Algemeen
Heftige doodsoorzaak Ron Brandsteder bekendgemaakt
Het 0verlijden van Ron Brandsteder kwam voor velen als een verrassing, maar voor zijn intimi was al langer duidelijk dat de geliefde presentator met gezondheidsproblemen kampte. Maandagochtend 0verleed hij in alle vroegte, zoals zijn familie in besloten kring liet weten. Wat hem precies mankeerde, hield hij echter altijd voor zich.
Een groot gemis in de televisiewereld
Joop van den Ende, die vrijwel al Brandsteders programma’s produceerde, reageerde geschokt: “Ron was een van de fijnste mensen met wie ik ooit heb gewerkt. Zo’n professional, zo’n fijne man.”
Ook oud-collega’s zoals Patty Brard en Linda de Mol deelden hun verdriet. “Wat een ontzettend triest bericht,” aldus De Mol. “Ik ben helemaal aan het begin van mijn carrière Ron’s assistente geweest en heb veel van hem geleerd. Hij was een geweldige showman met een enorm gevoel voor humor.”
Martijn Krabbé, die recent bekendmaakte ongeneeslijk z!ek te zijn, eerde Brandsteder op Instagram: “Mijn allereerste stappen in de omroepwereld waren onder jouw vleugels. Voor eeuwig dankbaar. Rust zacht, Maestro.”
Een onuitwisbare indruk op radio en televisie
RTL bracht een officiële verklaring uit waarin zij Brandsteder roemen als een van hun iconische presentatoren. “Ron was een van de meest geliefde gezichten van RTL en presenteerde vele succesvolle programma’s zoals Wie Ben Ik?, Ron’s Honeymoonquiz en Dancing with the Stars. Hij heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten.”
Ook AvroTros eerde Brandsteder, die zijn carrière begon bij de Tros op radiozender Hilversum 3. “Hij wist met zijn schaterlach en ontspannen stijl een breed publiek te boeien. Wij zijn hem veel dank verschuldigd en wensen zijn familie veel sterkte.”
Brandsteder presenteerde diverse radioprogramma’s, zoals Tros Nachtwacht en Pep op Drie, en werd bekend met televisieshows als De Showbizzquiz en Moordspel. Zijn kenmerkende, donkere stem en charmante persoonlijkheid maakten hem geliefd bij generaties televisiekijkers.
Een indrukwekkende carrière en persoonlijk leven
Ron Brandsteder werd geboren als zoon van Ton Brandsteder, een succesvolle zakenman die het Japanse elektronicamerk Sony naar Nederland haalde. Hij werd ontdekt door Ivo Niehe terwijl hij Sony-producten presenteerde op een beurs. Vervolgens werkte hij als radio-dj, plugger en zelfs als zanger – hij was de stem van Dokter Bernhard in de hit van Bonnie St. Claire.
Zijn televisiesucces begon eind jaren ’70 en groeide in de decennia daarna. Zijn programma’s trokken miljoenen kijkers en hij werd een van de meest herkenbare presentatoren van Nederland. Zijn samenwerking met collega’s zoals André van Duin, Wendy van Dijk en Caroline Tensen werd door kijkers enorm gewaardeerd.
Sinds 1983 was Brandsteder getrouwd met Yvonne Brandsteder-Baggen, met wie hij twee zonen kreeg: Rick en Robert. Rick trad in de voetsporen van zijn vader en werkte ook als tv-presentator.
Een teruggetrokken leven en zijn laatste jaren
Hoewel Ron Brandsteder de laatste jaren steeds minder in de media verscheen, bleef hij geliefd onder het publiek. In 2021 deed hij nog mee aan The Masked Singer en presenteerde hij voor Omroep MAX nog enkele radioprogramma’s. In 2023 trok hij zich definitief terug.
Zijn naasten wisten dat hij leed aan een ernstige z!ekte, maar Ron sprak daar zelf nooit over. “Het ging om iets ongeneeslijks,” verklaarde een ingewijde. Hij hield zijn strijd privé, zoals hij zijn hele leven bescheiden was over zijn persoonlijke situatie.
