Algemeen
Belgische man (43): “André Hazes is mijn vader” 😮
Schokkende onthulling: heeft André Hazes sr. nog een zoon?
In de muziekwereld van Nederland is er zelden een moment zonder Hazes-gerelateerd nieuws, maar deze onthulling slaat in als een bom. Het Vlaamse weekblad Dag Allemaal kwam recent met een opmerkelijk verhaal naar buiten: André Hazes sr. zou nog een buitenechtelijke zoon hebben, genaamd Kevin. De 43-jarige man, die zichzelf als technicus omschrijft, beweert dat hij jarenlang in de veronderstelling leefde dat zijn biologische vader een overleden motorrijder was. Pas drie jaar geleden hoorde hij de waarheid van zijn moeder: zijn vader zou niemand minder zijn dan de legendarische volkszanger André Hazes sr.
De openbaring zet niet alleen de geschiedenis van de familie Hazes in een ander daglicht, maar roept ook vragen op over de erfenis van de zanger en de mogelijke impact op de huidige familiebanden. Kevin zelf is naar eigen zeggen niet uit op geld, maar wil vooral antwoorden.
De verborgen geschiedenis van Kevin
Tot voor kort dacht Kevin dat hij geen vader had. Zijn moeder vertelde hem altijd dat zijn biologische vader een motorrijder was die vlak voor zijn geboorte tragisch verongelukte. Dit verhaal werd in zijn familie nooit in twijfel getrokken, totdat zijn moeder drie jaar geleden met een schokkende bekentenis kwam.
“Volgens haar ben ik de zoon van dé André Hazes,” zegt Kevin in het interview met Dag Allemaal. Zijn moeder had hem jarenlang in het ongewisse gelaten, maar besloot uiteindelijk toch open kaart te spelen. Wat volgde was een reeks van onthullingen die Kevin’s kijk op zijn afkomst volledig veranderde.
Zijn familie vond het altijd al vreemd dat er nooit duidelijkheid was over zijn vader. Ze wisten dat hij in Nederland verwekt moest zijn, maar door wie? Dat bleef jarenlang een mysterie. De Vlaamse media kwamen Kevin op het spoor na een tip en gingen op onderzoek uit.
Buitenechtelijke affaire en zwijggeld
Volgens Kevin ontmoette zijn moeder André Hazes sr. in Nederland, waar zij destijds in een café werkte. Ze zouden daar een korte affaire hebben gehad, wat uiteindelijk resulteerde in haar zwangerschap. De zanger, die destijds al getrouwd was met Ellen Wolf, wilde echter niet dat deze affaire publiekelijk bekend werd. Volgens Kevin kreeg zijn moeder omgerekend 1.250 euro aan zwijggeld, een bedrag dat bedoeld was om ervoor te zorgen dat er geen verdere claims of verhalen over het vaderschap naar buiten kwamen.
Op het moment van Kevin’s geboorte was André Hazes sr. nog getrouwd met Ellen Wolf. Samen hadden zij al een zoon, Melvin, die in 1982 werd geboren. Dat betekent dat als de beweringen van Kevin kloppen, hij een halfbroer is van onder andere Melvin, Nathalie, Roxeanne en André Hazes jr.
Geen financiële eisen, alleen erkenning
In het interview benadrukt Kevin dat hij niet uit is op een deel van de erfenis van André Hazes sr. Hij zegt dat hij simpelweg wil weten of het waar is en meer te weten wil komen over zijn vermeende biologische vader.
“Mensen zullen misschien denken dat ik op geld uit ben, maar dat is niet zo. Ik wil gewoon weten waar ik vandaan kom. Als André Hazes mijn vader is, zou ik dat graag bevestigd zien,” aldus Kevin.
Zijn verlangen naar antwoorden is begrijpelijk. Hij heeft veertig jaar in een leugen geleefd en pas recentelijk ontdekt dat zijn afkomst misschien heel anders is dan hij altijd had gedacht.
DNA-test de enige oplossing?
