Algemeen
Geen Playboy dit keer, Heleen van Royen gaat vollédig uit de kleren voor de nieuwste LINDA!
Heleen van Royen is een naam die in Nederland synoniem staat voor provocatie, openheid en een onbeschaamde levenshouding. De bekende schrijfster, die in de afgelopen decennia meerdere bestsellers heeft geschreven, blijft zichzelf opnieuw uitvinden en schuwt daarbij geen enkele taboe. Inmiddels heeft ze de leeftijd van 59 jaar bereikt, maar haar nieuwsgierigheid en openheid over haar leven, inclusief haar avonturen tussen de lakens, zijn nog even uitgesproken als altijd.
Een leven vol controverse
Heleen van Royen is niet alleen bekend om haar boeken, maar ook om haar uitgesproken meningen en ongeremde uitingen in de media. In 2004 haalde ze de krantenkoppen met een spraakmakende column waarin ze onthulde dat de Amsterdamse wethouder Rob Oudkerk regelmatig pornosites bezocht en prostituees bezocht op de tippelzone in de Amsterdamse westelijke havens. Haar onthulling zorgde voor een politiek schandaal, dat uiteindelijk leidde tot het gedwongen aftreden van Oudkerk. Dit incident bewees eens te meer dat Van Royen niet bang is om de grenzen op te zoeken en taboes te doorbreken.
Zelfexpressie en provocatie
Naast haar literaire carrière heeft Heleen van Royen zich ook op andere manieren geuit. In 2014 stond ze in het middelpunt van de belangstelling met haar tentoonstelling “Heleen van Royen: Selfmade” in het Letterkundig Museum in Den Haag. De expositie bevatte een reeks foto’s van Van Royen zelf, waaronder naaktselfies en beelden die de vrouwelijke seksualiteit in al haar facetten verkenden.
Een van de meest besproken foto’s was die waarop ze een bebloede tampon uit haar vagina haalde, evenals een ander beeld waarop ze sperma in haar haar had. De tentoonstelling lokte veel controverse uit, maar trok tegelijkertijd een groot aantal bezoekers, mede dankzij de media-aandacht die eraan werd besteed. In talkshows zoals De Wereld Draait Door werd er uitgebreid over gediscussieerd. Uiteindelijk werd de tamponfoto zelfs geveild voor een bedrag van 1.900 euro.
Playboy en LINDA
Heleen van Royen heeft in het verleden geen geheim gemaakt van haar waardering voor het vrouwelijk lichaam en haar eigen seksualiteit. In 2006 poseerde ze voor de Playboy, een fotoshoot die destijds veel stof deed opwaaien. Toch leek dit slechts een voorproefje van wat nog zou komen.
Nu, bijna twintig jaar later, bewijst Van Royen opnieuw dat ze niets van haar lef heeft verloren. Dit keer is het niet de Playboy die haar benaderde, maar het populaire tijdschrift LINDA., het blad van Linda de Mol. De nieuwe fotoshoot laat zien dat Van Royen nog steeds vol zelfvertrouwen en trots in haar eigen huid zit. De beelden stralen kracht en sensualiteit uit en bewijzen dat leeftijd geen enkele rol speelt als het gaat om zelfexpressie en vrijheid.
Een vrouw die zich niet laat beperken
Wat Heleen van Royen zo uniek maakt, is haar onverschrokken houding tegenover onderwerpen waar veel mensen liever over zwijgen. Haar boeken bevatten vaak gedurfde thema’s en expliciete scènes, iets wat haar lezers ofwel bewonderen of bekritiseren. Ze heeft zich altijd hard gemaakt voor vrouwenrechten, seksuele vrijheid en het recht op zelfexpressie zonder schaamte.
Haar openheid over haar eigen leven is voor veel mensen inspirerend. Ze heeft laten zien dat ouder worden niet betekent dat je jezelf moet verstoppen of conformeren aan maatschappelijke verwachtingen. In plaats daarvan blijft ze trouw aan zichzelf en moedigt ze anderen aan hetzelfde te doen.
Reacties uit de samenleving
Niet iedereen is even enthousiast over Heleen van Royens openheid. Critici vinden dat ze te ver gaat in haar drang naar zelfexpressie en vragen zich af of bepaalde uitingen nog wel literair of kunstzinnig te noemen zijn. Haar provocaties worden soms gezien als aandachttrekkerij, eerder bedoeld om de spotlights op zichzelf te richten dan om een diepere boodschap over te brengen.
Toch lijkt de publieke opinie grotendeels in haar voordeel uit te vallen. Haar lezers en volgers prijzen haar juist om haar moed en eerlijkheid. Vooral vrouwen zien haar als een rolmodel dat laat zien dat je op elke leeftijd jezelf mag zijn en mag genieten van het leven zonder je te laten beperken door maatschappelijke normen en verwachtingen.
