Algemeen
Duncan Laurence doet nieuwe heftige onthulling over The Voice: ´Nog niet gebeld´
Duncan Laurence wil dolgraag plaatsnemen in de rode stoel van The Voice of Holland, maar RTL lijkt hem compleet te negeren. Hoewel zijn naam rondgaat als mogelijke nieuwe coach, heeft hij nog steeds geen belletje gekregen. En misschien is dat maar beter ook.
Duncan: ‘Ik wil het supergraag!’
In een Skype-interview met RTL Boulevard laat Duncan weten dat hij meer dan beschikbaar is. “Ik zou het supergraag willen, maar ze hebben nog niet gebeld,” bekent hij.
Hij hoopt nog steeds op goed nieuws. “Volgens mij zijn ze nog hartstikke hard in conclaaf daarzo in het gebouw van RTL. Ze hebben m’n telefoonnummer, dus ze kunnen me altijd bellen. Dag en nacht. Ik sta wel op hier in LA. Dat maakt niet uit.” Zijn enthousiasme grenst aan het wanhopige, en tv-kenners vragen zich af of hij überhaupt geschikt is.
Waarom Duncan géén coach moet worden
Het grote probleem? Duncan heeft zichzelf al bewezen als een rampzalige mentor. Zijn begeleiding van Mia & Dion tijdens het Songfestival was een fiasco en heeft Nederland internationaal voor schut gezet. Moet je zo iemand dan een plek geven in The Voice, een programma dat al een reputatieprobleem heeft?
Tv-expert Rob Goossens vindt van niet. “Ik zou zeggen: die laatste stoel níet Duncan Laurence en voor de rest maakt het niet zoveel uit.”
Suzan & Freek: een veiligere keuze?
Een andere naam die rondgaat is die van het zoetsappige zangduo Suzan & Freek. Zij passen qua uitstraling perfect in het veilige, ‘onbesmette’ profiel dat RTL nodig heeft na de schandalen rond The Voice.
Freek laat weten: “We zijn niet benaderd. Nou ja, wie weet. Als ze luisteren: je kan altijd bellen. Als er een programma is wat we leuk vonden, dan was het The Voice wel, omdat het over muziek gaat.”
Wie presenteert naast Chantal?
Naast de coaches is ook de presentatie nog een groot vraagteken. Met de ziekte van Martijn Krabbé moet RTL op zoek naar een nieuwe co-host voor Chantal Janzen.
Carlo Boszhard lijkt zichzelf subtiel aan te bieden, maar houdt de schijn op: “Ik denk dat Chantal dat heel goed kan doen, dus nee, nee, nee, ik denk niet dat The Voice… Ik heb al zoveel programma’s.” Jim Bakkum ziet het ook wel zitten, maar twijfelt of hij twee talentenjachten tegelijk kan presenteren. “Als The Voice niet in hetzelfde seizoen zou vallen als The Headliner, dan zou ik het heel erg leuk vinden.”
Beau van Erven Dorens gooit tot slot nog een andere optie op tafel: “Ik ben altijd heel erg fan van Ruben en Ruben en Chantal lijkt mij de ideale combinatie.”
Komt het telefoontje nog?
Duncan blijft hoopvol wachten op een telefoontje, maar de kans lijkt klein. Misschien moet hij accepteren dat zijn mentor-kwaliteiten niet genoeg zijn en zich richten op zijn eigen muziek. Want één ding is duidelijk: RTL lijkt hem voorlopig niet nodig te hebben.
Andy van der Meijde verbreekt definitief contact met zijn vader: “Te veel gebeurd”
Andy van der Meijde heeft verdrietig persoonlijk nieuws gedeeld. De voormalig profvoetballer, die de afgelopen jaren een nieuw publiek wist te bereiken als YouTuber en realitypersoonlijkheid, laat weten dat het contact met zijn vader volledig is verbroken. In een openhartig gesprek met weekblad Story vertelt Andy dat de relatie opnieuw is vastgelopen en dat hij ervoor heeft gekozen om afstand te nemen.
Het besluit komt hard aan, vooral omdat Andy eerder nog hoopvol sprak over een verzoening. Toch blijkt die rust van korte duur te zijn geweest.
Een breekbare band
Volgens Andy is de relatie met zijn vader altijd ingewikkeld geweest. Er is veel gebeurd in het verleden en dat maakt de onderlinge band kwetsbaar. “Er zijn gewoon te veel dingen gebeurd,” vertelt hij. “Als je een geschiedenis met elkaar hebt, dan kan een klein meningsverschil ineens heel groot worden.”
Andy legt uit dat het bij hen zelden bij iets kleins blijft. Waar andere families conflicten kunnen uitpraten en achter zich laten, lopen spanningen bij hen snel op. “Een klein probleem wordt meteen een groot probleem. Dan is het gelijk gedoe en negativiteit.”
