Algemeen
Henny Huisman geweigerd bij uitvaart: Niet welkom
Henny Huisman (73) heeft in de nieuwste editie van Story gereageerd op het feit dat hij geen uitnodiging kreeg voor de uitvaart van Ron Brandsteder. Net als velen moest hij vanaf de zijlijn toekijken hoe de familie Brandsteder in besloten kring afscheid nam van de legendarische tv-persoonlijkheid. Hoewel Henny en Ron geen hechte vrienden waren, voelde hij zich geraakt door het 0verlijden van zijn generatiegenoot.
Het verschil tussen twee tv-iconen
Henny Huisman en Ron Brandsteder behoorden tot dezelfde generatie en hebben beiden een indrukwekkende carrière in de televisiewereld achter de rug. Terwijl Henny nog altijd de hoop koestert om op televisie terug te keren, had Ron zich al jaren geleden volledig teruggetrokken uit de schijnwerpers. Brandsteder leidde een teruggetrokken leven, waardoor er na zijn 0verlijden veel onduidelijkheid bleef bestaan over de exacte omstandigheden rondom zijn d00d.
In tegenstelling tot André van Duin, die vlak voor Brandsteders 0verlijden nog een laatste telefoongesprek met hem had, hoorde Henny helemaal niets. De twee hadden nauwelijks samengewerkt en onderhielden geen nauwe band. Toch raakte het nieuws van Ron’s 0verlijden hem diep. “Het voelt alsof een deel van mij geamputeerd is,” liet Henny in een emotionele reactie weten.
Speculaties over de d00dsoorzaak
Hoewel er geen officiële mededeling is gedaan over de d00dsoorzaak van Ron Brandsteder, besloot Henny Huisman in de media te speculeren over waaraan zijn collega zou kunnen zijn 0verleden. Dit werd hem niet in dank afgenomen en zorgde mogelijk voor ongemak bij de nabestaanden.
Het is opvallend dat Henny zich zo nadrukkelijk uitlaat over iemands 0verlijden, zeker gezien het feit dat de familie bewust heeft gekozen om geen details te delen. Dit heeft geleid tot gemengde reacties. Sommigen begrijpen dat Henny uit emotie spreekt, terwijl anderen vinden dat hij zich niet met dergelijke speculaties had moeten bezighouden.
Een besloten afscheid zonder media-aandacht
Vanaf het moment dat het 0verlijden van Ron Brandsteder bekend werd, was duidelijk dat de familie geen media-aandacht wenste. Dit kwam mede door eerdere ervaringen, zoals de uitvaart van Manuela Kemp, waar cameraploegen van RTL Boulevard zich hadden opgesteld om aanwezigen te filmen. De familie Brandsteder wilde koste wat het kost voorkomen dat iets dergelijks bij Ron’s afscheid zou gebeuren.
Daarom werd besloten de uitvaart in besloten kring te houden, zonder prominente mediafiguren of ongewenste aandacht. Henny Huisman ontving dan ook geen uitnodiging. Hoewel hij aangeeft hier ‘vrede mee’ te hebben, blijkt uit zijn uitspraken dat het hem toch raakt. “Kennelijk doet het me meer dan ik dacht,” gaf hij toe.
Herinneringen aan ‘De Grote Drie’
Ondanks het feit dat Henny en Ron niet veel samenwerkten, koestert Henny warme herinneringen aan de tijd waarin zij samen met André van Duin bekendstonden als ‘De Grote Drie’ van de Nederlandse televisie.
“Bij André vierden we altijd kerstavond, dan deden we spelletjes. Met een grote glimlach denk ik nu aan die momenten terug.” Dit soort anekdotes laten zien dat, hoewel hun paden zich uiteindelijk scheidden, er nog altijd een gedeeld verleden is dat telt.
Een tijdperk afgesloten
Met het 0verlijden van Ron Brandsteder verdwijnt opnieuw een groot tv-icoon uit het publieke leven. Henny Huisman blijft een van de weinige actieve presentatoren uit die gouden generatie. Zijn terugblik op Ron’s 0verlijden en het besef dat hij een van de laatste overgebleven tv-grootheden is, maken het verlies extra voelbaar.