Blik op de toekomst
Met haar nieuwste fotoshoot voor LINDA. bewijst Heleen van Royen eens te meer dat ze haar eigen pad blijft volgen. Haar carrière, die begon als schrijfster, is inmiddels uitgegroeid tot een breder platform waarin ze zich op verschillende manieren uitdrukt. Ze blijft boeken schrijven, maar heeft ook haar weg gevonden in de wereld van fotografie, journalistiek en televisie.
Wat de toekomst voor haar brengt, blijft gissen, maar één ding is zeker: Heleen van Royen zal zichzelf niet inhouden. Ze zal blijven uitdagen, prikkelen en mensen aan het denken zetten. Of dat nu is door haar scherpe pen, haar provocerende foto’s of haar openhartige interviews, Van Royen blijft een van de meest opvallende en intrigerende figuren in de Nederlandse media.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
Heleen van Royen is een vrouw die zich niet laat definiëren door haar leeftijd, maatschappelijke verwachtingen of kritiek van buitenaf. Ze heeft keer op keer laten zien dat ze haar eigen koers vaart en geen enkele taboe uit de weg gaat. Van haar vroege onthullingen over Rob Oudkerk tot haar gewaagde kunstprojecten en recente fotoshoots, Van Royen blijft zichzelf en haar publiek uitdagen.
Haar nieuwste fotoshoot voor LINDA. laat zien dat sensualiteit en zelfvertrouwen geen houdbaarheidsdatum hebben. Of je nu fan bent van haar werk of niet, één ding is onmiskenbaar: Heleen van Royen is en blijft een van de meest spraakmakende persoonlijkheden van Nederland.
Hoe één onverwacht moment op het voetbalveld een jonge vader zijn weekend weer kleur geeft
Voor veel ouders is het een herkenbaar scenario: na een lange werkweek kijk je reikhalzend uit naar het weekend. Dat moment waarop je even kunt ontspannen, misschien met vrienden een drankje drinkt of samen met je partner een bezoek brengt aan een gezellig restaurant. Het weekend staat symbool voor rust, ontspanning en even ontsnappen aan dagelijkse verplichtingen. Tenminste, dat is hoe het ooit voelde — vóór de komst van kinderen.
Want zodra er kinderen in het spel zijn, verandert dat rustige en vrije weekend vaak in een zorgvuldig georganiseerd schema van clubjes, sportwedstrijden en logistieke puzzels. De ene moet naar turnen, de ander naar voetbal, er moet gebracht, gehaald, aangemoedigd én continu opgedroogd worden, zeker op regenachtige zaterdagochtenden. En hoe lief je je kinderen ook vindt, het is niet gek dat sommige ouders het gevoel krijgen dat hun weekend volledig door de planning wordt opgeslokt.
Toch kan juist tussen die drukke momenten een onverwacht lichtpuntje ontstaan — iets dat het weekend weer een beetje speciaal maakt. Dat is precies wat een vader overkwam, toen de wekelijkse voetbalwedstrijd van zijn zoontje plotseling een heel andere betekenis kreeg.
Van verplicht nummer naar onverwachte afwisseling
Elke zaterdag reed deze vader trouw naar de voetbalclub van zijn zoon. Niet omdat hij zelf zo’n grote voetbalfan was, maar omdat het er nu eenmaal bij hoort. Zijn partner vroeg steevast of hij “even wat beelden wilde maken” van de wedstrijd — iets wat hij braaf deed, ook al betekende dat vaak vijftien minuten filmen van een team dat vooral uit enthousiasme speelde, en minder uit talent.
Maar de sfeer om het veld heen was een ander verhaal. Ouders die half slaperig toekeken, trainers die het team probeerden op te peppen, en kinderen die alle kanten opschoten behalve de juiste — het was soms meer chaos dan competitie. Totdat er ineens iets veranderde binnen het team.
Een nieuw teamlid… en een nieuwe reden om enthousiast naast het veld te staan
Het begon allemaal heel onschuldig. Een nieuw kindje werd toegevoegd aan het team, zoals dat elk seizoen gebeurt. Niemand verwacht bij zo’n aankondiging dat het voor opschudding zorgt. Maar toen de nieuwe speler op het veld verscheen, was dat nog maar het begin. Niet het kind zelf trok de aandacht van de vader, maar de moeder die hem naar de wedstrijd begeleidde.
Volgens de vader was het alsof het licht op het veld ineens wat warmer scheen. De nieuwe moeder stond langs de lijn, betrokken, vriendelijk, en straalde een openheid en enthousiasme uit dat opviel tussen de andere ouders. Zonder dat iemand er iets kwaads in hoefde te zien, bracht haar aanwezigheid simpelweg een nieuwe energie naar de zijlijn — iets wat het wekelijks verplichte uitstapje plotseling een stuk plezieriger maakte.
