Algemeen
Ex-vrouw Peter Gillis krijgt ook zware straf: ´Ze speelde een belangrijke rol!´
De belastingfraudezaak rond Peter Gillis krijgt steeds meer aandacht. Recent werd bekend dat ook zijn ex-vrouw Treesie wordt vervolgd voor haar vermeende betrokkenheid bij de fraudepraktijken. Volgens het Openbaar Ministerie (OM) speelde zij, net als haar dochter Inge, een rol in de belastingontduiking die plaatsvond op de vakantieparken van Peter Gillis. Treesie wordt beschuldigd van het ontvangen van zwart geld in enveloppen, een zaak die nu voor de rechter ligt.
Zwartverhuur op vakantieparken
Het onderzoek van het OM heeft uitgewezen dat op acht vakantieparken van Peter Gillis chalets zwart werden verhuurd. Dit betekende dat een aanzienlijk deel van de inkomsten niet werd geboekt, waardoor Peter Gillis volgens de aanklacht in totaal 520.000 euro aan belasting heeft ontweken. De vakantieparken waren een belangrijke bron van inkomsten voor de familie, maar volgens de justitie werden deze inkomsten verborgen voor de belastingautoriteiten.
Betrokkenheid van Treesie
Volgens getuigenissen van beheerders van de vakantieparken zou Treesie betrokken zijn geweest bij het aannemen van enveloppen met zwart geld. Deze enveloppen zouden in haar handen terecht zijn gekomen, wat haar een rol gaf in het verborgen houden van de inkomsten. In de rechtszaal ontkende Treesie echter elke betrokkenheid bij de administratie van de vakantieparken. Ze verklaarde: “Ik ben geen boekhouder. Ik heb de huishoudschool gedaan en daarna een opleiding tot kapster.”
De eis tegen Treesie
Ondanks haar ontkenning van de beschuldigingen, heeft het OM een taakstraf van 180 uur en een voorwaardelijke celstraf van zes maanden geëist tegen Treesie. De vervolging van de ex-vrouw van Peter Gillis wordt gezien als onderdeel van de bredere zaak tegen de familie Gillis, waarbij meerdere familieleden worden verdacht van betrokkenheid bij de belastingfraude. De zaak heeft inmiddels veel media-aandacht getrokken, zowel vanwege de ernst van de beschuldigingen als de publieke rol van de betrokkenen.
Peter Gillis onder vuur
De rechtszaak tegen Peter Gillis zelf is al verder gevorderd. Vorige maand eiste het OM achttien maanden cel, waarvan zes voorwaardelijk, tegen de bekende vakantieparkondernemer. Gillis zou als hoofdverantwoordelijke van de fraude de meeste belastingontduiking op zijn naam hebben staan. De zaak tegen Gillis krijgt veel aandacht, vooral vanwege zijn publieke bekendheid en de omvang van de fraude. De uitspraak wordt met spanning afgewacht.
Daughter Inge ook betrokken
Naast Peter en Treesie wordt ook hun dochter Inge beschuldigd van betrokkenheid bij de belastingfraude. Inge werkte als directiesecretaresse bij de Oostappen Groep, het bedrijf achter de vakantieparken. Het OM heeft voor haar een taakstraf van 240 uur en een voorwaardelijke celstraf van zes maanden geëist. Inge zou volgens het OM ook een actieve rol hebben gespeeld in het faciliteren van de zwartverhuurpraktijken.
Vertraging in de rechtszaak
De zaak van Treesie werd enige tijd vertraagd omdat zij in januari niet aanwezig kon zijn bij de zittingen. Dit heeft de behandeling van de zaak vertraging opgeleverd, maar inmiddels is de zaak tegen haar behandeld en wordt er gewacht op een uitspraak. De rechtbank zal de volgende weken bepalen of Treesie schuldig wordt bevonden en welke straf zij zal krijgen.
De gevolgen van de zaak
De zaak heeft vergaande gevolgen voor de familie Gillis, zowel juridisch als financieel. De vervolging van Treesie, Peter en Inge werpt een schaduw over hun imago en de vakantieparken die zij hebben opgebouwd. Terwijl de zaak zich voortzet, blijft de publieke opinie verdeeld over de betrokkenheid van de familie en de strafmaatregelen die tegen hen worden geëist. De uitspraak zal bepalend zijn voor de toekomst van de familie Gillis.
Algemeen
Vrouw giet water over de zoon van haar buurvrouw nadat hij hetzelfde had gedaan met haar kat
Wreedheid tegen dieren is iets waar de meeste mensen instinctief fel tegenin gaan. Het idee dat een weerloos dier pijn of stress wordt aangedaan, roept bij velen onmiddellijk boosheid, verdriet of onbegrip op. Dieren zijn afhankelijk van mensen, en juist daarom voelen veel mensen een sterke morele verantwoordelijkheid om hen te beschermen. Gelukkig zijn we als samenleving ver gekomen: waar dieren vroeger soms achteloos of hardhandig werden behandeld, is er tegenwoordig veel meer bewustzijn, wetgeving en sociale controle.
Toch betekent dat niet dat dierenmishandeling volledig tot het verleden behoort. Af en toe duiken er verhalen op die laten zien dat waakzaamheid nog altijd nodig is. Soms gaat het om ernstige gevallen die diepe verontwaardiging oproepen, maar soms ook om kleinere incidenten die een bredere discussie losmaken over opvoeding, verantwoordelijkheid en grenzen. Eén zo’n verhaal ging enkele jaren geleden viraal en zorgde voor een felle online discussie over wat wel en niet gepast is als reactie op gedrag tegenover dieren.
