Algemeen
Ali B deelt bizar nieuws: ´Hier wil ik gewoon niet bij zijn´
Op 17 april begint het hoger beroep tegen Ali B, maar de rapper zal niet zelf aanwezig zijn in de rechtbank. Zijn advocaat, Bart Swier, heeft laten weten dat zijn cliënt geen noodzaak ziet om de zitting bij te wonen.
“Omdat het een regiezitting is en nog geen inhoudelijke behandeling, zien wij de noodzaak van zijn aanwezigheid niet,” verklaarde Swier aan RTL Boulevard.
Wat houdt de regiezitting in?
De regiezitting vindt plaats bij de rechtbank in Amsterdam en dient als een voorbereidende zitting. Hier kunnen de advocaten en het Openbaar Ministerie (OM) onderzoekswensen indienen, waarna het hof beslist of aanvullend onderzoek nodig is. Dit betekent dat de zaak inhoudelijk nog niet wordt behandeld. Wanneer dat wel zal gebeuren, is op dit moment nog niet bekend.
Hoger beroep na veroordeling
Ali B werd eerder veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf voor verkrachting en poging tot verkrachting. Zowel de rapper als het OM zijn in hoger beroep gegaan.
Zijn advocaat gaf eerder aan dat Ali B “overtuigd is van zijn onschuld” en de veroordeling met “ongeloof en diepe teleurstelling” heeft ontvangen.
Het OM benadrukte in een verklaring dat het belangrijk is dat slachtoffers van seksueel misbruik aangifte blijven doen. Het noemde het “moedig” dat slachtoffers zich in deze zaak hebben uitgesproken, ondanks de enorme media-aandacht.
Vrijspraken en herziening in hoger beroep
Hoewel Ali B werd veroordeeld voor verkrachting en poging tot verkrachting, werd hij vrijgesproken van twee aanrandingen. In de zaak rondom zangeres Ellen ten Damme werd hij wel veroordeeld voor poging tot verkrachting, maar niet voor verkrachting zelf.
Daarnaast was er de zaak van The Voice-finaliste Jill Helena, die Ali B beschuldigde van aanranding. De rechtbank oordeelde dat haar getuigenis betrouwbaar en geloofwaardig was, maar vond onvoldoende bewijs om tot een veroordeling over te gaan. Het OM ziet echter “aanknopingspunten” om deze zaak opnieuw in hoger beroep te behandelen, net als de andere vrijspraken.
Ali B gespot bij concert van Boef
Ondanks de rechtszaak liet Ali B zich afgelopen oktober nog zien bij het concert van Boef in de Ziggo Dome. Op TikTok circuleren video’s waarin te zien is dat hij met fans op de foto gaat. Dit optreden zorgde voor veel discussie, aangezien de rapper zich grotendeels uit de publieke aandacht had teruggetrokken na de beschuldigingen.
Hoe nu verder?
Het hoger beroep zal uitwijzen of de eerdere veroordeling standhoudt, of dat er nieuwe ontwikkelingen in de zaak komen. Voorlopig blijft de vraag of Ali B zich uiteindelijk in de rechtbank zal verdedigen of zich afzijdig blijft houden.
Heel Vlaanderen is opnieuw geraakt door een emotioneel bericht van Jean-Marie Pfaff. De voormalige topkeeper en geliefde tv-persoonlijkheid liet met hoorbare emotie weten dat hij afscheid moet nemen van een plek die decennialang het kloppende hart van zijn leven vormde. Geen afscheid van een mens, maar van een thuis dat voor hem symbool staat voor familie, herinneringen en een tijdperk dat onlosmakelijk met zijn naam verbonden is.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij,” zei Jean-Marie, zichtbaar aangeslagen. Het zijn woorden die bij veel Vlamingen meteen iets losmaakten. Want wie opgroeide met de realityreeks De Pfaffs, weet dat het iconische familiehuis veel meer was dan een decor. Het was een plek waar gelachen werd, waar ruzies werden bijgelegd, waar kinderen opgroeiden en kleinkinderen hun eerste stappen zetten. Dat juist dát huis nu verkocht wordt, voelt voor velen als het sluiten van een hoofdstuk.
Een huis vol geschiedenis en emoties
Na jaren van twijfelen, uitstellen en wikken en wegen heeft de familie uiteindelijk de moeilijke knoop doorgehakt: het bekende familiehuis gaat in de verkoop. Voor Jean-Marie is dat geen rationele beslissing, maar een emotionele breuk. “Ik heb hier mijn kinderen zien opgroeien,” liet hij weten. “Dit huis is meer dan bakstenen en muren. Het is mijn leven.”
