Algemeen
Bekende filmster verdween uit Hollywood – tragisch ongeluk tekende haar
Hollywood heeft altijd een overvloed aan sterren gekend. Sommigen blijven decennialang in de schijnwerpers, terwijl anderen slechts kort hun hoogtepunt beleven voordat ze weer verdwijnen. Door de jaren heen hebben we iconische actrices gezien zoals Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, Jayne Mansfield, Raquel Welch en Jean Harlow, die dankzij hun talent en schoonheid veel aandacht kregen. Maar achter hen stonden altijd nieuwe talenten klaar om hun kans te grijpen. Een van die beloftevolle namen was de Amerikaanse actrice Sydne Rome, ook wel ‘het gouden meisje uit de Amerikaanse Midwest’ genoemd.
De vroege jaren van Sydne Rome
Sydne Rome werd geboren op 17 maart 1951 in Akron, Ohio. Haar vader was werkzaam in de plasticindustrie en haar moeder werd door Sydne omschreven als een ‘geboren hippie’. Rome groeide op in de kleine gemeenschap van Upper Sandusky, een stad met slechts 5.000 inwoners, maar met een van de hoogste inkomens per hoofd van de bevolking in de VS.
In tegenstelling tot veel andere Hollywoodacteurs had ze geen beroemde ouders of connecties binnen de entertainmentindustrie. “Er was niets in de familie dat me mijn drang naar acteren had moeten geven,” vertelde ze ooit in een interview. Toch wist ze al op jonge leeftijd dat ze actrice wilde worden.
Haar oorspronkelijke plan was om na de middelbare school naar de Northwestern University in Illinois te gaan. Maar na advies van haar omgeving koos ze voor de Carnegie Tech School of Acting aan de Universiteit van Pittsburgh, waar ze onder andere studeerde bij de gerenommeerde zangcoach Edith Skinner en regisseur Bern Stearn. Daar schitterde ze in toneelstukken als A Midsummer Night’s Dream en The Seagull van Anton Tsjechov.
Van toneel naar film
Na haar afstuderen sloot Rome zich aan bij het Pasadena Playhouse in Californië. Ze blonk uit in toneelstukken, maar haar eerste serieuze filmrol werd een teleurstelling. Na een mislukte auditie voor de film Candy probeerde ze haar geluk in Europa, waar ze al snel indruk maakte met haar blonde haar en blauwe ogen.
Haar schoonheid trok de aandacht, maar in de jaren ’70 was dat niet genoeg om door te breken. Rome herinnerde zich later hoe jonge Italiaanse regisseurs haar probeerden te overtuigen naaktrollen aan te nemen. “Ik had een vreselijke tijd in Rome met regisseurs die wilden dat ik naakt speelde,” vertelde ze in een interview. “Ik wilde dat niet. Nu kijk ik er anders tegenaan, maar destijds was het moeilijk.”
Toch zette ze door en speelde ze in verschillende Italiaanse films, wat uiteindelijk leidde tot haar grote doorbraak.
Vergelijkingen met Bardot en de doorbraak in Europa
In 1972 werkte Sydne Rome samen met regisseur Roman Polanski in de film What?, een controversiële maar invloedrijke film. Hoewel critici de film niet omarmden, betekende het een enorme stap vooruit voor haar carrière. Een jaar later trouwde ze met fotograaf en cameraman Emilio Lari.
Rond deze tijd werd ze vaak vergeleken met Brigitte Bardot en andere iconische actrices. In 1979 omschreef The Sunday Telegraph haar als ‘de nieuwe Jean Harlow of Raquel Welch, een tikkende seksbom van de jaren tachtig’.
Sydne zelf vond de vergelijking niet per se een compliment. “Brigitte is geweldig, heel open, vreselijk beschikbaar. Ze is de droom van iedereen. Misschien lijk ik minder beschikbaar, maar ik denk dat het publiek bij een tweede blik anders denkt. En ik ben een betere actrice dan Bardot,” verklaarde ze destijds.
Ondanks haar talent wist Rome nooit helemaal door te breken in Hollywood. In plaats daarvan speelde ze in Franse, Italiaanse en Duitse films. Ze kreeg in 1978 een rol in Just a Gigolo, waarin ze naast David Bowie speelde. Later bevestigde ze dat ze een tijdlang een romantische relatie had met de zanger.
Overgang naar muziek en documentaires
Met het einde van de jaren ‘70 richtte Rome zich op muziek en bracht ze verschillende albums uit. Helaas sloegen deze niet aan bij het grote publiek. Ze experimenteerde ook met documentaires en maakte onder andere een film over Formule 1 in Rio de Janeiro.
Toch bleef de acteerwereld trekken, en Rome speelde in diverse producties, waaronder L’uomo Puma (1980), een film die bekendstaat om zijn lage waardering op IMDb. Ondanks de tegenslagen bleef ze actief en koos ze ervoor haar carrière in Europa voort te zetten.