Voor Andy, die de afgelopen jaren hard heeft gewerkt aan stabiliteit in zijn leven, was dat uiteindelijk de doorslaggevende factor.
Kiezen voor rust en positiviteit
De oud-Ajacied benadrukt dat zijn keuze niet lichtzinnig is genomen. Hij had liever een andere uitkomst gezien, maar merkte dat de situatie hem te veel energie kostte. “Ik houd het leven graag positief,” zegt hij. “En als dat dan zonder mijn vader moet, dan is dat maar zo.”
Het is een uitspraak die veel zegt over de fase waarin Andy zich nu bevindt. Na een roerige periode in zijn leven, waarin hij openlijk sprak over verslaving, mentale worstelingen en herstel, lijkt rust tegenwoordig zijn hoogste prioriteit.
Volgens Andy is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen, ook als dat betekent dat je afstand moet nemen van familie. “Je kunt niet blijven vechten tegen iets wat steeds hetzelfde blijft,” klinkt het.
Een verleden vol pieken en dalen
Andy van der Meijde is geen onbekende als het gaat om turbulente familieverhoudingen. In eerdere interviews gaf hij al aan dat zijn jeugd en jonge volwassenheid niet altijd eenvoudig waren. Zijn carrière als profvoetballer bracht succes en bekendheid, maar ook druk en verleidingen.
De band met zijn vader kende door de jaren heen meerdere breuklijnen, afgewisseld met momenten van toenadering. Dat er eerder sprake was van een verzoening, gaf fans hoop dat vader en zoon elkaar definitief zouden vinden. Dat het nu opnieuw mis is gegaan, maakt duidelijk hoe fragiel die relatie is gebleven.
Leven in de schijnwerpers
De timing van Andy’s openheid is opvallend. Sinds eind vorige maand is hij samen met zijn vrouw Melisa en hun gezin weer te zien in een nieuwe realityserie op Videoland. In zes afleveringen krijgt de kijker een inkijkje in het dagelijkse leven van de familie Van der Meijde.
De serie laat een andere Andy zien dan de voetballer van vroeger: een vader die worstelt met puberproblemen, huishouddynamiek en opvoedingsvraagstukken die voor veel gezinnen herkenbaar zijn.
Pubers, grenzen en moderne verleidingen
In de realityserie speelt één thema een opvallende rol: het opvoeden van pubers in een tijd vol nieuwe uitdagingen. Andy en Melisa zien met lede ogen aan hoe vapen steeds normaler wordt onder jongeren. Ze zijn daar duidelijk geen voorstander van en proberen actief grenzen te stellen.
Andy is daar uitgesproken over. Hij wil voorkomen dat zijn kinderen dezelfde fouten maken als hijzelf vroeger. Zijn eigen ervaringen zorgen ervoor dat hij alert is op signalen en het gesprek aangaat, ook als dat confronterend is.
Openheid over vaderschap
Juist in die rol als vader lijkt Andy veel betekenis te hebben gevonden. Hij spreekt geregeld over de verantwoordelijkheid die hij voelt en de wens om het anders te doen dan hij zelf heeft meegemaakt. Die context maakt het verbreken van het contact met zijn eigen vader extra beladen.
Toch ziet Andy het niet als falen, maar als zelfbescherming. “Ik wil er zijn voor mijn gezin,” lijkt hij impliciet te zeggen. “Daar ligt nu mijn focus.”
Nino en zijn biologische achtergrond
Onlangs kwam de familie Van der Meijde opnieuw in het nieuws, ditmaal rondom zoon Nino. Veel mensen vroegen zich af wie zijn biologische vader is. Hoewel Nino die vraag jarenlang onbeantwoord liet, besloot hij recent openheid van zaken te geven.
Zijn biologische vader blijkt Octave “Okkie” Durham te zijn, de man die bekend werd door een geruchtmakende kunstroof begin deze eeuw. Andy heeft Nino echter altijd opgevoed als zijn eigen zoon, iets wat Nino zelf ook benadrukt.
Die openheid past bij de fase waarin de familie zich nu bevindt: eerlijk, soms confronterend, maar zonder sensatie.
Een nieuw hoofdstuk
Voor Andy van der Meijde lijkt het verbreken van het contact met zijn vader het sluiten van een pijnlijk hoofdstuk. Het is geen keuze die hij met lichtheid maakt, maar wel eentje die volgens hem noodzakelijk is om vooruit te kunnen.
“Ik wil geen negativiteit meer,” klinkt het tussen de regels door. “Het leven is te kort.”
Met zijn gezin, zijn werk en zijn herstel lijkt Andy vastbesloten om zich te richten op wat hem energie geeft. Of er ooit nog ruimte komt voor verzoening met zijn vader, laat hij in het midden. Voor nu kiest hij voor afstand, rust en duidelijkheid.
Een besluit dat verdrietig is, maar tegelijk getuigt van zelfreflectie en grenzen stellen — iets waar veel mensen zich in zullen herkennen.