Die woorden raken een gevoelige snaar. Het huis was jarenlang een vaste waarde, niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor het publiek. De camera’s volgden het dagelijkse leven, met al zijn kleine en grote momenten. Voor kijkers voelde het alsof ze een stukje mee mochten leven in het gezin Pfaff. Dat maakt het afscheid voor velen bijna persoonlijk.
Waarom nu, na al die jaren?
Volgens mensen uit de omgeving van de familie speelde er niet één duidelijke reden, maar een combinatie van factoren. Het onderhoud van het grote huis werd steeds zwaarder. De kinderen wonen inmiddels allemaal elders en het huis staat vaker leeg dan vol leven. Daarbovenop komen de stijgende kosten en de praktische realiteit dat het leven verandert.
Toch blijft het voor Jean-Marie een verscheurende beslissing. “Hij wilde nog jaren blijven,” vertelt een naaste. “Maar op een bepaald moment moet je erkennen dat het niet meer haalbaar is.” Dat besef kwam niet plots, maar groeide langzaam. En toch doet het pijn, juist omdat het afscheid voelt alsof het te vroeg komt.
Een laatste rondgang vol herinneringen
Volgens ingewijden maakte Jean-Marie onlangs nog een laatste, bewuste wandeling door het huis. Van de keuken, waar Carmen jarenlang de maaltijden bereidde, tot de tuin waar de kleinkinderen speelden: elke ruimte bracht herinneringen terug. Het was geen vluchtige rondgang, maar een afscheid met aandacht.
Toen hij de oude trofeeënkamer betrad, zou het hem te veel zijn geworden. “Hier begon het allemaal voor mij,” fluisterde hij. “Hoe laat je zoiets los?” Het is een vraag die veel mensen herkennen. Want wie afscheid neemt van een huis dat zo’n groot deel van zijn leven omvat, neemt ook afscheid van een stuk identiteit.
De familie achter de beslissing
Binnen de familie heerst vooral steun, maar ook schuldgevoel. Kelly Pfaff liet weten hoe moeilijk haar vader het ermee heeft. “Papa wil sterk blijven, maar dit raakt hem diep,” zei ze. “We proberen hem gerust te stellen, maar we zien hoe zwaar dit voor hem is.” Ook Dorien gaf aan dat het moment liever was uitgesteld. “We hadden dit graag nog even laten duren, maar dat kon niet meer.”
Die openheid maakt duidelijk dat deze beslissing niet lichtvaardig is genomen. Het is geen zakelijke transactie, maar een emotioneel proces waarin iedereen zijn eigen tempo heeft.
Vlaanderen leeft massaal mee
Op sociale media stroomden de reacties binnen. Veel mensen spreken van “het einde van een tijdperk” en delen herinneringen aan De Pfaffs. Anderen steken Jean-Marie een hart onder de riem en bedanken hem voor de jaren van plezier en herkenbaarheid die hij Vlaanderen gaf.
Tegelijkertijd is er ook discussie. Sommigen vragen zich af of het huis niet behouden had moeten blijven als een soort cultureel erfgoed. Anderen begrijpen juist dat het leven verdergaat en dat herinneringen niet vastzitten aan stenen. Die verdeeldheid is tekenend voor de impact die de familie Pfaff altijd heeft gehad: ze roept emoties op, meningen, betrokkenheid.
Wat betekent dit voor Jean-Marie?
Voor Jean-Marie zelf betekent dit afscheid vooral tijd nemen om te verwerken. Vrienden beschrijven hem als een vechter, iemand die veel heeft meegemaakt en altijd recht bleef staan. Maar dit raakt hem op een andere manier. “Dit komt recht in het hart,” zei een oude ploegmaat.
Jean-Marie zelf verwoordde het eenvoudig, maar veelzeggend: “Ik had nog niet willen vertrekken… maar soms beslist het leven voor jou.” Het is een zin die blijft hangen, omdat ze zo herkenbaar is. Iedereen kent momenten waarop je liever nog even blijft, maar moet loslaten.
Een hoofdstuk dat sluit, maar niet verdwijnt
Met de verkoop van het familiehuis verdwijnt geen geschiedenis. Die leeft voort in herinneringen, beelden en verhalen. Voor Jean-Marie, voor zijn familie en voor de vele kijkers die zich verbonden voelen met dat stukje televisiegeschiedenis.
Het voelt alsof Vlaanderen afscheid neemt van meer dan een huis. Het is het loslaten van een periode die voor velen vertrouwd was. En misschien is dat precies waarom de woorden van Jean-Marie zo hard binnenkomen.
“Dit afscheid komt veel te vroeg voor mij.”
Het zijn woorden die blijven nazinderen. En heel Vlaanderen lijkt ze te voelen.