Een tragisch ongeval en blijvende littekens
Sydne Rome’s leven veranderde drastisch in 2009 toen ze betrokken raakte bij een zwaar auto-0ngeluk. Ze reed samen met haar achtjarige dochter in een auto die net drie weken uit de garage kwam. Tijdens de rit verloor ze de controle en botste tegen een boom. De airbag explodeerde in haar gezicht en veroorzaakte blijvende schade.
“Ik ging naar het ziekenhuis en ze hechtten mijn gezicht,” vertelde Rome in een interview. “Maar later realiseerden de artsen zich dat mijn gezichtsspieren ook beschadigd waren.”
Ze onderging jarenlang fysiotherapie en gaf toe dat haar gezicht aan de rechterkant nooit meer hetzelfde werd. “Als ik naar oude foto’s kijk, weet ik dat ik het ben, maar het voelt alsof ik een ander persoon zie.”
Heden en nalatenschap
Ondanks haar tegenslagen bleef Sydne Rome actief in de entertainmentindustrie. In 2023 verscheen ze in de Italiaanse film La Quattordicesima Domenica Del Tempo Ordinario. Daarnaast speelde ze tussen 2021 en 2022 een terugkerende rol in de Italiaanse televisieserie Don Matteo.
Hoewel ze nooit de volgende Brigitte Bardot werd, vond Rome haar eigen weg. Ze bouwde een gezinsleven op met haar tweede echtgenoot, arts Roberto Bernabei, en adopteerde twee dochters uit Brazilië. Haar echtgenoot werd een gerespecteerde medische professional en in 2021 benoemde paus Franciscus hem tot zijn persoonlijke arts.
Sydne Rome’s carrière had misschien niet de sterstatus van haar tijdgenoten, maar ze bleef altijd trouw aan haar passie. Ondanks de obstakels en het tragische ongeval bleef ze doorgaan en maakte ze een blijvende indruk in de Europese filmwereld.
Deel dit artikel als je ook gelooft dat je altijd je dromen moet volgen!
Bekende Nederlanders roepen op tot stoppen van De Hanslers: “Dit moet SBS 6 niet willen uitzenden”
De discussie rondom de realityserie De Hanslers is de afgelopen dagen flink opgelaaid. Waar kijkers al eerder lieten weten moeite te hebben met de sfeer in de serie, mengen nu ook meerdere bekende Nederlanders zich in het debat. Steeds meer mensen vinden dat de reeks beter van televisie kan verdwijnen, omdat het programma volgens hen een verkeerd signaal afgeeft en meer kwaad dan goed doet.
Hoewel de serie draait om het hele gezin Hansler, blijkt vooral één persoon onderwerp van gesprek: moeder Monique. Kijkers én BN’ers reageren massaal op de manier waarop zij zich opstelt tegenover haar gezinsleden, met name richting haar voormalige schoondochter Denise. En waar eerst vooral social media volstroomden met kritiek, gaan nu ook mensen uit de entertainmentwereld zich steeds nadrukkelijker uitspreken.
Steeds meer kritiek vanuit de mediawereld
Verslaggever Jordi Versteegden, die regelmatig aanschuift aan de desk van het programma Shownieuws, liet meerdere keren doorschemeren dat hij moeite heeft met het platform dat aan Monique Hansler wordt gegeven. Opvallend, omdat het programma onderdeel is van mediabedrijf Talpa, dezelfde groep achter de realityserie.
Volgens Versteegden zou een zender als SBS 6 zichzelf de vraag moeten stellen of dit écht het soort televisie is dat men wil maken. De toon is volgens hem te hard, de beelden te confronterend en de impact op betrokkenen groot.
Het is niet uitsluitend een kwestie van smaak, benadrukt hij. Volgens hem gaat het om de verantwoordelijkheid die een groot tv-bedrijf heeft richting kijkers én richting de personen die worden gevolgd.
BN’ers sluiten zich aan: “Dit moet je niet willen”
Nu mengen ook leden van het prominentenpanel van het tijdschrift Story zich in de discussie. Zij zijn unaniem kritisch. Hun belangrijkste punt: volgens hen maakt Talpa een mistake door Monique Hansler zo’n groot podium te geven.
Kunstenares Ans Markus reageert geschrokken op de manier waarop Monique zich in de serie presenteert. “Nee, dit moet je niet willen. Monique kwetst mensen, en dat hoort niet thuis op televisie. Zeker niet in deze tijd waarin respect en zorg voor elkaar zo centraal staan.”
Markus benadrukt dat televisie invloed heeft op hoe mensen met elkaar omgaan. Wanneer conflicten worden uitvergroot, kan dat volgens haar een verkeerd voorbeeld geven aan jonge kijkers.
Ook Bobbi Eden vindt dat SBS moet ingrijpen
Voormalig actrice en ondernemer Bobbi Eden schaart zich eveneens achter de oproep om de reeks te stoppen. Zij is vooral kritisch op de manier waarop negatieve interacties tussen familieleden worden uitvergroot.
Volgens haar is er in de samenleving al veel aandacht voor het tegengaan van pestgedrag. “We proberen pestgedrag juist overal te voorkomen,” zegt ze. “En dan maken we er nu een televisiesensatie van? Dat voelt dubbel, alsof kijkcijfers belangrijker zijn dan welzijn.”
