Algemeen
Geen Playboy dit keer, Heleen van Royen gaat vollédig uit de kleren voor de nieuwste LINDA!
Heleen van Royen is een naam die in Nederland synoniem staat voor provocatie, openheid en een onbeschaamde levenshouding. De bekende schrijfster, die in de afgelopen decennia meerdere bestsellers heeft geschreven, blijft zichzelf opnieuw uitvinden en schuwt daarbij geen enkele taboe. Inmiddels heeft ze de leeftijd van 59 jaar bereikt, maar haar nieuwsgierigheid en openheid over haar leven, inclusief haar avonturen tussen de lakens, zijn nog even uitgesproken als altijd.
Een leven vol controverse
Heleen van Royen is niet alleen bekend om haar boeken, maar ook om haar uitgesproken meningen en ongeremde uitingen in de media. In 2004 haalde ze de krantenkoppen met een spraakmakende column waarin ze onthulde dat de Amsterdamse wethouder Rob Oudkerk regelmatig pornosites bezocht en prostituees bezocht op de tippelzone in de Amsterdamse westelijke havens. Haar onthulling zorgde voor een politiek schandaal, dat uiteindelijk leidde tot het gedwongen aftreden van Oudkerk. Dit incident bewees eens te meer dat Van Royen niet bang is om de grenzen op te zoeken en taboes te doorbreken.
Zelfexpressie en provocatie
Naast haar literaire carrière heeft Heleen van Royen zich ook op andere manieren geuit. In 2014 stond ze in het middelpunt van de belangstelling met haar tentoonstelling “Heleen van Royen: Selfmade” in het Letterkundig Museum in Den Haag. De expositie bevatte een reeks foto’s van Van Royen zelf, waaronder naaktselfies en beelden die de vrouwelijke seksualiteit in al haar facetten verkenden.
Een van de meest besproken foto’s was die waarop ze een bebloede tampon uit haar vagina haalde, evenals een ander beeld waarop ze sperma in haar haar had. De tentoonstelling lokte veel controverse uit, maar trok tegelijkertijd een groot aantal bezoekers, mede dankzij de media-aandacht die eraan werd besteed. In talkshows zoals De Wereld Draait Door werd er uitgebreid over gediscussieerd. Uiteindelijk werd de tamponfoto zelfs geveild voor een bedrag van 1.900 euro.
Playboy en LINDA
Heleen van Royen heeft in het verleden geen geheim gemaakt van haar waardering voor het vrouwelijk lichaam en haar eigen seksualiteit. In 2006 poseerde ze voor de Playboy, een fotoshoot die destijds veel stof deed opwaaien. Toch leek dit slechts een voorproefje van wat nog zou komen.
Nu, bijna twintig jaar later, bewijst Van Royen opnieuw dat ze niets van haar lef heeft verloren. Dit keer is het niet de Playboy die haar benaderde, maar het populaire tijdschrift LINDA., het blad van Linda de Mol. De nieuwe fotoshoot laat zien dat Van Royen nog steeds vol zelfvertrouwen en trots in haar eigen huid zit. De beelden stralen kracht en sensualiteit uit en bewijzen dat leeftijd geen enkele rol speelt als het gaat om zelfexpressie en vrijheid.
Een vrouw die zich niet laat beperken
Wat Heleen van Royen zo uniek maakt, is haar onverschrokken houding tegenover onderwerpen waar veel mensen liever over zwijgen. Haar boeken bevatten vaak gedurfde thema’s en expliciete scènes, iets wat haar lezers ofwel bewonderen of bekritiseren. Ze heeft zich altijd hard gemaakt voor vrouwenrechten, seksuele vrijheid en het recht op zelfexpressie zonder schaamte.
Haar openheid over haar eigen leven is voor veel mensen inspirerend. Ze heeft laten zien dat ouder worden niet betekent dat je jezelf moet verstoppen of conformeren aan maatschappelijke verwachtingen. In plaats daarvan blijft ze trouw aan zichzelf en moedigt ze anderen aan hetzelfde te doen.
Reacties uit de samenleving
Niet iedereen is even enthousiast over Heleen van Royens openheid. Critici vinden dat ze te ver gaat in haar drang naar zelfexpressie en vragen zich af of bepaalde uitingen nog wel literair of kunstzinnig te noemen zijn. Haar provocaties worden soms gezien als aandachttrekkerij, eerder bedoeld om de spotlights op zichzelf te richten dan om een diepere boodschap over te brengen.
Toch lijkt de publieke opinie grotendeels in haar voordeel uit te vallen. Haar lezers en volgers prijzen haar juist om haar moed en eerlijkheid. Vooral vrouwen zien haar als een rolmodel dat laat zien dat je op elke leeftijd jezelf mag zijn en mag genieten van het leven zonder je te laten beperken door maatschappelijke normen en verwachtingen.
