Algemeen
Diederik Ebbinge is plotseling kasteelheer: ´Hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen?´
Na jaren van afwezigheid keert Diederik Ebbinge terug op de Nederlandse televisie. Dit keer niet met een nieuwe variant van Promenade, maar met een volledig nieuw concept: Chateau Promenade. Dit programma speelt zich af in een sfeervol kasteel in Noord-Frankrijk, waar Ebbinge zijn gasten uitnodigt voor een bijzondere ervaring vol gesprekken en beproevingen.
Een kasteel als decor
Het is onduidelijk of Diederik Ebbinge daadwerkelijk de eigenaar is van het Noord-Franse kasteel waarin het programma wordt opgenomen. Wat vaststaat, is dat hij deze locatie als decor gebruikt voor zijn nieuwe show. In Chateau Promenade ontvangt hij zes weken lang drie vaste gasten die hij beter wil leren kennen.
Naast diepgaande gesprekken staat er ook een spel centraal in het programma. De gasten zullen niet alleen genieten van Frans eten en goede wijn, maar ook worden onderworpen aan loodzware beproevingen. Dit zorgt volgens Ebbinge voor een unieke combinatie van ontspanning en uitdaging.
Van Promenade naar Chateau Promenade
Met Chateau Promenade slaat Ebbinge een nieuwe weg in. Hij was eerder succesvol met programma’s als Promenade, Zomerpromenade en Gewoon Promenade. Na deze reeksen besloot hij zich terug te trekken in Frankrijk, waar hij inspiratie opdeed voor een nieuw format. Dit resulteerde in een programma waarin gesprekken, spel en sfeer samenkomen in een chique en mysterieuze setting.
Diederik Ebbinge woont normaal gesproken met zijn gezin in Amsterdam. Zijn partner, actrice Roosmaijn Luyten, speelde een van de hoofdrollen in de succesvolle musical Onze Jordaan, die door Ebbinge werd geschreven. Zijn nieuwe programma laat een andere kant van hem zien, waarbij hij als gastheer zijn gasten uitdaagt om zichzelf bloot te geven.
Goede gesprekken en zware proeven
Ebbinge omschrijft Chateau Promenade als een bijzondere ervaring voor zijn gasten.
“In Frankrijk ontvang ik zes weken lang drie vaste gasten in mijn prachtige chateau. Drie Nederlanders die ik beter wil leren kennen. Met heerlijk eten, goede gesprekken en natuurlijk af en toe een beetje ontspannen.”
Toch is niet alles zo idyllisch als het lijkt. De gasten zullen een spel spelen waarbij ze zware beproevingen moeten doorstaan. Wat deze precies inhouden, blijft nog geheim, maar het belooft een pittige ervaring te worden.
De diepte in
Naast de fysieke en mentale uitdagingen draait Chateau Promenade om diepgaande gesprekken. Ebbinge wil zijn gasten echt leren kennen en stelt vragen over hun verleden, hun opvoeding en hun levenskeuzes.
“Waar komen ze vandaan? Wat kregen ze mee van hun ouders, en leven ze überhaupt nog? Hebben ze ergens spijt van, of juist niet? En waarom dan niet?”
Met deze persoonlijke insteek hoopt Ebbinge een programma te maken dat zowel vermakelijk als ontroerend is.
Bienvenue à Chateau Promenade
Met zijn kenmerkende ironie en scherpzinnigheid sluit Ebbinge zijn uitleg over het programma af:
“Bienvenue à Chateau Promenade. Mon nom est Diederik Ebbinge.”
Het is nog niet bekend wanneer Chateau Promenade precies te zien zal zijn, maar de verwachtingen zijn hooggespannen. Zal dit nieuwe concept net zo’n succes worden als zijn eerdere werk?
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.