Eden richt zich bovendien op zoon Mike, die volgens haar te weinig ingrijpt wanneer zijn moeder harde opmerkingen maakt. “Als vent moet je toch ergens een grens trekken? Hij had Denise moeten steunen.”
De kritiek richt zich niet op de familie als geheel
Opvallend genoeg gaat de kritiek nauwelijks over vader Peter of zoon Mike als personen; zij komen in de serie slechts sporadisch aan het woord. Het is vooral de dominante rol van Monique die veel kijkers en BN’ers zorgen baart.
Volgens sommigen is haar rol zo prominent dat de serie ongemerkt verschuift van luchtig familievermaak naar een programma waarin spanning overheerst. De vrolijke elementen waar realityshows vaak op drijven, zijn hierdoor naar de achtergrond verdwenen.
Kijkers benoemen dat vooral Denise, de ex-partner van Mike, regelmatig onderwerp lijkt te worden van kritiek of ongemakkelijke situaties. Dit zou bijdragen aan het beeld van een serie waarin eerder verdeeldheid dan warmte centraal staat.
Wat mag je verwachten van een realityserie?
Realitytelevisie draait traditioneel om herkenning, humor en authentieke interacties. Maar volgens critici verschuift De Hanslers gevaarlijk richting iets wat minder onschuldig is: het uitlichten van onderlinge conflicten om het publiek te trekken.
Steeds meer mensen uit de televisiewereld vinden dat dit soort formats zorgvuldig gewogen moeten worden. Waar ligt de grens tussen entertainment en het exploiteren van persoonlijke worstelingen? En hoe zorg je ervoor dat deelnemers zich gesteund voelen, in plaats van ter bescherming van kijkcijfers te worden blootgesteld aan situaties die hen kunnen schaden?
Deze vragen spelen niet alleen bij commerciële zenders, maar in de hele sector.
Saskia & Serge pleiten zelfs voor een verbod op schadelijke tv-formats
Ook het zangduo Saskia & Serge mengt zich in de discussie. Zij vinden dat televisieprogramma’s waarin mensen elkaar openlijk tegenwerken of negatief behandelen, helemaal niet meer van deze tijd zijn.
“Wij vinden dat alle programma’s waarin mensen elkaar bedriegen, verraden of wegstemmen, verboden zouden moeten worden. Het is een slecht voorbeeld voor jongeren,” stellen ze.
Toch plaatsen ze een nuance. Volgens het duo kan het óók waardevol zijn dat kijkers zien hoe kwetsend gedrag iemand raakt. De pijn van sommige momenten in de serie zou volgens hen ook kunnen leiden tot gesprekken over het voorkomen van groepsdruk en sociale uitsluiting.
Waarom de serie zoveel reacties oproept
De Hanslers begon als een luchtige familieréalité over een gezin met duidelijke karakters. Maar gaandeweg veranderde het gevoel bij veel kijkers. In plaats van een vrolijke reeks vol herkenbare momenten ontstond een programma waarin spanning overheerst.
De combinatie van openlijke familieconflicten, stevige uitspraken en harde onderlinge verhoudingen zorgt voor verdeeldheid. Sommige kijkers vinden het “echte televisie” — rauw en ongefilterd — maar veel anderen ervaren het als te heftig voor een gezellig avondprogramma.
De kritiek lijkt zich te concentreren op drie punten:
-
De toon van het programma – te scherp, te beladen.
-
De invloed op betrokken deelnemers – vooral op Denise.
-
De verantwoordelijkheid van de zender – waar ligt de grens bij het uitzenden van persoonlijke drama’s?
Hoe kijkt SBS 6 hiernaar?
Officiële reacties blijven vooralsnog beperkt, maar achter de schermen ontstaat naar verluidt twijfel. Eerder al werd bekend dat er minder beeldmateriaal naar talkshows werd gestuurd, om de commotie te dempen. Dat zou erop kunnen wijzen dat de zender een adempauze zoekt voordat er verdere beslissingen worden genomen.
Voor nu lijkt SBS te willen afwachten hoe de discussie zich ontwikkelt. Toch is duidelijk dat de druk vanuit kijkers én bekende Nederlanders groeit.
Is er toekomst voor De Hanslers?
Of de serie nog lang zal blijven bestaan, is de vraag. De publieke reacties zijn intens en negatief, en zelden klonk er zoveel kritiek vanuit de entertainmentwereld zelf. Wanneer meerdere gevestigde namen oproepen tot beëindiging, kan dat een kantelpunt vormen.
Wat wél zeker is: het debat over dit soort realityformats stopt niet snel. Steeds vaker klinkt de roep om programma’s te maken die bijdragen aan verbinding, positiviteit en herkenbare emoties, in plaats van conflicten en pijnpunten uit te vergroten.
Conclusie: een realityserie onder druk
Waar De Hanslers begon als een nieuw televisie-experiment, is het nu een programma dat Nederland verdeelt. Met stevige uitspraken van BN’ers en kritische geluiden vanuit het publiek staat de serie onder zware druk. De komende weken zal blijken of de zender vasthoudt aan het format, of inziet dat de grens is bereikt.