Blik op de toekomst
Met haar nieuwste fotoshoot voor LINDA. bewijst Heleen van Royen eens te meer dat ze haar eigen pad blijft volgen. Haar carrière, die begon als schrijfster, is inmiddels uitgegroeid tot een breder platform waarin ze zich op verschillende manieren uitdrukt. Ze blijft boeken schrijven, maar heeft ook haar weg gevonden in de wereld van fotografie, journalistiek en televisie.
Wat de toekomst voor haar brengt, blijft gissen, maar één ding is zeker: Heleen van Royen zal zichzelf niet inhouden. Ze zal blijven uitdagen, prikkelen en mensen aan het denken zetten. Of dat nu is door haar scherpe pen, haar provocerende foto’s of haar openhartige interviews, Van Royen blijft een van de meest opvallende en intrigerende figuren in de Nederlandse media.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Heleen van Royen is een vrouw die zich niet laat definiëren door haar leeftijd, maatschappelijke verwachtingen of kritiek van buitenaf. Ze heeft keer op keer laten zien dat ze haar eigen koers vaart en geen enkele taboe uit de weg gaat. Van haar vroege onthullingen over Rob Oudkerk tot haar gewaagde kunstprojecten en recente fotoshoots, Van Royen blijft zichzelf en haar publiek uitdagen.
Haar nieuwste fotoshoot voor LINDA. laat zien dat sensualiteit en zelfvertrouwen geen houdbaarheidsdatum hebben. Of je nu fan bent van haar werk of niet, één ding is onmiskenbaar: Heleen van Royen is en blijft een van de meest spraakmakende persoonlijkheden van Nederland.
Gratis busvervoer voor asielzoekers tussen Ter Apel en Emmen zorgt voor brede discussie: ‘Is dit de juiste oplossing?’
Het besluit om het busvervoer tussen het asielzoekerscentrum in Ter Apel en station Emmen voortaan kosteloos te maken voor bewoners van het azc, zorgt voor veel reacties in het hele land. Het gaat om een maatregel die vooral bedoeld is om de veiligheid in het openbaar vervoer te verbeteren, maar de keuze roept tegelijkertijd vragen op over gelijkheid, handhaving en de rol van vervoersbedrijven. Voorstanders spreken van een pragmatische aanpak, terwijl anderen vinden dat hiermee een verkeerd signaal wordt afgegeven.
Een lange geschiedenis van incidenten en overlast
Al jaren klinken er zorgen over de situatie op de buslijn tussen Ter Apel en Emmen. Chauffeurs gaven eerder aan dat zij regelmatig te maken kregen met ongewenst gedrag, onduidelijkheid rondom ticketbetalingen en spanningen die opliepen tijdens ritten. Het ging daarbij soms om groepen reizigers die niet wilden betalen of moeite hadden met de regels van het openbaar vervoer.
Hoewel veel ritten zonder problemen verliepen, waren de uitzonderingen heftig genoeg om de veiligheid van chauffeurs en medereizigers onderwerp van gesprek te maken. Buschauffeurs hebben meerdere keren aangegeven dat zij onder grote druk stonden en dat sommige situaties erg onprettig aanvoelden. Voor een sector waarin veiligheid en klantvriendelijkheid centraal staan, was dat een reden om te zoeken naar oplossingen.
Eerdere maatregelen boden onvoldoende resultaat
Het probleem aanpakken was complex. Het COA zette hosts in die bewoners van het azc begeleidden naar de bushalte en hielpen bij het opstappen. Deze hosts moesten vooral zorgen voor rust, begeleiding en uitleg over de regels. In Emmen werden extra toezichthouders ingezet, die reizigers te woord stonden en konden ingrijpen als dat nodig was. Ook Qbuzz schakelde boa’s in op reguliere buslijnen. De buschauffeurs en boa’s hadden portofoons om sneller te kunnen communiceren wanneer zich iets voordeed.
Hoewel deze maatregelen soms hielpen om de situatie tijdelijk te stabiliseren, bleek de structurele overlast niet volledig te verdwijnen. De vraag bleef dus bestaan: wat kan er gedaan worden om ritten veiliger, rustiger en voorspelbaarder te maken?
Nieuwe aanpak: gratis pendeldienst moet rust terugbrengen
Daarom is nu besloten dat het vervoer tussen het azc in Ter Apel en station Emmen gratis wordt. Het doel hiervan is niet om bepaalde groepen te bevoordelen, maar om een belangrijk spanningspunt weg te nemen: de discussie over betalen. In eerdere incidenten bleek vooral de discussie over het wel of niet kopen van een ticket aanleiding voor onrust. Door dat element weg te nemen, hoopt Qbuzz dat de ritten voortaan zonder spanningen verlopen.