De vraag blijft natuurlijk hoe deze bewering hard gemaakt kan worden. Een DNA-test lijkt de enige manier om de waarheid te achterhalen. Maar de vraag is of de familie Hazes openstaat voor zo’n test. De officiële erfgenamen van André Hazes sr. kunnen Kevin’s claim simpelweg negeren, wat het voor hem lastig maakt om bewijs te verkrijgen.
Een andere optie zou zijn om DNA-materiaal van de zanger op te sporen, bijvoorbeeld via medische dossiers of persoonlijke bezittingen, maar dat is een juridisch en ethisch mijnenveld. In eerdere gevallen waarbij onbekende kinderen hun biologische ouders probeerden te identificeren, werden dergelijke testen vaak bemoeilijkt door privacywetten en het ontbreken van medewerking van de nabestaanden.
Als Kevin serieus is over het achterhalen van de waarheid, zal hij mogelijk moeten rekenen op medewerking van de familie Hazes. Het is echter maar de vraag of André Hazes jr., Roxeanne of Melvin bereid zijn om mee te werken aan een DNA-test.
Reacties van de familie Hazes
Tot nu toe heeft de familie Hazes nog niet gereageerd op de beweringen van Kevin. André Hazes jr. en Roxeanne Hazes hebben zich vaker uitgesproken over familieperikelen en nalatenschap, maar lijken deze keer te zwijgen. Dit kan betekenen dat ze de geruchten simpelweg negeren, maar het kan ook duiden op intern overleg over hoe ze hierop moeten reageren.
Mocht Kevin daadwerkelijk een DNA-test eisen en een juridische procedure starten, dan kan dit een groot effect hebben op de familie Hazes. Niet alleen qua erfgenamen, maar ook qua media-aandacht en reputatie.
Wat als het waar is?
Stel dat een DNA-test Kevin’s beweringen bevestigt, wat betekent dat dan voor de familie Hazes? Er zijn een paar belangrijke gevolgen:
-
Erfenis en rechten
Als Kevin officieel erkend wordt als zoon van André Hazes sr., kan hij mogelijk aanspraak maken op een deel van de nalatenschap. Dit zou kunnen leiden tot juridische complicaties en een herverdeling van het vermogen dat de zanger heeft nagelaten.
-
Familierelaties
Het nieuws zou een flinke impact kunnen hebben op de dynamiek binnen de familie Hazes. Roxeanne en André jr. hebben al een turbulente relatie met hun moeder Rachel, en deze nieuwe onthulling zou de verhoudingen verder kunnen verstoren. -
Publieke opinie
André Hazes sr. blijft een volksheld, maar een bevestiging van een buitenechtelijk kind zou een smet kunnen werpen op zijn imago. Fans van de zanger zullen mogelijk verschillende meningen hebben over deze onthulling.
West-Vlaming Kevin kreeg op z’n 40ste te horen dat hij de zoon van wijlen André Hazes is: “Hij betaalde m’n mama zwijggeld”https://t.co/I0tCp6N7wK
— 𝓙𝓸𝓱𝓷 👀 (@john_61) February 25, 2025
Conclusie: een verhaal met open eind
Voorlopig blijft de vraag of Kevin echt een zoon van André Hazes sr. is onbeantwoord. Zonder DNA-test blijft het een claim zonder harde bewijzen. Kevin’s verhaal is echter niet zomaar een los gerucht; het is een persoonlijke zoektocht naar de waarheid, die waarschijnlijk nog lang zal blijven spelen in de media.
De komende tijd zal moeten uitwijzen of de familie Hazes hierop reageert en of Kevin de bevestiging krijgt waar hij naar op zoek is. Eén ding is zeker: deze onthulling heeft opnieuw gezorgd voor beroering in de toch al roerige Hazes-familie.