Zijn 0verlijden laat een groot gat achter in de Nederlandse mediawereld. Collega’s, fans en televisiekijkers zullen hem herinneren als een charismatische, warme en getalenteerde presentator met een unieke stem en een ongeëvenaarde uitstraling. Zijn nalatenschap leeft voort in de vele iconische programma’s die hij presenteerde en de generaties kijkers die hij heeft vermaakt.
Rust zacht, Ron Brandsteder.
Algemeen
Een jaar na het heengaan van Eva Hermans-Kroot: De verstikkende bekentenis van de echtgenoot bracht miljoenen tot tranen
Matthijs Hermans blikt terug op een jaar zonder Eva: een eerlijk, liefdevol en pijnlijk portret van verder leven na een groot gemis
Bijna een jaar geleden verloor heel Nederland iemand die diep in de harten was gaan zitten: Eva Hermans-Kroot, bekend van Over Mijn Lijf en haar moedige Instagram-account Longeneeslijk. Ze liet een onvergetbare indruk achter met haar openheid, humor en vastberadenheid. Maar voor één iemand veranderde haar vertrek de wereld volledig: haar man Matthijs Hermans, die op 30-jarige leeftijd weduwnaar werd.
In aanloop naar de eerste herdenkingsdag schoof Matthijs aan bij Pauw & De Wit, waar hij vertelde over zijn nieuwe boek Onvergetelijk, de liefde voor Eva en de manier waarop hij langzaam probeert vorm te geven aan een leven zonder haar fysieke aanwezigheid. Het werd een ontroerend gesprek waarin hij ongefilterd laat zien hoe rouw voelt, hoe onverwacht het dagelijks leven verandert en hoe herinneringen zowel troost als pijn kunnen geven.
“Er komt geen perfecte tijd om te beginnen” — waarom Matthijs het boek toch schreef
Matthijs vertelt dat hij lang twijfelde of hij überhaupt moest schrijven over de periode met en zonder Eva. Het voelde kwetsbaar, intiem en confronterend. Maar uiteindelijk besloot hij dat er nooit een moment zou komen dat níét te vroeg of te moeilijk zou zijn.
“Er komt geen perfecte tijd. Schrijven hielp me om woorden te geven aan alles wat ik voelde.”
Voor het boek werkte hij samen met journalist Hanneke Mijnster, dezelfde journalist die eerder aan Eva’s boek Longeneeslijk werkte. Daarmee kreeg het schrijfproces een extra laag betekenis: alsof Hanneke nu beide stemmen — die van Eva en die van Matthijs — met elkaar verbond.
Hoe het nu met hem gaat: “Steeds beter, maar het gemis blijft”
In de talkshow vertelt Matthijs rustig en openhartig dat hij stap voor stap verder probeert te gaan. Niet door te vergeten, maar door zijn leven eromheen opnieuw op te bouwen.
“Ik leer om mijn leven een beetje om de rouw heen te bouwen. Dat gaat steeds beter. Maar het gemis blijft, vooral in de kleine dingen.”
Het zijn precies die dagelijkse rituelen die plots wegvallen en een huis anders doen voelen. Vragen als Hoe was je dag?, een zachte kus voor het slapengaan, een appje in de ochtend — het zijn kleine gebaren die onzichtbaar grote ruimte innemen zodra ze er niet meer zijn.
De stilte in huis: “Alles staat zoals ik het zelf heb achtergelaten”
In een fragment uit Onvergetelijk leest Jeroen Pauw voor hoe het voelt om in een huis te wonen dat nog volledig doordrenkt is van herinneringen. Eva’s spullen staan namelijk nog op dezelfde plek als toen zij er nog was.
Haar tandenborstel staat nog in de standaard.
Haar handdoek ligt nog over het bad.
Het flesje water aan haar kant van het bed staat er nog.
Matthijs zegt hierover:
“Ik wil die spullen niet weghalen. Dan wordt haar afwezigheid alleen maar zichtbaarder.”
Die keuze is niet vreemd. Veel nabestaanden herkennen dat de spullen van een geliefde veranderen van praktische objecten naar betekenisvolle ankers. Ze worden rustpunten in een wereld die anders voelt.
Matthijs benadrukt dat hij zich niet wil haasten. Soms ontstaat er ruimte om iets op te ruimen, maar meestal nog niet. En dat is oké. Rouw heeft geen deadlines.
