en kleinkinderen is dat een opluchting. Het idee dat ze in goede handen is en omringd wordt door zorg en aandacht, geeft rust. En hoewel het een overgang is van een vertrouwde omgeving naar een nieuwe plek, blijft de essentie hetzelfde: liefde, nabijheid en respect voor wie Wies is.

Een moeder die het hart van de familie blijft

Wies Bauer is meer dan alleen de moeder van een beroemde zanger. Ze is het fundament van het gezin, de vrouw achter de schermen, en de stille kracht die generaties verbindt. In interviews spreekt Frans altijd vol trots en liefde over haar. “Ze blijft het kloppend hart van onze familie,” zegt hij in een eerder gesprek met De Telegraaf.

Tijdens zijn vijftigste verjaardag, een mijlpaal die hij uitgebreid vierde, was het haar aanwezigheid die hem het meest raakte. “Toen ze binnenkwam, voelde ik een brok in mijn keel. Ze was er nog bij. Dat deed me zo veel,” aldus Frans. Het is een moment dat hem niet meer loslaat en dat zijn dankbaarheid voor haar alleen maar versterkt.

De belofte aan zijn vader leeft voort

Wat deze zorg nog intenser maakt, is de belofte die Frans ooit aan zijn vader deed. Toen zijn vader ziek werd, sprak Frans plechtig uit dat hij goed voor zijn moeder zou zorgen. Het is een belofte die hij tot op de dag van vandaag met hart en ziel naleeft. Samen met zijn broer draagt hij die verantwoordelijkheid en doet dat niet uit plichtsgevoel, maar uit liefde.

“Zorgen voor mijn moeder is een manier om verbonden te blijven met mijn vader,” heeft hij daarover gezegd. Die woorden maken duidelijk dat Frans niet alleen een succesvolle artiest is, maar ook een loyale zoon, voor wie familie nooit op de tweede plaats komt.

Emotionele reacties op sociale media

Op de Instagram-post van Frans stromen de reacties binnen. Fans spreken hun steun uit, delen hun eigen ervaringen met ouderenzorg of laten simpelweg een hartje achter. Zoon Christiaan reageert met zes rode harten, terwijl ook Frans jr. laat weten hoezeer hij achter de beslissing staat.

De reacties maken duidelijk dat de situatie herkenbaar is voor velen. In elke familie komt vroeg of laat het moment dat er keuzes gemaakt moeten worden over zorg en woonomgeving. En net als bij de Bauers gaat dat gepaard met emoties, herinneringen en loslaten.

Het leven in een nieuw ritme

Voor Wies betekent de verhuizing het begin van een nieuwe levensfase. Haar appartement biedt comfort en veiligheid, met zorg op afroep en sociale contacten binnen handbereik. Het leven in Fendertshof heeft een ander ritme dan het leven in de woonwagen, maar Frans benadrukt dat de familieband er niet minder om wordt. “We blijven dichtbij haar. Zoals altijd,” schrijft hij.

Het is een geruststellende gedachte voor fans én voor Wies zelf: ook in een nieuwe omgeving blijven liefde en nabijheid bestaan. En misschien nog wel sterker dan voorheen, nu de kwetsbaarheid van het leven zichtbaarder wordt.

Koesteren van momenten

Frans is zich steeds bewuster van hoe waardevol het is om zijn moeder nog bij zich te hebben. “Als je vijftig wordt, realiseer je je des te meer wat het betekent dat je moeder nog in je leven is,” zei hij recent. Die gedachte maakt elke ontmoeting bijzonder, elke knuffel intenser en elk gesprek waardevoller.

Hij probeert bewust stil te staan bij die momenten, want hij weet dat ze niet vanzelfsprekend zijn. “Ik hoop dat ik nog lang van haar mag genieten. Als zij er straks niet meer is, zou ik dat verschrikkelijk vinden,” zei hij eerder. Het zijn woorden die raken, juist omdat ze zo eerlijk zijn.

Een voorbeeld van zorg en verbondenheid

De manier waarop Frans met deze situatie omgaat, is een voorbeeld voor velen. In een tijd waarin het zorgen voor ouders niet altijd vanzelfsprekend is, laat hij zien hoe belangrijk het is om er voor elkaar te zijn. Met warmte, respect en toewijding blijft hij zijn moeder begeleiden, ook nu de omstandigheden veranderen.

En dat doet hij niet voor de bühne, maar oprecht. Frans toont zich als mens, niet alleen als artiest. Iemand die midden in het leven staat, met zijn gezin, zijn herinneringen en zijn verantwoordelijkheden. En dat maakt hem voor velen zo bijzonder.

Lees verder