Een onverwacht incident in de buurt
Het verhaal draait om Shannon Cooper, een vrouw die haar ervaring deelde op sociale media. Volgens haar eigen relaas zat haar kat rustig op een hek in de tuin toen de zoon van haar buurvrouw langsliep. Het dier deed niets, lag er ontspannen bij en leek zich van geen kwaad bewust. Totdat de jongen, volgens Shannon ongeveer tien jaar oud, een beker water over de kat gooide en daarbij lachte.
Voor Shannon voelde dit als een directe grensoverschrijding. Haar kat schrok, sprong weg en raakte zichtbaar van slag. Hoewel er geen sprake was van lichamelijk letsel, raakte het incident haar diep. Voor haar ging het niet om een grapje, maar om het lastigvallen van een dier dat zich niet kan verdedigen.
Een impulsieve reactie
Wat er daarna gebeurde, maakte het verhaal pas echt onderwerp van discussie. In een opwelling besloot Shannon hetzelfde te doen bij de jongen. Vanuit haar raam gooide ze een bak water over hem heen. De jongen was nat, geschrokken en rende weg. Niet veel later stond zijn vader boos voor de deur van Shannon, niet wetend wat er precies was voorgevallen.
Shannon besloot het hele incident te delen op X (voorheen Twitter). Haar bericht ging razendsnel rond en werd duizenden keren gedeeld en becommentarieerd. Ze schreef dat ze het probleem niet zag: haar kat was lastiggevallen, dus had ze gereageerd op een manier die volgens haar duidelijk maakte dat dit gedrag niet acceptabel was.
Online bijval
Een groot deel van de reacties steunde Shannon volmondig. Veel mensen vonden dat ze juist had gehandeld door direct een signaal af te geven. Volgens hen was het een onschuldige, maar duidelijke consequentie: water tegen water. Geen geweld, geen blijvende schade, maar wel een les.
Sommige ouders reageerden zelfs begripvol. Zij gaven aan dat als hun eigen kinderen zoiets zouden doen, ze de reactie van Shannon zouden begrijpen. “Het is maar water,” schreef een moeder. “Een kind van die leeftijd weet prima dat je dieren niet zomaar lastigvalt.” Anderen benadrukten dat respect voor dieren al op jonge leeftijd moet worden aangeleerd en dat dit soort gedrag niet afgedaan mag worden als ‘onschuldig kattenkwaad’.
Er waren ook mensen die het incident aangrepen om een bredere maatschappelijke discussie te voeren. Zij vonden dat ouders tegenwoordig te vaak beschermend optreden en te weinig ruimte laten voor natuurlijke consequenties. In hun ogen had Shannon het probleem direct opgelost zonder escalerend geweld.
Kritiek en zorgen
Tegelijkertijd was er ook forse kritiek. Tegenstanders vonden de reactie van Shannon kinderachtig en ongepast. Volgens hen had ze naar de ouders moeten stappen in plaats van zelf een ‘straf’ uit te delen. Het kind was immers niet van haar, en opvoeding wordt gezien als de verantwoordelijkheid van de ouders.
Sommige reacties wezen op de ontwikkelingsfase van kinderen. Een tienjarige is nog volop aan het leren wat de gevolgen van zijn acties zijn, zo klonk het. In hun ogen had een volwassen persoon juist het goede voorbeeld moeten geven door rustig te blijven en het gesprek aan te gaan, in plaats van op hetzelfde niveau te reageren.
Ook werd de vraag gesteld waar de grens ligt. Als iedereen zelf rechtvaardigheid gaat toepassen, kan dat leiden tot misverstanden en escalatie. Wat voor de één een onschuldige les is, kan voor een ander voelen als een aanval op zijn kind.
Nuance achteraf
Na de storm aan reacties besloot Shannon later meer context te geven. Ze benadrukte dat het incident uiteindelijk geen blijvende ruzie had veroorzaakt. De vader van de jongen bleek aanvankelijk boos omdat hij niet wist wat zijn zoon had gedaan. Toen het hele verhaal duidelijk werd, kon er zelfs om gelachen worden. De buren spraken het uit en er bleef geen blijvende wrok over.
Shannon gaf ook aan dat de jongen iets ouder bleek te zijn dan hij eruitzag, wat voor haar het idee versterkte dat hij beter had moeten weten. Ze benadrukte dat haar intentie niet was om een kind pijn te doen, maar om haar kat te beschermen en een duidelijke grens te stellen.
Een bredere discussie
Het verhaal laat zien hoe gevoelig dit soort situaties liggen. Aan de ene kant is er de terechte emotie die veel mensen voelen wanneer een dier wordt lastiggevallen. Aan de andere kant is er de vraag hoe je als volwassene reageert op gedrag van een kind, zeker als het niet je eigen kind is.
De discussie raakt aan grotere thema’s: opvoeding, verantwoordelijkheid, empathie voor dieren en de manier waarop we elkaar aanspreken op gedrag. Het internet fungeert daarbij als vergrootglas, waarin elke actie wordt uitvergroot en beoordeeld door duizenden mensen met verschillende normen en waarden.
Wat vaststaat, is dat respect voor dieren voor veel mensen een harde grens is. Het verhaal van Shannon Cooper laat zien hoe snel emoties kunnen oplopen wanneer die grens wordt overschreden. Of haar reactie gepast was, blijft onderwerp van debat. Sommigen zien het als een duidelijke, onschuldige les, anderen als een gemiste kans om het volwassen voorbeeld te geven.
En juist die verdeeldheid maakt dit verhaal zo veelzeggend: het confronteert ons met onze eigen ideeën over rechtvaardigheid, opvoeding en hoe ver je mag gaan om op te komen voor wie zich niet kan verdedigen.