Hoewel de twee nooit echt vrienden waren, staat Henny stil bij de impact van Brandsteders carrière en zijn nalatenschap. Het einde van een tijdperk, waarin De Grote Drie nog gezamenlijk de Nederlandse televisie domineerden, is hiermee definitief geworden.
Jutta Leerdam flink toegetakeld na verkeersongeluk: “Hij zat op zijn telefoon”
Voor topschaatsster Jutta Leerdam is het een week vol schrik, pijn en ongeloof. De olympische medaillewinnares kwam onlangs in een verkeersongeluk terecht en deelt nu zelf de sporen daarvan. Met een opengehaalde kin, een hevige schaafwond op haar arm en zichtbare blauwe plekken laat ze zien hoe hard de klap moet zijn geweest. Toch overheerst één gevoel: dankbaarheid dat het niet nóg erger is afgelopen.
De beelden die Jutta via TikTok deelt, maken diepe indruk. Je ziet hoe haar kin letterlijk is opengescheurd en hoe haar arm eruitziet alsof ze meters over het asfalt is geschuurd. Het is het soort wond dat je bij een val verwacht, niet bij iemand die net bezig is met haar voorbereiding op de Olympische Winterspelen. En toch blijft Jutta opvallend vastberaden en veerkrachtig.
Een ongeluk zonder waarschuwing
Waar de aanrijding precies plaatsvond, laat de schaatsster niet weten. Wat ze wél duidelijk maakt, is dat het niet haar fout was. In haar video richt ze zich rechtstreeks tot de bestuurder die volgens haar verantwoordelijk is voor de klap:
“Aan de man die op zijn stomme, kleine telefoon zat terwijl hij aan het rijden was en mij van de weg heeft gereden…”
Volgens Jutta kwam de automobilist uit de tegenovergestelde richting, maar belandde hij tóch op haar helft van de weg. Ze schrikt nog steeds als ze eraan terugdenkt. Het had allemaal anders kunnen aflopen. Veel erger.
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Met die woorden laat ze doorcijferen dat ze zich ondanks alles staande houdt. Het is een typische Jutta-reactie: duidelijk, eerlijk en met de nodige pit.
Een flinke wond, maar geen blijvende schade
Wie de video ziet, begrijpt direct dat de impact groot moet zijn geweest. Haar kin is diep opengescheurd, een wond die waarschijnlijk stevig gehecht moest worden. Op haar arm zie je een grote rode schaafwond die nog dagen pijnlijk zal blijven.
Toch is er ook goed nieuws: Jutta liep geen structurele schade op. Haar handen – essentieel voor training, balans en zelfs simpele dagelijkse handelingen – zijn ongedeerd. Ze kan dus nog steeds haar volgers meenemen in haar herstelproces, al doet ze dat dit keer met zichtbaar meer moeite dan anders.
Het ongeluk lijkt eerder een emotionele klap dan een sportieve terugslag. Maar in een olympisch seizoen telt elke dag, elk uur, elke training.
Op weg naar Milaan: de Winterspelen in zicht
En die timing maakt het ongeluk nóg pijnlijker. Over iets meer dan twee maanden beginnen de Olympische Winterspelen van 2026 in Milaan en Cortina d’Ampezzo. Voor Jutta zijn deze Spelen een droom, een kans om opnieuw te schitteren op het hoogste podium – en wellicht goud te winnen.
Tijdens de vorige Winterspelen, in Beijing, pakte Jutta zilver op de 1000 meter en greep ze internationaal de aandacht met haar ongekende snelheid en uitstraling. Sindsdien is haar carrière alleen maar harder gegaan. Grote wedstrijden, wereldbekers, medailles: Jutta is een van Nederlands grootste sporticonen geworden.
Maar om er in Milaan te staan, moet ze eerst door het kwalificatietoernooi in Heerenveen, dat eind volgende maand al begint. Een verwonding – zelfs een relatief kleine – kan in deze fase roet in het eten gooien. Topsport is timing. Topsport is ritme. Topsport is gezondheid.
