Algemeen
Duncan Laurence doet nieuwe heftige onthulling over The Voice: ´Nog niet gebeld´
Duncan Laurence wil dolgraag plaatsnemen in de rode stoel van The Voice of Holland, maar RTL lijkt hem compleet te negeren. Hoewel zijn naam rondgaat als mogelijke nieuwe coach, heeft hij nog steeds geen belletje gekregen. En misschien is dat maar beter ook.
Duncan: ‘Ik wil het supergraag!’
In een Skype-interview met RTL Boulevard laat Duncan weten dat hij meer dan beschikbaar is. “Ik zou het supergraag willen, maar ze hebben nog niet gebeld,” bekent hij.
Hij hoopt nog steeds op goed nieuws. “Volgens mij zijn ze nog hartstikke hard in conclaaf daarzo in het gebouw van RTL. Ze hebben m’n telefoonnummer, dus ze kunnen me altijd bellen. Dag en nacht. Ik sta wel op hier in LA. Dat maakt niet uit.” Zijn enthousiasme grenst aan het wanhopige, en tv-kenners vragen zich af of hij überhaupt geschikt is.
Waarom Duncan géén coach moet worden
Het grote probleem? Duncan heeft zichzelf al bewezen als een rampzalige mentor. Zijn begeleiding van Mia & Dion tijdens het Songfestival was een fiasco en heeft Nederland internationaal voor schut gezet. Moet je zo iemand dan een plek geven in The Voice, een programma dat al een reputatieprobleem heeft?
Tv-expert Rob Goossens vindt van niet. “Ik zou zeggen: die laatste stoel níet Duncan Laurence en voor de rest maakt het niet zoveel uit.”
Suzan & Freek: een veiligere keuze?
Een andere naam die rondgaat is die van het zoetsappige zangduo Suzan & Freek. Zij passen qua uitstraling perfect in het veilige, ‘onbesmette’ profiel dat RTL nodig heeft na de schandalen rond The Voice.
Freek laat weten: “We zijn niet benaderd. Nou ja, wie weet. Als ze luisteren: je kan altijd bellen. Als er een programma is wat we leuk vonden, dan was het The Voice wel, omdat het over muziek gaat.”
Wie presenteert naast Chantal?
Naast de coaches is ook de presentatie nog een groot vraagteken. Met de ziekte van Martijn Krabbé moet RTL op zoek naar een nieuwe co-host voor Chantal Janzen.
Carlo Boszhard lijkt zichzelf subtiel aan te bieden, maar houdt de schijn op: “Ik denk dat Chantal dat heel goed kan doen, dus nee, nee, nee, ik denk niet dat The Voice… Ik heb al zoveel programma’s.” Jim Bakkum ziet het ook wel zitten, maar twijfelt of hij twee talentenjachten tegelijk kan presenteren. “Als The Voice niet in hetzelfde seizoen zou vallen als The Headliner, dan zou ik het heel erg leuk vinden.”
Beau van Erven Dorens gooit tot slot nog een andere optie op tafel: “Ik ben altijd heel erg fan van Ruben en Ruben en Chantal lijkt mij de ideale combinatie.”
Komt het telefoontje nog?
Duncan blijft hoopvol wachten op een telefoontje, maar de kans lijkt klein. Misschien moet hij accepteren dat zijn mentor-kwaliteiten niet genoeg zijn en zich richten op zijn eigen muziek. Want één ding is duidelijk: RTL lijkt hem voorlopig niet nodig te hebben.
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.