Qbuzz-directeur Laurence Hovenkamp noemt deze beleidswijziging een belangrijke schakel in een bredere aanpak. Volgens haar is de combinatie van maatregelen essentieel: toezicht, begeleiding én kosteloos vervoer voor deze specifieke route moeten samen zorgen voor een veiligere omgeving.
“Het vrij beschikbaar stellen van de pendeldienst is een cruciale stap om het totale pakket aan maatregelen te laten slagen,” aldus Hovenkamp.
Het gaat hierbij dus niet enkel om gratis reizen, maar om een compleet beleid dat onrust moet voorkomen en de ervaring van chauffeurs en reizigers moet verbeteren.
Veel discussie op sociale media
Het besluit zorgt online voor stevige reacties. Veel mensen vragen zich af waarom één specifieke groep gratis mag reizen, terwijl andere reizigers wel moeten betalen voor dezelfde afstand. Zij ervaren het als oneerlijk dat er kennelijk middelen beschikbaar zijn om dit vervoer kosteloos te maken, terwijl dit voor regulier openbaar vervoer niet gebeurt.
Aan de andere kant zijn er ook mensen die de keuze pragmatisch en begrijpelijk vinden. Zij wijzen op het feit dat veiligheidspunten in het openbaar vervoer bovenaan staan, en dat het wegnemen van conflictmomenten een bewezen manier is om de rust te bewaren. Volgens deze groep is het beter om te investeren in stabiliteit dan dat chauffeurs en reizigers zich onveilig voelen.
Waarom gratis vervoer als oplossing wordt gezien
Dat de betaaldiscussie zo’n grote rol speelt, heeft vooral te maken met het karakter van de route. Het traject tussen het azc en het station wordt dagelijks gebruikt door een grote, relatief vaste groep reizigers. Voor sommige bewoners van het azc is onduidelijk hoe het Nederlandse betaal- en vervoerssysteem werkt, waardoor misverstanden kunnen ontstaan.
Door het traject tijdelijk gratis te maken, hoopt men de ritten voorspelbaarder te maken en chauffeurs te ontlasten. Als er geen discussies meer zijn bij het instappen, komt er meer rust in de bus én aan de halte. Bovendien maakt het toezicht door hosts en boa’s het makkelijker om te signaleren waar extra uitleg of begeleiding nodig is.
Is dit de omgekeerde wereld?
Veel reacties online zijn gebaseerd op het idee dat er nu een “beloning” wordt gegeven voor gedrag dat eerder tot problemen leidde. Mensen vrezen dat er een precedent wordt geschapen: dat wie onrust veroorzaakt uiteindelijk extra geholpen wordt. Daarom noemen sommigen het besluit symbolisch ‘de omgekeerde wereld’.
Tegelijkertijd benadrukken beleidsmakers dat dit geen beloning is, maar een veiligheidsmaatregel. Het is vergelijkbaar met andere situaties waarin conflicten worden voorkomen door een procedure te vereenvoudigen — zoals wanneer voetbalclubs extra pendelbussen inzetten voor supportersgroepen om opstootjes te voorkomen.
Gelijke behandeling en toegankelijkheid van het openbaar vervoer
Een belangrijk punt in de discussie is het gevoel van gelijkheid. Het openbaar vervoer is een publieke dienst die voor iedereen toegankelijk moet zijn, en veel reizigers vinden dat regels voor iedereen hetzelfde moeten zijn. Wanneer één groep op een bepaalde route gratis reist, roept dat automatisch vragen op over solidariteit, eerlijkheid en uniformiteit van beleid.
Daarom benadrukken de betrokken partijen dat dit een uitzonderlijke situatie is, specifiek gekozen voor een zeer specifiek traject met specifieke veiligheidsuitdagingen. Het is dus geen beleidswijziging die breder wordt ingevoerd.
Hoe gaat het verder?
Voor nu blijft de gratis pendeldienst onderdeel van een proefperiode. In die periode wordt gemeten of het aantal incidenten daadwerkelijk afneemt en of chauffeurs zich veiliger voelen. Ook wordt gekeken of de begeleiding van het COA, de inzet van toezichthouders en het contact tussen vervoerder en overheid voldoende zijn om de situatie duurzaam te verbeteren.
Wanneer blijkt dat de maatregel effectief is, kan deze langer worden aangehouden. Als de resultaten tegenvallen, zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn.
Wat vind jij van dit besluit?
Het onderwerp raakt veel mensen, omdat het gaat over veiligheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid. Vind jij het verstandig om dit traject gratis te maken om zo de rust terug te brengen? Of zijn er volgens jou andere oplossingen mogelijk die zowel veilig als eerlijk voelen?
Laat het vooral weten in de reacties — de discussie is nog lang niet voorbij, en jouw mening telt mee in hoe dit soort beleidskeuzes in de toekomst worden vormgegeven.