Algemeen
Amalia wil het liefst geen Nederlandse jongen: ”Man moet Turk met status zijn” 🤔
Prinses Amalia en haar toekomstige partner: liefde binnen en buiten de koninklijke kringen
Prinses Amalia mag natuurlijk helemaal zelf bepalen met wie ze haar leven wil delen, maar volgens royalty-experts is de kans klein dat ze zal vallen voor een ‘gewone’ jongen. Koningshuiskenner Jeroen Snel onthult dat Amalia een uitgesproken voorkeur heeft als het gaat om haar ideale partner.
De ideale partner van Amalia
“Ze valt op mannen met een bepaalde uitstraling, en Turkse mannen met status lijken haar wel te kunnen bekoren,” aldus de expert. Deze uitspraken zorgen direct voor speculaties over haar toekomstige partner. Want wie zou de gelukkige kunnen zijn? En is er ruimte voor een relatie met iemand buiten de koninklijke kringen?
Valentijnsdag en Amalia’s liefdesleven
Met Valentijnsdag nog vers in het geheugen, vonden de royalty-experts van RTL Boulevard het de perfecte gelegenheid om het liefdesleven van de prinses onder de loep te nemen. Hoewel Amalia momenteel in Amsterdam studeert, lijkt ze vooralsnog geen serieuze relatie te hebben.
Jarenlang deden geruchten de ronde dat ze een romance had met prins Boris, een lid van een adellijke familie, maar het koningshuis heeft dat nooit officieel bevestigd. Dit voedt de speculaties over wie de toekomstige man aan haar zijde zal zijn. De vraag blijft dan ook: met wie zal de troonopvolgster uiteindelijk haar leven delen?
Kan een ‘gewone’ jongen haar hart veroveren?
Boulevard-presentator Luuk Ikink stelde de vraag die velen zich afvragen: wat als Amalia verliefd wordt op een jongen met een doodnormale baan, zoals een hbo-student commerciële economie?
Jeroen Snel is daar duidelijk over: “Die kans is heel klein. Ze beweegt zich in bepaalde kringen en heeft een natuurlijke antenne voor de juiste types.”
Dit betekent niet dat Amalia niet open zou staan voor liefde, maar het koningshuis heeft nu eenmaal een bepaalde standaard als het gaat om levenspartners. De geschiedenis laat zien dat leden van koninklijke families meestal trouwen binnen hun eigen sociale klasse. Dit heeft alles te maken met tradities, protocollen en het behouden van een bepaalde status binnen de samenleving.
Geen feestbeest voor Amalia
In haar boek met Claudia de Breij gaf Amalia al eens een inkijkje in haar voorkeuren. “Ze houdt van mannen die nog waarde hechten aan tradities en etiquette,” legt Snel uit.
Een student die elk weekend twintig biertjes achterover tikt en losgaat in de kroeg? Nee, daar zal ze niet op vallen. Dit betekent echter niet dat de prinses helemaal niet romantisch is. Ze zoekt juist iemand die past binnen de waarden en normen van het koningshuis, iemand met charisma en klasse.
Amalia is een nuchtere jonge vrouw die zich bewust is van haar rol en positie. Ze weet dat haar keuze in een partner niet alleen persoonlijke gevolgen heeft, maar ook een impact kan hebben op het koningshuis en het beeld dat mensen van haar hebben. Dit maakt haar liefdesleven extra gecompliceerd.
Internationale huwelijksmarkt
Volgens royaltykenner Annemarie de Klunder is de kans groot dat Amalia uiteindelijk haar liefde buiten Nederland vindt. “Ze leert veel nieuwe mensen kennen via haar studie en studentenvereniging, maar haar connecties reiken veel verder,” legt De Klunder uit. “Ze is regelmatig in het buitenland voor koninklijke festiviteiten en bruiloften, bijvoorbeeld in Spanje en Oostenrijk, waar ze omringd is door Europese adel.”
Opmerkelijk genoeg zou Amalia al eens hebben laten doorschemeren een zwak te hebben voor Turkse mannen met status. Of daar al een potentiële huwelijkskandidaat tussen zit, blijft voorlopig een mysterie.
Koninklijke huwelijken zijn in het verleden vaker internationale verbintenissen geweest. Zo trouwde haar oma, prinses Beatrix, met een Duitse prins, en koos haar vader, koning Willem-Alexander, voor een Argentijnse bruid. Het zou dus niet verrassend zijn als Amalia uiteindelijk kiest voor een buitenlandse partner.
De impact van liefde op het koningshuis
Wanneer een troonopvolger een relatie aangaat, wordt deze niet alleen beoordeeld op basis van liefde, maar ook op basis van geschiktheid. Past de partner binnen de koninklijke normen en waarden? Is hij of zij in staat om publieke taken op zich te nemen? En hoe zal het volk reageren op de keuze?
In het verleden hebben koninklijke huwelijken geleid tot opschudding wanneer een partner niet aan de traditionele eisen voldeed. Denk bijvoorbeeld aan het huwelijk van koning Edward VIII van Engeland, die afstand moest doen van de troon om met Wallis Simpson te trouwen. Ook in Nederland zagen we eerder strubbelingen rondom prinses Irene en prinses Margarita, die beiden kozen voor een partner die niet door het hof werd geaccepteerd.
Voor Amalia is het dus van groot belang dat haar partner niet alleen een liefdevolle keuze is, maar ook iemand die geschikt is voor de zware rol die bij het koningshuis komt kijken.
Toekomstige prins-gemaal?
Hoe haar liefdesleven zich zal ontwikkelen, blijft gissen. Eén ding is echter duidelijk: Amalia zal geen doorsnee man kiezen, maar iemand die niet alleen haar hart verovert, maar ook past binnen de koninklijke wereld. De vraag blijft: zal zij haar hart verliezen aan een Europese prins, een aristocraat of toch iemand uit de zakenwereld?
Tot die tijd zal haar liefdesleven een bron van speculatie blijven. Eén ding is zeker: als toekomstige koningin van Nederland zal Amalia haar keuze zorgvuldig maken. En wie weet horen we binnenkort meer over de mysterieuze man die haar hart sneller laat kloppen…
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”