Algemeen
Beau en Gordon de beste vrienden voor het leven? ´Alles bij elkaar gelogen!´
Gordon beweert dat hij ‘vrienden voor het leven’ is geworden met Beau van Erven Dorens na hun gezamenlijke deelname aan Casa di Beau. Maar deze uitspraak wordt met hoongelach ontvangen door Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds. Hij gelooft er niets van en haalt in de podcast Strikt Privé stevig uit naar de zanger en presentator.
Reünie met oude bekenden
Gordon had onlangs een reünie met de mannen waarmee hij op vakantie was in Casa di Beau. Naast Beau waren ook Ruben Nicolai en voetbaltrainer Maurice Steijn aanwezig. In die beruchte uitzending veroorzaakte Gordon veel ophef door het familietrauma van zijn ex Gavin Rozario openlijk te bespreken en hem te beschuldigen van schizofrenie. Beau luisterde destijds kritiekloos toe, wat hem eveneens veel negatieve reacties opleverde.
‘Friends for life’
Volgens Gordon is het viertal hecht geworden en hebben ze een levenslange vriendschap opgebouwd. Maar Evert Santegoeds vindt dat ongeloofwaardig. In de podcast Strikt Privé reageert hij cynisch op de uitspraak. “Dat lijkt mij sterk. Dat zou namelijk voor het eerst zijn dat Gordon een vriendschap voor het leven heeft.”
Co-host Jordi Versteegden merkt op dat relaties bij Gordon nooit lang standhouden. “Het is bij Gordon altijd erin en eruit. Dan weer erin, dan weer eruit.” Waarop Evert geamuseerd reageert met: “Sorry?”
‘Alles sneuvelt binnen de kortste tijd’
Volgens Evert is het patroon bij Gordon duidelijk. “Collega’s, relaties, alles sneuvelt binnen de kortste tijd. Dus ik vind het leuk voor Beau dat hij ook een vriend heeft – die heeft er volgens mij ook niet heel veel in het vak – maar ja, het is een rare uitspraak.”
Bovendien wijst hij erop dat Casa di Beau juist voor veel negativiteit zorgde. “Als dat programma, waar je zóveel kritiek op gehad hebt, je tot elkaar heeft gebracht, dan kan dat alleen onder de druk van de kritiek zijn. Want niemand had een goed woord over voor dat interview met Beau.”
Felle kritiek op Beau
Evert blijft kritisch over de rol van Beau in de beruchte aflevering. “Het was echt zó verschrikkelijk. Gordon begon Gavin uit te maken voor psychopaat, terwijl zijn broer was overleden en zelfmoord had gepleegd omdat hij niet tegen het leven kon. En Beau zat er maar bij, instemmend te knikken met zijn hand onder zijn kin. Het was echt stuitend slecht.”
Volgens Jordi heeft Beau zich later nog verdedigd door te zeggen dat zijn programma niet bedoeld is voor kritische interviews. Maar volgens Evert weet hij dondersgoed dat het een blunder was.
‘Beau moet hier geen aandacht meer op vestigen’
Volgens Evert kan Beau het beste stoppen met de aandacht vestigen op deze vriendschap. “Hij weet zelf ook dat het een heel slecht interview was. Maar ja, hij probeert zich te redden, net zoals met die verschrikkelijke spotjes waarin hij verkleed is als Superman… Daar heb ik ook zo’n hekel aan! Het is blóedirritant.”
Jordi concludeert lachend: “Jij bent niet zo’n fan van Beau, hoor ik tussen neus en lippen door.”
Evert sluit af met een veelzeggend antwoord: “Ik kan het goed met hem vinden, maar wat hij me toen geflikt heeft met dat verzonnen interview, dat was allemaal niet zo sterk.”
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer opzetten,” zegt
ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.