Joke (52) vond de moed om opnieuw te beginnen na jaren van controle en angst: “Ik was mezelf kwijt, maar niet voorgoed”
Toen Joke (52) enkele jaren geleden Hans leerde kennen, dacht ze dat het lot had toegeslagen. Het voelde alsof hun ontmoeting voorbestemd was — een nieuw begin na een moeilijke periode in haar leven. Familie en vrienden waren verbaasd over hoe snel de relatie zich ontwikkelde, maar Joke zag alleen de warmte en aandacht die ze al zo lang had gemist.
Wat begon als een liefdevol sprookje, veranderde echter langzaam in een verstikkend verhaal. Achter gesloten deuren nam Hans stukje bij beetje de controle over haar leven. Voor Joke begon een periode waarin ze haar vrijheid, haar identiteit en zelfs haar lichaam kwijtraakte — maar uiteindelijk ook de moed vond om zichzelf terug te vinden.
Liefde die omsloeg in controle
In het begin leek alles perfect. Hans was charmant, complimenteus en leek oprecht geïnteresseerd in haar dromen en geloof. Hij sprak over een gezamenlijke toekomst en overtuigde haar dat ze samen een bijzondere roeping hadden.
“Hij gaf me het gevoel dat ik speciaal was,” vertelt Joke. “Dat ik eindelijk iemand had gevonden die me begreep.”
Maar na verloop van tijd begonnen de kleine signalen van controle zichtbaar te worden. Hij bepaalde met wie ze sprak, wat ze droeg en wanneer ze haar familie mocht zien. Zijn woorden klonken liefdevol, maar gingen steeds vaker gepaard met voorwaarden.
Geloof als middel om te overheersen
Hans wist dat Joke gelovig was en gebruikte haar vertrouwen in het geloof als middel om macht uit te oefenen. Hij beweerde namens God te spreken en stuurde haar bijbelteksten die volgens hem “bevestigden” wat hij zei. Soms deed hij zelfs alsof die berichten van een hogere stem afkomstig waren.
“Ik dacht dat ik iets bijzonders mocht doen, een soort spirituele opdracht,” vertelt Joke. “Maar eigenlijk raakte ik mezelf kwijt in zijn woorden.”
Elke beslissing, hoe klein ook, moest via hem lopen. Haar geloof — ooit een bron van kracht — werd een instrument van controle. Wat begon als toewijding aan iets groters, veranderde in totale afhankelijkheid.
Langzaam verdween haar eigen identiteit
Hans eiste dat Joke alles uit haar verleden zou loslaten. Foto’s, kleding en persoonlijke herinneringen moesten verdwijnen. Alles wat haar herinnerde aan haar vroegere leven, werd volgens hem “niet zuiver” genoemd.
Het huis waarin ze woonde, veranderde stap voor stap in een lege ruimte zonder kleur of warmte. Zelfs kleine voorwerpen — een ketting van haar moeder, een schilderij van een vriendin — werden weggehaald.
“Op een dag keek ik om me heen en zag niets meer wat van mij was,” zegt Joke. “Alsof ik uit mijn eigen leven was gewist.”
Wanneer liefde bezit wordt
De controle stopte niet bij haar gedachten of omgeving. Hans begon ook over haar lichaam te beslissen. Hij vond dat hun verbondenheid letterlijk zichtbaar moest zijn en dwong haar urenlang onder de tattoonaald te zitten om zijn naam en symbolen op haar huid te laten zetten.
Zelfs wanneer ze ziek was of pijn had, moest ze door. De sessies duurden soms een halve dag, en de wonden die achterbleven waren niet alleen lichamelijk.
“Hij zei dat het een teken van liefde was,” herinnert Joke zich. “Maar het voelde als iets dat me vastketende.”
De littekens op haar huid werden een dagelijkse herinnering aan de macht die hij over haar had.
De grens van vernedering
De fysieke pijn ging gepaard met vernedering en angst. Joke mocht geen pijnstillers nemen en werd bij klachten soms gedwongen om urenlang in koud water te zitten. De kou, de angst en het verlies van controle maakten haar nog kwetsbaarder.