Hij merkte dat hij zichzelf erop betrapte dat hij de volgende wedstrijd niet langer zag als een opgave, maar als een moment om even uit zijn werkmodus te stappen en gewoon te genieten van de sfeer. En het was niet zozeer dat hij ergens naar op zoek was; het was meer dat het een onverwachte, frisse afwisseling bood van de routine van het ouderschap.
Het weekend krijgt een nieuwe betekenis
Waar hij eerder mopperde over de vroege wekker op zaterdag, merkte hij nu dat hij het niet meer erg vond om op tijd uit bed te stappen. De rit naar de club voelde een stuk lichter en de wedstrijd zelf kreeg een heel ander karakter. Niet doordat het team beter speelde — verre van zelfs — maar doordat hij zich onderdeel voelde van een kleine gemeenschap, een zijlijn vol ouders die ieder hun eigen verhaal hadden.
Die nieuwe moeder maakte de sfeer vriendelijker en open, waardoor ouders makkelijker met elkaar in gesprek raakten. De vader realiseerde zich dat dit eigenlijk altijd het mooie was geweest aan sportclubs: dat je er onverwachte mini-momenten beleeft van verbinding, humor en ontspanning. Dingen die je vaak pas ziet wanneer je er ontvankelijker voor bent.
Sport als ontmoetingsplek voor ouders
Wie zelf kinderen heeft, weet dat sportverenigingen meer zijn dan plekken waar kinderen leren winnen en verliezen. Ze zijn ontmoetingsplekken, buurthuizen in de buitenlucht en plekken waar mensen elkaar zonder oordeel leren kennen. Je hoeft geen fanatiek sporter te zijn om dat te waarderen.
Deze vader ontdekte opnieuw hoe waardevol dat is. Terwijl de kinderen over het veld renden, volgden de ouders alles met half aandacht en half plezier. Gesprekken gingen over werkdruk, school, avondeten en vakantieplannen. En waar vroeger de derde helft vooral voor de volwassen sporters zelf was, bleek er aan de zijlijn ook zoiets als een informele ‘eerste helft voor ouders’: koffie, grapjes en nieuwe gezichten.
Het nieuwe teamlid en zijn moeder vormden daarbij een spontane aanleiding om uit de sleur te stappen. Een gelegenheid voor een praatje, een lach of simpelweg het idee dat je er niet alleen voor staat in de drukte van het ouderschap.
De onverwachte charme van zaterdagochtendvoetbal
Wat deze vader vooral besefte, is dat de dingen waar je tegen opziet vaak juist de momenten worden die je het meest bijblijven. Zijn zoontje mocht dan niet het beste team hebben, maar het plezier dat de kinderen hadden was oprecht. En door het kleine beetje extra energie dat de nieuwe moeder meebracht, werd zelfs de sfeer aan de zijlijn iets waar hij naar uitkeek.
In plaats van alleen maar te filmen voor thuis, genoot hij nu ook van de kleine interacties: ouders die elkaar tips gaven, trainers die moedig bleven aanmoedigen en kinderen die iedere keer weer trots waren op hun eigen prestaties — of ze nu wonnen of verloren.
De vader merkte dat hij zich meer betrokken voelde, niet alleen bij zijn zoon, maar ook bij het clubleven. De wekelijkse wedstrijd werd niet langer een verplichting, maar een mini-evenementje binnen zijn weekend. Een moment van ontspanning dat totaal anders was dan een restaurantbezoek of borrel met vrienden — maar minstens zo waardevol.
De kracht van kleine ontmoetingen
Het mooie aan dit verhaal is hoe eenvoudig het eigenlijk is. Eén nieuw gezicht aan de zijlijn, één vriendelijke glimlach, één onverwacht moment kan ervoor zorgen dat vaste routines weer prettig aanvoelen. Niet omdat er iets romantisch hoeft te spelen, maar omdat mensen nu eenmaal graag positieve energie delen.
Deze vader vond door die kleine verandering weer rust en plezier in iets wat eerst als verplichting voelde. Het laat zien hoe waardevol het kan zijn om open te blijven staan voor nieuwe indrukken, zelfs in de hectiek van het ouderschap.
Van weekendstress naar weekendglimlach
Waar het weekend eerst vol zat met stress over plannen en verplichtingen, voelde het nu als iets waar hij weer naar uit kon kijken. Zijn zoon kreeg steun langs de lijn, zijn partner kreeg de gewenste videobeelden, en hijzelf vond er een onverwacht moment van ontspanning en verbinding.
Het is een herinnering die veel ouders waarschijnlijk herkennen: soms zitten de mooiste lichtpuntjes verstopt in de simpelste momenten. En soms begint een goed weekend gewoon met een voetbalwedstrijd op een vroeg veld — en één nieuwe ouder die de sfeer compleet verandert.