Een jasje vol herinnering: “Alles wat van haar was, heeft nu een andere waarde”
Tijdens het gesprek noemt Matthijs een van Eva’s jasjes als voorbeeld van hoe gewone spullen geladen kunnen worden met emotie. Waar het eerst simpelweg een kledingstuk was, voelt het nu als een stukje van Eva zelf. Dat maakt opruimen bijna onmogelijk.
“Alles wat van haar is geweest, houd ik het liefste zo. Anders voelt het alsof ik een stap verder bij haar vandaan ga.”
Het laat zien hoe tastbare herinneringen een rol spelen in het proces van helen. Niet wegdoen, maar koesteren — precies zoals het past.
De eerste herdenkingsdag: samenkomen, maar met rust
Zondag is het precies een jaar geleden dat Eva haar laatste adem uitblies. Het is een dag waarvan Matthijs weet dat hij zwaar wordt, maar die tegelijk ook richting geeft.
De families komen bij elkaar om Eva te eren, te herinneren en dichtbij te houden. Niet met grote speeches of veel poeha, maar op een manier die past bij Eva — warm, intiem en in verbinding.
“We willen het niet te druk maken. Iedereen moet de ruimte krijgen om ermee om te gaan op zijn eigen manier.”
Het benadrukt hoe liefdevol en respectvol beide families omgaan met het verlies.
Eva’s impact: hoe heel Nederland haar omarmde
Toen Eva op 30 november 2024 haar strijd tegen longk*nker niet langer kon voortzetten, voelde het alsof heel Nederland even meehuilde. Ze had een enorme indruk achtergelaten door haar openheid, energie en eerlijkheid over hoe het is om jong en ongeneeslijk z!ek te zijn.
-
Ze inspireerde met humor, zelfs in zware tijden.
-
Ze motiveerde anderen om naar hun lichaam te luisteren.
-
Ze deelde rauw, eerlijk en zonder filter.
Via haar account Longeneeslijk wist ze duizenden mensen te bereiken die haar nog steeds missen. Haar woorden blijven leven en worden nog steeds gedeeld — door volgers, door lotgenoten, door vrienden en door Matthijs.
Een nieuwe identiteit: “Ik moet opnieuw ontdekken wie ik ben”
Op zijn dertigste opnieuw moeten beginnen is intens. Het kost tijd om je weg te vinden tussen verdriet, herinnering en toekomst. Matthijs vertelt dat hij stukje bij beetje leert om zichzelf opnieuw te ontdekken — niet als de helft van een duo, maar als individu.
Het is een pijnlijk maar eerlijk inzicht:
“Ik moet ontdekken wie ik ben zonder Eva.”
Toch klinkt er geen uitzichtloosheid in zijn stem. Hij praat vol liefde, maar ook met een zekere kracht. Een teken dat iemand langzaam, heel voorzichtig, weer een soort grond onder de voeten begint te zoeken.
Waarom Onvergetelijk zo belangrijk is
Het boek is geen verslag van verdriet alleen. Het is ook:
-
een liefdesverhaal
-
een eerbetoon
-
een document van moed en kwetsbaarheid
-
een steunpunt voor iedereen die met verlies te maken heeft
Voor Matthijs zelf fungeerde het ook als hulp:
“Het werkte therapeutisch. Het gaf mij woorden voor dingen waar ik anders geen taal voor had.”
Het boek maakt zichtbaar hoe intens liefde kan zijn — en hoe intens het is als die liefde fysiek stopt, maar emotioneel nooit verdwijnt.
Conclusie: een jaar na Eva’s vertrek blijft haar liefde overal voelbaar
Het verhaal van Matthijs en Eva is er één dat in de harten van Nederlanders is gegrift. Niet omdat het perfect was, maar omdat het écht was. In alle eerlijkheid, liefde en pijn.
Een jaar later blijft Eva voelbaar in de verhalen van Matthijs, in de herinneringen van haar volgers, in de woorden van haar familie en in de erfenis die zij zelf heeft achtergelaten.
En Matthijs?
Die gaat door.
Voorzichtig, stap voor stap, met Eva in zijn hart, haar spullen in
huis en haar liefde als kompas.