En precies daar wringt het nu.
Jutta blijft strijdbaar: ‘Ik ben taai’
Wie Jutta een beetje kent, weet dat ze zich niet snel laat tegenhouden. Het ongeluk heeft haar zichtbaar geraakt, maar haar houding is onveranderd strijdlustig. In haar eigen woorden:
“Hij mag van geluk spreken dat ik taai ben.”
Die zin vat haar karakter perfect samen: kwetsbaar in wat ze meemaakt, maar onverwoestbaar in hoe ze ermee omgaat. Ze laat zien dat zelfs een topatleet – iemand die controle gewend is – volledig verrast kan worden door de roekeloosheid van anderen. En toch: ze kijkt vooruit.
Veel fans reageren met bezorgde berichten onder haar video: van steunbetuigingen tot complimenten over haar veerkracht. Het laat zien hoeveel mensen met haar meeleven. Niet alleen als sportvrouw, maar ook als mens.
De relatie met Jake Paul: steun uit onverwachte hoek
Naast haar sportieve ambities is ook haar relatie met de Amerikaanse YouTuber en bokser Jake Paul iets waar veel mensen nieuwsgierig naar zijn. De twee zijn al langere tijd samen en delen geregeld openhartige momenten op sociale media.
Jake Paul, die dankzij zijn carrière meer dan comfortabel kan leven, lijkt ook voor Jutta een bron van rust en stabiliteit te zijn. Hoewel hij vaak in Amerika is en zij in Nederland traint, weten ze elkaar altijd weer te vinden.
De kans is groot dat Jake direct op het vliegtuig zou stappen als Jutta dat zou willen. Hij heeft meermaals laten zien dat hij haar carrière en haar doelen volledig ondersteunt. Ook nu, in een stressvolle periode richting de Winterspelen, is zijn steun mogelijk van grote waarde.
Tijd dringt – maar hoop overheerst
Met het kwalificatietoernooi in zicht wordt de druk steeds groter. Jutta heeft geen tijd om lang stil te staan bij wat er gebeurd is. Elke training telt, elke dag zonder hinder is essentieel. Gelukkig lijkt het erop dat ze geen ernstige blessures heeft die haar deelname in gevaar brengen.
Toch blijft het spannend. Een wond op de kin geneest. Een schaafwond op de arm trekt weg. Maar een schrikreactie, een mental reset, vertrouwen in het lichaam – dat kost tijd.
En die is nu schaars.
Fans massaal achter haar
Hoewel het ongeluk een flinke schok veroorzaakt heeft, krijgt Jutta enorm veel steun. Fans prijzen haar eerlijkheid en humor, zelfs in moeilijke situaties. Dat ze haar kwetsbaarheid deelt, maakt haar menselijk en toegankelijk – iets wat niet altijd vanzelfsprekend is voor een topsporter.
Het voorval is ook een wake-up call voor veel mensen: een seconde afleiding in het verkeer kan levens veranderen. Dat Jutta er relatief goed vanaf is gekomen, mag een wonder heten.
Jutta’s boodschap blijft hangen
Het belangrijkste dat ze zelf wil benadrukken? Dat telefoongebruik in het verkeer levensgevaarlijk is. Haar boodschap is helder, fel en onvergetelijk:
“Aan de man die op zijn telefoon zat terwijl hij reed: besef wat je doet.”
Het zijn woorden die blijven hangen. Niet alleen voor haar volgers, maar voor iedereen die weleens geneigd is om tóch even een bericht te lezen tijdens het rijden.
Ze staat weer op – zoals altijd
Ondanks alles lijkt Jutta vastberaden om door te gaan. Ze heeft haar doel voor ogen: Milaan. En wie de schaatsster volgt, weet dat ze niet rust voordat ze daar staat, in topvorm, klaar om te knallen.
Het ongeluk was een tegenslag, maar geen einde. Eerder een hoofdstuk dat laat zien hoe sterk ze daadwerkelijk is.