“Ik voelde me geen mens meer,” zegt ze zacht. “Elke dag hoopte ik dat het de laatste keer was.”
Voor buitenstaanders was er niets te merken. De situatie speelde zich af achter gesloten deuren — een patroon dat bekendstaat als intieme terreur: een vorm van structurele controle waarbij een partner langzaam alle vrijheid van de ander afneemt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Gevangen in stilte
De angst om te spreken hield Joke jarenlang gevangen. Ze durfde niemand in vertrouwen te nemen. Zelfs wanneer ze vrienden kort sprak, glimlachte ze en zei dat alles goed ging.
Haar omgeving zag hooguit de tatoeages en trok daar eigen conclusies uit. De schaamte groeide, waardoor ze zich nog verder terugtrok.
“Mensen keken me aan alsof ik die keuzes zelf had gemaakt,” vertelt ze. “Ze zagen niet wat erachter zat.”
Financieel raakte ze intussen alles kwijt. Haar huis, haar spaargeld — alles ging op in de controle van haar partner. Uiteindelijk belandde ze in een caravan, met nauwelijks middelen om rond te komen.
Screenshot
Het breekpunt
Pas na een heftige ruzie vond Joke de moed om actie te ondernemen. Toen Hans haar opnieuw dreigde te isoleren, greep ze naar haar telefoon om de politie te bellen.
Dat moment werd het kantelpunt. Hans verliet haar en Joke kreeg hulp via een opvangorganisatie.
“Voor het eerst voelde ik dat ik weer kon ademen,” zegt ze. “Ik had niets meer, maar ik was vrij.”
Via een hulpverlener kwam ze in contact met Andy Han van Stichting Spijt van Tattoo, een specialist in het verwijderen van ongewenste tatoeages. Andy besloot haar kosteloos te helpen.
Een langzaam herstel
De behandelingen waren zwaar, fysiek en emotioneel. Elke sessie bracht pijn, maar ook een stukje bevrijding. De inkt verdween langzaam — en daarmee ook de sporen van controle die haar jarenlang hadden achtervolgd.
“Elke keer als een stukje van zijn naam vervaagde, voelde het alsof ik mezelf terugvond,” zegt Joke.
Het proces duurt jaren, maar het biedt haar de kans om opnieuw in de spiegel te kijken zonder overal herinneringen aan het verleden te zien.
Leven met littekens — en kracht
Vandaag woont Joke weer zelfstandig. Ze werkt aan haar herstel, fysiek én mentaal. De littekens blijven zichtbaar, maar ze ziet ze niet langer als een teken van pijn — eerder als bewijs van overleven.
“Mijn huid vertelt een verhaal,” zegt ze. “Niet van hem, maar van mij. Van iemand die gevallen is en weer is opgestaan.”
Ze gebruikt haar ervaring nu om anderen te steunen die vastzitten in een vergelijkbare situatie. Via praatgroepen en lotgenotendagen probeert ze taboes te doorbreken rond psychische en relationele dwang.
Een boodschap van hoop
Joke weet dat herstel tijd kost. Toch wil ze met haar verhaal laten zien dat er altijd een uitweg bestaat.
“Ik dacht dat ik voorgoed verloren was,” zegt ze. “Maar hulp bestaat echt. Er zijn mensen die luisteren zonder te oordelen.”
Voor iedereen die zich gevangen voelt in een relatie vol angst of controle, heeft ze één boodschap:
“Praat erover. Schaam je niet. Jij verdient vrijheid.”
Slot: vrijheid stap voor stap
Joke’s verhaal laat zien hoe liefde kan verschuiven naar macht, en hoe moeilijk het is om daaraan te ontsnappen. Maar het toont ook iets anders: dat herstel mogelijk is, zelfs na jaren van controle.
Met elke behandeling, met elke stap buiten de deur, verovert Joke haar leven terug. Ze is niet langer de vrouw die leefde onder dwang — ze is iemand die haar stem hervonden heeft.
“Ik was mezelf kwijt,” zegt ze. “Maar niet voorgoed.”